Pepijn van Erp

Een paar maanden terug kwam naar buiten dat het UWV jarenlang opleidingen tot helderziende had vergoed. Zo’n 1000 euro per persoon was vergoed voor een cursus met baangarantie bij Stichting Paradidakt in Zoetermeer. Met die opleiding in het lezen van tarotkaarten en turen in glazen bollen, zouden de cursisten dan aan de slag kunnen bij de Helderziende lijn, het bedrijf van de mensen achter Paradidakt. Dit leverde genoeg commotie op voor een paar kamervragen.

Die werden op 17 juni ingediend door kamerleden van de SP, SGP en D66. Een week terug vroeg ik me af of de minister al antwoord had gegeven, maar kon nog niets vinden op de overheidswebsites. Vreemd, want normaalgesproken moeten kamervragen toch binnen enkele weken beantwoord worden. Ik vroeg daarom één van de indieners, Paul Ulenbelt (SP), maar eens of hij er al iets van gehoord had. Ook nog niet, maar hij zou er meteen achteraan gaan. Met succes blijkbaar, want gisteren kreeg ik van hem een mailtje met de link naar de kersverse antwoorden.

Over het nu precies in elkaar stak met die baangarantie, merkt minister Asscher daarin het volgende op:

Aan de genoemde opleiding was een baanintentie verbonden. Dat was voor UWV tot voor kort voldoende reden om de scholingsvoucher toe te kennen.

[…]

De baanintentie zoals afgesproken bij de aanvraag van de scholingsvoucher blijkt door Paradidakt tot op heden niet waargemaakt te worden (zie antwoord 4). Dit heeft gevolgen voor toekomstige aanvragen.

In eerste instantie leek het te gaan om slechts zeven cursisten die op deze wijze gesubsidieerd waren, maar het plaatje blijkt nu toch iets anders: twaalf aanvragen werden gehonoreerd, zeven aanvragen zitten nog in de molen van beoordeling en controle en zeventien zijn er afgewezen of teruggetrokken. Slechts één cursist is sinds dit voorjaar in deeltijd aan het werk bij de Helderziende lijn.

Iets interessanter wordt het bij de beantwoording van de vragen of het eigenlijk wenselijk is opleidingen tot dit soort werk te subsidiëren. “Is een baangarantie voor het UWV het enige criterium of zijn er beroepen waarvoor ondanks baangarantie geen subsidies ten behoeve van scholing worden verstrekt? Zo ja, op basis van welke criteria worden deze bepaald?” vroeg Elbert Dijkgraaf (SGP). De minister:

Aanvragen van een uitkeringsgerechtigde worden individueel getoetst op arbeidsmarktrelevantie. De in perspectief zijnde baan wordt daarbij niet inhoudelijk beoordeeld. Het is niet aan UWV of mijzelf om te bepalen welke opleidingen of beroepen gewenst zijn en welke niet, behoudens banen in de seksindustrie en handel in softdrugs. Een inhoudelijke beoordeling van de in perspectief zijnde baan vind ik niet wenselijk: de droombaan van de een, vindt de ander onaanvaardbaar. Het is daarom ook niet mogelijk objectieve criteria te formuleren voor al dan niet aanvaardbare banen. Arbeidsmarktrelevantie en dus de kans om met een baan uit de uitkering te komen, is wel een hanteerbaar objectief criterium. De arbeidsmarktrelevantie kan onder meer worden aangetoond met een baangarantie of baanintentie. Het kan dus niet zo zijn dat een scholingsvoucher wordt verstrekt zonder dat de arbeidsmarktrelevantie aangetoond is.

Beetje makkelijk vind ik dit en gooit hij ook niet wat zaken door elkaar hier? Dat banen in de seksindustrie niet als ‘passend’ worden gezien, slaat volgens mij op de situatie dat het UWV niet een werkloze min of meer kon dwingen een baan in die branche (bijvoorbeeld als barpersoneel in een parenclub) te accepteren. Maar wat is er eigenlijk op tegen als iemand een horecaopleiding wil volgen met subsidie, omdat hij/zij een baan in die branche (de seksindustrie) ambieert en in het vooruitzicht heeft? Dat lijkt tenminste nog eerlijk werk.

