malaria

Myles Power blikt terug op de dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda

12 March 2017 by Pepijn van Erp 3 Comments

Bijna vier jaar gelden schreef ik hier op Kloptdatwel al over een uiterst dubieus onderzoek dat het Oegandese Rode Kruis in samenwerking met het Water Reference Center (WRC) eind 2012 in Oeganda zou hebben uitgevoerd. Malariapatiënten zouden binnen een dag zijn genezen door het toedienen van het kwakzalversmiddel Miracle Mineral Supplement (MMS), wat in feite een gevaarlijk bleekmiddel is. Het Internationale Rode Kruis en dat WRC distantieerden zich van dat onderzoek en de video’s die erover naar buiten kwamen, maar wat er zich nu precies in Oeganda afspeelde is nog steeds niet helemaal duidelijk.

Wetenschapsblogger Myles Power verdiepte zich er de laatste paar maanden ook in, maar loopt uiteindelijk net als ik aan tegen de onwil van de betrokkenen om open kaart te spelen. In drie video’s legt hij uit wat er volgens hem aan de hand is. Dat komt nagenoeg overeen met mijn conclusies in 2013, wat niet zo vreemd is, want ik had de laatste tijd regelmatig contact met hem over deze kwestie.

Kloptdatwel artikelen uit 2013:

Toevallig zag ik dat afgelopen vrijdag het bedrijf Tendris Solutions failliet ging. Dit bedrijf was oorspronkelijk waarschijnlijk van Ruud Koornstra en Taco Neeb, totdat die laatste in 2015 volledig eigenaar werd. Tendris Solutions was één van de oprichters van het WRC, opgericht om watergerelateerde problemen op te lossen, maar of er nog enige activiteit van WRC heeft plaatsgevonden sinds 2013 is mij niet duidelijk. Beide heren tref je nog wel aan op de ‘Who we are’–pagina van het WRC, Koornstra als secretaris van de Board en Neeb als medebestuurder naast Klaas Proesmans, die ik als hoofdverantwoordelijke beschouw van dit schandalige onderzoek.

Warmte en koude als diagnose en therapie

2 June 2016 by Cees Renckens 15 Comments

Cees Renckens schrijft columns voor Kloptdatwel. Van 1988 tot 2011 was hij voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Foto: Klaas Jaarsma

Ankh-Hermes is bezig met de publicatie van een serie van twaalf monografieën waarin de belangrijkste alternatieve geneeswijzen successievelijk worden beschreven. In november 2015 verscheen als vijfde in de serie het boekje over de antroposofische geneeskunde en gezien het aantal citaten van Baars, Van der Bie, Staal (‘Huidziekten zijn niet altijd huidziekten’) en Van Dijk lijkt de inhoud ervan betrouwbaar. [1]

Zo valt er te lezen dat ‘warme ziekten’ als roodvonk, mazelen en kinkhoest kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van kinderen en hun immuunsysteem. Antroposofen laten hun kinderen daarom ongaarne inenten en niet zelden onthouden zij hun kinderen een aantal vaccinaties met alle gevolgen van dien. Koude ziekten kennen de antroposofen ook: die zijn het gevolg van de ‘verstarrende werking van een sterke overheersing van het zenuw-zintuigsysteem (bovenpool)’ en voorbeelden ervan zijn steenvorming, artrose, verlammingen en ‘sclerosen’.

