Kloptdatwel?

Search Results for: homeopathie

Homeopathisch bleekmiddel, hoe maak je dat?

by 42 Comments

Op de onderstaande video zie je hoe een homeopathisch middel gemaakt wordt. Het is geen grap.

Hij doet het natuurlijk niet helemaal correct. Het ‘potentiëren’ (wat niet-homeopaten ‘schudden’ noemen) behoort namelijk niet drie keer op een tafel, maar een keer of tien op een leer gebonden boek gedaan worden. Een lederen boek geeft namelijk de juiste ‘vibratie’ of ‘frequentie’.

Tenminste dat zeggen homeopaten. Een onderbouwing geeft men niet*. Een verschil tussen 1, 6, 10 of 500 keer schudden kan men niet ontdekken of aantonen. Maar toch moet het zo… Op een lederen boek… niet op een plastic boek dus… of een boek met een papieren kaft… gewoon, omdat ze het zeggen. Het lijkt me duidelijk dat ook daar nooit een verschil tussen is (of kan worden) aangetoond.

Mensen die homeopathische middelen gebruiken beseffen vaak niet hoe die middelen gemaakt worden en welke vreemde ideeën daar mee gemoeid zijn.

Benieuwd naar meer informatie? Bekijk de wikipediapagina over homeopathie eens: http://nl.wikipedia.org/wiki/Homeopathie. Merk ook op dat het stuk ‘controverse’ zo op het oog net zo lang is als de rest van het artikel. Iets om over na te denken lijkt me zo. Een behandelwijze waar blijkbaar zulke lange discussies over gehouden kunnen worden zou nog niet als behandelwijze aangemerkt moeten worden toch?

* Men kijkt alleen naar het resultaat van een behandeling, en dat resultaat kan volledig verklaard worden vanuit het placebo-effect, maar dat heb je ook met een normaal middel, dus is dat geen reden om homeopathie te nemen.

Met dank aan Michiel Overtoom en Jan Willem Nienhuys.

 

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin

by 98 Comments

Lynne McTaggart denkt dat ze heeft bewezen dat iedereen en alles in het universum met elkaar verbonden is. Via een energieveld dat we zelf kunnen beïnvloeden. Het veld zou bewijzen dat het onze diepste behoefte is om verbinding te zoeken met elkaar. Dat zegt ze over haar nieuwe boek ‘De verbinding’ waarover ze werd geïnterviewd in de Happinez. Newton en Darwin krijgen de schuld van alle individualistische misère. Verder schrijft ze dat het niet uitmaakt of je een echte pil neemt of een placebo – als je je maar trouw houdt aan het recept van de dokter, dan word je snel weer beter. Kun je het volgen? 

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin 1
Lynne McTaggart geeft Newton en Darwin de schuld van alles wat er is misgegaan in de wereld. Dit is Isaac Newton. Hij lijkt zich van geen kwaad bewust (bron: wikimedia commons, Shuster&Shipley)

Onlangs stond er in de Happinez (nr 7, oktober- november 2011) een lovend interview met wetenschapsjournaliste en bestseller auteur Lynne McTaggart ter gelegenheid van haar nieuwste boek, ‘De verbinding’. ‘We zijn gemaakt om samen te werken’ is het motto van het nieuwe boek. Lynne McTaggart lijkt gedreven door  nobele bedoelingen. Als kind wilde ze al onderzoeksjournaliste worden: spitten, bewijzen verzamelen, onrechtvaardigheid aan de kaak stellen.  Ze werd bekend door de boeken ‘Het Veld’ en ‘Het intentie experiment’ waarin ze volgens het Happinez-interview de wetenschappelijke bewijzen aandraagt voor de theorie dat alles en iedereen in het universum met elkaar is verbonden via een energieveld dat we met onze gedachten kunnen beïnvloeden. Dat is natuurlijk een erg opwindend idee. Een aantal jaren geleden toen haar eerste bestseller, ‘Het Veld’ verscheen en er in mijn omgeving jubelend over werd gesproken ben ik dan ook enthousiast aan een leespoging begonnen. Lynne McTaggart weet inderdaad veel met elkaar te verbinden in dit boek. Met gebruikmaking van bijna 400 bronvermeldingen construeert ze een theorie die volgens haar alles verklaart (de werking van DNA, communicatie tussen cellen, homeopathie, ESP en nog veel meer.) Ik heb het boek niet uitgelezen en kon er ook niet erg enthousiast van worden, er staat gewoon te veel onzin in. Gelukkig heeft Jan Willem Nienhuys het boek wel gelezen en er een Skepsis blogartikel aan gewijd waarin wordt uitgelegd waarom het onzin is.

