Een nieuwe Happinez en over wijsheid nog wel. Nou nou. Vol goede moed ga ik aan de slag en begin met lezen. Maar ik moet zeggen dat deze editie een stuk meer irritatie oproept dan de vorige die ik heb gerecenseerd: er staat onwaarschijnlijk veel onzin in dit nummer.
Het begint helemaal niet zo slecht. Het interview met Geertje Couwenbergh vind ik leuk. Ik ken haar alleen van naam en dacht dat ze heel zweverig was, maar dat blijkt reuze mee te vallen. Ik ren niet meteen naar de winkel voor haar nieuwe boek, maar ik ben aangenaam verrast dat er een down to earth artikel in de Happinez staat.
De column van de hoofdredactrice, daar word ik niet zo blij van – iemand die vast een heel leuk inkomen krijgt voor dit blad en dan vertelt hoe ze soms bijna haar schoonmaakster benijdt omdat die zo trots is op haar zoon en hard werkt om haar kinderen een beter leven te geven dan ze zelf heeft gehad. Ik denk persoonlijk dat de schoonmaakster waarschijnlijk wel met háár zou willen ruilen, gedreven of niet.
Daarna gaat het snel bergafwaarts. Dat ze homeopathische aftersun aan de man brengen op de beautypagina, alla, maar als ik vervolgens adviezen voorbij zien komen over dat we allemaal aan de goeroe moeten of dat het goed is voor je energiebanen om in de zon kijken, dan gaan mijn stekels wel behoorlijk overeind staan. Een overzicht van de belangrijkste artikelen.
Damanhur: Utopia bestaat
“Daar sta ik in tranen, midden in een spiraal van stenen op een veld in de Italiaanse zon. Dat had ik niet gedacht – dat het me zo diep zou raken. Er moet hier een loeisterk veld van energie aanwezig zijn. “
Lisette Thooft is op bezoek bij een Italiaanse leefgemeenschap en blijkbaar is het daar energetisch maar een heftige boel. Ze vertelt hoe ze luistert naar bomenmuziek, onder een soort spirituele droogkap gaat en danst onder de sterrenhemel van Atlantis. Damanhur is een wereldje apart. De wikipedia deelt ze in als ‘nieuwe religieuze beweging’. Gesticht in 1975 door Oberto Airaudi (tegenwoordig Falco) begon de commune met 24 leden. Inmiddels zijn er zo’n 1000 volgelingen die in de Damanhur-federatie wonen. Als ik het zo lees raak ik een beetje gefascineerd: het zijn duidelijk onschadelijke en vriendelijke mensen, maar geloven ze echt dat ze telepathisch communiceren met planten? Ze geloven in ieder geval wel dat de planten in staat zijn om muziek te maken. Daarnaast hebben ze een eigen tempel uitgehakt in een berg, wonen ze in boomhutten en geloven ze dat ze door positief en optimistisch te zijn dat uitstralen naar de hele wereld via een netwerk van synchronisiteitslijnen. Deze mensen zijn zo interessant dat ze een eigen artikel verdienen. Over Damanhur dus binnenkort meer.
Lisette loopt duidelijk helemaal met ze weg. Over de droogkap (een Pranabehandeling à 50 euro) schrijft ze:
“Ik luister en haal diep adem. Na enige tijd komt er een droom in me op van een paar weken eerder. Daarin ben ik in een ruimteschip aan het oefenen. Ik weet dat op het dak een vliegdekbaan is, het ziet eruit als giga zonnepanelen, vanwaar je op kunt stijgen, het universum in, en dat het ooit de bedoeling is dat ik dat doe. Nu, onder het selfica apparaat van Falco, weet ik opeens dat die droom over Damanhur gaat. Ja, zeg ik innerlijk, ja, ik ben bereid om op te stijgen. Ja, ik wil. ”
Vliegen is misschien nog een beetje lastig, maar zweven kan Lisette in elk geval al prima.
