Kloptdatwel?

De linke weekendbijlage (39-2017)

by 19 Comments

De linke weekendbijlage (39-2017) 1
Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

Unacknowledged op Netflix – herkauwde onzin van Steven Greer

by 60 Comments

Sinds een paar maanden staat de Unacknowledged op Netflix. In deze documentaire van ufoloog Steven Greer wordt uit de doeken gedaan dat een elite binnen geheime programma’s van de Amerikaanse overheid informatie achterhoudt over contacten met buitenaardsen, neergestorte ruimtevaartuigen veiligstelde en zich de technologie daarin eigen maakte. En niet om daarmee de problemen op onze planeet constructief op te lossen, maar om ze aan te wenden om uiteindelijk de totale controle over onze samenlevingen te verkrijgen. Hoewel Greer het allemaal heel serieus brengt, is het allemaal dezelfde evidente flauwekul waarmee hij al jaren komt.

Greer loopt al heel wat jaartjes mee in het ufowereldje. In 1990 richtte hij het Center for the Study of Extraterrestrial Intelligence (CSETI) op. Oorspronkelijk was dat een non-profit organisatie, maar sinds 2013 is het een commercieel instituut waarmee Greer een goed belegde boterham verdient. Unacknowledged is het laatste product, maar het biedt voor de nieuwsgierige kijker die al een beetje weet wat er binnen de ufologie naar voren wordt gebracht, niets nieuws. Het is het uitmelken van oud materiaal waarmee Greer al jaren rondloopt.

Bewijs genoeg

Na de introductie volgen de aankondigingstitels met allerlei bekenden beelden van misstanden op onze planeet. Van de moord op Kennedy tot het aangespoelde Syrische jongetje op een strand in Turkije. Dit alles onder begeleiding van Louis Armstrong’s ‘What a wonderful world’. De boodschap van de documentaire wordt al stiekem doorgegeven: wij leven op een verziekte planeet en de buitenaardsen kunnen ons helpen om uit onze ellende te geraken. Als we ze maar willen zien natuurlijk. De documentaire begint dan met Act I: An embarressment of riches waarin de kijker overtuigd moet worden dat er al lang genoeg bewijs is voor die vermeende buitenaardse bezoekjes.

Unacknowledged op Netflix - herkauwde onzin van Steven Greer 2
Het Guy Hottel memo

Dat zogenaamde bewijs van Greer is niet veel meer dan waarmee hij in 2001 al zijn fameuze Disclosure presentatie in 2001 vulde: en 20-tal getuigen deden toen hun verhaal. Marcel Hulspas schreef er over in Skepter. Maar eerst doet Greer nog zijn best om ons in de stemming te brengen met het overbekende Roswell-verhaal. Dat daar veel mythes over zijn, erkent Greer, maar hij wijst op het zogenaamde Guy Hottel memo, een FBI document waarin gesproken wordt over vliegende schotels die neergestort zijn in New Mexico en waar buitenaardsen geborgen zouden zijn. Greer vergeet te vertellen dat dit memo (uit 1950) weinig tot niets te maken heeft met Roswell (1947) en dat de FBI het ook maar ziet als iets dat een ongeïdentificeerde persoon vertelde aan een agent: “It related a story told to one of our agents by a third party who said an Air Force investigator had reported that three “flying saucers” were recovered in New Mexico.” Een verslag van een opgevangen gerucht, dus.
Opgevoerde expert Richard Doty mag in beeld ook vertellen dat deze aliens zijn getransporteerd naar de bekende geheime luchtmachtbasis Area 51. Maar hij vergeet jammer genoeg uit te leggen hoe dat precies zit met de tijdsvolgorde. Area 51 werd immers pas geheim in 1955 toen het als thuisbasis voor de U2-spionagevliegtuigen in gebruikt genomen werd.