McTaggarts nieuwe boek: De Verbinding

In haar nieuwe boek ‘De verbinding’ gaat ze volgens het interview nog een stapje verder, het ‘veld’ zou bewijzen dat het onze diepste behoefte is om verbinding met elkaar te zoeken. Maar, waarschuwt ze door onze individualistische maatschappij zijn we die behoefte te veel gaan negeren. En daarvan krijgen Newton en Darwin de schuld. Zij hebben gezorgd voor de individualistische mindset van ‘ieder voor zich’. Dat is volgens McTaggart de oorzaak van alle narigheid waar we vandaag de dag mee te maken hebben zoals milieuproblematiek, de financiële crisis, terrorisme, eenzaamheid enzovoort. En zo gaat het gebabbel maar door. Natuurlijk wordt ze hiermee in geen enkele tak van wetenschap serieus genomen. Ik denk dat ik maar geen poging ga doen om het boek te lezen.

Een vreemde medische theorie

Dit brengt me wel op nog een andere activiteit van Lynne McTaggart, namelijk het door het blad ‘Ode’ uitgegeven  tijdschrift  ‘What Doctors Don’t Tell You’ wat in het Nederlands verschijnt als ‘Medisch dossier’ waarvan McTaggart hoofdredacteur is. Het tijdschrift wil voorzien in de grote behoefte die bestaat aan onafhankelijke informatie over de risico’s en gevaren van medicijnen en behandelingen die aan de patiënt worden verkocht en over mogelijke alternatieven. Alle informatie in dit blad zou gebaseerd zijn op gevestigd wetenschappelijk onderzoek, aldus het colofon. Dat klinkt goed, wie wil er nou niet over dit soort zaken geïnformeerd worden, dus een tijd geleden nam ik er een proefabonnement op. Maar net als bij het boek, ik had het kunnen weten, liep ook dit weer uit op een teleurstelling. Op de eerste pagina van het eerste nummer dat ik ontving, (nr. 2 februari 2011, met als thema ‘Het brein als medicijn’ ) bericht Lynne McTaggart over een opmerkelijke studie:

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin 2
Zo presenteert Lynne McTaggart zich op haar website – als brug tussen wetenschap en spiritualiteit. Zoals zo vaak als spiritualiteit wordt gepromoot blijft er van de wetenschap helaas niet zo veel over (bron: lynnemctaggart.com).

‘Volgens een grootschalig literatuuronderzoek blijkt de enige factor voor overleving te zijn dat de patiënt gelooft dat een therapie zal werken en bereid is hem op welhaast religieuze wijze te volgen. Patiënten in dit onderzoek die zich aan de orders van de dokter hielden, verging het – of ze nu een medicijn of een suikerpilletje namen – allemaal even goed. Degenen die niet overleefden, waren over het algemeen de patienten die wat slordig met de behandelvoorschriften omsprongen, ongeacht of ze nu een placebo of een echt geneesmiddel kregen.’

McTaggart concludeert hieruit dat deze wetenschap elke arts de plicht geeft om nooit een negatieve prognose te geven; en elke patient de plicht om alleen de behandeling te volgen waarin hij of zij werkelijk gelooft.’

