• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

Kloptdatwel?

  • Home
  • Onderwerpen
    • (Bij)Geloof
    • Columns
    • Complottheorieën
    • Factchecking
    • Gezondheid
    • Hoax
    • Humor
    • K-d-Weetjes
    • New Age
    • Paranormaal
    • Pseudowetenschap
    • Reclame Code Commissie
    • Skepticisme
    • Skeptics in the Pub
    • Skeptische TV
    • UFO
    • Wetenschap
    • Overig
  • Skeptisch Chatten
  • Werkstuk?
  • Contact
  • Over Kloptdatwel.nl
    • Activiteiten agenda
    • Colofon – (copyright info)
    • Gedragsregels van Kloptdatwel
    • Kloptdatwel in de media
    • Interessante Links
    • Over het Bol.com Partnerprogramma en andere affiliate programma’s.
    • Social media & Twitter
    • Nieuwsbrief
    • Privacybeleid
    • Skeptisch Chatten
      • Skeptisch Chatten (archief 1)
      • Skeptisch Chatten (archief 2)
      • Skeptisch Chatten (archief 3)
      • Skeptisch Chatten (archief 4)

Happinez recensie, 1-2011

17 February 2011 by Agnes Tieben 7 Comments

Happinez is een blad dat veel gelezen wordt in het alternatieve circuit. Het wordt soms zelfs als bron aangehaald, terwijl er vaak claims in worden gedaan die allang onderzocht en achterhaald zijn. De komende tijd bespreken we op Kloptdatwel.nl iedere editie.

Het thema van 2011 is een reis die begint bij jezelf en eindigt bij jouw plek in het grote geheel. Van ‘ik’ (dit nummer) naar ‘wij’ (nummer 8). De acht edities beloven samen een pad vol onderzoek, wijsheid en inzicht te vormen.

In de zeven artikelen die op de cover worden aangekondigd staat het ‘ik’ centraal:

-Wat maakt jou tot wie je bent?
-De boodschap van de Sioux indianen
-Leef je mooiste leven
-Schrijf en vind de weg naar je hart
-Gezond eten : houd het simpel
-Test: hoe groot is jouw ego?
-Sjamanisme in Scandinavië

De boodschap van de Sioux indianen
Na meer dan 20 bladzijden foto’s en advertenties begint op p. 26 eindelijk het eerste artikel, het is een interview met de 33-jarige Kiesha Crowther (indianennaam: Little Grandmother). Ze geeft over de hele wereld lezingen om de boodschap van de Sioux indianen te verkondigen. Hoewel ze er blond en blank uitziet beweert ze in het interview dat haar moeder behoort tot de Sioux/Salish stam. Nadat haar moeder haar vader had ontmoet, verwisselde ze het reservaat voor een boerderij op het platteland ergens in het zuiden van Colorado, alwaar Kiesha is opgegroeid.

Op haar dertigste verjaardag ging de telefoon en werd Kiesha gevraagd om sjamaan en hoeder van de wijsheid te worden. De ouderen van de stam van haar moeder hadden haar vanaf haar geboorte gevolgd en beweerden dat ze was voorbestemd om sjamaan te zijn. Na enkele weken van bidden en mediteren besloot ze de roeping te accepteren.
Kiesha’s boodschap is dat we allemaal broers en zusters zijn omdat we dezelfde moeder hebben: Moeder Aarde. We hebben allemaal een hoger zelf, een ziel, een ‘ik ben’ die ons helpt te herinneren wie we zijn, waar we vandaan komen en wat we hier te doen hebben. Het leven op aarde draait om leren. Als je dit beseft ben je vrij. Je zult vanuit liefde gaan leven en niet meer oordelen over anderen. Want waar anderen ook in verzeild raken, het is voor hun eigen bestwil, o nee foutje, er staat ‘het is voor hen bedoeld om van te leren’.

Natuurlijk heb ik Kiesha Crowther even gegoogeld, er zijn veel filmpjes van haar te zien op YouTube, en zo kwam ik ook terecht bij een wel ingelichte skeptische site waar ik las dat ze helemaal geen indiaanse moeder heeft, sterker nog , die Sioux/Salish stam bestaat niet eens, ze heeft het gewoon allemaal zelf verzonnen!
Verder valt te lezen: de federatie van Salish- en Kootenai-stammen van het Flathead-reservaat neemt nadrukkelijk afstand van de claims van Kiesha Crowther, ze is niet hun sjamaan en heeft niet het recht deze titel te claimen:

We have zero connection to Kiesha Crowther. Her online talks are not based in any kind of authentic knowledge from this tribe, or as far as I can tell, any tribe.
(…)
I’ve been contacted by people from Hawaii, Spain, Denmark, Switzerland and Germany who appear to have given her great fees to speak. Zero dollars have come to support our language, culture, safety net programs of this reservation. We have no record of the family names she’s shared in her many biographical posts. Nothing about her stories feels remotely authentic as pertaining to Salish, Lakota, or general Indian culture or beliefs.