Deze antroposofische wartaal schoot mij weer te binnen, toen ik in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde van 21 mei 2016 een medisch-historisch verhaal las over de behandeling van syfilis met malaria of warmte. De parasitoloog Verhave beschreef daarin de interessante geschiedenis van de behandeling van tertiaire syfilis (aantasting van de hersenen in het derde stadium van de ziekte: neurosyfilis) met kunstmatig bewerkstelligde malaria, zoals die in de eerste helft van de twintigste eeuw werd toegepast.
De ontdekker van deze therapie was de Oostenrijkse arts Julius Wagner-Jauregg (1857-1940) en het was hem opgevallen dat patienten met psychosen (destijds veelal gevolg van neurosyfilis) soms genazen na een koortsende ziekte. Hij ging experimenteren met het inbrengen van bloed van malariapatiënten en vermoordde op deze wijze eerst een aantal patiënten, omdat hij de meest gevaarlijke vorm van malaria overbracht, de malaria tropica. Wijs geworden door deze ervaring beperkte hij zich later tot het gebruik van de goedaardiger malaria tertiana. Die had slechts 10% sterfte als gevolg.

Psychiaters geloofden heilig in de werkzaamheid van de malariatherapie, maar dan moesten er wel minimaal acht koortspieken zijn opgetreden. Malaria – wisselkoorts – kenmerkt zich door dagen met koorts afgewisseld door dagen zonder koorts. De psychiaters betrokken hun entingsmateriaal van de artsen voor tropische geneeskunde. Toen ik de Nationale Tropencursus voor Artsen volgde in 1974 was mijn docent malaria de legendarische professor Zuidema en hij mocht graag nog wat mopperen op die kieskeurige psychiaters uit die tijd (tot medio de jaren 50), die zich bij hem en zijn collega’s beklaagden als de ziekte voortijdig door de syfilis patiënt werd overwonnen en het vereiste aantal koortsdagen van acht niet werd gehaald. Dan hielp het natuurlijk niet.

De komst van de penicilline na WO II maakte praktisch een einde aan de neurosyfilis en de malariatherapie was hier en daar trouwens ook al vervangen door hyperthermie: opwarming van het lichaam in een tent zonder gebruik te maken van ziektekiemen. Momenteel wordt hyperthermie nog toegepast bij bepaalde vormen van kanker en bij hepatitis C, maar ziek worden de patiënten niet meer gemaakt. En dat koortsende ziekten een gunstig effect hebben op iemands geestelijke gesteldheid of immuunstelsel, dat geloven alleen antroposofen nog maar. Zij zijn natuurlijk knettergestoord en het je nakomelingen op vermijdbare wijze laten doormaken van mazelen, kinkhoest en/of roodvonk moet als ordinaire kindermishandeling worden beschouwd. Helaas is dat besef bij de Kinderbescherming nog niet doorgedrongen.

Noot

1. Erik Baars is lector Antroposofische Gezondheidszorg aan de Hogeschool Leiden, zijn werk is wel vaker besproken op Klopdatwel. Guus van der Bie is huisarts en doceert ook binnen het lectoraat Antroposofische Gezondheidszorg aan de Hogeschool Leiden. Peter Staal is antroposofisch huisarts en zat o.a. in het NCRV programma ‘Uitgedokterd!?‘ Paul van Dijk is huisarts en schrijver van het boek Geneeswijzen in Nederland, wat hem de Meester Kackadorisprijs 2004 opleverde

Kontraste stelt kwakzalversmiddel MMS aan de kaak

28 June 2014 by Pepijn van Erp 97 Comments

Miracle Mineral Supplement (MMS) is een oplossing van natriumchloriet in water, die wordt ‘geactiveerd’ met citroenzuur; er ontstaat dan het bijtende chloordioxide. Vóór die ‘activering’ is het gewoon bleekmiddel. De bedenker, Jim Humble, claimt dat het talloze ziekten kan genezen: kanker, HIV, hepatitis en autisme om er maar een paar te noemen. Er is geen enkele reden om te denken dat dat mogelijk zou zijn met een middel als MMS. Er is ook geen enkel klinische test die een positief resultaat laat zien. Het Duitse onderzoeks-journalistieke programma Kontraste geeft een kijkje in de keuken van de beweging van Humble die nogal sekte-achtige overkomt.