Dit zijn wel heel opmerkelijke uitspraken, maar ze worden onderbouwd met een voetnoot (BMJ,2006; 333: 15-19) en via het BMJ-online archief is het artikel gemakkelijk op te vragen. Het blijkt te gaan om een megastudie naar de gezondheidseffecten van therapietrouw. (The “healthy user” effect. BMJ July 1, 2006; 333: 15-19 Original investigation, first author Scot H Simpson University of Alberta, Canada.) Kort samengevat komt het hier op neer: van  21 studies (46.847 deelnemers), waarvan 8 met een placebogroep (19.633 deelnemers) werd gekeken naar het effect van therapietrouw. In de groep die therapietrouw was aan het placebomiddel was de sterfte ongeveer even hoog als in de groep die therapietrouw was aan het echte medicijn. In de groep die niet therapietrouw was, of het nu placebo of echte middelen betrof, was de sterfte hoger. De conclusie van het onderzoek is dat therapietrouw mogelijk een aanwijzing is voor gezond gedrag in het algemeen. Nou dat is natuurlijk wel iets heel anders dan wat McTaggart er van maakt!

Het hele BMJ-artikel is hier te lezen.

Haar manier van omgaan met onderzoeksresultaten werd ook al eens uitgewerkt in een aantal artikelen op de website van de VtdK, je kunt deze twee links bekijken: link 1, link 2 en ook Maarten Koller maakte er onlangs in een comment in dit artikel al melding van. [Ik heb de reactie onder het artikel opnieuw geplaatst – Maarten].

Concluderend kan je dus wel stellen dat het misinterpreteren van onderzoeksresultaten schering en inslag is in het werk van McTaggart. Wel een beetje zielig voor een wetenschapsjournaliste, zou je denken. Dat ze desondanks  erg populair is lijkt mij dan ook toe te schrijven aan het gegeven dat er heel wat mensen zijn  die liever in sprookjes geloven dan zich te baseren op de kennis die we hebben.

De Vereniging van Poolse Sceptici

by 122 Comments

Deze informatie komt van de website van de Vereniging van Poolse Sceptici. De vereniging bestaat inmiddels al zo’n twee jaar en ze bundelt inspanningen die voorheen meer afzonderlijk gedaan werden. De opzet van de website is enigszins als die van Kloptdatwel.nl: er is een gestage stroom van korte artikelen en in de reacties ontspinnen zich soms aardige discussies. Hieronder twee spraakmakende Poolse onderwerpen: de strijd tegen de homeopathie en een ‘Sokal-achtige’ stunt.

De Vereniging van Poolse Sceptici 3
Ten overstaan van de verzamelde pers worden in het centrum van Wrocław op 6 februari 2011 grote overdoses aan homeopathische middelen geslikt op een 10:23 manifestatie.
Strijd tegen homeopathie

Net als bij ons is de homeopathie een vaak terugkomend onderwerp. De homeopathische industrie was er snel bij toen Polen in de jaren ’90 ‘open for business’ ging. Omdat er geen traditie van gespecialiseerde homeopaten in Polen bestond, heeft de homeopathie nooit de 17% van de zelfmedicatiemarkt kunnen bereiken die ze in Nederland heeft. Het is in Polen nooit boven de 3% gekomen. Echter, ook bij dit kleine percentage gaat het nog altijd om tientallen miljoenen euro’s. Aanvankelijk betrof de strijd tegen de homeopathie in Polen nog de Don Quichote-achtige onderneming van één man. Dat was Professor Andrzej Gregosiewicz van de geneeskundefaculteit van de Universiteit van Lublin. Hij was en is even onvermoeibaar als compromisloos. In 2006 werd hij voor het gerecht gesleept door Boiron (een Franse fabrikant van homeopathische producten) n.a.v. z’n kritiek op het notoire homeopathische middel Oscillococcinum. Gregosiewicz verloor die zaak. Twee jaar later werd de professor wederom aangeklaagd. Nu was dat door de Kamer van Koophandel van de farmaceutische industrie. Deze laatste claimde dat het werk van Gregosiewicz schade berokkende aan medici met een ‘homeopathische specialisatie’. Het had bijna een plot voor een sentimentele film kunnen zijn, want in deze laatste confrontatie was het uiteindelijk de hardnekkige activist die zegevierde en een grote kapitaalkrachtige organisatie op de knieën dwong.