Rob McDonald
Communications Director
Confederated Salish Kootenai Tribes

Het volgende artikel: Wat maakt jou tot wie je bent? is geschreven door schrijfster en vaste redactiemedewerkster Lisette Thooft.
Er wordt gefilosofeerd over: waarom ben ik ik?, waarom ben ik nou toevallig die ene ik en niet een ander. Na drie bladzijden mijmeren waar je geen steek wijzer van wordt volgt de afsluiter, Lisette komt tot het spectaculaire inzicht dat de vraag moet worden verlegd, waarom ik ik ben is niet meer belangrijk, al filosoferend is ze er achter gekomen dat het gaat om de rol die je komt spelen op het wereldtoneel. Met andere woorden waarom ben ik hier? Er zijn veel goede bestaansredenen mogelijk, bijvoorbeeld: ik ben hier om te leren lief te hebben of om te leren mezelf te zijn. De eerste helft van je leven heb je vaak nodig om uit te zoeken waarom je hier bent, de andere helft kan je dan gebruiken om te zijn wie je bent. (zucht, wat een gezever)
Dat ik niet de enige ben die zich stoort aan het wollige taalgebruik van Lisette Thooft kunt u hier lezen, het is een originele, bijzonder humoristische en zeer rake analyse van een van haar boeken.

Dan volgt het artikel: Sjamanen van het noorden waarin journaliste Ingrid Melenberg samen met de Amsterdamse sjamane Linda Wormhoudt een rondreis door het zuiden van Noorwegen maakt.
De informatie uit historische bronnen is schaars maar met een beetje fantasie en een portie eigen beleving en ervaring kom je toch nog een heel eind. Voor wie geinteresseerd is in sjamanisme: Skepsis heeft een véél interessanter artikel hierover op haar website staan.

Het volgende artikel is de egotest: hoe groot is jouw ego?
Ik vermoed dat het de bedoeling is dat je ego niet te groot is. Er wordt gewerkt met het concept egostrippen bedacht door Coach en (enter) trainer Rick van Asperen (leuk met woorden). ‘Onze ego’s komen regelmatig in een trip terecht. Dat wil zeggen: je bent boos, gekwetst, verdrietig. Dan is het tijd om je ego te strippen, want daar knap je van op.
Ik concludeer hieruit dat het er bij Rick om gaat de dingen weer in de juiste proporties te zien. Nou ja, niks mis mee natuurlijk.

Toch vind ik het begrip ego nogal verwarrend, de gebruiker van het woord doet het meestal voorkomen alsof de term volkomen vanzelfsprekend en helder is maar als je even verder kijkt blijkt dat er iedere keer weer wat anders mee wordt bedoeld. In de inleiding van het tijdschrift schrijft hoofdredacteur Ruud Hollander: als je je bezig houdt met complimenten, verwijten, plezier, pijn, verlies, winst, roem of schaamte, dan weet je dat niet je ziel maar je ego aan het woord is. (En dat is niet goed, zo klinkt het.)

Een zin verder schrijft hij alweer iets wat daar tegenstrijdig mee is: ‘Door de stem van zijn ego een beetje te smoren, werd voor mijn vriend duidelijker wat hij belangrijk vond in het leven. Wat hij echt met plezier deed en wat niet.’ (Dus plezier is nu ineens weer wel oke.)

Op p. 92 in de rubriek, gezondheid: gezond eten, houd het simpel: Wat moet je eten als je gezond wilt leven?
‘Echt eten’ zegt de Amerikaanse journalist en filosoof Michael Pollan. Hij schreef een boekje met 64 tips zoals: koop wat je overgrootmoeder kocht, kies voor eten wat bederft, eet geen eten als het gemaakt is in gebouwen waarin iedereen een operatiemuts op moet, mijd een product met meer dan vijf ingrediënten. Kortom hij is een van de vele deelnemers aan de kruistocht tegen de ‘processed foods’ die wordt uitgedragen door de talloze kookprogramma’s, tijdschriften en columns, alles wat is voorverpakt, voorgesneden of voorgekookt wordt met minachting bekeken. (Rosanne Hertzberger, Er gaat niets boven een kant-en-klaarmaaltijd met additieven) ‘Terug naar de middeleeuwen!’ lijkt het motto te zijn van deze fanatiekelingen.