Veel van de andere opgevoerde verhalen zijn besproken door Hulspas of komen langs in de besprekingen van Rob Nanninga [1,2] van de schrijfsels van Coen Vermeeren (waar het om het opvoeren van getuigen gaat, blijft het immers vissen uit een beperkte vijver). Het gaat dan om volstrekt  ongeloofwaardige types als Clifford Stone, Philip Corso, Robert Salas en Carl Wolf. De kwestie rond testen van intercontinentale raketten die afgevuurd werden van de Vandenberg airbase en die door ufo’s zouden zijn beïnvloed, was nog enigszins nieuw voor mij, maar ook dat is reeds lang geleden afdoende verklaard. Telkens weer ‘ooggetuigen’ met teveel fantasie, daar beschermt een uniform je niet tegen.
De enige beetje interessante casus is mijns inziens die van vlucht JAL 1682 in 1986, die nooit helemaal goed opgehelderd is. Maar zoals met de meeste onopgeloste waarnemingen van ufo’s betekent ‘onverklaard’ nog lang niet ‘onverklaarbaar’. Meestal is er gewoon een gebrek aan essentiële informatie, dat een bevredigende oplossing in de weg staat.

Aan het einde van dit deel zien we Greer weer aan het woord. Hij vertelt dat de bekende skepticus en ufo-criticus Carl Sagan in begin van zijn carriere best positief zou hebben geschreven over ufo’s en aliens, maar dat hij na druk van de inlichtingendiensten (middels chantage) aan het debunken is geslagen. Bewijs voor zijn stelling ontbreekt. Greer noemt ook nog even zijn vorige project dat draaide om een kleine mummie die gevonden is in de Atacama-woestijn. Volgens Greer nog steeds “most likely not of human origin”, maar de wat nuchterdere mens zal zich goed kunnen vinden in het oordeel dat het wel een interessant mummie is, maar 100% zeker menselijk.

Unacknowledged op Netflix - herkauwde onzin van Steven Greer 3
Steven Greer

De doofpot

Na een half uurtje deze oude meuk te hebben moeten aankijken, wordt de kijker vergast op Act II: Down the Rabbit Hole. Nu gaat het om de vermeende doofpot. Volgens Greer was het Roswell-incident een keerpunt. De luchtmacht werd binnen een aantal weken daarna een zelfstandig legeronderdeel en ook de CIA werd in die maanden opgericht. Achter de schermen zou er een splitsing ontstaan tussen legitieme militaire en inlichtingenoperaties en ‘deep, black programmes that are unacknowledged’ die tegenwoordig wel 100 tot 200 miljard dollar per jaar zouden opslokken via een black budget.
Een beetje indirect wijst Greer ook op een geheime commissie, Majestic-12 genoemd, die door president Truman zou zijn ingesteld. Dit hele verhaal berust echter op een vervalst document. Dat is vrij algemeen bekend en ook geaccepteerd door de meeste ufo-enthousiastelingen. Er zijn er natuurlijk ook bij die denken dat deze vervalsing onderdeel is van de verwarringsstrategie van CIA en andere diensten …

Kennedy wordt vervolgens vermoord omdat hij info over ufo’s wilde vrijgeven. En ook Marilyn Monroe. Zij had namelijk het een en ander gehoord van de Kennedy-broers. En de CIA heeft allerlei mannetjes zitten op strategische plekken bij de media om het nieuws dat ons voorgeschoteld wordt helemaal te kunnen sturen. Ze krijgen er flinke bedragen voor, in cash betaald om een paper trail te voorkomen. In de roddelbladen lees je ‘per ongeluk’ wel eens verhalen over ufo’s en aliens die waar zijn, maar het is allemaal zo ingeklemd tussen misinformatie dat het makkelijk wordt om alles als onzin af te doen. Ook het officiële ufo-onderzoeksproject Blue Book komt langs en de wijze waarop dat gedwarsboomd is. Wat Greer hierover naar voren brengt, klopt ook niet helemaal, maar die geschiedenis is misschien iets voor een andere keer.