Met de publiciteit rondom de rechtszaken is de vakorganisatie van artsen er toe over gegaan een hard standpunt in te nemen tegen de homeopathie. De artikelen van Gregosiewicz kwamen bij veel artsen in de wachtkamer te liggen. Het heeft vruchten afgeworpen. Volgens het medisch vaktijdschrift Rynek Zdrowia vormden homeopathische producten in 2003 nog maar 2,8% van de zelfmedicatiemarkt. Eind 2006 was dat gedaald tot 2,1%. Recentere gegevens heb ik niet kunnen vinden. Het is in dit verband aardig om nog te vermelden dat er op 6 februari 2011 ook 10:23 manifestaties plaatsvonden in Wrocław en in Warschau en dat de Poolse pers daar uitgebreid aandacht aan heeft besteed.

Sokalachtige stunt

Één van de gangmakers van de Vereniging van Poolse Sceptici is de schrijver/psycholoog Tomasz Witkowski. Vanaf de site van de vereniging kun je doorklikken naar Witkowski’s persoonlijke blog. In 2007 heeft Witkowski een spraakmakende Sokal-achtige stunt uitgehaald. Hij stuurde welbewust een manuscript vol verzinsel en onzin naar het populair-wetenschappelijke psychologietijdschrift ‘Charaktery‘. Het manuscript was geschreven volgens het clichématige, maar vaak succesvolle recept: (1) een opzienbarend wetenschappelijk nieuwtje, (2) grandioze toekomstperspectieven bij verdere uitwerking van de recent verkregen resultaten en (3) veel jargon en veel namen om er echt wetenschappelijk uit te zien.

De Vereniging van Poolse Sceptici 4
De eerste pagina van het hoax-artikel ‘Kennis Rechtstreeks van het Veld’ van Tomasz Witkowski/Renata Aulagnier zoals het uiteindelijk in druk verscheen. De redactie van een populair-wetenschappelijk psychologietijdschrift tuimelde er met open ogen in. Niet alleen werd er niets gecheckt, de redactie suggereerde ook nog de toevoeging van grote hoeveelheden geplagieerd materiaal.

Het nieuwtje was dat het morfisch veld van Rupert Sheldrake nu zichtbaar gemaakt kon worden met fMRIs, PET scans, EEGs, etc. – het ‘morfisch resoneren’ van de hersenen van communicerende personen zou nu dus meetbaar zijn. De toekomstbelofte was dat hierop gebaseerde therapieën even eenvoudig als effectief zouden zijn. Muziektherapie en Jungs collectieve geheugen werden erbij gehaald. Verbanden met de theorieën van Jacques Lacan over de topologisch wiskundige structuur van psychologische aandoeningen werden aangestipt. Ook de kwantumfysische basis van Sheldrakes morfische velden en resonanties figureerde prominent.

De gefingeerde auteur zou psychotherapie hebben gestudeerd in Frankrijk en nu onderzoek doen in Straatsburg. Op een server in Polen creëerde Witkowski het emailadres voor ‘Renata Aulagnier’. De enthousiaste redactie accepteerde het manuscript heel dankbaar en suggereerde zelfs veel erudiete toevoegingen. Het geredigeerde manuscript dat Aulagnier/Witkowski terug kreeg was meer dan dubbel zo lang. Echter, na een kleine hoeveelheid speurwerk bleek dat de redactionele toevoegingen rechtstreeks geplagieerd waren uit een ander artikel in een ander tijdschrift.

Witkowski’s persoonlijke webpagina bevat een uitgebreide Engelstalige beschrijving van de hoax en z’n nasleep.

Roy Martina reageert op Kloptdatwel.nl

by 9 Comments

Roy Martina reageert op Kloptdatwel.nl 5
Roy Martina, ontdekker van de heilige graal van de geneeskunde die onmiddelijk werkt, behalve als je er nog niet aan toe bent.