Durf te vertrouwen op je eigen wijsheid
Ik bof maar: het volgende artikel is van dezelfde schrijfster. Ze vertelt over haar zoektocht naar wijsheid, want volgens haar is wijsheid het grootste goed. Daar zou ze op zich een punt kunnen hebben, maar vervolgens adviseert ze om een goeroe te volgen. Maar niet te lang, want je moet natuurlijk wel je eigen weg volgen. Zo vertelt ze dat ze zelf jarenlang Australische goeroe Barry Long heeft gevolgd. Nu ben ik niet zo thuis in de goeroes, maar ik zie weinig revolutionairs in wat deze meneer te vertellen had. Hooguit dat hij aardig wat over seks heeft geschreven. Heteroseksuele seks, dat wel. Hij geloofde in een soort van archetypische pure vrouw en een nobele man. Ik krijg er een beetje een ongemakkelijk gevoel van zodra ik opeens dat soort termen voorbij zie komen. Ik ben liever mezelf.
Maar: geen nood, niet iedereen hoeft aan de goeroe.
“Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat iederéén een goeroe moet volgen. Ben je perfect opgevoed door twee, wijze liefhebbende ouders of ben je een zeer oude ziel die de in vorige levens opgedane wijsheid nu bewust kan leven, dan heb je geen goeroe nodig. “
Gelukkig maar.
Vervolgens komt er een verhaal over een sufi-mysticus uit 642 en zelfs Osho (ofwel: Bhagwan Shree Rajneesh) komt voorbij. Nog anderhalve bladzijde verder met parabels over dauwdruppels en vlammetjes met wijsheid komen we uit bij de conclusie:
Wijsheid doe je op door te leven, door je te proberen te verplaatsen in anderen en door problemen van meerdere kanten te bekijken.
Naja, dat lijkt me best een mooie conclusie, maar daarvoor hoef je toch niet naar een goeroe? Ik denk niet dat mijn ziel nou zo oud is, maar ik ben heel wel in staat om onzin te spotten als ik het in een blad zie staan.
Mantra’s zingen je geest tot rust
Mantra’s kennen we allemaal wel: je neemt een woord en je herhaalt het. Heel vaak. Heel heel vaak. En dat is goed voor je. De bekendste is waarschijnlijk “Om mani padme hum“, maar er zijn er vele. Waarschijnlijk voel je jezelf best dom als je voor de eerste keer op een kleedje 108 keer een tongbreker in het Sanskriet moet reciteren, maar het lijkt erop dat net als bij meditatie de effecten van mantra’s meetbaar positief zijn. Ja, zegt Happinez, want:
‘Het gaat om de trillingen die de klanken voortbrengen. Die werken in op je lichaam en geest. Als je ervan uitgaat dat alles trilling en energie is, dus ook wij mensen, dan is het geen vreemd idee dat de trillingen die we voortbrengen door te zingen ons beïnvloeden. De vibraties die een mantra opbrengt, verspreiden zich door je hele lichaam. Ze stromen naar je hart, je lever, je nieren – alle organen worden aangeraakt. Ook in het lichaam opgeslagen emoties kunnen door een mantra worden losgetrild en ‘schoongemaakt’.
Eh, nee. Wat er wel gebeurt, is dat je door mantra’s langzamer gaat ademhalen en dat is volgens dit onderzoek goed voor je. Ik kan verder niet veel onderzoek vinden zonder op allerlei Swami Salami-sites te komen, maar alhoewel ik het artikel niet helemaal kan volgen vind ik het er wel plausibel uitzien. Plausibeler in ieder geval dan ‘een soort innerlijke acupunctuur’ die als een plumeau je zorgen wegveegt. Met trillingen uiteraard.
De helende kracht van de zon
Bij dit artikel gaat het echt de verkeerde kant op. Ja, het klopt dat je vitamine D aanmaakt onder invloed van zonlicht. Maar als we vervolgens een kan water in de zon moeten zetten om hem op te laden met zonnekracht ‘net als planten dat doen’ begin ik toch verontwaardigd te splutteren. Planten hebben – heel erg kort door de bocht – chlorofylpigment in hun cellen waarmee ze de fotonen die op het blad vallen opnemen en de energie die daarbij beschikbaar komt gebruiken om de fotosynthese op te starten. Dit is een uitgebreid bestudeerd en complex proces – om te zeggen dat een emmertje water hetzelfde kan vind ik eigenlijk een belediging voor de plantenwereld.
