Deze voordracht gaf Samantha Stein tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn.
Engaging Children in Science
Professor Edzard Ernst kreeg evenals Simon Singh (zie vorige week) een CSI ‘In Praise of Reason Award’ tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn. In 1993 werd Ernst aan de Universiteit van Exeter de eerste hoogleraar op het gebied van complementaire geneeskunde. Tijdens zijn carriere is Ernst steeds kritischer geworden op de verschillende vormen van alternatieve, complementaire of integratieve geneeswijzen, zoals de overkoepelende benaming in de loop van de tijd is gewijzigd.
Opmerkelijk was zijn aanvaring met Prins Charles, een bekende voorvechter van onder andere homeopathie (zie ook Royale inmenging in voorlichting over homeopathie). Ook de grote homeopathische firma’s in Duitsland waren niet zo blij met Ernst en betaalden een journalist om een netwerkje van websites op te zetten om Ernst in een kwaad daglicht te zetten. Na zijn pensionering in 2011 is Ernst niet stil gaan zitten, op zijn weblog publiceert hij een paar keer per week nieuwe stukken, waarin hij de stand van zaken in het onderzoek naar alternatieve geneeswijzen bespreekt.
Ernst wordt ingeleid door Ray Hyman. Zijn presentatie gaat verder waar Singh in zijn presentatie ophield, met de rechtzaak van de Britse chiropractors tegen Singh en hoe die actie als een soort boemerang op ze terugsloeg.
Bestel het boek van Singh & Ernst via onderstaande link bij Bol.com en steun daarmee Kloptdatwel.nl!
Veilig linken naar dubieuze sites
Het schrijven van een kritisch artikel over een website van een kwakzalver of over het zoveelste gerucht over schadelijke effecten van straling of genetisch gemodifceerd voedsel, kan nauwelijks zonder een link naar die sites. Zo’n link heeft wel een belangrijk nadeel: zoekmachines als Google tellen die linkjes mee in het bepalen van de volgorde van gepresenteerde zoekresultaten. Ook een link vanaf een blog met vernietigend commentaar draagt zo bij aan de vindbaarheid van de weerlegde onzin. Dat wil je eigenlijk niet. Er zijn gelukkig wel manieren om dat te voorkomen.
In je html-code kan je met rel=”nofollow” voorkomen dat Google je link meetelt en dat gebruik ik ook zoveel mogelijk op Kloptdatwel. Maar het wordt steeds onduidelijker of dat soort afspraken ook gevolgd worden door Facebook en hoe dat werkt met ‘Likes’, en links op Twitter. Met donotlink.com houd je het in meer in eigen hand. Donotlink werkt als een URL-verkorter (zoals bit.ly bijvoorbeeld), maar zorgt dat de ‘webcrawlers’ en ‘spiders‘ van de zoekmachines die link echt niet kunnen volgen naar de ‘foute’ website. Het werkt erg eenvoudig: kopieer de link van de bewuste website en plak die in de regel op donotlink.com. Knoppie drukken en als resultaat krijg je drie mogelijkheden om veilig naar die site te verwijzen. Als je bijvoorbeeld ‘niburu.nl’ invoert, krijg je het volgende resultaat:
De link http://www.donotlink.com/Ia verwijst nu naar de site van niburu maar draagt niet bij aan hun pagerank. Alleen de naam van deze service is misschien een beetje ongelukkig gekozen, het leest ook een beetje als ‘niet op klikken’.
Zie ook Do Not Link allows you to ethically criticize bad content op de site van Tim Farley.