Roy Martina, de arts die volgens eigen zeggen de heilige graal van de geneeskunde meent te hebben ontdekt waarmee mensen in enkele seconden (behalve als je er bijvoorbeeld ‘nog niet aan toe bent’), heeft in eigen persoon gereageerd op het Kloptdatwel artikel over die heilige graal.

In dat artikel constateerde ik dat wanneer iemand beweert de heilige graal ontdekt te hebben, het vreemd is dat een maand later de rest van de wereld nog steeds geen weet heeft van deze bijzondere ontdekking. Ik suggereerde dat het misschien kwam omdat ieder bewijs ontbrak en dat doet het nog steeds.

Een klein detail wat toch makkelijk te weerleggen zou moeten zijn.

Als je iets hebt gevonden waar je zo trots, tevreden en duidelijk erg zeker over bent dat je meent het ‘de heilige graal van de geneeskunde’ te moeten noemen, dan moet daar toch zeker iets aan vooraf zijn gegaan? Er moet toch een reden voor zijn… want zoiets verzin je toch niet gewoon voor wat aandacht en om je cursussen te verkopen? Toch? Toch…?

Een simpele demonstratie in een ziekenhuis hier of daar onder gecontroleerde omstandigheden lijkt me dan niet meer dan logisch.

Helaas.

In de comments reageerde iemand onder de naam ‘Roymartina’ als volgt:

Uiteraard is het simpel om iets af te kraken wat je niet weet, sceptisch zijn is gebaseerd op onderzoek niet op opinies van een enkeling die alles wat hij niet begrijpt gelijk de grond in boort. Ik nodig Maarten uit om zelf te komen, gratis zodat hij een keer kan meemaken wat hij zonder enig vorm van onderzoek of weten afkeurt. Als hij durft moet hij een keer met mij direct de discussie ingaan en niet als een of ander boze ongeschoolde persoon achter een computer mijn nieuwsbrieven lezen om iets te vinden om af te kraken, wees een echte wetenschapper en onderzoek. Een titel aan een Universiteit is geen garantie voor niets. Graag een persoonlijke ontmoeting zodat je een echt gesprek aan kunt gaan. De mensen die met je mee-praten laten zelf zien waar ze staan. Ik wens je overigens een goed leven toe, omdat ik weet dat je het toch niet aangaat…… het is makkelijker om als beste stuurman aan wal te staan.

En na het lezen van zo’n reactie ga je toch denken: “Is dit nu van de échte Roy Martina?”. Van een arts verwacht je toch wat meer. Op zijn mits een wetenschappelijk bewijs zoals hij in zijn opleiding ook geleerd moet hebben.
Maar de vraag bleef of dit van de echte Roy Martina kwam dus dat heb ik nagevraagd bij de ‘Roy Martina Experience’. Het secretariaat kon me daar bevestigend op antwoorden.

Op dit bericht van Martina gaf Jan Willem Nienhuys de volgende reactie:

Je zou niet zeggen dat hier iemand aan het woord is die  een academische studie geneeskunde gevolgd heeft. Of is ook een artsentitel geen garantie voor benul van wetenschap? Aan de andere kant klopt het weer wel met het gegeven dat de spreker unverfroren reclame maakte voor de heilzame werking van de magneetjes van Bruno Santanera.
Maarten is niet ziek, voor zover ik weet, dus hoe zou hij kunnen meemaken dat hij in seconden beter wordt. Als je een methode hebt om mensen beter te maken, dan moet je daar maar proeven mee doen, en dan over publiceren. Zo werken namelijk echte wetenschappers.

Het hoeven heus geen RCT’s te zijn. De claim dat 50% geneest (“Bij meer dan 50% van de mensen kan genezing onmiddellijk plaats vinden”) is makkelijk te controleren met behulp van een willekeurige verzameling zieken (mogelijkheden genoeg, laten we beginnen met terminale kankerpatiënten, als afgestudeerd arts kan Martina vast nog wel meer ziektes opnoemen, waarbij onmiddellijke genezing buiten bereik van de gewone geneeskunde ligt en tevens zonneklaar is). Wil men niet met ernstig zieken experimenteren, dan kan men beginnen met ernstig overgewicht. Als men dat in seconden kan laten verdwijnen,  is dat ook wel overtuigend.

