Kloptdatwel?

water

‘Ondernemer’ wordt op z’n plaats gezet

by 24 Comments

In de Canadese Dragons’ Den (waarin ondernemers hun idee presenteren voor een panel van investeerders) verschijnt een man die graag financiering voor z’n bedrijf wil. Het product is gedestilleerd water met zilver en is volgens de man goed tegen artritis, hepatitis, allerlei virussen en bacteria, ontstoken tanden, wonden en schrammen, spijsverteringsproblemen, prostaatproblemen, asthma en nog veel meer.

Het begint als een jolig gesprek maar na een tijdje neemt het een hele andere wending.

— Edit: helaas is de video niet meer beschikbaar.

Te gek: drinkbare bescherming tegen zonnebrand

by 125 Comments

Na een paar druilerige weken is de zon weer terug in ons land! Lekker, maar wel weer opletten om niet te verbranden, zoals ons afgelopen zaterdag nog eens stevig werd ingewreven op de huidkankerdag. Smeren dus! Dat is overigens wel een gedoe. En als je dan behalve je eigen lijf ook nog een stel loslopende kinderen van top tot teen moet insmeren, is de lol er snel af. Zou het niet ontzettend handig zijn als er gewoon een pilletje voor bestond? Het verrassende nieuws uit de Britse kranten The Telegraph en de Daily Mail over geharmoniseerd water dat je kunt opdrinken als bescherming tegen zonnebrand moet daarom menigeen als muziek in de oren klinken. Valse muziek, helaas.

osmosis-zonnebrandVolgens producent Osmosis biedt het om de vier uur drinken van ongeveer 2 ml. van hun Harmonized H2O  een bescherming van factor 30. Het product zou moeten werken doordat het geharmoniseerde water op je huid een laagje vormt en daarin een staande golf tot stand brengt die de schadelijke UV-straling van de zon uitdooft. Zoals geluidsgolven van dezelfde frequentie elkaar ook kunnen uitdoven. In de gebruiksfolder (pdf) staat het zo uitgelegd:

How It Works:
Several scientific breakthroughs were necessary to create UV Protection. It is water that contains standing waves (scalar waves) that have a cancellation effect on UV radiation. […] The standing waves vibrate at the skin level and cannot be washed off. The tanning effect is the result of standing waves that enhance your tan hormone, not the result of sun damage like we see with most tanning responses.

Goh, de golven in het goedje zorgen er dus ook nog voor dat je bruin wordt! Dat u vooral niet denkt dat het UV-licht stiekem toch ongehinderd door het laagje dringt en zorgt voor uw tintje. Tot het moment dat het te laat is en je jezelf, rood als een kreeft, voor het hoofd slaat hoe je zo goedgelovig kon zijn te denken dat deze onzin ook maar één kern van waarheid bevat. Want het is natuurlijk grote onzin is, niets meer.

Steven Novella schrijft dat het ergens nog wel voorstelbaar is dat je een drinkbaar product uitscheidt via de huid en dat het aldaar een beschermende werking zou kunnen hebben. Dat drinkbare producten een effect op je huid kunnen hebben is een ding dat zeker is, denk maar aan de onfortuinlijke ‘Papa Smurf‘. De bizarre claims van Osmosis zijn echter vergelijkbaar met die van talloze andere onzinverkopers: iets met opsporen van natuurlijke frequenties, een snufje scalaire golven (denkend aan Tesla?) en dan die informatie opslaan in zuiver water. Zet de juiste disclaimers op je website en de kassa kan gaan rinkelen zonder dat instanties als de FDA je snel lastig kunnen vallen. Helemaal handig natuurlijk als een paar onnozele Britse kranten bereid blijken te zijn jouw onzin te verspreiden onder een groot publiek. Oh ja, zogenaamd onderzoek dat Osmosis deed naar zijn producten is alleen opvraagbaar als je je eerst registreert en er voor betaalt…

De site van Osmosis mag u zelf te lijf met ‘The Red Flags of Quackery‘, misschien een aardig tijdverdrijf als u vanwege de hitte toch verder nergens aan toe komt. En dus vooral verstandig blijven smeren tegen de minder plezierige kant van onze koperen ploert!