Vernieuwingen in rbutr
Om de kritische stukken, die je zelf schrijft of ergens aantreft, onder de aandacht van mede-Internetgebruikers te brengen, kun je onder andere rbutr.com gebruiken. Ruim een jaar geleden schreef ik daar al eens over en af en toe heb ik er in andere blogs naar rebuttals in het systeem van rbutr verwezen. Heel in het kort is het een database waarin twee webadressen met elkaar verbonden kunnen worden, de ene website bedoeld als weerlegging (‘rebuttal’, of hip kort ‘rbutr’) van de andere. De bedoeling van de makers van rbutr is om de beste argumenten in een bepaalde discussie vindbaar te maken voor Internetgebruikers. Het achterlaten van een link in een commentaar onder een (dubieuze) website of onder een YouTube video heeft als groot nadeel, dat die makkelijk verwijderd kunnen worden door de persoon die het oorspronkelijke stuk of video geplaatst heeft. Een kort filmpje van rbutr legt het idee uit:
Vorig jaar was het nut voor de rbutr-gebruiker nog niet zo groot. Je kon zelf wel links aanbrengen, maar de kans dat de rbutr-plugin (in Chrome) je op een rebuttal wees, die je nog niet was tegengekomen, was niet zo groot. Heel af en toe overkomt het me nu wel. De links zijn vooral handig om anderen op de bestaande (beste?) weerleggingen te wijzen als iemand weer eens een vage website op Facebook of Twitter deelt.
Intussen is het aanmaken van rebuttals een stuk makkelijker geworden. Zo kun je nu in één keer een pagina gebruiken om een heel stel andere pagina’s te ‘rebutten’. Voor de Twitter gebruikers biedt rbutr sinds kort ook een mooie uitbreiding van de mogelijkheden: als je nu op een rbutr-link kijkt, zie je meteen wie er de laatste tijd de weerlegde site heeft gedeeld en met één druk op de knop kun je via Twitter die persoon wijzen op de weerlegging(en). De nieuwe mogelijkheden komen ook aan de orde in het volgende filmpje dat het gebruik demonstreert:
Ik heb het zelf al behoorlijk wat ervaring met rbutr in combinatie met Twitter. Het is wel aan te raden om eerst even goed te kijken naar wie je zo’n tweet stuurt. Het heeft mijns inziens niet zoveel zin om een verstokte homeopaat te wijzen op de wikipedia-pagina over homeopathie (tenzij je zo iemand een beetje wil stangen, natuurlijk). Zo gauw je echter denkt dat er enig kritisch denkvermogen bij de twitteraar aanwezig is, kan het wel nut hebben. Omdat de tweets in de rbutr widget gesorteerd zijn op aantal twittervolgers kun je zien wie het meest heeft bijgedragen (al dan niet bewust) aan het verspreiden van de onzin. Met een beetje mazzel kun je zo ook in één keer een groot aantal personen bereiken als degene die je op de rebuttal wijst, jouw tweet weer retweet (voorbeeldje).
Een van die boeken die al te lang op de stapel nog te lezen boeken lag, is het boek van Gili getiteld Iedereen paranormaal – het zesde zintuig ontmaskerd. Deze vakantie ben ik er eindelijk aan toe gekomen om het te lezen. Als ik probeer het boek in een enkele zin te omschrijven dan zou ik zeggen dat het een mengsel is van autobiografie en doe-het-zelf voor mentalisten. Een andere opmerking die ik over dit boek zou willen maken is dat het gemakkelijk en vlot leest.
Gili is de artiestennaam van Lieven Gheysen, een goochelaar die een show heeft opgebouwd waarin hij optreedt onder het pseudoniem “Tony Chakra”. Tony Chakra demonstreert de ongekende mogelijkheden van de menselijke geest. Gedachtenlezen, telepathie, telekinese, de toekomst voorspellen, Tony laat zien dat hij al deze paranormale gaven beheerst. Alleen… Tony is er ook eerlijk over dat het geen paranormale gaven zijn en dat hij alleen maar gebruik maakt van goocheltrucs. Ook hij heeft mogen meemaken dat, ondanks dat hij deze onthulling doet, er na de show nog steeds mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat hij paranormale gaven heeft. Sommige mensen willen nu eenmaal per se geloven.