Als ze vervolgens aankomen met Hira Ratan Matek en tips over zonstaren ben ik echt klaar met dit artikel. Niet met meneer Matek (HRM voor ingewijden), over hem ga ik binnenkort meer vertellen. Maar mensen adviseren dat het goed is voor snellere genezing van lichaamscellen om in de zon te gaan kijken is van de gekke. Ten eerste omdat het nergens op slaat, ten tweede omdat het gewoon niet goed voor je ogen is. Meestal is de schade niet permanent, maar je ogen zijn gevoelige instrumenten en er zijn een heleboel wetenschappers die daar over kunnen meepraten.
Mild geërgerd lees ik door. Het wordt er niet beter op naarmate ik verder blader. Zo kom ik een interview tegen met Katja Schuurman die gelooft dat waterkristallen beïnvloed kunnen worden door negatieve gedachten. ‘We bestaan voor zo’n 80% uit water, dus als gedachten dit met water kunnen doen, stel je dan eens voor hoe ze ons kunnen beïnvloeden’. Het idee is afkomstig uit de documentaire “What the bleep: down the rabbithole“, een niet zo goed geslaagde poging om wetenschap en religie te combineren. Uiteindelijk is het toch allemaal weer quantum. Blijkbaar heeft Katja helaas dan weer niet opgezocht hoe dat is gegaan met dat wateronderzoek, want dan had ze geweten dat het werk van Japanse wetenschapper Masuru Emoto allang volledig ontkracht is. Skepsis schreef er in 2006 al over. Niet dat dat de man er overigens van weerhoudt om allerlei resonantie-magneet-kristal apparaten te verkopen op zijn website.
Ik begin nu toch maar in een wat hoger tempo te bladeren, want hier word ik niet vrolijker van. In de column ‘Inzicht’ tref ik de overtreffende trap aan: de schrijfster was haar kat kwijt en besloot om dan maar een kattenmedium in te schakelen. Na wat heen en weer gechannel met de poes (30 euro per telefonisch consult) blijkt Maus weer op te duiken. Het meest wonderbaarlijke aan dit verhaal vind ik dat het gepresenteerd wordt alsof het de normaalste zaak is van de wereld dat je iemand belt die telepathisch met katten praat.
Hier kan zelfs een interview met Alain de Botton over zijn boek ‘A religion for atheists‘ niet veel goed aan maken. Ironisch genoeg is deze Happinez over wijsheid alles behalve goed wijs.
Steun Kloptdatwel
Waardeer je dit artikel? Je kunt onze site steunen met een financiële bijdrage. Dat waarderen wij dan weer! Een donatie kun je doen via dit betaalverzoek (of klik op de afbeelding hiernaast).
NB de rekening staat op naam van Maarten Koller, formeel eigenaar van deze site.
Bedankt Rosalinde, dat je je er elke keer weer toezet om die onzin te lezen en voor ons samen te vatten. Dat scheelt ons weer een paar breincellen om het zelf te lezen.
Het valt me op hoe simplistisch deze zweveriken eigenlijk zijn.
1. Alles is trilling, dus de trilling van de mantra … . Variant: alles is energie, alle energie is trilling.
2. Zonlicht is goed (vitamine D, chlorofyl…) dus in de zon staren is goed
3. De mens bestaat voor x procent uit water dus … (volgt een vertoog dat wat ergens met water gebeurt, ook met de mens gebeurt).
4. “Quantum”
Dit wordt vaak gecombineerd met beweringen dat mensen allemaal hyperindividueel zijn. Daarom is de homeopathie of wat dan ook zo goed, omdat elke mens op een geheel individuele manier behandeld zou worden.
Kortom, als het over iets ‘moeilijks’ gaat, bijvoorbeeld natuurwetenschap, dan is het allemaal een pot nat (water, energie, trilling) en als het over mensen gaat, die zijn allemaal verschillend maar wel hulpbehoevend.
Het is gewoon puur seksisme. Het is de boodschap ‘Meisje, zou jij je hoofdje nou wel pijnigen met al dat moeilijks, voor baby’s en kindertjes zorgen is toch veel leuker?’ in een glossy verpakking. Volgens mij is speciaal in Nederland dit onderhuidse seksisme overal aanwezig. Een andere verklariung heb ik niet voor de verregaande onderrepresentatie van vrouwen in wetenschap en bestuur en bedrijfsleven. Kijk bijvoorbeeld naar het percentage vrouwelijke hoogleraren. Ik vergeet de cijfers, maar als je lijstjes ziet bungelt Nederland altijd ergens onderaan, ergens in de buurt van Turkije. Met ministers iets dergelijks.