Aanleiding voor de programma’s was een conferentie van de MMS-beweging die in april in Hannover plaatsvond. In de eerste uitzending komt ook de Zwarte Zalf aan de orde, die vaak door dezelfde personen wordt geleverd die ook MMS aan de man brengen.

In het vervolg dat op 26 juni uitgezonden werd, komt ook de proef met MMS tegen malaria in Oeganda aan de orde, waarover ik eerder schreef op Kloptdatwel in Grof schandaal: MMS kwakzalvers doen alsof ze malaria kunnen genezen in Oeganda en Nieuwe video van dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda.

Misschien dat de journalisten doorgraven en uit kunnen vinden hoe dat in Oeganda precies is verlopen. Ik heb daar wel een aardig beeld van, maar doordat het Oegandese Rode Kruis de zaak in de doofpot lijkt te hebben gestopt, heb ik er geen honderd procent zekerheid over. De man achter deze onfrisse praktijken, Leo Koehof, heeft naar eigen zeggen afgelopen najaar in Oeganda in het geniep een soortgelijke test gedaan bij een weeshuis (na te lezen op zijn Google+ site, berichten van oktober 2013). Daar zou ook een video van gemaakt zijn, maar die heb ik nog nergens zien opduiken. Hopelijk kunnen zijn praktijken in Afrika gestopt worden nu er met deze uitzending meer aandacht voor komt.

Links

Transcripties (Duits) van de uitzendingen: uitzending 5 juni 2014 & uitzending 26 juni 2014
Meer informatie is ook te vinden in diverse recente stukken op het blog van GWUP (Gesellschaft zur wissenschaftlichen Untersuchung von Parawissenschaften, de Duitse zustervereniging van Stichting Skepsis).
Lees ook Orac over het compleet absurde idee dat MMS iets zou kunnen betekenen voor mensen met autisme: The lowest of the low: Trying to bleach autism away (NB: hij heeft er meer over geschreven)

Nieuwe video van dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda

13 July 2013 by Pepijn van Erp 26 Comments

Ruim twee maanden geleden dook er op YouTube een video op over een test in Oeganda waaruit zou blijken dat het beruchte kwakzalversproduct MMS (Miracle Mineral Supplement) heel effectief zou zijn tegen malaria. Ik schreef daarover het blog: Grof schandaal: MMS kwakzalvers doen alsof ze malaria kunnen genezen in Oeganda. Intussen is er het een en ander aan nieuwe informatie naar boven gekomen en een andere video. Daaruit blijkt dat de Ugandan Red Cross Society (URCS) en de Belg Klaas Proesmans, CEO van het Water Reference Center (WRC), deze test wel degelijk georganiseerd hebben. Ze hebben dan wel inhoudelijk afstand genomen van de eerste video en de suggestie dat die zou aantonen dat MMS een medicijn tegen malaria is, maar hoe het nu precies is verlopen, blijft onduidelijk. Volgens mij is het op eerste gezicht overweldigende resultaat van deze proef wel te verklaren zonder tot de conclusie te moeten komen dat iedereen die MMS verwerpt, het toch bij het verkeerde eind heeft gehad.

Gelekte video
De volgende video is volgens de organisatie van Jim Humble, de grote man achter MMS, gemaakt door een Oegandese cameraman in opdracht van Proesmans. De video zou al sinds januari afgeschermd op YouTube staan, maar Proesmans wilde er niets mee doen. Nu is die dus gelekt en voorzien van een voorwoord van Humble en een nawoord van Leo Koehof (die de eerste video produceerde op basis van eigen beelden). Deze video wordt ook weer driftig verspreid via YouTube en Facebook. Met de boodschap dat het Rode Kruis deze simpele behandeling probeert te verdoezelen; onder druk van Big Pharma, natuurlijk.

http://www.youtube.com/watch?v=FrwZN1cPfX8

Nieuwe video van dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda 1 — Proesmans in de video over het ‘onderzoek’

[Update 21 mei 2019
Bovenstaande video werkt niet meer. YouTube heeft recent heel veel video’s en kanalen die MMS promoten verwijderd (zie dit artikel van Business Insider voor achtergrond). De video is nog wel op andere kanalen te vinden, ook op YouTube.
Ander punt: Leo Koehof blijkt heel recent overleden te zijn, na een kort ziekbed.]