Op p. 98 in de rubriek, zingeving: leef je mooiste leven, zoektocht naar geluk met yogadocent en schrijver Johan Noorloos (met grote foto van Johan, knappe jongeman met dromerige en toch indringende blik).
Johan Noorloos is niet zomaar een yogaleraar, hij is de personal yogateacher van vele BN’ers. Hij maakte een voorstelling ‘het inzicht’ waarin je in vijf stappen richting geluk wordt geleid. Een van de stappen is visualiseren: ‘de kracht van ons voorstellingsvermogen is enorm. Alles wat wij geloven, wordt werkelijkheid. Het is de hoogste tijd dat wij gebruikmaken van ons ongelofelijke potentieel’ (niet ongevaarlijke onzin dus)

Tot slot, schrijf en vind de weg naar je hart,
Het gaat hier om een pelgrimstocht op papier, het idee is afkomstig van schrijfcoach Christine de Vries. In plaats van elke dag een stuk lopen ga je elke dag een stuk schrijven. Christine komt met een zeven stappenplan. Leuk idee, dacht ik in eerste instantie en begin enthousiast aan de eerste stap: kilometerschrijven. Oefening: begin zonder vooraf te bedenken waar je het over gaat hebben bovenaan een A-4’tje en schrijf deze zonder onderbreking vol. Stop niet wanneer je even uit je concentratie raakt, ga niet nadenken. Schrijf door tot de pagina vol is.
Bij mij levert het een lap tekst vol onzin op, geen touw aan vast te knopen. Zouden de Happinez-medewerkers ook deze schrijftips ter hand hebben genomen? 😉

Filed Under: New Age, Uit het nieuws Tagged With: ego, happinez, kiesha crowther, sjamanisme

Reiki: dan maar het placebo-effect

16 February 2011 by Maarten Koller 11 Comments

Half november organiseerde de personeelsvereniging van een Nederlandse bank een informatieavond over Reiki. We leerden hoe we precies moesten huggen en dat Reiki best het placebo-effect kan zijn.

De opening van de avond werd gedaan door een aardig ogende, glimlachende vrouw die begon door zowel zichzelf als haar Reiki-partner voor te stellen. Reiki gaat over aanraking en dus wilde deze mevrouw en haar partner (beide Reiki-master) graag eerst even iedereen aanraken door ons de hand te schudden.

Het volgende onderdeel van de avond betrof een lichtcirkel waarbij iedereen hand in hand moest gaan staan. Specifiek moest tijdens het staan in deze cirkel de linkerhand met de palm naar voren en de rechterhand met de palm naar achteren gedraaid worden en mochten de ogen gesloten worden. Via geleide fantasie (het vertellen van een verhaal waarbij je je dan kan inleven) werd verteld dat we licht ontvangen en dat dat licht in ons stroomt. Na enkele minuten op deze wijze te hebben gestaan mocht de cirkel doorbroken worden en zocht een ieder zijn of haar zitplaats weer op. “Wie heeft er iets gemerkt?”, werd ons gevraagd. Ik had niks gemerkt maar de man naast de man van wie ik de hand had vastgehouden merkte op dat hij wel vond dat de man tussen ons in warme handen had. De ‘man-in-het-midden’ keek enigszins trots toen de vrouw bevestigde dat dit inderdaad kan gebeuren, “alsof je een soort energie krijgt van de ander”. Ik was er om te observeren dus de opmerking dat de man van het begin af aan al opvallend warme handen had slikte ik maar in.

Het volgende onderwerp was knuffelen, omhelzen of huggen. Hoe hug je nou goed? “Let maar eens op televisieseries en dergelijke, daar wordt nep gehugd, ze huggen elkaar rechtsom in plaats van linksom, wie kan er vertellen waarom dat niet goed is en waarom je als je oprecht wilt zijn altijd linksom moet huggen?”. Een meisje uit het publiek wist het antwoord: “dat heeft met de positie van het hart te maken”.

“Heel goed!”, zei de vrouw en ze legde uit: “het hart zit ook meer naar links, dus als je linksom een hug geeft, doe je dat met de harten dichter bij elkaar. Ze gaan naar elkaar toe, in plaats van van elkaar af, zoals bij een rechtsom hug.” Maar aan het rechtsom huggen kleven, behalve het ‘nep’ zijn, nog meer nadelen: “misschien heb je weleens gemerkt dat na een rechtsom-hug, bijvoorbeeld bij een collega of een vriend waar je niet zo close mee bent, het energie kost, terwijl je van een oprechte, linksom hug, juist energie krijgt!”. Volgens de vrouw kon je soms wel 20 tot 30 minuten van slag zijn en je minder energiek voelen na zo’n rechtsom-hug.
Ik heb dit allemaal nooit geweten, maar als ik eerlijk ben heb ik het ook nooit gemerkt.

