Kloptdatwel?

Pepijn van Erp

Radioactieve neerslag van Fukushima veroorzaakte geen duizenden doden in de VS

by 10 Comments

Onderzoeken van de Amerikaanse wetenschappers Joseph Mangano and Janette Sherman over de gezondheidseffecten van radioactieve neerslag die vrijkwam bij de ramp in Fukushima veroorzaakten nogal wat onrust in de Verenigde Staten. In 2011 lieten ze zien dat er in de maanden na de ramp al 14.000 extra doden zouden zijn gevallen. En in een recentere studie dat er veel meer kinderen werden geboren met een aangeboren schildklierafwijking.
Hier zijn wetenschappers aan het woord en dan lijkt het snel serieuzere koek dan andere alarmistische verhalen over de gevolgen van de ramp bij Fukushima die meestal uit uiterst vage hoek blijken te komen. Andere onderzoekers probeerden de bevindingen echter na te rekenen en kwamen snel tot de conclusie dat er niets van deugt.

Het artikel met de 14.000 extra doden in de Verenigde staten werd als volgt in een persbericht aangekondigd:

 An estimated 14,000 excess deaths in the United States are linked to the radioactive fallout from the disaster at the Fukushima nuclear reactors in Japan, according to a major new article in the December 2011 edition of the International Journal of Health Services.   This is the first peer-reviewed study published in a medical journal documenting the health hazards of Fukushima.

Het is gepubliceerd als: An unexpected mortality increase in the United States follows arrival of the radioactive plume from Fukushima: is there a correlation? Wat recenter (2013) is het artikel waarin ze laten zien dat er veel meer aangeboren schildklierafwijkingen zouden zijn voorgekomen in de maanden na de ramp: Changes in confirmed plus borderline cases of congenital hypothyroidism in California as a function of environmental fallout from the Fukushima nuclear meltdown (Open Journal of Pediatrics).

Dat klinkt allemaal niet best, nietwaar? Beide artikelen deugen echter van geen kanten. In de volgende  video wordt de hele gedachtegang van Mangano en Sherman gefileerd, er blijft niets van over. Het is een en al verdraaien van cijfers, wat in mijn ogen haast niet anders dan opzettelijk kan zijn gebeurd. De onderbouwing van de verklaring hoe een lage dosis radioactieve straling in zo’n korte tijd tot zoveel doden zou kunnen leiden, blijkt ook niet meer te zijn dan een e-mailtje van een andere wetenschapper.

‘Hoe kan dit soort prutswetenschap toch gepubliceerd worden in peer reviewed tijdschriften?’ vraag je je misschien af. Het eerste artikel werd gepubliceerd in een tijdschrift dat helemaal niet over epidemiologie gaat, maar over de beleidsmatige kanten van gezondheidszorg. Het is maar de vraag of de uitgezochte reviewers überhaupt verstand hadden van dit soort rekenwerk. Bij het tweede artikel is het nog veel duidelijker, dat werd gepubliceerd in een open access tijdschrift dat op het beruchte lijstje van Jeffrey Beall [mirror] voorkomt. Dat tijdschrift weigerde ook zonder opgaaf van reden een ingezonden commentaar.

In Popular Mechanics verscheen een artikel over de vervelende gevolgen van publicatie van dit soort nonsens wetenschap: What Can We Do About Junk Science? Dat stuk besluit met:

It’s easy to blame the impact of junk science on sloppy experiments, irresponsible reporters, or a failure of peer review. But even after it’s debunked, junk science sticks because it preys on the public’s fear and distrust. Ultimately, junk science can be dispelled only if individuals think like scientists: Evaluate all the evidence and try to disprove your own preconceptions.

Dat laatste kan wel waar zijn, maar daarvoor is wel inspanning van wetenschappers voor nodig. Je moet wel weten waar je moet zoeken naar dat bewijs en enigszins weten hoe je het moet beoordelen. Een academische ‘debunk’ in de vorm van een reactie in het tijdschrift bereikt het reeds misleide publiek waarschijnlijk ook niet zo snel. Daarom waardeer ik het zeer dat sommige wetenschappers de moeite nemen om middels zo’n YouTube video duidelijk uiteen te zetten wat er allemaal mis is met deze artikelen.