Totstandkoming van de proef
Op zich lijkt het verhaal van Koehof over hoe deze test tot stand gekomen is wel aardig te kloppen. Proesmans heeft zijn connecties met het Rode Kruis, vanwege zijn functie bij het WRC, ingezet om dit allemaal op te zetten, maar het is duidelijk een persoonlijk initiatief geweest. Voor het uitkomen van de tweede video kreeg ik al van Andreas Kalcker, met wie ik in de commentaren onder de eerste YouTube-video in discussie raakte, een conceptplan voor de test toegespeeld: Water Purification Pilot Case – Uganda (pdf). Daarin wordt duidelijk gesproken over het kijken naar de mogelijk positieve effecten van het drinken van met chloordioxide gezuiverd water bij de behandeling van malaria. Het is niet het definitieve, getekende document, maar ik vermoed dat het niet veel zal afwijken. De URCS zal zich nu wel de haren uit het hoofd trekken dat ze zo makkelijk ingestemd hebben.

Het WRC neemt afstand van de inhoud van de (eerste) video, maar denkt CEO Proesmans er net zo over?

Het WRC nam uiteindelijk ook afstand (gearchiveerde kopie) van de eerste video met ongeveer dezelfde bewoording als het Internationale Rode Kruis. De verklaring is gedateerd op 24 mei, kort nadat ik met Ruud Koornstra, secretaris van het bestuur van het WRC, over deze kwestie gesproken had. De publicatiedatum is echter 3 juni, net nadat ik Koornstra een reminder had gestuurd om te vragen of hij intussen al wat meer wist. Ik ga er maar van uit dat Proesmans niet erg veel haast maakte met het plaatsen van die mededeling.

Malaria microscopie
Dat MMS echt zou werken is volstrekt niet plausibel, maar dan blijft natuurlijk de vraag hoe we het resultaat dan wel kunnen verklaren. In mijn vorige blog heb ik geopperd dat de quick tests op dag 1 misschien wel helemaal niet werden bevestigd met een normaal bloedonderzoek. Aangezien die quick tests in gebieden waar malaria veel voorkomt, nogal eens fout positieven uitslagen geven, zou dat een verklaring kunnen zijn voor het feit dat alle blood slides de volgende dag negatief waren. Nu duidelijk is dat de URCS toch veel nauwer betrokken was bij de proef dan ik aanvankelijk voor mogelijk hield, lijkt me dit scenario iets minder waarschijnlijk. Er is echter nog wel een andere mogelijkheid, daarvoor moeten we wat beter bekijken hoe dat nu gaat met microscopisch onderzoek van bloed om te bepalen of iemand malaria heeft of niet.