Na deze uitspraken was het natuurlijk tijd voor de proef op de som door middel van een betrouwbare en valide test: de spiertest!* Alle deelnemers werden gevraagd een rechtsom-hug (rechterarm over linker- en je hoofd op de rechterschouder van de ander leggen) uit te voeren  en daarna de spiertest te doen. Dit doe je door je arm uit te strekken en de ander te vragen om de arm naar beneden te duwen. De ander moet dan letten op de hoeveelheid kracht die daarvoor nodig is. Dan een linksom-hug en weer dezelfde spiertest. “Merk je dat je veel meer kracht nodig hebt na de linksom-hug?”. Persoonlijk merkte ik niks, mijn ‘hug’-partner overigens ook niet. Achteraf is het makkelijk schrijven maar ik moet bekennen dat ik op dat moment door al het links- en rechtsom-gedoe de draad was kwijtgeraakt; Heb ik nou net een links- of een rechtsom-hug gedaan? Was een linksom of een rechtsom nu de goede? En bij welke hug moest ik dan meer of minder kracht hebben? De vraag kwam bij me op of je de negatieve energie die gepaard gaat met een ‘verkeerde’ hug kunt neutraliseren met een ‘goede’ hug, of dat dit mogelijk zelfs meer energie oplevert? Nou ja, toen de vrouw vroeg of je meer kracht nodig had na de linksom-hug volgde er geknik alom, dus ik denk dat de andere deelnemers duidelijk minder verward en meer overtuigd door het voorafgaande verhaal dan ik.

De avond werd nog actiever toen we elkaar ‘blind’ gingen volgen. De een doet z’n ogen dicht, de ander neemt de blinde bij de hand en begeleidt hem of haar de ruimte door. “Zorg dat je de ander niet tegen obstakels laat oplopen”. We wandelden een beetje de ruimte door en vervolgens draaiden we de oefening om. Na de ander even rondgewandeld te hebben werd de oefening uitgebreid: mocht je in de eerste oefening de blinde bij de arm nemen, nu mocht je alleen contact maken via de hand van de blinde. “Probeer maar eens met zo minimaal mogelijk contact (bijvoorbeeld slechts een vinger op de handpalm van de blinde) de ander toch te begeleiden en te sturen”.

Toen er na de oefening weer gevraagd werd om reacties vertelde ik dat ik af en toe het gevoel had gehad alsof iets mijn hoofd raakte (ik had dat gevoel echt, het was waarschijnlijk gewoon een jeuk die ik verkeerd interpreteerde), maar dat ik wist dat er niets op hoofdhoogte in de ruimte aanwezig was en ik zei dat je dus blijkbaar niet altijd een ervaring voor waarheid moet aannemen (je moet iets toch?). De hint werd niet opgepikt helaas en de vrouw ging door over het feit dat je je veel meer bewust van dingen kunt worden als je je ogen sluit.

Het nut van de oefening ontging me helaas volledig.

Het werd nog spannender: iedereen moest zich door de zaal verspreiden en enkele vrijwilligers werden geblinddoekt. Ze kozen een willekeurige richting en begonnen te lopen. Aan de rest de opdracht om ze rustig op te vangen en hun koers iets aanpassen zodat ze na een paar keer de zaal rond te hebben gelopen uiteindelijk terugkeren naar hun beginplek. Daarbij moet je zelf zoveel mogelijk op je plek blijven staan, als je ze maar niet laat botsen. Als het gelukt was werden de vrijwilligers gestopt door de vrouw en kregen ze als beloning een fijne linksom-hug.

We mochten weer plaatsnemen in de kring en eindelijk kregen we wat meer te horen over Reiki. Tenminste dit leek de bedoeling, maar helaas werd op geen enkel moment nu echt duidelijk wat Reiki precies is. Via een aantal omwegen kwam de spreker zelfs op de Large Hadron Collider (LHC) (een deeltjesversneller) van het CERN in Zwitserland terecht. Volgens de vrouw deden ze daar onderzoek op een gebied dat “de zichtbare wetenschappelijke wereld en de onzichtbare alternatieve wereld met elkaar zou kunnen verbinden”.
Jammer dat ze bij het CERN met de LHC toch iets anders doen. (Maar uitleggen hoe dat precies zit, past helaas niet binnen deze tekst, en op internet is er genoeg informatie over te vinden.)