Uit Skepter: De UFO van Rendlesham Forest

by 29 Comments

“Het Engelse zondagsblad News of the World bracht het nieuws op 2 oktober 1983 groot op de voorpagina:

RendleshamForestNotWUFO LANDS IN SUFFOLK: And that’s OFFICIAL

In korte flarden staat boven die loeigrote kop:
Colonel’s top secret report tells the facts
Mystery craft in exploding wall of colours
Animals flee from strange glowing object

Het gaat om een UFO-landing in Rendlesham Forest, aan de Engelse oostkust ter hoogte van Den Haag. Veel militairen zouden daar in 1980 getuige van zijn geweest. Bij het bericht staat een foto van Wing Commander Colonel Gordon Williams, destijds commandant van twee dichtbij gelegen RAF basissen, Bentwaters en Woodbridge. Hij wordt geciteerd met de woorden ‘No Hoax’.

De belangrijkste bron voor het verhaal is Art Wallace. Hij was in 1980 als Amerikaanse militair gelegerd op Bentwaters en bij de luchtmacht in dienst als veiligheidsagent. Wallace vertelt hoe hij op een nacht vlak na kerst in een konvooi militairen naar het Rendlesham Forest reed. Daar aangekomen, gingen ze te voet verder tot aan een open plek in het bos, waar ze getuige waren van de landing van een UFO.”

Bij het uitkomen van een nieuwe Skepter komen de meeste artikelen uit het vorige nummer online beschikbaar. Daarom kun je ook als je (nog) geen abonnee bent nu het vervolg van dit artikel lezen. Op de Skepsis website is er geen mogelijkheid om te reageren op de artikelen, dan kan wel hieronder.

Lees het volledige artikel op de site van Skepsis:

Een UFO in het bos – Het mysterie van Rendlesham Forest


door Pepijn van Erp, Skepter 26.1 (2013)

De UFO waarneming van Rendlesham Forest wordt door UFO-enthousiastelingen vaak aangehaald als één van de meest overtuigende bewijzen voor buitenaards bezoek. Het staat ook wel bekend als het Roswell van Groot-Britannië. Reden genoeg om de zaken eens op een rijtje te zetten in Skepter.
Voor mijn artikel baseerde ik mij voor een belangrijk deel op het boek van Larry Warren en Peter Robinson: Left at East Gate. Dat boek verscheen in 1995 en in 2005 kwam er een bijgewerkte versie uit. Warren was de ‘Art Wallace’ uit de inleiding en degene die in de eerste jaren de meeste media-aandacht naar zich wist toe te trekken. Zijn getuigenis lijkt echter bijeengeraapt uit verhalen van echte ooggetuigen. Intussen is hij enigszins buitenspel gezet door de ‘geloofwaardigere’ Charles Halt en James Penniston, die hun woordje mochten doen in het succesvolle boek van Leslie Kean (UFOs: Generals, Pilots, and Government Officials Go on the Record). Halt en Penniston waren dan wel echte ooggetuigen van de gebeurtenissen in Rendlesham Forest, maar hun versie van het verhaal is intussen minstens zo’n fantastisch aangedikt als die van de wat schlemielige Warren.

Mijn conclusie in het artikel:

Helemaal precies zijn de belevenissen van de veiligheidsagenten van Bentwaters gedurende de nachten van 26 en 28 december 1980 waarschijnlijk niet meer te reconstrueren. Er is echter weinig reden om aan te nemen dat er technologisch geavanceerde buitenaardse bezoekers langskwamen. De benaming van het Rendlesham Forest incident als ‘het Roswell van Groot-Brittannië’ is wel toepasselijk: als je er kritisch naar kijkt, blijft er in beide gevallen even weinig bewijs over.

Penniston bracht zeer recent met een andere getuige, John Burroughs, en de bekende UFO-propagandist Nick Pope een nieuw boek over de zaak uit: Encounter in Rendlesham Forest. Op basis wat daarvan naar buiten is gekomen, verwacht ik daar echter niet veel nieuws in aan te treffen dat verhelderend kan zijn.