In Basic Malaria Microscopy (pdf) staat dat uitgelegd. Zoals ook in de video te zien, neem je met een vingerprik een druppel bloed af en die smeer je uit op een microscoopglaasje. Normaalgesproken zal er een zogenaamd dikke druppel preparaat worden gemaakt, dat onder de microscoop wordt bekeken. De microscopist zal nu per microscoopbeeld het aantal witte bloedcellen tellen en het aantal parasieten. In een goed beeld heb je iets van 15 à 20 witte bloedcellen. Het preparaat wordt na telling van een beeld iets verschoven om een nieuw beeld te krijgen. Dit gaat in principe door tot er 200 witte bloedcellen geteld zijn. Een schatting voor de parasitemie, het aantal parasieten per microliter bloed, wordt dan gegeven door: aantal getelde parasieten gedeeld door het aantal getelde witte bloedcellen maal 8.000. Die 8.000 is een gemiddelde voor het aantal witte bloedcellen per microliter bloed. Die waarde kan van persoon tot persoon wat verschillen, maar er wordt met deze standaard gerekend. Als je dus met het laatste bekeken beeld bijvoorbeeld op totaal 214 getelde witte bloedcellen uitkwam en 539 parasieten, dan heb je naar schatting 539/214 x 8.000 = 20.150 parasieten per microliter. Dan heb je wel een infectie te pakken, maar nog niet een ernstige; daarvoor zou je er maar liefst 250.000 per microliter moeten hebben (in gebieden waar malaria veel voorkomt, zoals Oeganda).
Het wordt iets lastiger met heel lage aantallen parasieten. Als je de 200 witte bloedcellen hebt gehaald, maar nog minder dan 100 parasieten hebt geteld, moet je eigenlijk doorgaan tot 500 witte bloedcellen. Dat betekent behoorlijk wat meer werk. Om een negatieve uitslag te kunnen geven, moeten er zelfs minstens 100 beelden gezien zijn zonder parasieten. Dat duurt volgens die instructie zeker 10 minuten. En hier begint mijn twijfel of de voorgeschreven procedures in deze proef wel zijn doorlopen. Als er volgens de richtlijnen 154 negatieve uitslagen zijn gevonden, had dat dus ruim 25 uur microscoopwerk in beslag moeten nemen. In de video horen we Proesmans opmerken dat ze op de allereerste dag maar vijf positieve malaria gevallen aantroffen, die dus op dag 2 werden gecontroleerd (eentje was er toen nog niet malariavrij). Het begon dus rustig in het lab, maar op dag 3 tot en met 5 werden er dus 149 negatieve uitslagen vastgesteld. Maar aangezien ik maar één microscoop gezien heb in alle filmpjes, zou dat betekenen dat er meer dan 8 uur per dag continu door die microscoop gekeken zou moeten zijn. Dat lijkt mij erg onwaarschijnlijk.
Wellicht hebben ze zich tevreden gesteld met een beeld of 10, een aantal dat normaalgesproken voldoende is om de ernst van een infectie vast te stellen. Maar dat is dus niet voldoende om iemand echt malaria negatief te verklaren. Misschien is het wel voldoende om in de praktijk te besluiten om niet met behandeling te starten, bij stevige infecties zie je immers veel meer parasieten. In Oeganda loopt 42% van de bevolking rond met parasieten in het bloed zonder er ziek van te zijn, de parasitemie is te laag daarvoor. Nu zijn die quick tests behoorlijk gevoelig (ze meten overigens niet direct parasieten, maar antigenen). Vertaald naar parasitemie komt het er op neer dat ze een infectie van 50 parasieten per microliter nog wel kunnen vaststellen. Omgerekend naar aantal parasieten per microscoopbeeld, is dat ongeveer 0,1 parasiet. Je moet dus behoorlijk wat beelden bekijken om er met redelijke zekerheid één te zien. Aan de andere kant, als je een blood slide bekijkt van iemand, van wie je al weet dat zijn quick test positief was, ga je misschien wel net zo lang door met zoeken, totdat je de eerste parasiet in beeld krijgt.
Als we niet weten of bij beide bloedtesten exact dezelfde procedure is gevolgd, kun je er volgens mij weinig conclusies aan verbinden.Om dit microscooponderzoek goed te kunnen gebruiken, moet je heel precies van te voren vastleggen hoe je de slides beoordeelt en het liefst laat je het doen door laboratorium personeel dat niet op de hoogte is van het resultaat van de quick test. Die voorzorgsmaatregelen lijken me hier niet genomen te zijn, het hele gebeuren wijkt nogal af van wat de WHO voorschrijft om de effectiviteit van antimalaria middelen te bepalen. Een bewijs voor effectiviteit is het zeker niet.

