In het eerder in 2014 verschenen boek met deze titel legt Harry Collins uit dat wetenschappelijke kennis zich echt onderscheidt van andere vormen van kennis. En waarom de ‘University of Google’ (zoals anti-vaccinatie activiste Jenny McCarthy de start van haar autisme-onderzoek ooit uitlegde aan Oprah) geen vervanging vormt voor actief zijn in een wetenschappelijke gemeenschap. Daar leer je onder andere welke artikelen goed zijn en welke kunnen worden genegeerd en waarom dat zo is. Collins roept dan ook op om vertrouwen te hebben in de wetenschappelijke gemeenschap. Je hoeft je verstand daarbij niet uit te schakelen – overal worden immers fouten gemaakt. Maar je voorkomt blunders en schade. In een goede bespreking van het boek wordt dit als volgt uitgelegd: “You cannot get a good picture of what is going on in science from the literature” [aldus Collins]. And of course, biased and ideological internet commentaries on that literature are more dangerous still. That’s why we can’t listen to climate change skeptics or creationists. It’s why vaccine deniers don’t have a leg to stand on’. Via skepsis.no/blog. GJvtL. Het boek is te koop bij bol.com.
Vandaag Skepsis congres: crisis in de wetenschap
Vandaag is vanaf 10:30 het jaarlijkse Skepsis congres in de Jaarbeurs in Utrecht. Sprekers zijn Ruud Abma over ‘slodderwetenschap’, Gustaaf Cornelis over hoge werkdruk en kille administratie die leiden tot slechte wetenschap en Yvo Smulders over kennisontwikkeling door kwakzalvers. Het congres begint met een bijdrage van Skepsis-bestuursleden Frank Israel en Jan Willem Nienhuys over de nalatenschap van de onlangs overleden skepticus Rob Nanninga en de toekomst van Skepsis. Het congres is uitverkocht. GJvtL.
Creationistische geheime agenten proberen bewijs voor buitenaards leven te stelen?
Wimal Weerawansa, de Minister van Volkshuisvesting van Sri Lanka, verklaarde een paar dagen geleden dat Westers uitziende creationisten die zich voordeden als ‘vertegenwoordigers van een international space agency’ hebben geprobeerd om Sri-Lankaanse wetenschappers meteorieten afhandig te maken. Die meteorieten zouden bewijzen bevatten van buitenaards leven. Jammer dat de minister geen bewijzen had. Wat wel klopt: op 8 december 2013 vielen meteorieten op Sri Lanka en lokale onderzoekers publiceerden in een dubieus tijdschrift dat ze in de meteorieten micro-fossielen hadden gevonden. Het tijdschrift ‘Journal of Cosmology’ is volgens de scepticus PZ Myers geen echt wetenschappelijk tijdschrift maar een website van mensen die ‘geobsedeerd zijn door het idee dat … leven in de ruimte is ontstaan en simpelweg op de aarde is neergeregend’. Blijkbaar hoort dit idee bij het Boeddhisme. Minister Weerawansa verdenkt de creationistische geheime agenten er immers van dat zij Boeddha willen ondermijnen die ‘heeft bewezen dat leven elders in het universum bestaat’. Dank aan PvE. GJvtL.
Universitair Medisch Centrum Groningen verdient geld aan kwakzalverij (2)
Eerder berichtte ik over mijn teleurstellende ervaringen met de voorzitter van de Raad van Bestuur van het UMCG en met de directeur van Triade, de vastgoedclub gelieerd aan het UMCG, die gebouwen verhuurt aan bedrijven, die samenwerking zoeken met wetenschappelijke onderzoekers.
Nadat een rechter de universiteit Groningen als voorbeeld had genoemd waar acupunctuur-onderwijs onderdeel uitmaakt van de medische studie, werd het pleit beslecht in het voordeel van de acupuncturist. Getriggerd door die rechtszaak verzocht ik het UMCG-bestuur in de persoon van voorzitter mr. Aartsen het Hwa To Centre de huur op te zeggen. Er werkt daar ook nog eens iemand die zich ten onrechte arts en dokter noemt: titelfraude, terwijl de andere medewerker slechts tandarts is. Vrolijk beweert men o.a. schizofrenie, neurose, depressie en het ‘maken/herstellen van een anusopening (proctotomieklachten)’ te kunnen behandelen met acupunctuur.