De boeken bevatten veel onzin, maar zijn best vermakelijk. Als je er nieuwsgierig naar bent, bestel het vooral via onze links:

 

 

Mazelenvirus voor de rechter

by 772 Comments

De Duitse bioloog Stefan Lanka gelooft niet in het bestaan van virussen die ziektes veroorzaken. Zo hoort hij bij de aids denialists die ontkennen dat hiv aids veroorzaakt en gelooft hij niet dat H5N1 verantwoordelijk is voor de Vogelgriep. In zijn gedachtewereld wordt mazelen ook niet veroorzaakt door een virus en hij loofde maar liefst 100.000 euro uit aan diegene die bewijs kon leveren voor het bestaan van het virus. De jonge arts David Bardens pakte de handschoen op en stuurde Lanka de wetenschappelijke literatuur waaruit blijkt dat Lanka ongelijk heeft. Lanka weigert echter te betalen en zodoende treffen beide heren elkaar nu in Ravensburg voor de rechter.

In zijn kennissenkring werd Bardens twee jaar terug geconfronteerd met een stervensgeval. Een veertienjarig meisje overleed aan SSPE, een zeldzame complicatie van de mazelen die zij in haar eerste levensjaar opliep (zie ook het Skepsis-blog). Bardens, toen nog studerend voor arts, verdiepte zich mede door dit tragische verhaal in de achtergronden van mensen die zich niet inenten tegen mazelen en de lieden die actief desinformatie over vaccinatie verspreiden. Zo stuitte hij ook op dr. Stefan Lanka. Die had in 2012 op Internet maar liefst 100.000 euro uitgeloofd voor diegene die hem een wetenschappelijk artikel zou kunnen leveren waarin het bestaan van mazelen aangetoond wordt en onder meer de doorsnede van het ‘zogenaamde’ mazelenvirus staat (pdf). Lanka beweert dat de mazelen veroorzaakt worden door vergiftiging van de huid, bijvoorbeeld door het gebruik van bepaalde crèmes, het afvoeren van giftige stoffen in het lichaam via de huid, of dat het een psychosomatische aandoening is.

Masernvirus in Vero-Zellen
Mazelenvirus door de elektronenmicroscoop (ingekleurd) Bron: Gelderblom, Kaulbars. Schnartendorff (Robert Koch Institut)

Bardens liet Lanka schriftelijk bevestigen dat hij dit geldbedrag inderdaad zou uitbetalen indien het bewijs werd geleverd en stuurde hem vervolgens een paar honderd wetenschappelijke artikelen waaruit onomstotelijk blijkt dat het mazelenvirus bestaat. Lanka weigert echter te betalen. Hoezo ‘onomstotelijk’? Dat bewijs slaat helemaal niet op mazelen, maar op iets anders, stelt hij.
Bardens dringt aan en heeft Lanka nu voor de rechter gedaagd. Op 10 april jl. zou de zaak dienen, maar het werd tot vandaag, 24 april uitgesteld. Vermoedelijk  zal de rechtbank  in eerste instantie uitmaken of de belofte van Lanka rechtsgeldig is en of hij er in principe aan gehouden kan worden. Lanka voert in zijn verdediging aan dat zijn uitdaging alleen een studie van het Robert Koch Institut zou betreffen; Bardens stelt dat Lanka die voorwaarde naderhand heeft toegevoegd.

Krijgt Bardens nu formeel gelijk, dan kan de strijd de volgende fase ingaan: is het door hem aangeleverde bewijsmateriaal voldoende om het bestaan van het mazelenvirus aan te tonen? Natuurlijk hebben de juristen daar niet voldoende kennis voor in huis en zullen experts geraadpleegd worden. Ook Lanka zal dan waarschijnlijk met de ‘Nobelprijswinnaars’ op de proppen komen waarmee hij zegt samen te werken. Het zou misschien kunnen gaan om Kary Mullis, die de Nobelprijs kreeg voor zijn werk aan de  polymerasekettingreactie (PCR), maar uiterst dubieuze denkbeelden heeft over aids, astrologie en buitenaards leven.