In België ligt er in de meeste bio-shops “Bliss Magazine”, een gratis vod met allerlei zweefklets. http://www.bliss-magazine.be/nl/pagina/17/over-bliss.html
Om eerlijk te zijn lees ik dit soort boekjes wel graag, al is het maar om op de hoogte te blijven van het wereldje. Da’s altijd handig om tijdens discussies de talking points van de believer gemakkelijker te weerleggen. Ik heb al gemerkt dat mensen toch aangenaam verbaasd zijn en meer luisterbereid zijn als je weet hoe hun wondermiddel of therapie werkt. In Vlaanderen heeft dat ook het voordeel dat je niet automatisch afgeschilderd wordt als “gij zijt lid van SKEPP zeker”.
En als je wakker wordt na een nachtje stappen, wil ik wel iets lezen, maar ook niet zò dat ik mijn hersens aan het werk moet zetten. Of zelfs maar letters op een gestructureerde manier wil interpreteren. Neen, op sommige dagen wenst een mens zich niets meer dan ogengymnastiek terwijl het theewater of de microgolfoven opwarmt: dan komt zo’n zweefboekje als geroepen!
Zonder te willen veralgemenen, valt me wel op dat het in de meeste gevallen toch vrouwen zijn die zich laten meeslepen door zweefklets à la Happinez of Bliss. Zou dat misschien toch een bepaalde vrouwelijke behoefte of kanalisatie zijn?
Tja, wie weet. Ik als vrouw krijg acuut pukkels van het soort gezwam als in de Happinez, maar het zou natuurlijk kunnen dat gemiddeld genomen meer vrouwen dan mannen er voor vallen. Ik zou dan wel graag willen weten hoe dat dan komt – gesteld dat het zo is.
Happinez is dus voor vrouwen die te lui zijn om te denken en zweeftevenpraat als rookgordijn gebruiken om dat te verhullen.
Wat een treurige verzameling nonsens! Het meest verbazingwekkende vind ik nog dat mensen die geen enkel benul hebben van natuurwetenschap, dit soort flauwekul kopen en waarschijnlijk slikken voor zoete koek (want anders lieten ze het wel bij het kopen van maximaal 1 nummer) en er dus voor kiezen om zich niet op de hoogte te laten stellen van de werkelijkheid. En zo druppelt het vergif maar ongebreideld verder. Zo wordt het christelijk geloof verlaten (wat ik een goede zaak vind) maar helaas kennelijk vervangen door een geloof in dit soort bewijsbare onzin. Ik heb tijdens een recent verblijf in Duitsland ook weer heel wat zogenaamd gezonde flauwekul opgemerkt en word daar zeer treurig van. Ik heb de indruk dat het alleen maar erger wordt.
Tegengif? Een bezoekje aan Kloptdatwel!
Het tegengif heb ik niet nodig, maar de mensen die 100% gegarandeerde zweefklets (dank voor vermelding van dit prachtige woord Pine Hole!) lezen, wél. Wat ik echter wel nodig heb, is eigenlijk iets tegen de treurigheid. Mijn hoop op enige vooruitgang neemt beslist af door deze onzin. Eigenlijk jammer dat dit soort uitingen niet verboden kan worden, want het is en blijft in mijn ogen sluipend vergif. Ik vrees echter dat wanneer dergelijke publicaties verboden zouden kunnen worden, het eerder zo zou zijn dat sceptische uitingen zouden leiden tot brandstapels etc. Maar gelukkig hebben we de tijd achter ons dat de RK kerk zich op die manier uitleefde (op kleine restjes na dan natuurlijk…).
ik citeer voor de aardigheid uit mijn eigen reactie, bij de recensie van de Happinez 3:
“.Ik heb een vriendin die “de Happinez” een beetje als een
instituut lijkt te zien en die me wel eens een artikel daaruit
heeft voorgeschoteld. “Wijsheid” is bij haar een toverwoord, in
tegenstellig tot “wetenschap””
Alsof er een tegenstelling zou zijn tussen wijsheid en wetenschap. Alsof die zaken niet tegelijkertijd kunnen bestaan. Wijsheid is een combinatie van ervaring en inzicht. Wetenschap voegt daar iets aan toe.