Update 21-5-2014
De British Association of Dermatologists (B.A.D.) stuurde naar aanleiding van de berichtgeving in de Daily Mail en The Telegraph een e-mail naar Ben Johnson, eigenaar van Osmosis, om opheldering te vragen over het product. Johnson stuurde een antwoord waarin hij eigenlijk alle vragen omzeilt en geen enkel bewijs aandraagt voor zijn claims. Hij beaamt dat zijn Harmonized H2O 100 procent water is:

This morning we received a response from Ben Johnson. This email unfortunately failed to answer any of our questions, aside from confirming the formulation is 100% water, nor did it provide any additional evidence to support the veracity of the product claims.

Johnson told us that as this was a “new science”, and not taught in medical school, most physicians were not open to it. We would like to point out that new discoveries in science are a regular occurrence and are widely accepted by the scientific community, regardless of whether they are part of medical school curriculums, if they meet the scientific community’s standards for proof.

This means conducting clinical trials, possibly publishing research in peer reviewed journals, and having your results open to scrutiny by other scientists and external testing bodies. Testimonials on a product’s website do not constitute proof.

De vragen die gesteld werden en het volledige antwoord van Johnson staan op de website van B.A.D.

Vi-Aqua – magisch water uit Ierland laat planten sneller groeien

by 63 Comments

Engels - UK vlag 30x24Goed nieuws voor de milieuliefhebber! The Irish Independent, in oplage de grootste dagelijkse krant van Ierland, bericht: “Wave goodbye to global warming, GM and pesticides.” Water dat met elektromagnetische straling behandeld wordt, zou de opbrengst van gewassen tot wel 30 procent verhogen. En dat met een apparaatje niet veel groter dan een schoenendoos. Eenvoudig (ook thuis) ergens tussen de waterleiding te plaatsen. Zo fantastisch, dat de krant opmerkt dat “dit wel eens de grootste agriculturele doorbraak sinds de ploeg kan zijn”. Klinkt toch enigszins als een sterk verhaal, niet? Maar het product zou in Ierland en andere landen uitvoerig getest zijn en ook een echte professor van de universiteit van Limerick is er enthousiast over. Niet zo vreemd overigens, want die heeft de ‘technologie’ zelf ontwikkeld en is oprichter van de bedrijven die deze Vi~Aqua aan de markt proberen te brengen. 

Een wat gedateerd aandoend filmpje op de website moet ons doen geloven dat het water echt anders werkt na de behandeling:

– video helaas niet meer beschikbaar –

Die professor Austin Darragh is inderdaad werkzaam geweest aan Limerick University en de andere wetenschapper die in het verhaal voorkomt, dr. J. Leahy, werkt er nog steeds aan het department voor Chemistry and Environmental Science. Hoe het bijzondere water precies zou moeten werken, wordt niet echt duidelijk als je website van Vi~Aqua bekijkt. Daarop staat dat de gebruikte straling niet ioniserend is, dus de watermoleculen niet uit elkaar slaat en geen andere radicalen laat ontstaan. Hoe er dan toch een wezenlijke verandering in het water zou kunnen optreden, op een minimale opwarming na, is niet te begrijpen. Dat wordt er niet beter op als je dit leest in een document dat opgevoerd op de pagina die de technische documentatie en testresultaten geeft (in Inducing the fourth state of plasma in water, pdf):

It is now becoming apparent that the phenomenon of latent magnetic energy in water is a magneto-hydro-dynamic product similar to plasma which fills all of the space of the universe and forms nebulae and stars. Electromagnetic activation of water, by introducing an electromagnetic low frequency field into it with a suitable technology, produces at the gas liquid interface of nano bubbles in water, a plasma.