Volgens de beide Reiki-masters hoef je niet in Reiki te geloven om het te laten werken. En hoe het werkt? Ze weten het niet, “mogelijk via energie, misschien trillingen en als het het placebo-effect is, dan werkt het maar via het placebo-effect”. Dit wekt de indruk dat ze niet begrijpen wat het placebo-effect precies betekent. Het placebo-effect: wanneer het absoluut zeker is dat wat je doet niet werkt, maar wel mogelijk een effect kan hebben omdat iemand werking verwacht of erin gelooft. Bekijk dit 3 minuten durende filmpje voor meer info over het placebo effect. In elk geval betekent het dat als je een effect vindt, dit juist niet komt door wat je gedaan hebt, maar door de zaken die eromheen meespelen. Zonder het zelf te weten zeggen ze dus eigenlijk dat Reiki niet werkt.

“Het mooie van Reiki is dat je op twee manieren kan merken dat het werkt: als je je beter voelt dan werkt het. En als je je slechter voelt, dan werkt het ook. Dat komt namelijk omdat Reiki in het laatste geval ervoor zorgt dat de gifstoffen die in je lichaam opgeslagen zouden zijn vrijkomen, en daardoor voel je je dan natuurlijk wat slechter.”

Handig, het werkt dus altijd! Of wacht even… het kan dus eigenlijk helemaal niet niet werken! En het is vast toeval dat wanneer je helemaal niets aan een ziekte doet je ook alleen maar beter of slechter kan worden. Misschien krijgen we stiekem als we ziek zijn wel allemaal Reiki…

Een ziekte kan natuurlijk ook een tijdje hetzelfde blijven. Ze heeft het niet gezegd, maar ik vermoed dat wanneer je je niet beter en ook niet slechter voelt, je dan vast wat meer behandelingen nodig hebt. Mocht dat het geval zijn, wees gerust, want de vrouw kan tegenwoordig ook op afstand helpen, via de telefoon. Dat heeft ze wel gezegd.

Ze vertelde ook dat mensen die Reiki-behandelingen volgen gemiddeld minder ziektekosten maken. Dat is nogal een duidelijke claim en hier moest ik het mijne van weten! Ik vroeg dus hoe ze dat wist, is dat misschien onderzocht? Ja, zei ze en ik vroeg of ze die onderzoeken dan misschien had, want die wilde ik ook weleens lezen. Helaas had zij ze zelf niet, maar als je bladen zoals Mind magazine en Happinez regelmatig las, dan zou het daar regelmatig in voorbij komen. Wel jammer dat ik nou net dat soort ‘vakbladen’ niet lees.

Als laatste waren er nog wat vragen en opmerkingen uit het publiek. Een vrouw vroeg hoe ze om moest gaan met haar man, die in het ziekenhuis werkte en altijd aankwam met allerlei onderzoeken en argumenten waar ze dan niet tegenop kon, hij was zelfs boos geworden dat ze naar deze “onzinavond” ging. De tip was om met hem maar eens de lichtcirkel te doen, als hij merkte dat het werkt, dan zou hij vanzelf overtuigd raken. Ik hoop voor haar dat hij meer merkt dan ik.

Een andere vraag was of het gevaar kon? Een duidelijke ‘nee’ en zelfs heftig nee-geschud vanuit het publiek was het gevolg.

Er is mijns inziens echter wel degelijk gevaar wanneer iemand met een ernstige ziekte door Reiki (lees: het placebo-effect) het idee krijgt zich beter te voelen. Helemaal wanneer diegene wordt verteld dat een eventueel verslechteren juist een teken is dat het werkt. Hiermee loopt je het risico dat zo iemand pas veel later naar de dokter gaat en dat kan tot gevolg hebben dat de ziekte al (te) ver gevorderd is en moeilijker of zelfs niet meer verholpen kan worden, met alle gevolgen van dien.

—————————————————————————
Waarschijnlijk heb je na dit stuk gelezen te hebben nog steeds geen idee wat Reiki nou eigenlijk is. Troost je, ik ook niet. Tenminste, niet dankzij deze avond. Gelukkig wist ik al wat, en wat ik weet komt aardig overeen met deze wikipedia pagina over Reiki.

Maar wil je echt weten hoe het zit, dan raad ik je aan op www.skepsis.nl/reiki.html te kijken, daar staat het hele verhaal.

* Het is helaas al erg lang bekend dat de spiertest geen goede test is, zie voor meer informatie: http://www.skepsis.nl/spiertest.html

Filed Under: Gezondheid Tagged With: blinddoek, energie, lichtcirkel, reiki

Het placebo effect in 2:57

15 February 2011 by Maarten Koller 5 Comments

Je kan er lang en kort over kletsen maar dit is simpelweg een van de beste (korte) video’s over het placebo-effect die ik ooit heb gezien.
Voor de duidelijkheid: het placebo-effect geeft je het gevoel dat je je beter voelt. Als je een echte ziekte hebt, is dat dus niet voldoende.