Regelmatig heeft Greer het erover dat hij met allerlei hooggeplaatste officials over al deze zaken heeft gesproken en dat die dan ofwel ten kennen gaven dat het zou kloppen, ofwel dat ze er iets mee zouden gaan doen. Maar dat komt er dan nooit van. Natuurlijk omdat ze tegengehouden worden door die ultrageheime projecten. Zo beweert hij in 1993 uitvoerig met toenmalig directeur van de CIA, James Woolsey, te hebben gesproken. Greer noemt het een briefing waarin hij allerlei documenten overhandigde, maar Woolsey zelf heeft een iets andere herinnering aan hun ontmoeting.

Achtergehouden technologie

Wie nog niet afgehaakt is, komt na ruim een uur bij Act III: The Lost Century. Hierin vertelt Greer dat het allemaal om technologie draait. De veelbelovende ideeën van Tesla zouden als ze opgevolgd waren allang hebben geleid tot gratis, vrije energie voor iedereen. Maar dat is natuurlijk tegengehouden door de bestaande industriële elite die nog steeds vooral in fossiele brandstoffen zit. Maar ook de lieden met belangen in kernenergie en duurzame energiebronnen als zonnepanelen zitten niet te wachten op deze technologie die de machtsverhoudingen in onze samenleving compleet op zijn kop zou zetten.

Volgens Greer is de term ufo een bewuste afleiding van waar het eigenlijk om draait, namelijk het bestaan van alternatieve vormen van energie en alternatieve aandrijvingsmogelijkheden. Maar ook uitvinders die geen kennis hebben van de geavanceerde buitenaardse snufjes lopen tegen problemen aan. Stan Meyer ontwikkelde een auto die op water kon rijden en hij had ook een over unity-apparaat, een torusvormige spiraal waarmee je nulpuntsenergie uit het vacuüm zou kunnen trekken. Op zijn werk werd beslag gelegd, volgens Greer. Eugene Mallove, een andere bekende uit het ‘alternatieve energie’-wereldje komt ook langs. Greer vertelt dat dit soort uitvinders naief denken dat de wereld in de rij zal staan om hun vindingen te verwelkomen, maar dat ze vergeten dat Murder inc. in die rij vooraan staat. Dat Meyer en Mallove om zeep zijn gebracht vanwege hun uitvindingen, is een van de mythes die bij complotdenkers heeft postgevat, maar Greer zegt dat er vreemd genoeg niet bij en noemt überhaupt hun lot niet. Dat is zeker huiswerk voor de kijker.
En dan gaat het door over anti-zwaartekracht. Geheime afdelingen van high-tech bedrijven zouden er al sinds de tweede wereldoorlog mee bezig zijn, voortbordurend op werk van geleerden in het Duitse Rijk. Alien Reproduction Vehicles zouden zijn gebouwd door organisaties als Skunk Works van Lockheed, met capaciteiten die 50 jaar vooruitlopen op wat je technologisch voor mogelijk houdt.

Unacknowledged op Netflix - herkauwde onzin van Steven Greer 4
Een buitenaards ruimtevaartuig? Nee, een Alien Reproduction Vehicle, bedoeld om een false flag aanval op aarde mee uit te voeren.

Nog niet vaag genoeg? Volgens Greer gaat de geheime elite ons uiteindelijk voorhouden dat er een gevaar schuilt in de buitenaardse bezoekers en dat gebruiken als excuus om een totalitaire controle over onze samenlevingen te bemachtigen. Wernher von Braun zou op zijn sterfbed (1977) voor de ultieme false flag hebben gewaarschuwd, een zogenaamde aanval van buitenaardsen op aarde met nagebouwde buitenaardse ruimtevaartuigen. Maar eerst gaan ze andere gevaren aanwijzen, sattelietaanvallen van de Russen, dan terroristen, asteroïden op ramkoers met aarde, en ontspoorde dictators in derde wereldlanden. Allemaal ingezet om ons warm te maken voor het ontwikkelen van ruimtewapens. Natuurlijk hebben we hier ook alleen maar het woord voor van één persoon, Carol Rosin, een dame die ook al weer heel wat jaartjes in het complotdenkerscircuit meedraait.