Eind september zette ik mijn queeste voort: ik werd zelf tot arts opgeleid in Groningen en die tolerantie t.o.v. het kwakzalvershol, dat het UMCG aan zijn borst koestert, is voor mij als alumnus extra onverdraaglijk. Ik meldde bij het IGZ-loket dat ‘dokter Yu-Shu Liu’ in Nederland geen dokter is en ook geen Groningse professor. Ik verzocht de betrokkene eerder al om zelf van die onverdiende titulatuur af te zien, maar dat deed ze niet. Mogelijk een gevalletje taalbarrière, de vrouw spreekt geen Nederlands.
Ook schreef ik vervolgens een intercollegiale brief aan de decaan van de Groningse medische faculteit, waarin ik hem op de hoogte bracht van de negatieve reacties van Aartsen en van Triade. Ik verwachtte bij hem, medicus immers, meer begrip voor het feit dat acupunctuur toch echt als kwakzalverij beschouwd moest worden en vroeg hem of ik hem soms van dienst kon zijn met het maken van ‘ketelmuziek’ nu de RvB-voorzitter van het UMCG niet gevoelig bleek voor mijn argumentatie. De vreemde indruk, die een alternatief centrum binnen het UMCG-terrein moet maken op de argeloze burger: het kan hem kennelijk weinig schelen. De decaan is Kuipers en hij is kinderarts.
Toen ik een week later van hem geen reactie had gekregen, toen besloot ik mijn eerste stuk erover op deze site te publiceren. Verheugd was ik toen ik eind oktober alsnog een brief op UMCG-papier ontving, maar helaas: niet van collega Kuipers, maar wederom van … mr. Aartsen! Wat bleek mij al ras: de decaan maakt deel uit van het UMCG-bestuur, samen met een register accountant en hoogleraar gynaecologie Van der Zee! Kuipers had mijn aan hem als decaan gerichte brief als een hete aardappel doorgeschoven naar mr. Aartsen en onthield zich zelf van een reactie. Ik vind het nog steeds merkwaardig dat de ene collega de ander niet wenst te beantwoorden, maar de post liever laat beantwoorden door de afdeling PR (zoals ik met het VUmc eens meemaakte) of door beroepsbestuurders, die vermoedelijk binnen de Raad van Bestuur de dienst uitmaken. Zo gingen dokters vroeger toch niet met elkaar om.
Aartsen legde nog wel uit dat het Groningse acupunctuuronderwijs facultatief wordt gegeven in het kader van de competentie ‘maatschappelijk handelen’, onderdeel van het verplichte Raamplan Artsopleiding 2009. Of er nog stage wordt gelopen bij dokter Yu-Shu Liu, die vraag bleef onbeantwoord. Mijn half badinerende en typisch intercollegiale vraag of ik hem als decaan misschien kon helpen met het maken van ‘ketelmuziek’ werd nu op afgepaste toon door mr. Aartsen van commentaar voorzien: het betreft een ‘oneigenlijk pressiemiddel’ en het UMCG laat zich daardoor niet onder druk zetten. Verdere correspondentie leek Aartsen niet zinvol. Die conclusie had ik zelf inmiddels ook al getrokken. Men sluit de gelederen en denkt vermoedelijk: ‘Het zijn natuurlijk wel kwakzalvers, maar het zijn nu een keer onze kwakzalvers.’
“I just witnessed an event so mysterious that it shook my skepticism”
I just witnessed an event so mysterious that it shook my skepticism
Dat schrijft Michael Shermer, de man achter Skeptic Magazine. Hij vertelt in het blad Scientific American dat hij een paranormale ervaring heeft gehad.
Op een kritiek moment begint een kapot gewaande radio plots weer te spelen en ‘dat kan geen toeval zijn!’ . Shermer en z’n nieuwe bruid bespeuren hier een mogelijke communicatiepoging van de kant van een overleden grootvader. Shermer schrijft aan het eind van z’n column hoe z’n skepticisme staat te schudden op z’n fundamenten. In de commentaren aan het eind van het artikel merkt iemand heel intelligent op dat skepticisme geen geloof is, maar een methode. Shermer zou die radio dus door een radiotechneut moeten laten nakijken in plaats van op z’n knieën te gaan. Martin Bier.
Michael Shermer