Created by:
Daniel Keogh – http://www.twitter.com/ProfessorFunk
Luke Harris – http://www.lukeharrisgraphics.com

Klik hier als je ook nog wilt weten hoe het zit met het placebo effect bij dieren.

Update 16 feb: Skepsis schreef al eens over het placebo effect.

Filed Under: Gezondheid, Kort Tagged With: placebo, placebo effect, video

Ongecontacteerde stammen zouden niet bestaan

14 February 2011 by Maarten Koller 7 Comments

Er schijnen nogal wat stammen te bestaan die diep in de regenwouden of op andere afgelegen plekken leven waar geen vreedzaam contact met de samenleving mee bestaat. Ver weg van de ‘bewoonde’ wereld dus. Een van de landen waar zulke ‘ongecontacteerde’ stammen leven is Peru. De president van Peru, Alan García zegt daarover:

‘In opposition to oil, (environmentalists) have created the figure of an ’uncontacted’ Amazon native; that’s to say, unknown but presumed to exist.’
——
‘De tegenstanders van olie (milieuactivisten) hebben het beeld gecreëerd van een ongecontacteerde inboorling in de Amazone, oftewel, ongekend maar aangenomen dat ze bestaan.’

Je leest het, een duidelijke skepticus die meneer García, hij gelooft er niks van.

En wat doe je dan als je al jarenlang dit soort stammen onderzoekt? Dan nodig je de BBC uit om eens wat leuke opnamen te maken:

Ik vind het een erg mooi filmpje maar is het nu ook een bewijs? In elk geval lijkt het me overtuigend genoeg om te kunnen zeggen “hier, op deze plek, daar wonen mensen”. De vraag is nu of meneer de president zijn mening wil herzien. In elk geval lijkt het me genoeg om je regering een onderzoek in te laten stellen.

Wel voorzichtig doen want het zou erg schadelijk kunnen zijn voor de stammen om met ‘de beschaving’ in contact te komen, door wat wij als een simpele verkoudheid zien, kunnen zij doodgaan.

Lees meer op deze website: http://www.uncontactedtribes.org/
En hier ga je direct naar hun FAQ, waar de meeste van je vragen beantwoord zullen worden.

——————————————————————————————————-

Wat mij betreft is dit een schoolvoorbeeld van hoe je met skeptici moet omgaan. Zeggen ze dat een fenomeen niet bestaat? Zeggen ze weer eens dat je speciale therapie, overgebracht van generatie op generatie, geen effect heeft? Geloven ze je niet als je zegt dat UFO’s echt bestaan? Of Yeti, of BigFoot, of het monster van Lochness?

Sla ze dan om de oren met duidelijke, scherpe en langdurende opnamen! Misschien geloven ze je nog niet meteen (in deze tijd van digitale bewerking van beelden nou eenmaal logisch) maar de bereidwilligheid tot onderzoek zal zeker toenemen.
(Dit alles ook nog eens gefilmd door een BBC filmcrew is natuurlijk een pre)

Filed Under: Buitenland, Factchecking, Kort, Uit het nieuws Tagged With: bewoonde wereld, niet vreemdzaam, peru, president, stammen

Wat je niet ziet, bestaat niet…

13 February 2011 by Rosalinde van Wijck 3 Comments

Wat je niet ziet, bestaat niet... 1
Ga daar maar eens een lampje vervangen…

Ik zou beter moeten weten. Ik ken mezelf onderhand toch wel een beetje, zou je zeggen.

Het is eigenlijk gewoon geen goed idee om in je eentje horrorfilms te gaan kijken als je net bent verhuisd naar een huis met een donkere gang en een kelder die niet zou misstaan in, naja, in een horrorfilm. Ook niet op een luie zaterdagavond als je werkelijk niets beters kunt verzinnen. En al helemaal niet zo’n film waarin je eigenlijk niets ziet en je net iets te rijke fantasie vervolgens de rest doet. Dus ja, als ik dan besluit om The Grudge te gaan kijken in mijn eentje dan weet ik eigenlijk best van tevoren wat er kan gebeuren.

Ik vind horrorfilms geweldig. Ik kan er letterlijk uren naar kijken. Vooral naar die met zombies en andere monsters en heel veel special effects. Die zijn namelijk overzichtelijk en volgens doorgaans dezelfde conventies:

1: Voor bloed en ingewanden geldt nooit “less is more”.

2. Er is altijd minimaal één idioot die de donkere kelder/het spookhuis/het bos inloopt of de mysterieuze vloek drie keer achterstevoren opzegt. Doorgaans leren de volgende drie idioten niet van dat voorbeeld.