Maar als je dit grotere plaatje eenmaal ziet, begint alles op zijn plaats te vallen. De merkwaardige verminkingen van vee die wereldwijd plaatsvinden, dienen bijvoorbeeld om ons psychologisch te bewerken zodat we een aanval van buitenaardsen steeds plausibeler gaan vinden. Ook de ontvoeringsverhalen door buitenaardsen komen stiekem van programma’s die door mede-aardbewoners opgezet zijn. Daarvoor werden dan vaak mensen (als acteurs) ingezet die aangeboren afwijkingen hadden en er daardoor sowieso al wat buitenaards uitzien. Details kan de zegspersoon, de eerder genoemde Doty, aan Greer niet geven, want het is allemaal hartstikke geheim en het programma loopt waarschijnlijk nog. Al die sciencefiction-films en -series streven natuurlijk hetzelfde doel na.

Disclosure als panacee

Het grootste gevaar op aarde is niet IS, Irak, Rusland of China, maar een groep die, ongecontroleerd door de president van de VS of het Congres, deze technologie gebruikt om buitenaardse toestellen te volgen en aan te vallen. Om weer controle te krijgen over deze psychopaten hebben we niet minder dan een revolutie nodig, volgens Greer. Maar in Frankrijk zijn er ook hoopvolle initiatieven. Onder Sarkozy zouden er protocollen ontwikkeld zijn om op vreedzame wijze met de buitenaardsen contact te zoeken. Tussen neus en lippen door vertelt Greer dat dat ook al in samenwerking met hem gelukt zou zijn. En ook het Vaticaan zou zich al voorbereiden op dergelijke contacten, een geruststellende gedachte.
Denk eens even na over wat voor mooie vooruitzichten onze samenlevingen zouden hebben als die verborgen gehouden technologieën eindelijk allemaal vrijgegeven zouden worden? Daarom moeten we allemaal om disclosure vragen, de Amerikaanse overheid dwingen om eindelijk openheid van zaken te geven. Maar hoe dat precies in zijn werk moet gaan, is me een raadsel. Want heeft Greer net niet uitgelegd dat alle officiële organen helemaal geen weet hebben van al die geheime projecten? Hoe kunnen ze er dan openheid over geven?

Tot zover de sprookjes van Steven Greer. Over zijn eigen buitenlichamelijke ervaringen, telepathische contacten met buitenaardsen en experimenten met remote viewing heeft hij het niet in de documentaire. Misschien werd het dan allemaal wat te ongeloofwaardig voor de gemiddelde Netflixkijker. Die moet misschien eerst psychologisch rijp worden gemaakt voor wat Greer nog meer in petto heeft. Geen complot, maar een goed doordacht business model.

Relevante artikelen uit Skepter

 

De linke weekendbijlage (38-2017)

by 55 Comments

De linke weekendbijlage (38-2017) 5
Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

Enneagrampromotie

by 14 Comments

Afgelopen dinsdag 26 september promoveerde Claudia Hoekx aan de Radboud Universiteit op haar proefschrift getiteld “The usefulness of the Enneagram model in The Netherlands”. Vorige week sprak ik mijn verbazing uit over de inhoud en kwaliteit van dit proefschrift, vandaag een verslag van de promotie. De vragen die de promotiecommissie stelde waren een stuk steviger dan verwacht, de antwoorden van de promovenda niet erg overtuigend. Toch ging ze natuurlijk met de bul naar huis.

