Het graancirkelsseizoen wil wederom niet echt op gang komen in Wiltshire, Zuidwest-Engeland, terwijl dat toch traditioneel ‘the place to be’ is voor deze kunstvorm. Dit jaar valt het aantal formaties tot nu toe op de vingers van één hand te tellen, terwijl we in voorgaande jaren omstreeks deze tijd al op enkele tientallen zaten. Hoe komt dit?
Volgens een artikel in The Western Daily Press van 1 juni jl. zou de tegenvallende opbrengst te maken hebben met de activiteiten van de Nederlandse zakenvrouw Monique Klinkenbergh. Zij daalde enige jaren geleden neer op de graancirkelgemeenschap van Wiltshire en bemoeit zich er sindsdien intensief mee. Maar niet tot ieders genoegen.
Waar de boeren zich vroeger enigszins wisten te compenseren voor de aangerichte schade aan hun gewassen door het plaatsen van een box voor donaties, bedacht mevrouw Klinkenbergh dat het wel een goed idee zou zijn om een pasje in het leven te roepen dat je toegang zou verlenen tot de graancirkels. Ideaal voor graancirkeltoeristen: maar één keer 10 pond aftikken bij de club van Klinkenbergh voor een heel seizoen bezoek aan de formaties en dan zouden de boeren vanuit die organisatie een gedeelte van de opbrengst krijgen. Als die tenminste in zee zouden gaan met haar Crop Circle Access Scheme en daarmee toegang verlenen aan de formaties op hun land voor de pasjeshouders.
Dat plannetje is niet bepaald een succes gebleken vorig jaar en het jaar daarvoor. En ook dit jaar is van het schamele aantal graancirkels dat er überhaupt is, er niet één toegankelijk met het pasje.
Boeren zouden niet blij zijn met het toenemende aantal toeristen dat met busladingen tegelijk de formaties in hun velden komt bekijken en gaan steeds sneller over tot het stukmaken van de patronen zo gauw ze die ontdekken. En ook de makers van de graancirkels zijn er niet zo blij mee dat iemand van buiten een slaatje probeert te slaan uit hun creatieve inspanningen. Matthew Williams, de enige graancirkelmaker die ooit voor dat kunstje veroordeeld is, verwoordt de onvrede:
Neither circlemakers nor their traditional adversaries, the farmers, want this access scheme, especially because Monique doesn’t acknowledge they are man-made artwork.
Op zijn YouTube-kanalen is Williams wat minder subtiel.
Klinkenbergh is volgens haar eigen website al sinds 2007 geïntrigeerd door graancirkels en na het verkopen van haar bedrijf in 2009 houdt ze zich er fulltime mee bezig. Dat alle graancirkels door mensen gemaakt worden, gaat er bij haar niet in.
Voor Monique zijn graancirkels bij uitstek een punt waar wetenschap en spiritualiteit elkaar kunnen ontmoeten. “Ik ben ervan overtuigd dat een verbinding tussen deze twee tot wezenlijk nieuwe inzichten kan leiden in ons mens- en wereldbeeld.”
Het lijkt er sterk op dat Klinkenbergh vergeten is dat ze in de eerste plaats een goede verbinding tot stand had moeten brengen met de mensen in Wiltshire die echt verstand hebben van het graancirkelgebeuren daar.
Het krantenartikel van The Western Daily Press is overigens offline gehaald, daarom moeten we het met een net leesbaar screenshot doen. Waarom het verwijderd is, is niet zo duidelijk. Het zou kunnen zijn dat Klinkenbergh er een klacht over heeft ingediend.
Het zou volgens het AD gaan om tientallen werkloze 50-plussers die sinds 2008 een opleiding gevolgd hebben bij Stichting Paradidakt in Zoetermeer. Ze leren daar tarotkaarten lezen en doen reïncarnatiesessies. De cursisten zouden daarna aan de slag kunnen bij een bellijn, waar ze 29 cent per minuut verdienen. Omdat dit bijna een garantie op werk biedt, ziet UWV er niets verkeerds in: “Als aan de scholing een baangarantie vastzit, staat de arbeidsmarktrelevantie vast,” liet een woordvoerder van de uitkeringsinstantie weten aan het AD. Paradidakt heeft de 