3. Er zijn meestal wel een held en heldin en als die er allebei zijn, dan krijgen ze elkaar, ook als ze het zombieprobleem niet hebben opgelost. In dat geval maken ze er samen het beste van in een post-apocalyptische wereld en leven ze nog lang en eigenaardig.

Dat soort films vind ik zelden eng. De meeste ervan nemen zichzelf ook niet te serieus en zijn doorspekt met de nodige humor. Er gebeuren de meest gruwelijke dingen in zo’n film en toch ziet het er niet realistisch uit. De ledematen vliegen links en rechts door de lucht en geamuseerd graai ik nog eens naar de tortillachips. Rode salsa erbij? Ja, lekker. Doe ook nog maar een cola.

Maar die films waar je de hele tijd bijna niets ziet, daar kan ik eigenlijk beter niet naar kijken. Ja, er zijn ook idioten die de kelder (of in het geval van The Grudge de zolder, die ik gelukkig níet heb) in lopen, maar je ziet eigenlijk niet wat er met ze gebeurt. Één flits van een wit gezicht of een vage schim en mensen zijn verdwenen. Niks bloed, ingewanden of grommende monsters. Als je er over nadenkt klinkt het eigenlijk heel saai. Toch heb ik de laatste paar dagen mijn stroomrekening leuk omhooggejaagd, want waar ik normaal rustig door mijn donkere gang met zombiekelder naar de wc wandel ‘s nachts gaat nu het licht aan. Gewoon voor de zekerheid. En douchen is wat ingewikkelder, want dat doe ik het liefst met wijdopen ogen tot het enge weer uit mijn systeem is.

Een enge film waar niets in beeld gebeurt is enger omdat je fantasie het werk doet. Je fantasie put uit je eigen angsten en ideeën waardoor dat effectiever is dan wat een filmmaker zelf kan verzinnen. En blijkbaar zijn we er heel goed in om van het onbekende iets engs te maken, gezien alle vampieren, draken, weerwolven en ander mythisch gespuis dat er in de loop van de eeuwen allemaal heeft rondgewaard in ons bewustzijn. Geloven in monsters lijkt best diep geworteld te zijn in ons brein.

Op zich is dat waarschijnlijk ook geen slecht plan. Ik ben geen evolutiebioloog, maar ik kan me best voorstellen dat mensen die bij onbekende geluiden vlak buiten de grot bang waren voor monsters betere overlevingskansen hadden boven de mensen die dachten dat er buiten iemand met koekjes klaarstond. Als beschermingsmechanisme lijkt een beetje angst voor het onbekende me dan ook erg goed werken.

Toch kan het ook behoorlijk verkeerd uitpakken. Als je alles wat je niet kunt verklaren gaat interpreteren als een dreiging door iets of iemand die kwaad in de zin heeft wordt het leven eng. Oogst mislukt? Werk van een heks. Kind ziek? Werk van een heks. Koe dood? Werk van een heks. Er zijn tijden geweest dat het er niet veel hoefde te gebeuren voor mensen gingen denken aan hekserij, duivelbezetting of zwarte magie, hetgeen meestal niet goed afliep voor degene die beschuldigd werd. Maar goed dat er uiteindelijk toch mensen bleken te zijn die niet bang waren voor het onbekende, maar juist op zoek gingen naar een verklaring zonder monsters. Waardoor we uiteindelijk uitkwamen op gewasbescherming, vaccinatie en medicijnen die de problemen toch een stuk beter oplosten dan de pijnbank en de brandstapel.

Inmiddels weten we beter in dit tijdperk met wetenschap en rationaliteit. Tenminste, dat zou je denken. Toch zijn er nog genoeg mensen die omineus krakende deuren aanzien voor spoken, psychoses voor duivels en dikke pech voor zwarte magie. En omdat brandstapels niet meer mogen loopt dat meestal wel goed af, maar helaas toch niet altijdzoals maar weer eens bleek bij deze mislukte duivelsuitdrijving.

Een beetje angst voor het onbekende is goed. Het beschermt je voor gevaar en laat je gewaar worden van mogelijke risico’s. Een beetje skepsis is echter net zo belangrijk. Het getik op je ruit is een tak, de rare schaduw op de muur is de kapstok en er zijn meer dan genoeg mensen die op vrijdag de dertiende onder een ladder doorlopen en nog lang en gelukkig leven. Wat je niet ziet bestaat niet en ik heb nog nooit iets gezien dat ik niet kon verklaren zonder het bovennatuurlijke. Van monsters en spoken op zolder is nog nooit iemand blijer geworden.