Enneagrampromotie 6
Claudia Hoekx

Na het lekenpraatje van Hoekx over haar proefschrift kreeg de voorzitter van de manuscriptcommissie, prof. dr. Hans Doorewaard, als eerste de gelegenheid om te opponeren. Hij was Hoekx behoorlijk behulpzaam door heel duidelijk te stellen dat het proefschrift niet ging over de vraag of het Enneagram Model waar is (en betwijfelde of die vraag überhaupt wetenschappelijk onderzocht zou kunnen worden), maar dat het louter en alleen ging om hoe gebruikers van dat Enneagram Model dat ervaren. De analyse van de interviews was zijns inziens wetenschappelijk al interessant genoeg. Mijn gedachte was dat dan in ieder geval de titel al ernstig misleidend is te noemen, iets als de ‘De gebruikswaarde van het Enneagram Model in Nederland door de roze bril van fanatieke aanhangers’ dekt de lading beter. In de tweede vragenronde bleek Doorewaard tot mijn verbazing het onderscheid tussen ‘manifeste’ en ‘latente’ waarden dat Hoekx maakt in haar proefschrift helemaal niet goed begrepen te hebben.

Prof. dr. Paul de Blot was de volgende opponent. Hij was de enige die het wat meer over Business Spirituality had, maar benadrukte ook dat het onderzoek in dit proefschrift daar eigenlijk helemaal niet over gaat. Hij verraste ons met zijn duidelijke stelling dat het Enneagram altijd al door de Jezuïten was gebruikt, maar dat die het alleen nooit op schrift hadden gesteld. In de ‘officiële’ geschiedenis van het ennegram komen de Jezuïten er pas begin jaren 70 van de vorige eeuw mee in aanraking. Bedoelde de Blot nu werkelijk dat zijn orde dit model al eeuwenlang gebruikt en eigenlijk geheim had gehouden? Je zou bijna van een echte jezuïtenstreek spreken, maar misschien is het geheugen van deze 93-jarige ook niet helemaal scherp meer. Hij leek echter ook de verzonnen Soefi-oorsprong van het Enneagram voor waar aan te nemen.
Overigens ontdekte ik dat een pauselijke adviesraad in 2013 in een stuk over New Age waarschuwde voor het gebruik van het Enneagram als spiritueel model:

An example of this can be seen in the enneagram, the nine-type tool for character analysis, which when used as a means of spiritual growth introduces an ambiguity in the doctrine and the life of the Christian faith.

Stiekem ben ik toch wel benieuwd wat De Blot hierover allemaal zou zeggen, maar helaas had ik na de promotie geen gelegenheid om hem aan de tand te voelen.

Enneagrampromotie 7
vlnr: Hendriks, De Nijs, Blomme, Doorewaard

Prof dr. Herman van den Bosch verzuchtte dat hij blij was dat hij de Nederlandse versie van het proefschrift had kunnen lezen. (Hoekx had er zelf voor gekozen om op de Engelstalige versie te promoveren. Dat had helemaal niet gehoeven, begrepen we na de plechtigheid.) Van den Bosch’ vragen waren als ik het me goed herinner vooral van praktische aard als ‘wat heeft een manager hier aan’?
Dr. Sharda Nandram had vervolgens pittige vragen over hoe Hoekx de Grounded Theory nu precies had toegepast. Wat ik ervan begreep is dat die normaalgesproken in een theoretisch model moet uitmonden, maar dat dat in het proefschrift eigenlijk niet gebeurt. Tenslotte had dr. Inge Bleijenbergh bedenkingen bij het ontbreken van letterlijk citaten uit de interviews, terwijl het gaat om de analyse van die interviews. Nu krijgen we alles gefilterd door de bril van Hoekx voorgeschoteld. Hoekx verdedigde zich daartegen door te vertellen dat die interviews wel beschikbaar zijn, in uitgeschreven vorm, en dat ook de opnames er nog zijn. Hoe die dan beschikbaar zijn, werd mij niet meteen duidelijk. Liggen ze ergens in een doos op de zolder van Hoekx?