Als Bardens het geld van Lanka weet los te krijgen, is hij van plan het grotendeels in te zetten ten behoeve van inentingscampagnes in de derdewereldlanden. Hij is zeker van zijn zaak en ziet alleen een risico dat hij verliest door onvoorziene juridische spitsvondigheden.

Meer hierover bij GWUP, daar staan ook veel verwijzingen naar krantenartikelen over deze zaak. Als er vandaag meer duidelijkheid komt, zal ik dat hier toevoegen.

Update 14:45 de procesgang is te volgen via een liveblog van Swaebische.de
 Volgens mij is het alweer voorbij, er wordt nu een deskundige aangewezen die het bewijsmateriaal van Bardens gaat beoordelen. En dan wordt later bepaald wanneer de rechtsgang verder gaat.

Update 12/3/2015: de rechter heeft uitspraak gedaan.

Serieus UFO onderzoek

by 17 Comments

Voor 95 procent van de UFO waarnemingen zou een sluitende verklaring gevonden kunnen worden. De vijf procent die overblijft, moet serieus onderzocht worden en daarbij moet een buitenaardse verklaring zeker niet worden uitgesloten. Dat is wat UFO-enthousiastelingen als Coen Vermeeren en Leslie Kean bepleiten en wat KRO Brandpunt ze vorige week zonder tegenspraak liet vertellen. Maar de verklaringen voor die 95 procent, is dat dan geen serieus UFO-onderzoek? Een merkwaardige opvatting van mensen die zelf nooit proberen om normale verklaringen aan te dragen en die ook maar met tegenzin accepteren.

dawn-over-preston-beach-marblehead-inset
Foto van Eyal Oren met de UFO

Het vinden van een sluitende verklaring is vaak een leuke puzzel en tegenwoordig hoef je er niet eens altijd je luie stoel voor uit te komen, zoals de identificatie van de Marblehead UFO laat zien.

Op 26 oktober 2011 ging Eyal Oren nam naar Preston Beach (Marblehead, Massachusetts, VS) om wat foto’s te nemen van de zonsopkomst. Bij het nemen van de foto’s viel hem wel een wit puntje op aan de hemel, maar dacht daar op het moment niet zo over na. Thuis gekomen, zette hij de foto’s op zijn computer over en bij het doorbladeren van de opnames werd opeens duidelijk dat het witte puntje had bewogen. Het hing eerst voor een seconde of drie stil in de lucht en ging er toen opeens razendsnel vandoor. Een UFO?
Oren knipte van de opeenvolgende opnames het stukje met het verschijnsel uit en plakte ze achter elkaar tot een filmpje en plaatste dat op zijn website met de vraag of iemand een idee had wat het kon zijn.

Andrew Hansford presenteerde op TAM 2013 zijn kijk op de zaak. Toen hij het bericht zag, had hij snel het idee dat het om een vliegtuig zou moeten gaan. Dat zou dan in eerste instantie recht op de waarnemer zijn afgevlogen (waardoor het niet leek te bewegen) en dan een draai gemaakt hebben. In de buurt van het strand ligt Boston Logan airport, dus het zou goed kunnen gaan om een manoeuvre van een vliegtuig dat net was opgestegen of juist de landing inzette. Maar zou je deze hypothese ook hard kunnen maken?
Hansford maakte gebruik van vrij toegankelijke gegevens om het raadsel van Oren op te lossen. Eerst bepaalde hij met Google Earth de plaats van waar de foto is genomen. Radar data van Boston Logan airport bleek beschikbaar tot twee weken terug in de tijd en leverde een geschikte kandidaat op voor het vliegtuig: JetBlue vlucht 1250 van Washington Dulles naar Boston Logan. En via FlightAware kon hij meer informatie over die vlucht opzoeken.