Er zijn mensen die dat wel degelijk vinden. Zij zijn van mening dat kennis wijsheid in de weg staat, want wijsheid ontstaat door “denken met het hart”. Ik vind dat krankzinnige opvatting. Waar die toe leidt kun je zien op al die websites van enge doem-/complotdenkers, die, niet gehinderd door ook maar de meest basale vorm van kennis over het onderwerp, allerlei rampscenario’s de wereld insturen over een piepkleine, volstrekt onschadelijke komeet of een niet-bestaande planeet/bruine dwergster. Ook onder alterneuten bevinden zich veel mensen die zichzelf uitermate wijs vinden en hun gebrek aan kennis juist een groot pré vinden.
Zij vinden zichzelf wijs, want zij “weten” met hun hart dat dit allemaal waar is, zij zijn zo wijs dat zij geen kennis en wetenschap nodig hebben. Ik daarentegen word steevast afgeschilderd als koud en gevoelsarm; ik heb een kokerblik, ik klamp mij vast aan “standaard wetenschappelijke verhaaltjes” omdat ik te bang ben om over de grenzen van wat mij op school geleerd is en mij te storten in het spirituele rijk van de onbegrensde mogelijkheden. Ik mag dan wel veel kennis hebben, wijs ben ik niet en zal ik ook nooit worden.
Als je van jezelf weet dat je niet wijs bent resp. zult worden, valt het echter nog wel mee met je…
Het weten schuilt zeker niet in het hart, want dat is alleen maar een vernuftige pomp voor bloed.
Waar ik echt boos over word, is dat volgens die “met-het-hart-denkers” gevoel alleen maar gepaard zou kunnen gaan met die zogenaamde wijsheid en dus niet met wetenschap. Dergelijke mensen denken bijvoorbeeld ook (heel arrogant!) dat je alleen maar van de Matthaeus Passion kunt genieten als je tot het christelijk geloof hoort.
Het ligt echter heel anders: naast het hebben van gevoel kun je heel goed critisch en sceptisch zijn. Ik ken talloze collega’s die net als ik een béta-opleiding hebben genoten en die uiterst prettige mensen zijn om mee om te gaan. Ikzelf heb zowel een béta- als een alfa-aanleg en ben zeker een gevoelsmens. Het omgekeerde van de beweringen van die kwakzalvers kan ook wel degelijk waar zijn: ik kom (ook in mijn familie) van die zogenaamd warmvoelende lieden tegen die meteen bozig en kribbig reageren als je het niet meteen met hen eens bent over zveverig geklets. Nee, dan is het toevallig “jouw waarheid” (nog nooit van wetenschappelijk bewijs gehoord…). Ik ga er tegenwoordig vol tegenin. Het is nl. geen wijsheid maar pure onwetendheid.
@a51831057cc1d26d849b35ee53973ec5:disqus
Het is natuurlijk ook pure onzin dat je niet wijs zou kunnen zijn als je een behoorlijk kennisniveau en een kritische geest hebt, ik begrijp werkelijk niet waarom die twee zaken elkaar zouden uitsluiten. Maar in hun ogen is dat wel zo, denken mag wel, maar voelen is veel en veel beter, van een véél hoger niveau. Dat is gewoon zo. En omdat wij een telescoop op zolder hebben en niet geloven in de helderziende gaven van een Derek Ogilvie en de genezende kracht van kleurentherapie zullen wij dus nooit wijs zijn in hun ogen.
Geheel mee eens! Daar ga ik dus juist vol tegenin, gewoon omdat het geen wijsheid is maar slechts door onzinnige fratsen en zweefklets omhulde onwetendheid. Tegen dergelijke borden voor domme koppen is alleen keiharde reactie mogelijk. Dan maar boos, het kan me niets schelen want met die lieden is toch geen relatie mogelijk.
Ik vind jou leuk!
Daar moest ik om grinniken!
Wij zijn het meestal wel eens en ik kijk altijd uit naar je commentaren.