Al met al werden er toch een flink aantal zeer fundamentele vragen gesteld, die mijns inziens niet echt afdoende werden beantwoord door Hoekx. Eigenlijk zou je mogen verwachten dat deze vragen vóór de goedkeuring van het proefschrift door de manuscriptcommissie zouden zijn gesteld. En kon een dergelijk zwakke beantwoording nog leiden tot het zakken voor dit examen? In theorie is dat mogelijk, maar ik ken geen Nederlandse voorbeelden uit de recente geschiedenis waarin dat gebeurde. Ik ben er dan ook altijd vanuit gegaan dat de bul feitelijk al binnen was op het moment dat de promotie in de universiteitsagenda werd ingepland. O ja, over die wiskundige blundertjes in het proefschrift werd natuurlijk geen woord gerept …

Enneagrampromotie 8
vlnr: De Blot, Van den Bosch, Nandram, Bleijenbergh

Na uitreiking van de bul sprak prof. dr. Rob Blomme de laudatio uit, waarin hij het promotietraject van Hoekx vergeleek met de zwerftocht van Odysseus, een lange tocht vol obstakels. Met een “interessant hoogtepunt in de afgelopen week”. Zou hij hier mijn analyse bedoelen? Ik had echter niet de indruk dat er erg veel commotie over was ontstaan. De universiteit had niet openlijk gereageerd en andere media haden er ook nauwelijks aandacht aan besteed. We besloten het hem na de plechtigheid maar eens te vragen. (‘We’ zijn hier Jaap Meijers, die een stukje op de site van Management Team over de promotie schreef, en ikzelf.)

Blomme vertelde ons dat hij had gedoeld op de pittige discussie tijdens de zitting. Een leugentje om bestwil was mijn indruk, eerder een signaal dat hij er niet veel trek in had om er dieper op in te gaan. Ook de andere promotor, prof. dr. Willem de Nijs, maakte zich er een beetje vanaf. Aan Vox liet hij wat meer los, het is goed om zijn ‘Ik denk niet dat er één manager is die na lezing van dit proefschrift denkt dat er een wetenschappelijke basis is voor het model.’ in de oren te knopen. Dat lijkt me een belangrijker boodschap dan die Hoekx met haar proefschrift wil uitdragen. Zij denkt dat het zin heeft om een leidraad aan te bieden die gebruikers informeert over de diverse ‘bloedgroepen’ die het Enneagram op verschillende wijzen interpreteren en gebruiken.

De decaan van de Faculteit Managementwetenschappen, prof. dr. Paul Hendriks, die de promotiezitting voorzat, was een stuk openhartiger. Duidelijk werd nu dat mijn stuk er in ieder geval toe had geleid dat prof. dr. Teun Hardjono in de promotiecommissie op het laatste moment was vervangen door Bleijenbergh. Aan de Radboud Universiteit was men namelijk niet op de hoogte geweest van het akkefietje van Hardjono op de Erasmus Universiteit waardoor hij daar niet langer in promotiecommissies zitting mag nemen. Het leek ze in Nijmegen beter om deze promotie niet ook nog te belasten met een commissielid waaraan een smetje kleeft. Verstandig, denk ik.
Verder lijkt er procedureel ook niet iets misgegaan, de rol van de decaan is natuurlijk enigszins beperkt. Die moet er op kunnen vertrouwen dat de promotoren de kwaliteit bewaken en geschikte leden voor de manuscriptcommissie voordragen.
Het probleem dat ik wel naar voren heb gebracht, is dat dit proefschrift pas heel kort van te voren beschikbaar was, een week of drie voor de promotie. En dan nog alleen in papieren versie. Het maakt het een stuk lastiger om andere deskundigen er naar te laten kijken, al was het maar voor een korte indruk. Heel veel proefschriften bestaan tegenwoordig grotendeels uit artikelen die al gepubliceerd zijn in wetenschappelijke tijdschriften en dan is het goed in te schatten waar het proefschrift over gaat. Dat was hier niet het geval. En ook omdat Hoekx buitenpromovenda was, zijn er waarschijnlijk maar heel weinig mensen überhaupt in gelegenheid geweest om kennis te nemen van waar zij mee bezig was en wat de richting van haar onderzoek was.