Het enige goede nieuws dat we uit de beantwoording kunnen destilleren, is dat niemand meer bijna automatisch deze subsidie kan krijgen met alleen een inschrijving bij Stichting Paradidakt. Het bedrijf achter de stichting bleek niet erg goed te kunnen voorspellen of er wel echte banen uit voort zouden komen. De beantwoording laat echter wel de ruimte dat met een baangarantie van een andere spirituele bellijn vergoeding wel mogelijk zou zijn.

Zie ook het Algemeen Dagblad, die dit weer snel oppikte.

Met het afscheid van James Randi als één van de bekendste voormannen van de internationale skeptische beweging, komt nu ook min of meer een einde aan de activiteiten van de organisatie die hij in 1996 oprichtte: de James Randi Educational Foundation.

Uit het bestaande vermogen zal de stichting met ingang van 2016 jaarlijks zo’n honderdduizend dollar aan giften schenken aan andere non-profit organisaties die kritisch denken bevorderen . en een wereldbeeld gebaseerd op feiten uitdragen. Het wordt geen subsidie-instelling, aanvragen kun je er niet indienen, het gaat om ‘cadeautjes’ waarvoor JREF zelf de ontvangers uitzoekt.

De bekende One Million Dollar  Challenge blijft nog wel bestaan, zij het dat JREF niet zelf nog aanmeldingen voor een preliminary test zal accepteren. Iemand die nu nog een gooi wil doen naar ‘het miljoen van Randi’, zal een vergelijkbare test moeten doen bij een andere organisatie. Een door stichting Skepsis opgezette test zal waarschijnlijk wel voldoen, dus dan weet u wie u moet benaderen!

Plagiaatzaken vormen de hoofdmoot van de klachten in het kader van wetenschappelijke integriteit, maar dat het ook voorkomt in een publieke afscheidsrede als hoogleraar, is wel opmerkelijk. Op de website van de VSNU waar alle definitieve besluiten van de Colleges van Bestuur over zaken van wetenschappelijke integriteit komen te staan, staat de uitspraak van het CvB van de TU Delft in deze zaak.
Volgens de Commissie voor Wetenschappelijke Integriteit van de TU heeft de Klager “overtuigend aangetoond dat in ca. 20 passages in de op het weblog van beklaagde gepubliceerde afscheidsrede (in vier delen) sprake is van letterlijke citaten uit andere documenten, zonder dat is aangegeven dat het een citaat betreft (aanhalingstekens ontbreken) en zonder dat de bron is vermeld.” Ook bleek uit een video-opname van de uitgesproken lezing nergens dat het in de gewraakte passages om citaten ging.

Aanpassing van de rede achteraf en herpublicatie vind de commissie niet aan de orde, omdat “de afscheidsrede als geheel als een magere wetenschappelijke bijdrage moet worden beschouwd en onvoldoende een wetenschappelijk analyse bevat.”

De straf voor deze schending van de wetenschappelijke integriteit? Op de persoonlijke website van de hoogleraar moet drie maanden lang een boetedoening geplaatst worden. Met al deze informatie hoef je zo’n uitspraak eigenlijk niet meer te anonimiseren, de boetedoening in kwestie is zo gevonden:

De regelovertreder blijkt een oude bekende: Michiel Haas. Tot april 2014 was hij (deeltijd)hoogleraar Materials & Sustainability aan de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen, maar in skeptische kringen staat hij meer bekend als aardstraalgelovige en aanjager van angst voor mobiele telefonie. En hij schijnt ook nog voor homeopaat geleerd te hebben.

Op Kloptdatwel heb ik me al eens verbaasd over de hoeveelheid pseudowetenschappelijke onzin Haas allemaal op zijn weblog overnam, ook toen hij nog niet met emeritaat was. Nu weten we dat het knippen-plakken hem ook in zijn professionele werk niet vreemd was.

De gewraakte afscheidsrede is verwijderd van de website van Haas. Op een gearchiveerde index-pagina van zijn blog kun je nog wel wat delen ervan aangekondigd zien (op archive.today moeten ze volgens het rapport ook nog te vinden zijn). Haas mag zich overigens wel in zijn handjes wrijven dat het plagiaat niet uitkwam vóór de toekenning van zijn lintje eerder dit jaar.