Mooi klinkende nonsense. Met allerlei termen die kwakzalvers en pseudowetenschappers maar al te graag gebruiken. Maar misschien hebben de heren wel een werkzaam wondermiddel ontdekt, zonder dat ze begrijpen hoe het werkt. Laten we daarom eens kijken hoe het zit met die geweldige resultaten uit de praktijk. Het document met de veelbelovende titel Full Scientific Report (pdf) zal dan toch wel wat serieuze ondersteuning voor de claims bevatten? Nou, nee.
Er staan drie experimenten in beschreven, allemaal uit 1998. Bij het eerste werd een grassoort gebruikt, gezaaid in vier verschillend behandelde groepen emmers van telkens 10 stuks. Alle groepen kregen meer of minder van het bestraalde water, en één groep alleen gewoon water. Op heel veel momenten werd de groei vergeleken, maar desondanks werd er geen significant verschil gevonden. Alleen achteraf konden ze constateren dat er een significant verschil was in de ‘droge stof’ die overbleef na het oogsten van het gras, dat te drogen in een oven en vervolgens te malen tot milimeter grote stukjes. Maar allemaal niet blind en er werd zoveel vergeleken dat ze altijd wel iets gevonden zouden hebben. Van corrigeren voor meervoudig toetsen lijken ze in ieder geval nooit gehoord te hebben.
De tweede test ging met zaden van verschillende bloemen. De groep met behandeld water had weer een wat hoger ‘droog gehalte’, maar ook hier is van blindering geen sprake. Ook wordt er wel gerept van eerdere mislukte experimenten, dus moet je je afvragen of ze niet net alleen van het ‘gelukte’ experiment een enthousiast verslagje hebben gemaakt. Het derde experiment is weer vergelijkbaar, alleen zijn er nu helemaal geen objectieve gegevens verzameld, lijkt het. Alleen een minimaal verschil in aantallen ontkiemde zaden, maar verder zijn er alleen observaties beschreven van hoe de verschillende groepen er uit zagen. Vanzelfsprekend zagen de ‘behandelde’ groepen er beter uit.
Deze laatste experimenten werden uitgevoerd door Harold Lawlor van het Warrenstown Horticultural College, die ook in bovenstaande video optreedt. Opvallend is dat hij daarin opmerkt dat het niet alleen gaat om het water, maar dat je ook je best moet doen om goed voor de plantjes te zorgen. Als die zorg veel kan uitmaken, is het ook goed voorstelbaar dat dat onder niet geblindeerde omstandigheden net het verschil heeft uitgemaakt. Vanzelfsprekend heeft geen van deze experimenten geleid heeft tot een artikel in een serieus wetenschappelijk tijdschrift.

En hoe zit het met die aanbeveling van de Royal Botanic Gardens, waarover het krantenartikel bericht en die natuurlijk ook op de website van Vi~Aqua staat? Een woordvoerder van de tuinen reageerde als volgt op de mail van een reageerder op het blog dat dit artikel van The Independent aan de kaart stelt:

Thank you for your email dated 29 August. The Royal Botanic Gardens, Kew has not endorsed the Vi-Aqua products since 2009. A recent press article in the Irish Independent that mentioned this endorsement and activities by Kew around it, was inaccurate.

Daar blijft dus ook niet veel van over, hoewel het een beetje genant is om te moeten concluderen dat ze er vóór 2009 wel in geloofden [zie Update 28-9-2013].

De apparaten van Vi~Aqua zijn er voor elke soort gebruiker. Van de boer die wel eens 25.000 liter per uur nodig kan hebben om zijn akkers te besproeien tot de mensen die thuis aan een gietertje genoeg hebben om hun plantjes van water te voorzien. Het is denk ik slechts een kwestie van tijd voordat de technologie simpelweg als een app voor je mobiele telefoon aangeboden wordt. Maar wacht eens even, straling was toch heel slecht voor plantjes?

Voor iemand met een kleine tuin of balkon
Voor iemand met een kleine tuin of balkon

Zie ook: Question: Has Ireland’s biggest newspaper lost its goddamn mind? (en de commentaren) en Energized Water: pseudoscientific snake oil.

Update 28-9-2013

In antwoord op een Freedom of Information request heeft Royal Botanic Garden, Kew, nu openheid van zaken gegeven. In 2003 zijn ze een driejarige overeenkomst aangegaan met Vi~Aqua. In ruil voor gratis gebruik van de apparatuur mocht Vi~Aqua opschrijven dat ze aanbevolen werden door de koninklijke tuinen. Zo gemakkelijk gaat dat dus. Uiterst merkwaardig dat je als instituut zelf de apparatuur nog uitgebreid zegt te testen (en tot de conclusie komt dat iets anders, hoe onverwacht, beter werkt), maar alvast wel je naam er aan wil verbinden.

 

 

Cool!

by 39 Comments

Cool! 1Misschien heb je wel eens gehoord dat je beter heet water kunt gebruiken om ijsblokjes te maken. Heet water zou sneller bevriezen dan koud water. Als je er even over nadenkt, klinkt dit nogal ongeloofwaardig. Het hete water moet immers eerst afkoelen tot de temperatuur van het koude water. Dat duurt natuurlijk even en vervolgens moet het nog bevriezen. Dat laatste traject zal toch wel even snel verlopen met dat ‘afgekoelde’ water als met het water dat die temperatuur al had, of niet soms?