Oegandese Rode Kruis zwijgt vooralsnog
Echt vaststellen wat er nu gebeurd is, kan alleen met het vrijgeven van de data en protocollen door het URCS. Het lijkt me verstandig dat ze dat toch snel doen, nu geven ze alleen maar voer aan complottheorieën. Op mijn mails reageerden ze echter niet. Op een Duitse site staat wel een reactie van Sarah Musisi, Director Health and Care Uganda Red Cross Society (die eerder ook reageerde op vragen van een Spaanse skeptische site):

If what I have written has turned out to portray a bad attitude, I must apologize for that. It was not my intention to do that. All I can say is that the whole video is very unfortunate and worse still that my name is mentioned in it. I still emphasize that URCS does not believe in the treatment of malaria as claimed in that video and we continue to encourage our communities to seek care and treatment from qualified health providers. The issue of the video is being handled by the URCS management and we hope it will removed from the net soon to save people from the lies.
I apologize once again
Sarah Musisi

Op mijn eigen site schreef ik ook een tweetal blogs over deze affaire Fake and Unethical Trial: Video Claims Miracle Mineral Solution Cures Malaria en What did the Ugandan Red Cross Society know about “the ‘miracle’ solution to defeat malaria” Video? Die stukken lokten nogal wat reacties uit van MMS aanhangers. Dat er echt geen enkele serieuze aanwijzing is dat MMS werkt tegen ziektes als malaria, AIDS, kanker, en wat Humble nog meer beweert, wordt wel duidelijk voor iedereen die de uitgebreide site MMS Debunked doorspit.

Grof schandaal: MMS kwakzalvers doen alsof ze malaria kunnen genezen in Oeganda

20 May 2013 by Pepijn van Erp 83 Comments

Miracle Mineral Supplement (MMS) is een oplossing van natriumchloriet in water, die wordt ‘geactiveerd’ met citroenzuur; er ontstaat dan chloordioxide. Vóór die ‘activering’ is het gewoon bleekmiddel. Er zijn gevaarlijke gekken die denken met dit MMS allerhande ziektes te kunnen genezen en niet de minste: kanker, HIV, hepatitis en vogelgriep om er maar een paar te noemen. Er is geen enkele reden om te denken dat dat mogelijk zou zijn met een middel als MMS. Er is ook geen enkel klinische test die een positief resultaat laat zien.
In ontwikkelde landen is er strakke regulering en controle op het uitvoeren van klinische tests, maar in rurale gebieden van bijvoorbeeld Afrika is het niet zo lastig om wat te ‘regelen’. In navolging van Homeopaten zonder Grenzen hebben de MMS kwakzalvers er nu ook toegeslagen. Het volgende filmpje werd onlangs op YouTube geplaatst en daarin claimen ze met MMS ook de ultieme oplossing voor malaria gevonden te hebben:

http://www.youtube.com/watch?v=5jY2yab0uLc

Ik heb er wel een idee van hoe dit zogenaamd fantastische resultaat behaald werd. Vóór de ‘behandeling’ werden de deelnemers getest op malaria met een zogenaamde ‘quick test‘; die test echter of iemand antilichamen heeft, niet of er malariaparasieten in het bloed aanwezig zijn. In tropische gebieden waar malaria normaal gesproken altijd wel voorkomt, zal een zeer groot gedeelte van de bevolking één of, veel waarschijnlijker, meerdere keren malaria doorgemaakt hebben. De kans is groot dat er (nog) antilichamen in het bloed aanwezig zijn, zeker als er onlangs een malariabesmetting is doorstaan. [correctie 24/5/2013: iemand die reageerde op mijn eigen blog wees er terecht op dat het in feite gaat om het aantonen van antigenen, die de aanmaak van antilichamen in het werk stellen. Die antigenen blijven echter tot wel een maand na de infectie in het bloed circuleren. Gezien het feit dat de lange regens in Uganda tot in November duren (meeste kans op malaria), is het niet gek dat veel van de deelnemers die antigenen in hun bloed hadden.] Zo’n quick test zal dan een positieve uitslag geven, of de persoon nu wel of niet malaria heeft op dat moment (meer info). Het is dus volstrekt niet vreemd dat een dag later bij de normaal gebruikte test, een ‘bloodslide‘, bijna niemand een aantal parasieten bleek te hebben, waarbij je gaat spreken van malariabesmetting.