Een deel van het boek behandelt de ervaringen die Gili heeft opgedaan tijdens zijn carrière en hoe hij zich ontwikkeld heeft. Het boek is verdeeld in drie delen die elk een deel van het mentalistenspectrum behandelen. Het eerste deel gaat over misleiding en geleiding van zintuigen. Je zou zeggen dat dat typisch voor goochelaars is. Gili laat zien dat het ook toepasbaar is op onderwerpen zoals Hypnose, Telepathie, Telekinese, Pendelen en Wichelroedelopen en Healing. Het tweede deel focust op ‘cold reading’ technieken waarbij ook aandacht besteed wordt aan Tarotkaarten, astrologie en horoscopen en contact opnemen met geesten. Het derde een laatste deel gaat over geheugentrucs, hoe kun je leren moeilijke dingen te onthouden. Al met al komen nog meer onderwerpen aan bod maar men kan gerust stellen dat elke zogenaamd paranormale gave besproken en weerlegd wordt. Soms op zeer vermakelijke wijze.
Wat het boek extra leuk maakt is dat nagenoeg elk hoofdstuk een of meerdere pagina’s bevat met (duidelijke) instructies hoe je het zelf ook kunt doen. Vooral “cold reading” en de geheugentrucjes worden uitgebreid behandeld.
Ook bevat het boek twee interviews met de bekende skeptici Willem Betz en Johan Braeckman. De moeite waard om even door te lezen.
Zit je midden in een mid-life-crisis en overweeg je om met een nieuwe carrière te beginnen dan kan dit boek een uitstekend startpunt zijn voor een carrière als Mentalist. Wil je alleen maar scoren op een verjaardagsfeestje of in de kroeg dan kan dit boek je ook helpen. Het is dan wel zo handig de alcoholinname enigszins te beperken aangezien sommige trucs toch een bepaalde mate van vingervlugheid benodigen.
Dit boek is al eens eerder vermeld op “Kloptdatwel?”, die bijdrage was echter erg beknopt. Ik vond het de moeite waard dit boek iets uitgebreider te bespreken.
Wat mij betreft is dit boek een aanrader.
(Het boek is ook als e-book verkrijgbaar)
Simon Singh sprak ook tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn. Singh schrijft voornamelijk toegankelijke boeken over wiskundige en andere wetenschappelijke onderwerpen. Bekende boeken van hem zijn “Fermat’s Last Theorem” en “The Code Book” over de geschiedenis van de cryptografie. Samen met professor Edzart Ernst schreef hij “Trick or Treatment? Alternative Medicine on Trial” over allerhande vormen van kwakzalverij. In 2008 kreeg Singh het aan de stok met de British Chiropractic Association die hem aanklaagden op basis van de beruchte Engelse ‘libel laws‘ (wetgeving op het gebied van laster) vanwege één zinnetje in een artikel van Singh in The Guardian:
You might think that modern chiropractors restrict themselves to treating back problems, but in fact they still possess some quite wacky ideas. The fundamentalists argue that they can cure anything. And even the more moderate chiropractors have ideas above their station. The British Chiropractic Association claims that their members can help treat children with colic, sleeping and feeding problems, frequent ear infections, asthma and prolonged crying, even though there is not a jot of evidence. This organisation is the respectable face of the chiropractic profession and yet it happily promotes bogus treatments.
Singh spreekt over die rechtzaak en hoe hij die uiteindelijk won in april 2010, en ook over die van een andere skepticus (Paul Zenon) naar aanleiding van een ontmaskering van ‘Psychic’ Sally Morgan. Voorafgaand aan zijn verhaal krijgt Singh de CSI “In Praise of Reason Award” uitgereikt.
Bestel het boek van Singh & Ernst (of de andere boeken van Singh) via onderstaande link bij Bol.com en steun daarmee Kloptdatwel.nl!