Er blijkt echter toch wat meer aan de hand te zijn. Al eeuwen lang wordt het fenomeen van sneller bevriezen van heet water opgemerkt. Bij Aristoteles is het te vinden en veel later ook bij Descartes en Bacon. Blijkbaar was het een redelijk bekend fenomeen, maar nooit goed onderzocht.

Wetenschappelijke bijdrage vanuit Donker Afrika

Het kwam pas weer echt onder de aandacht van de wetenschappelijke wereld in 1969 door de publicatie van een artikel van Erasto Mpemba en Dr. Denis G. Osborne onder de titel ‘Cool?’. Zeker één van de coolste titels van een wetenschappelijke publicatie! Het artikel gaat over de ontdekking van de Tanzaniaan Erasto Mpemba die in 1963 op 13-jarige leeftijd constateerde dat zijn warme ijsmengsel sneller bevroor in de vriezer dan het mengsel van een vriendje dat er koud in gezet was. Mpemba beschrijft die ontdekking als volgt:

In 1963, when I was in form 3 in Magamba Secondary School, Tanzania, I used to make ice-cream. The boys at  the school do this by boiling milk, mixing it with sugar and putting it into the freezing chamber in the refrigerator, after it has first cooled nearly to room temperature. A lot of boys make it and there is a rush to get space in the refrigerator.

One day after buying milk from the local women, I started boiling it. Another boy, who had bought some milk for making ice-cream, ran to the refrigerator when he saw me boiling up milk and quickly mixed his milk with sugar and poured it into the ice-tray without boiling it; so that he may not miss his chance. Knowing that if I waited for the boiled milk to cool before placing it in the refrigerator I would lose the last available ice-tray, I decided to risk ruin to the refrigerator on that day by putting hot milk into it. The other boy and I went back an hour and a half later and found that my tray of milk had frozen into ice-cream while his was still only a thick liquid, not yet frozen.

Dr. Osborne, een docent in Dar es Salaam, kwam langs op de school van Mpemba voor een lezing en nam zijn verhaal serieus. Door zelf te experimenteren stelde hij vast dat er wel degelijk iets aan de hand was en nam initiatief tot het schrijven van het artikel samen met Mpemba.

Wetenschappelijk onderzoek

Er is sindsdien wel verder onderzoek naar gedaan en het Mpemba-effect blijkt echt te bestaan! Of het optreedt valt echter moeilijk te voorspellen, het hangt nogal af van de omstandigheden. De volgende effecten zouden namelijk allemaal een bijdrage kunnen leveren (o.a te vinden in een artikel van Monwhea Jeng):

1. verdamping: heet water verdampt meer en dus zal er uiteindelijk minder water hoeven te bevriezen.

2. rol van opgeloste gassen: in het hete water zit minder opgelost gas, maar hoe dat een verschil zou kunnen verklaren is niet zo duidelijk.

3. convectie: heet water geeft sneller hitte af en door convectie zou de temperatuur van toplaag in de hetere vloeistof ook hoog blijven. In de hete vloeistof ontstaat er een groter temperatuurverschil tussen bodem en oppervlakte.

4. geleiding: hete samples kunnen afhankelijk van de containers een andere geleiding veroorzaken met de omgeving. Een warm bekerglas kan de dunne ijslaag op de bodem van het vriesvak doen smelten, waarna er direct contact is tussen glas en de wand van het vriesvak.

5. isolatie: bij koude samples zou er eerder een ijskorst ontstaan bovenop de vloeistof, die isolerend zou kunnen werken voor de vloeistof eronder.

6. superkoeling: water bevriest niet zomaar bij 0°C, om ijskristallen te vormen zijn nucleatiekernen nodig. Bij afwezigheid van die kernen kan de temperatuur ver onder nul dalen (volgens laatste theorie tot wel -48°C!) , voordat ijsvorming optreedt. Het zou kunnen dat er een verschil is in de mate waarin superkoeling optreedt bij koude en opgewarmde vloeistoffen.