Of moeten we die 50% zo interpreteren dat onder de klantjes van Martina er 50% zijn die slechts een ingebeelde ziekte hebben? Die al overgaat met acupunctuur, homeopathie of hypnose?

Hoe langer ik erover denk, hoe stuitender ik die 50% genezingsclaim vind, omdat er helaas doodzieken zullen zijn die het geloven.

De methode om het te gaan ervaren slaat nergens op. Dat roept de eerste de beste gebedsgenezer ook en Jomanda eveneens. En als je dan gaat kijken dan kom je inderdaad in een zaal van gelovigen die zichzelf op een ontstellende manier voor de gek houden.

Een volgende misvatting is dat de waarheid in een echt gesprek in een persoonlijke ontmoeting aan het licht komt. Afgezien nog van de vraag of met de auteur van de nieuwsbrief en zijn Supra Bewustzijn een gesprek te voeren valt, is een persoonlijk gesprek voeren niet de manier waarop genezingsclaims worden onderbouwd.

Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Kom op meneer Roy Martina, in uw opleiding heeft u vast en zeker e.e.a. geleerd over wetenschappelijk onderzoek, en de noodzaak daarvan om tot de waarheid te komen, dus waar is uw bewijs?

Zonder bewijs kunnen uw cursussen niet anders gezien worden dan een plek waar mensen mogelijk een ervaring hebben, maar waar niet daadwerkelijk iets gebeurt. Maargoed, het is misschien ook geen toeval dat uw organisatie de Roy Martina Experience heet?

Pas op: abstraheren is weglaten!

by 21 Comments

Pas op: abstraheren is weglaten! 6
abstraheren is een kunde

Abstractie is een belangrijk hulpmiddel om problemen aan te pakken. Door alles weg te laten wat er niet toe doet, blijft een veel eenvoudiger model over, waarmee je aan de slag kunt. Als je het goed toepast, komen de fundamentele structuren van een realistische situatie naar boven. Heel nuttig, want er is erg veel in onze wereld dat er niet toe doet als je een specifiek probleem wilt doorgronden.
Er zitten echter ook wat risico’s aan abstraheren. Je moet er natuurlijk wel zeker van zijn dat de zaken die je weg laat, er écht niet toe doen. Ik zal een paar voorbeelden geven waarin dit misgaat of waarin het onhandig is om te veel te schrappen.

Drie schakelaars en één lamp

Puzzeltje: “Stel er is een kamer in een flatgebouw op de derde verdieping met daarin één lamp. De lamp wordt bediend door één van drie schakelaars in de hal op de begane grond. Je moet erachter komen welke van de drie schakelaars dat is, maar je mag maar één keer naar boven lopen om te kijken, wat de lamp doet.” Ik ben verschillende versies tegengekomen van dit raadsel, ook versies met drie lampen in plaats van één. De oplossing komt echter telkens op hetzelfde neer.
Pas op: abstraheren is weglaten! 7

Voor velen is het niet zo eenvoudig op te lossen en dat komt meestal doordat ze er niet bij nadenken dat een lamp niet alleen maar ‘aan’ of ‘uit’ staat. Als je beseft dat een lamp behalve licht ook warmte geeft als ie aanstaat, is de oplossing niet meer zo moeilijk te vinden: je zet eerst schakelaar 1 om, wacht een poosje, zet schakelaar 1 uit en zet schakelaar 2 om, en dan loop je naar boven. Als de lamp brandt, is het schakelaar 2. Is de lamp uit, maar nog wel warm, is het schakelaar 1. En in het overblijvende geval (uit én koud) is het schakelaar 3.
De status van de lamp abstraheren tot een simpel ‘aan/uit’ is dus funest voor het vinden van de oplossing. Je kunt echter overdrijven met het in acht nemen van mogelijke andere factoren. Hilarisch is het fictieve interview “What would Feynman do?”.