Maar was dat toestel wel zichtbaar op het moment van de opname? Door het bij elkaar brengen van de informatie uit de EXIF-data van de foto, de positie van de zon (NOAA Solar Calculator) en weerrapporten, lukt het Hansford om de foto, vluchtroute van het vliegtuig en het zicht vanuit Google Earth op elkaar te plakken. Wat je daarop ziet komt overeen met wat de verschillende foto’s van Oren laten zien. Ook Oren zelf is overtuigd door deze verklaring: ‘Mystery solved!’ schrijft hij twee jaar later als update op zijn blog.

Google earth Overlay met Flight Path 07:01:02 (bron: http://yankeeskeptic.com/)
Google earth Overlay met Flight Path 07:01:02 (bron: http://yankeeskeptic.com/)

Het digitale speurwerk van Hansford is in detail na te lezen op de Yankee Skeptic website, de gedachtegang kan als volgt samengevat worden:

  • het is vermoedelijk een vliegtuig dat een bocht maakt;
  • er is een geschikte kandidaat voor zo’n toestel, als je kijkt naar de vlucht, positie en tijdstip;
  • dat toestel had logischerwijs zichtbaar moeten zijn op de opname;
  • er is niets anders in de opname dat het toestel kan zijn dan de vastgelegde ‘UFO’.

In de woorden van Hansford:

The object in the photographs closely matches the flight path of Jetblue 1250. The aircraft should have been in the photos taken on that morning.  If the object is not JetBlue 1250, then Jetblue is missing aircraft.

In mijn ogen een fraai voorbeeld van serieus UFO-onderzoek. Natuurlijk is het interessant om aandacht te blijven geven aan die zogenaamde vijf procent die (nog) niet verklaard is, maar dan wel graag met dezelfde soort instelling als Hansford hier laat zien. Dat er in sommige gevallen nog geen goede verklaring is gevonden, betekent niet dat de ‘buitenaardse’ optie opeens heel serieus moet worden genomen. Aan de andere kant is roepen dat ‘het wel een vliegtuig zal zijn’ weliswaar een stuk plausibeler, maar ook wel een beetje gemakkelijk als je niet de moeite wil doen om het preciezer uit te zoeken.

Update 29-10-2014: de presentatie van Hansford op TAM staat nu online

Uit Skepter: Het Ronde Huis van Wodan

by 27 Comments

RondeHuisNunspeet-uitsnede“Het is wonderlijk hoe sommige verhalen een eigen leven kunnen gaan leiden. Als geruchten maar lang genoeg blijven circuleren, kan het idee postvatten dat er wellicht toch iets van waar is. De geschiedenis van het Ronde Huis is zo’n verhaal, dat aan elkaar hangt van geruchten en speculaties. Het vormt nog steeds een bron van inspiratie voor complotdenkers.

Het Ronde Huis werd vanaf 1904 gebouwd in een uitgestrekt bos- en heidegebied ten zuiden van Nunspeet, dat was aangekocht door ingenieur Frank van Vloten (1858-1930), die de wildernis in cultuur wilde brengen. Hij liet veel bomen aanplanten en kapte ook veel hout, dat via een veldspoorlijntje naar het station in Nunspeet kon worden vervoerd. Het landgoed was geschikt voor de jacht. Er werden bovendien allerlei gewassen verbouwd, er werden varkens gefokt en er liepen koeien, paarden, kippen, eenden, kalkoenen en pauwen rond. Frank van Vloten was in 1888 getrouwd met de kapitaalkrachtige Constance Lans en had twee zonen. Zijn gezin vestigde zich op de twee bovenste verdiepingen van het huis, terwijl de opzichter en zijn gezin op de onderste verdieping woonden.”

Bij het uitkomen van een nieuwe Skepter komen de meeste artikelen uit het vorige nummer online beschikbaar. Daarom kun je ook als je (nog) geen abonnee bent nu het vervolg van dit artikel lezen. Op de Skepsis website is er geen mogelijkheid om te reageren op de artikelen, dan kan wel hieronder.

Lees het volledige artikel op de site van Skepsis:

Het Ronde Huis van Wodan

door Agnes Tieben, Skepter 26.1 (2013)

Een item van Omroep Gelderland over het huis (2012):