Dat fenomeen van superkoeling toont ook aan dat je niet zo makkelijk kunt vaststellen wanneer water bevroren is. En wat neem je eigenlijk aan als moment van bevriezen? Het onstaan van het eerste ijskristal? Of moet het duidelijk zijn dat de hele vloeistof door en door vast is geworden?

In het recente A Search for the Mpemba effect: When hot water freezes faster then cold water, James D. Brownridge (2010) worden de mogelijke oorzaken van het Mpemba-effect op een systematische manier onderzocht. Een belangrijk probleem bij eerdere onderzoeken was dat het nogal wat uitmaakte waar je sensoren plaatst om de bevriezing vast te stellen.

Cool! 2
Temperatuurverloop van Brownridges experimenten

Brownridge doet het net wat anders: hij stelt vast wanneer de latente warmte vrijkomt. Doordat de watermoleculen zich bij het bevriezen vastnestelen in een kristalrooster, verliezen ze bewegingsvrijheid en moet er energie aan de omgeving afgestoten worden. De afbeelding hiernaast illustreert een van de typische temperatuurverlopen van de experimenten van Brownridge.

Ik ben wel onder de indruk van de aanpak. Brownridge is er dan ook jaren mee bezig geweest. Het artikel is gepubliceerd in januari van dit jaar (‘When Does hot water freeze faster then cold water? A search for Mpemba Effect’, American Journal of Physics, January 2011, Volume 79, Issue 1) maar tot die definitieve versie heeft niet iedereen toegang en de plaatjes zijn er trouwens ook minder fraai in.

De conclusie is dat het Mpemba-effect op kán treden ten gevolge van superkoeling:

Hot water will freeze before cooler water only when the cooler water supercools, and then, only if the nucleation temperature of the cooler water is several degrees lower than that of the hot water. Heating water may lower, raise or not change the spontaneous freezing temperature.

Als omstandigheden van de hete en koude samples niet precies gelijk blijven, kunnen ook de andere genoemde effecten een rol gaan spelen. Of hiermee het laatste woord gezegd is over het Mpemba-effect?

Het blijft onduidelijk of er condities zijn waarbij het opwarmen van een vloeistof de temperatuur waarbij die spontaan bevriest zou kunnen verhogen. In het artikel wordt wel het omgekeerde aangetoond: dat verhitten van water (van verse sneeuw) de spontane bevriezingstemperatuur kan verlagen (waarschijnlijk doordat nucleatiekernen worden afgebroken). Dat het Mpemba-effect kan optreden als je met exact dezelfde vloeistoffen start (waarvan je dus één sample verhit) en de condities goed onder controle houdt, is onwaarschijnlijk.

Nog steeds scepsis

Als je kijkt op de discussiepagina bij het Mpemba-artikel op Wikipedia, valt op dat het nog steeds niet zo maar geaccepteerd wordt. Ook op een site als Museum of Hoaxes kwam ik het ongeloof erin tegen. Tot zijn ontmoeting met Osborne werd Mpemba ook volstrekt niet serieus genomen door zijn leraar en medeleerlingen. Die zetten indertijd zijn ontdekking schertsend weg als ‘Mpemba physics’. De bijdrage van Mpemba aan de natuurwetenschap is eerder te danken aan zijn eigenwijsheid en doorzettingsvermogen dan aan geniaal inzicht.

Natuurlijk komen we ook lieden tegen die het effect (en de aanvankelijke scepsis van de wetenschap erover) omarmen om hun eigen rare ideeën plausibeler te laten klinken. Sommige homeopaten halen het aan als iets dat hun theorie over geheugen van water zou ondersteunen. Maar erg vaak kom ik het niet tegen, dan blijven kwantumeffecten toch populairder.

Leuk experiment

Ik kwam het volgende leuke filmpje tegen waarin aangetoond wordt dat heet water onder bepaalde omstandigheden inderdaad sneller bevriest. Misschien leuk om te proberen als we weer zo’n koude winter krijgen.

Het is in een heel andere setting dan door Mpemba beschreven. Die zal ook niet zo snel de omstandigheden van -26 °C in Tanzania hebben aangetroffen. Hier is echter toch wat anders aan de hand, lijkt me. De ijswolk die ontstaat bij het bijna kokende water is zo fijn, dat het eerder waterdamp is, die desublimeert (verrijpt). De bijna kokende vloeistof zal door het in de vriesdroge lucht te werpen, misschien lokaal de lucht oververzadigen met waterdamp, die dan meteen in fijne ijskristallen neerslaat. Met het Mpemba effect heeft het niet zoveel te maken, denk ik.