Recent kwam ik de puzzel tegen op een site waarin het door ene Matthew Silverstone (auteur van het bijzonder vage ‘Blinded by Science’) aangevoerd word als argument om sceptici terecht te wijzen (die zouden namelijk niet verder kijken dan hun neus lang is). Die schrijver begrijpt zelf de puzzel niet helemaal of heeft het slordig van iemand anders overgeschreven. Hij lijkt het met twee keer op en neer lopen te moeten doen! In de vertaling bij Niburu is dat nog duidelijker te zien.
Het te snel verwerpen van mogelijke invloeden en dus met een te simpel model verder redeneren, speelt ook een rol bij de eerste kritiek op Mpemba door zijn leraren en klasgenoten (lees mijn eerdere stuk over het Mpemba-effect: Cool!).

Het gehavende schaakbord

Een andere puzzel waarin te rigoreuze abstractie het je lastig kan maken de oplossing te vinden is ‘the mutilated chessboard’ (bedacht door  Gamow & Stern in 1958). Je begint met een heel schaakbord en 32 dominostenen die ieder precies zo groot zijn als twee velden van het schaakbord. De eerste vraag is of je het schaakbord kunt bedekken met die 32 stenen. Dat is eenvoudig, je legt ze bijvoorbeeld in acht rijen van vier dominostenen zo over het hele bord.
Pas op: abstraheren is weglaten! 8Vervolgens zagen we de linkerbovenhoek en de rechterbenedenhoek van het bord af en vragen of je het overgebleven bord kan bedekken met 31 dominostenen. Dat blijkt na een beetje proberen een stuk lastiger. Sterker nog, snel krijg je het idee dat het helemaal niet kan! Maar bewijs dat dan maar eens. En dan gaat het vaak mis, ook bij slimme wiskundigen.
Ik heb hele mooie bewijzen voorbij zien komen, waarbij het schaakbord wordt voorgesteld als een matrix met 1’en en -1’en, de afgesneden hoekpunten kregen 0 als waarde. De som over de hele matrix is dan 2 (of -2) en er volgt een hele exercitie om aan te tonen dat elke toegelaten betegeling met blokjes van 2×1 die som niet verandert, etc. etc. …

Dat is een wel heel ingewikkelde manier om te zeggen dat een dominosteen telkens één wit en één zwart veld bedekt en dat het gehavende schaakbord meer zwarte dan witte velden heeft overgehouden, omdat we er twee witte velden afgezaagd hebben. Wat je ook probeert, er blijven steeds twee zwarte velden meer onbedekt dan witte.
Op zich doet natuurlijk alleen de vorm van het gehavende schaakbord ertoe, maar wegdenken van de veldkleuring maakt het je lastiger de oplossing te vinden. Overigens lukt het, als je willekeurig twee verschillend gekleurde velden verwijdert, wél altijd (Stelling van Gomory).

Proefpersonen blijken vaker niet zo principiële vegetariërs te zijn!?

Door cijfers alleen als cijfers te bekijken en niet meer te relateren aan waar ze vandaan komen, kun je jezelf ook makkelijk voor de gek houden. Een voorbeeld waarbij ik hier zelf tegen aanliep, is het inmiddels beruchte vleesonderzoek van Stapel, Vonk en Zeelenberg. Toen het persbericht daarover uitkwam, had ik meteen m’n bedenkingen en dat werd sterker toen ik het blog van wetenschapsjournalist Arno van ‘t Hoog las met daarin wat cijfers waarop de uitspraken gebaseerd waren (‘zouden zijn’ moet ik eigenlijk schrijven, maar dit was nog een week voordat de fraude van Stapel naar buiten kwam).
Mijn ‘niet-pluis-gevoel’ werd bevestigd, toen ik van die journalist het pdf-je kreeg met de tabellen van de resultaten van het onderzoek. Eigenlijk wilde ik alleen maar de abstracte percentages terugrekenen naar wat minder abstracte echte getallen om te kijken of het een en ander niet met verkeerde statistische toetsen was berekend.