Screenshot uit de YouTube video. Toont het registratieformulier voor de test: bovenaan alleen 'strip' (voor de test) , onderaan (na behandeling) 'bloodslide'. klik voor vergroting. — Screenshot (gedraaid) uit de YouTube video. Toont het registratieformulier voor de test. Is de positieve ‘quick test’ wel bevestigd door een positieve bloodslide? klik voor vergroting.

Hard maken kan ik het niet, maar in het filmpje hebben ze volgens mij maar net gedaan alsof bij de personen, die positief waren met de ‘quick test’, vervolgens een bloodslide werd afgenomen. Ik denk dat de beelden van die ‘controle’ van een dag later zijn. Zo rond 7.15 in de video zie je de registratiedocumenten van de deelnemers. De bovenste helft geeft de meting op dag 1: ‘malaria positive strip’ staat er, zonder de enige echte bevestiging van malaria door vermelding van het aantal parasieten gezien in een bloodslide. Ook zie je in het labregister van de bloodslides die afgenomen worden (rond 4.30) alleen maar resultaten als ‘No mps seen’ (mps staat vermoedelijk voor Malaria ParasiteS). In de video wordt geen enkele positieve bloodslide getoond!
Een reactie van mij onder de YouTube video, waarin ik dit suggereer, werd verbazingwekkend snel een aantal keer als ‘negatief’ aangemerkt, zodat die in eerste instantie verborgen blijft. En in een direct antwoord betichtte iemand me ervan als ‘a classic Nazi‘ te spreken. Als je dit soort dingen naar je hoofd geslingerd krijgt, zit je waarschijnlijk op het goede spoor, denk ik dan maar.

Het resultaat is volkomen nietszeggend, maar kan levensgevaarlijk zijn als het verspreid wordt als een echte behandeling tegen malaria.

Het verhaal over het tot stand komen van deze test is ook wel interessant. Uit het juichende verslag (‘Malaria Finally Defeated’) maak ik op dat ene Klaas Proesmans hierbij betrokken is, een Belg die aan het Water Reference Center is verbonden als CEO en ook in het Rode Kruis wat doet. Hij zou zelfs het onderzoek persoonlijk gefinancierd hebben. Intussen is er door een aantal skeptici her en der navraag gedaan bij onder andere het Oegandese Rode Kruis en dat Water Reference Centre. Uit de reacties onder de YouTube video blijkt dat die inmiddels hun betrokkenheid ontkennen. Er is echter ook een verslag van een Duitse Rode Kruisvrijwilliger die de betrokkenheid lijkt te bevestigen [update 11/7/2013: die blog is verwijderd, maar kan nog teruggevonden worden in Google cache]. De video is overigens gemaakt door de Nederlander Leo Koehof, een bekende uit het MMS-wereldje.

Het hele gebeuren is volstrekt onethisch en ik kan me er erg kwaad over maken. De enige geruststelling is dat de proefpersonen naar alle waarschijnlijkheid helemaal geen malaria hadden. Malaria-onderzoeker Bart Knols heeft er ook een blog over geschreven en roept op om de petitie www.fakedrugskill.org te tekenen. Daar sluit ik me graag bij aan. Niet alleen neppillen die lijken op de echte zijn gevaarlijk, maar ook deze kwakzalvers zonder ethische grenzen. In Afrika hebben ze al genoeg inheemse kwakzalvers om zich druk over te maken, zie bijvoorbeeld mijn blog over ‘Babu wa Loliondo‘ van een tijdje terug.