Het lijkt me wenselijk en niet zo lastig om wat extra kwaliteitswaarborgen in te bouwen bij buitenpromoties. In ieder geval zou je met dit soort onderwerpen een kritische blik van aanverwante vakgebieden (qua onderwerp of methodologie) moeten aanmoedigen en het proefschrift veel eerder digitaal beschikbaar stellen. De discussie lijkt nu onvoldoende van te voren opgezocht en dat kan tot gênante vertoningen leiden.

Links

Wichelaar Klaas de Jonge

by 4 Comments

Wichelaar Klaas de Jonge 9In het Eindhovens Dagblad vandaag een artikel over wichelaar Klaas de Jonge. Deze 71-jarige oud-fysicus uit Valkenswaard heeft zo zijn eigen ideeën over hoe de wichelroede werkt. In het artikel komt het niet zo duidelijk naar voren:

Het principe is vrij eenvoudig: over de aarde lopen energiebanen, van noord naar zuid, van oost naar west en diagonaal. Ze hebben welluidende namen als leylijn, Benkerlijn, Hartmannlijn en Currylijn. ,,We zien ze niet, maar ze zijn er wel. Als je er doorheen loopt, pikt je lichaam die prikkel op. Je spieren in je onderarm verkrampen heel even en daardoor komt de wichelroede in beweging.”

Dit lijkt weinig af te wijken van wat andere wichelaars vertellen, maar op zijn eigen site legt De Jonge beter uit wat hij bedoelt. Hij verwerpt het bestaan van aardstralen en geeft een volstrekt natuurkundige verklaring:

HOE WERKT HET? De inductie-wetten van FARADAY en LENZ beschrijven de werking van een fietsdynamo, etc… De kenmerk is dat er een electrische puls opgewekt wordt in de geleider (b.v. koperdraad), als deze in een magneetveld bewogen wordt. Bij de mens is de geleider de zenuw, waarin een electrische puls opgewekt wordt, als hij door magneetlijnen loopt.. De veldlijnen van het aardmagnetisch veld induceren een puls in de zenuwen, met het gevolg het samentrekken van de spieren. Dit merk je gelukkig niet en daarom heb je de wichelroede nodig, die dan omvalt. Er is nog een ander effect. De gigantische energie van de zon wordt afgebogen naar de polen. Waar blijft deze energie. Distributie langs de magneetlijnen Dus het zijn echte energielijnen. Een magneetlijn heeft een bepaalde breedte. Bij het binnengaan en uitgaan gaat de wichelroede dicht. Correct, de wet van Lenz .

Deze oud-fysicus zal toch wel begrijpen dat deze theorie heel eenvoudig te toetsen is? Eigenlijk geeft hij zelf al een voorbeeld aan hoe dat zou kunnen:

Een apart verhaal is James Randi, die een grote som uitloofde met soortgelijke experimenten. Hij stopte b.v. een klomp goud in een van een aantal dezelfde verpakkingen. Als je deze aanwees met de wichelroede, dan mocht je het houden. Ook hier het mes: Er is geen methode bekent, zodat je het goud kunt aanwijzen. (Als hij er een magneet in had gedaan. had hij de weddenschap waarschijnlijk verloren).

Ideetje: we kiezen een veldje waar De Jonge eerst van mag bepalen of en waar er ‘energiebanen’ liggen. Vervolgens begraven we op zeg 20 plekken een doosje waar een sterke magneet in zit of niets. De verstorende werking op het aardmagnetisch veld moet daar toch makkelijk meetbaar van zijn. Hoe veel zou De Jonge denken er goed te kunnen identificeren?