Natuurlijk moet ik na dit hele betoog wel mijn eigen verhaal gaan waarmaken. Dus: vanaf nu loop ik weer onverstoord en skeptisch door mijn donkere gang langs de zombiekelder naar de keuken. En elke keer is het weer een beetje minder eng.

Filed Under: Columns, Paranormaal Tagged With: bovennatuurlijk, horrorfilms, paranormaal, Skepsis

  • « Go to Previous Page
  • Page 1
  • Interim pages omitted …
  • Page 401
  • Page 402
  • Page 403
  • Page 404
  • Page 405
  • Interim pages omitted …
  • Page 431
  • Go to Next Page »

Primary Sidebar

Steun ons via:
Een aankoopbol.com Partner (meer info)
Of een donatie

Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

Skeptic RSS feed

  • Skepsis
  • Error
  • SBM
Inschrijvingen Skepsiscongres 2025 geopend: Was vroeger alles beter?
9 May 2025 - Ward van Beek
Inschrijvingen Skepsiscongres 2025 geopend: Was vroeger alles beter?

.Het vorige congres ligt nog vers in ons geheugen, maar omdat ontwikkelingen steeds sneller gaan zijn wij alweer druk bezig met het Skepsiscongres 2025, op zaterdag 1 november a.s.  De maatschappij bekeken met een skeptische bril Je hoort het vaak:…Lees meer Inschrijvingen Skepsiscongres 2025 geopend: Was vroeger alles beter? › [...]

Graancirkels op European Skeptics Congress 2024
7 May 2025 - SkepsisSiteBeheerder
Graancirkels op European Skeptics Congress 2024

Voordracht van Francesco Grassi op ESC2024 in Lyon.Lees meer Graancirkels op European Skeptics Congress 2024 › [...]

SKEPP wordt 35… en dat vieren ze!
27 April 2025 - SkepsisSiteBeheerder
SKEPP wordt 35… en dat vieren ze!

Onze Belgische zusterorganisatie SKEPP bestaat dit jaar 35 jaar. Op zaterdag 10 mei vieren ze dat met een mooi programma. Hoofdgast is de bekende skepticus en emeritus hoogleraar psychologie Chris French die onlangs ook tot erelid van SKEPP werd benoemd.…Lees meer SKEPP wordt 35… en dat vieren ze! › [...]

RSS Error: A feed could not be found at `https://skepp.be/feed`; the status code is `404` and content-type is `text/html; charset=UTF-8`

Lysenkoism 2.0 and the dismantling of the NIH
12 May 2025 - David Gorski

Robert F. Kennedy Jr.'s "make America healthy again" is basically Lysenko 2.0. It's come to the NIH and is destroying the crown jewel of US biomedical research with ideology and cronyism. The post Lysenkoism 2.0 and the dismantling of the NIH first appeared on Science-Based Medicine. [...]

David Geier, Mail Order Pharmacist
10 May 2025 - Kathleen Seidel

David Geier was in the drug business. What was he selling before the FDA stepped in? The post David Geier, Mail Order Pharmacist first appeared on Science-Based Medicine. [...]

Dr. Vinay Prasad is Now the Medical Establishment. It’s His Job to Run RCTs, and It’s Our Job to Call Him a Lying Piece of $#!& if He Fails.
9 May 2025 - Jonathan Howard

"I wish Vinay all the best for his new role. It's a whole new state of play when the buck stops with you." The post Dr. Vinay Prasad is Now the Medical Establishment. It’s His Job to Run RCTs, and It’s Our Job to Call Him a Lying Piece of $#!& if He Fails. first appeared on Science-Based Medicine. [...]

Recente reacties

  • Hans1263 on De linke weekendbijlage (19-2025)@Richard Rasker Ik denk dat het antwoord "hersenloos" is. We moeten hier het hoofd maar koel houden, het gek geworden
  • Renate1 on De linke weekendbijlage (19-2025)@ Richard Rasker, Inderdaad. Veel van wat nu wordt afgeschaft door de regering van de VS, was juist bedoeld om
  • Richard Rasker on De linke weekendbijlage (19-2025)@Hans1263 Het intrieste is dat men met het opheffen van USAID en andere federale programma's en diensten juist het exacte
  • Renate1 on De linke weekendbijlage (19-2025)Mensen in het buitenland tellen niet mee. Overigens tellen mensen die op de een of andere manier hulp nodig hebben
  • Hans1263 on De linke weekendbijlage (19-2025)@Richard Rasker America first, weet u wel? Hersenloos of gewetenloos, kiest u maar.

Archief Kloptdatwel.nl

Copyright © 2025 · Metro Pro on Genesis Framework · WordPress · Log in