Tot bij de volgende zweefklets!
onwetendheid inderdaad. Nu moet ik zeggen dat bij mij op school ook nooit een uurtje is uitgetrokken, om me te vertellen wat er nou in de kern precies gebeurt op een universiteit. Niet dat ik me kan herinneren in elk geval.
Veel mensen lijken te denken dat wetenschappers aanspraak maken op de waarheid en dat ook nog op een uiterst arrogante manier doen. Terwijl ze op kosten van de gewone man al zuipende hun studietijd hebben doorgebracht en ook nog eens heel veel verdienen door wat met ratten en kooitjes de klooien. Terwijl de gewone man zich in het zweet werkt.
Daar zit natuurlijk wel een kern van waarheid in, maar al die o zo menselijke wetenschappers bij elkaar, komen wel tot nuttige inzichten.
Op zo’n manier ga ik er meestal tegenin. Beetje meeveren en langs die weg proberen te overtuigen. Maar dan nog is het op eieren lopen. Het beste werkt bij mij het woord “wetenschap” niet te gebruiken, maar het te omzeilen. Als je alleen al “wetenschap” zegt, gaan bij sommige mensen de luiken dicht. Dan ben je inderdaad kortzichtig en ongevoelig. Niet wijs.
@JWN: Ten eerste kunnen we allemaal voorbeelden noemen van professoren wiens theorieën niet ver afstaan van wat er in een gemiddelde Happinez staat. Ten tweede lijkt het me nogal kort door de bocht om te stellen dat vrouwen onderpresteren in de wetenschap omdat ze zweveriger zijn (of bedoelde je dat niet?). Ik weet niet hoe het er in andere landen aan toegaat, maar ik vermoed dat de gemiddelde wetenschapper hier veel langere dagen maakt dan de gemiddelde wetenschapper elders. Bij mijn medische stages in het buitenland stond men vreemd te kijken als ik om half zes ‘s middags mijn hoofd om de hoek van de artsenkamer stak om te vragen of er nog bloed geprikt moest worden: wat deed ik hier? Had ik niet gehoord van de arbeidstijdenwet? Wat is dit voor vreemde student? Terwijl je in Nederland niet hoeft te proberen om om vijf uur te zeggen dat je het wel weer mooi vindt geweest voor die dag… Bovendien: het professoraat is wel een vak apart en daarom niet een logisch voortvloeisel uit je eerdere wetenschappelijke loopbaan, je moet waarschijnlijk wel een beetje een haantjeskarakter hebben om er lol aan te beleven. Misschien zijn vrouwen wel slimmer dan mannen dat ze een dergelijke baan niet ambiëren: je vrije tijd (en/of contact met je gezin) is je ook wat waard. (Overigens verwacht ik dat het in de komende decennia wel recht gaat trekken: als ik hier op de werkvloer rondvraag wie een baan als professor ziet zitten, staan er maar weinigen te springen…)
En wat onderhuids seksisme betreft, denk ik dat je misschien wel gelijk hebt. Ik zal niet klagen, want ik heb gedurende mijn studie en (korte) loopbaan vrijwel nooit tegengas gekregen, maar ik merkte wel dat mijn mannelijke medestudent net iets enthousiaster werd ontvangen en door de heren(!) professor duidelijk vaker als potentieel werd gezien (die kreeg spontaan prestigieuzere taken toebedeeld, waardoor hij zich beter kan profileren, waardoor hij makkelijker een netwerk opbouwt, waardoor hij eerder als geschikte kandidaat voor een professoraat wordt gezien). Investeren in een vrouw blijft toch een risico: Voor je het weet besluit ze op een goede dag parttime te willen werken en vertrekt ze iedere dag klokslag vijf uur van het werk om met de kinderen te kunnen dineren… :p
Ik ken een aantal vrouwelijke hoogleraren die beslist niet aan die omschrijving voldoen. Het komt me voor dat dit beeld als vooroordeel moet worden gezien.
Het zijn overigens in de eerste regel professoren WIER… (of beter: hoogleraren wier…).
Professor is de aanspreektitel van een hoogleraar.
Voor de geinteresseerden, als de iPad app download kan je deze editie gratis lezen! App zelf is gratis, voor de andere edities moet je wel betalen. Behalve de inhoudsopgave van de webshop natuurlijk :).