Pas op: abstraheren is weglaten! 9
tabellen met onmogelijke percentages (klik voor grote weergave)

De tabellen waren op zijn minst slordig overgenomen, getallen verkeerd afgerond, ofzo. Mijn rekenkundige bevindingen staan in een later stuk op de website van Arno van ‘t Hoog.

Van Erp: “Er even van uitgaande dat de twee groepen uit 16 personen bestaan leidt 44 procent mooi tot 7,04 dus zullen er 7 van de 16 voor het vleesmenu gekozen hebben. Maar die 15 procent kan ik niet goed terugrekenen 15 procent van 16 =2,4. Als de echte waarde 2 is zou het 13 procent moeten zijn en als het 3 is 19 procent.”
“Vijftien procent kan niet optreden als uitkomst. Oorzaak? Wellicht is de verdeling niet 16-16. Je kunt een iets betere fit krijgen met 18 in de Crisis-groep (8 moeten dan vleesmenu kiezen = 44 procent) en 14 in de neutrale groep (2 het vleesmenu, maar dat zou 14% opleveren). Vreemd dus.”

Ik was overigens niet de enige die dit was opgevallen in de week voor de affaire Stapel losbarstte: Jan van Rongen, die o.a. schrijft op foodlog.nl was de eerste die het openlijk opschreef. Op zijn (latere) weblog is meer te lezen over zijn rekenwerk.

Met betrekking tot het thema abstractie is er echter wel meer op te merken over dit ‘onderzoek’. Ik vond het verbazingwekkend dat er zo makkelijk conclusies werden getrokken uit de keuzes die de proefpersonen gemaakt zouden hebben. De bedoeling was o.a. om twee groepen personen te testen op hun voorkeur voor ‘vlees’ na al dan niet onzeker gemaakt te zijn. Die voorkeur werd getest door ze een keuze te laten maken uit een menu met drie maaltijden, één met vlees, één vegetarisch en één met vis. De proefpersoon moest bedenken dat hij in een restaurant zat en één van drie opties kiezen.

Pas op: abstraheren is weglaten! 10
Het menu met drie keuzen (klik voor grote weergave)

Lijkt nog redelijk, totdat je er wat beter over nadenkt: ik ken geen restaurant met een menu met maar drie keuzes die als plaatje worden aangeboden. Hoe realistisch is ‘t dan te stellen dat je je moet voorstellen dat je op zo’n manier een menukeuze aangeboden krijgt in een restaurant. Is de opzet al niet te abstract gemaakt?
Als je trouwens de opzet en (fictieve) resultaten heel nuchter bekijkt, zou je misschien eerder moeten concluderen dat ‘onzekere gemaakte personen vaker het bovenste plaatje kiezen’. Om uit te sluiten dat het daaraan ligt, hadden ze proefpersonen menu’s moeten aanbieden met de gerechten in verschillende volgordes.
Mijn suggestie aan onderzoekers, die het misschien toch nog eens écht willen uitvoeren, is om met een echt (uitgebreid) menu te werken. De keuzes van proefpersonen  zijn dan wel veel diverser, maar je kunt ze achteraf makkelijk indelen in ‘vlees’ en ‘niet-vlees’.

Pas toen ik heel wat van dit soort observaties opgeschreven had, viel het me op dat een 15% voorkeur voor ‘vlees’ in de neutrale groep eigenlijk volstrekt ongeloofwaardig is. Ook in de tweede test zou het in de neutrale groep maar 20% zijn. Zaten er wellicht buitensporig veel vegetariërs onder de testpersonen? En is het onderzoek dan helemaal niet representatief?
Je moet je bij zulke resultaten afvragen of  de onderzoeksopzet wel echt test wat je beoogd had. Misschien meet je eerder een toenemende tolerantie voor bruine jus als je mensen onzeker maakt. In ieder geval hadden alleen die cijfers al alarmbellen moeten doen afgaan bij Stapels mede-onderzoekers, Vonk en Zeelenberg. Maar dan moet je wel dus wel eerst je abstracte bril afzetten, terugzoeken wat de cijfers ook weer echt zouden moeten aanduiden en je niet blindstaren op het verschil dat mooi aansloot bij de verwachte uitkomst.