Cool! 3
Enige foto die van Mpemba te vinden was

Wat is er intussen van Mpemba geworden?

Geen carrière in de natuurwetenschap. Ten tijde van het opstellen van het artikel dat zijn naam voor altijd(?) koppelt aan het beschreven effect, volgde hij een opleiding in Wildlife Management. In die business (in Tanzania vermoedelijk wat belangrijker dan de wetenschap), maakte hij een mooie carrière door. In 2002 nam hij afscheid als Principal Game Officer en ging vermoedelijk met pensioen.

Voor zover ik kon nagaan, heeft hij verder nooit meer wat op natuurkundig gebied gedaan. Zelf was hij ook wat cynisch over zijn bijdrage aan de wetenschap, misschien omdat hij, volgens Osborne, niet zo best scoorde bij zijn natuurkunde-eindexamen.

Cool! 4In Tanzania zelf is hij ook niet zo bekend geworden, want ik vond maar weinig Tanzaniaanse bronnen. En dat terwijl het Mpemba-effect misschien wel het enige verschijnsel in de natuurwetenschappen is dat de naam van een Afrikaan van beneden de Sahara heeft gekregen! Hoog tijd dat iemand er ook in de Swahili-Wikipedia een artikel aan wijdt (mijn eigen kennis van Kiswahili is er niet goed genoeg voor, helaas).

Voor de muziekliefhebbers heb ik nog een band met de naam ‘Mpemba Effect’ in de aanbieding, die Afrikaanse Loungemuziek maakt. Helpt misschien als rustgevend achtergrondmuziek bij het doorlezen van het artikel van Brownridge.

De verschillende smaken van hetzelfde water

by 15 Comments

In ons artikel “Groot ingenieursbureau organiseert congres over kosmisch geladen water” schreven we:

(…) Hans van Sluis en Helle van der Roest van DHV [ingenieursbureau – red.] weten zeker dat gevitaliseerd water bestaat én ook nog grote voordelen heeft: ‘je merkt het meteen als je het drinkt, het smaakt beter en het lest je dorst beter.

Ook in de reacties onder dat artikel gaf iemand aan dat er kwekers waren die hun groenten met gevitaliseerd water hadden gekweekt en dat deze vervolgens beter smaakten.

Ik geloof alle drie personen direct… tenminste dat men die ervaring heeft. Het vermogen tot zelfmisleiding van mensen is nou eenmaal groot genoeg om zulke ervaringen te geven, dat weten we al heel lang.

In de onderstaande Bullshit video van Penn & Teller met als onderwerp ‘flessenwater’ laten ze mooi zien dat wanneer je verhaaltje maar mooi genoeg is mensen het direct denken te ervaren: (het hele filmpje is de moeite waard, maar als je direct naar de ‘actie’ wilt –> vanaf 5:10)

http://www.youtube.com/watch?v=XfPAjUvvnIc

Of het nu om water van:

Mt. Fuji
Van de hoogste hoogtes van Japan, dit verfrissende water is door het hele Verre Oosten bekend om zijn zuivere en opfrissende smaak en voor zijn herstellende krachten als een natuurlijk diureticum en anti-toxine.

of

L’eau Du Robinet (frans voor leidingwater)
Puur, levendig en onmiskenbaar Frans, dit stromende water wordt direct bij de bron gebotteld, terwijl de mineralen en voedingsstoffen nog de meeste kracht hebben. De agressieve smaak en onbezonnen houding maken het de perfecte aanvulling bij vlees of gevogelte.

Het blijft natuurlijk Bullshit! Het komt allemaal uit dezelfde kraan en als je er een mooi onzinverhaaltje bij vertelt denken mensen dat ze echt nog iets anders proeven ook! Het gaat echter om de overige zintuigen/brein zodanig te beïnvloeden dat ze gezamelijk het andere zintuig (smaak) beïnvloeden. Het hebben van een ervaring betekent nog niet dat er echt iets gebeurt of is verandert.

Vergelijk de bovenstaande onzinomschrijvingen nu eens met de uitspraken van de mensen van de watervitalisator, ingenieursbureau DHV:

Vitaal water
Je merkt het meteen als je het drinkt, het smaakt beter en het lest de dorst beter.

Dus…