Kloptdatwel?

Buitenland

UFO-video uit Chili bewijst ’t: ze hebben zes pootjes

by 128 Comments

Op 13 maart gaven Chileense UFO-onderzoekers een video uit 2010 vrij waarin niet-geïdentificeerde vliegende objecten te zien zouden zijn tijdens een vliegdemonstratie in Chili. In een artikel uit internetkrant The Huffington Post werd hier ruim aandacht aan gegeven. Wat is er aan de hand? Op 5 november 2010 was er een luchtshow op de luchtmachtbasis El Bosque in Santiago ter gelegenheid van de wisseling van wat hoge piefen in de luchtmachtorganisatie. Een massa mensen was getuige van de show, maar niemand viel iets buitengewoons op. Achteraf vond een toeschouwer wat rare dingen op het door hem opgenomen beeldmateriaal. Een UFO of is er een meer aardse verklaring? Laten we eerst even kijken naar het beeldmateriaal:

Wat denkt de lezer van Kloptdatwel ervan?

Leslie Kean, schrijfster van het artikel in de Huffington Post, is er duidelijk over:

The stunning conclusion: The Chilean jets were being stalked by a UFO.

UFO-video uit Chili bewijst ’t: ze hebben zes pootjes 1Kean is auteur van het boek “UFOs: Generals, Pilots, and Government Officials Go on the Record“ waarin ze een pleidooi voert voor het opzetten van een instituut (in de VS) dat serieus wetenschappelijk onderzoek zou moeten doen naar het UFO-fenomeen. Dat zo’n fenomeen er is, is volgens haar overduidelijk vooral door enorme hoeveelheid ooggetuigenverslagen van mannen in uniformen (piloten, politieagenten en militairen). In haar boek noemt ze een aantal van de sterkste casus uit de aflopen 40 jaar. Overigens zonder al te veel aandacht te geven aan skeptische geluiden over die gevallen. Het boek kwam ter sprake in de commentaren bij recente artikelen naar aanleiding van de affaire rond Coen Vermeeren (hier op Kloptdatwel en uitgebreid op het weblog van Taede Smedes).

De journaliste maakt zich ook sterk voor het openbaar krijgen van alle beschikbare informatie van de Amerikaanse overheid over UFO’s middels de Freedom of Information Act. Als voorbeeld voor het op te richten instituut, wijst Kean naar afdelingen in Frankrijk, Brazilë, Groot-Brittannië en Chili, die zich bezig houden met onverklaarde waarnemingen door o.a. piloten. De bovenstaande video is vrijgegeven door CEFAA, dat onderdeel is van het departement voor civiele luchtvaart in Chili.

Leider van CEFAA, Generaal Ricardo Bermúdez, verklaarde dat ze nog zes andere video’s vanuit verschillende hoeken hebben weten te verkrijgen van het ‘incident’. Waarom alleen deze vrijgegeven is, is niet bekend gemaakt. Maar de onderzoekers die gevraagd waren ernaar te kijken kwamen allemaal tot dezelfde conclusies. Wat die conclusies zijn, is ook niet zo duidelijk. Waarschijnlijk zijn ze het er over eens wat het allemaal niét kan zijn. En dat betekent nog niet dat ze het er over eens zijn wat het dan wél is. Zo wordt astronoom Luis Barrera aangehaald die uit kon sluiten dat het zou gaan om een meteoroïde, brokstukken van meteoroïden of kometen, ruimteafval, een vogel of een vliegtuig, maar ook het volgende opmerkte:

The object performed a risky flight maneuver in front of the Halcones from W-E-W, at low altitude and high speed. It had intentional movements. It moved east with 25 degrees inclination, which is the same angle of spacecraft when entering the atmosphere.

UFO-video uit Chili bewijst ’t: ze hebben zes pootjes 2
Een close up van de UFO

Conclusie van CEFAA is dat het object met meer dan 6.500 km per uur vloog. Het grote probleem met de video is natuurlijk dat met geen mogelijkheid een goede inschatting gemaakt kan worden van de afstand van het object of de objecten tot de camera. Als je alleen op deze video af zou gaan, zie ik geen reden waarom het niet zou gaan om insecten op korte afstand voor de camera.

Eigenlijk kun je niet meer zeggen dan dat je een paar zwarte pixels ziet ‘bewegen’. Dat denken meer skeptici: Steven Novella (senior fellow van JREF) schreef een uitgebreid verhaal en ook het artikel van Alan Boyle is lezenswaardig. Kean gaf aan Boyle toe dat uiteindelijk misschien zal blijken dat het gaat om insecten, maar ze twijfelt er vooralsnog sterk aan. Zij gaat volledig af op Bermudez en zijn collega-onderzoekers. Die zouden hebben uitgesloten dat het hier om ‘bugs’ gaat.

Kean maakt er echter in het artikel veel meer van dan onderbouwd kan worden. Een voorbeeldje:

Images show it as a dome-shaped, flat-bottomed object with no visible means of propulsion. The rounded top reflects the sun and appears metallic; the bottom is darker and flat, emitting some form of energy which is visible in photo analysis. Infrared studies show the entire object is radiating heat, just like the jets.

Oh, er waren dus ook infraroodcamera’s aanwezig? Of is niet meer bedoeld dan dat alle voorwerpen met een temperatuur boven het absolute nulpunt warmte uitstralen? En wat die andere dingen betreft die ze meent te kunnen opmaken uit de beeldjes van de video, daar heb je wel veel fantasie voor nodig. Of je wil het te graag zien, natuurlijk.

Zonder het vrijgeven van de andere zes video’s kun je erg weinig met deze beelden. En dan nog: als de zwarte vlekjes op de verschillende video’s niet één-op-één geïdentificeerd kunnen worden, kun je nog niet uitsluiten dat het in alle gevallen gaat om verschillende insecten. En hoeveel video’s zijn er überhaupt gemaakt waarop niets te zien was? En waarom namen die dan niets op en deze zeven wel? En waarom zijn die eigenlijk niet meteen ook publiekelijk gemaakt?

Het CEFAA heeft intussen meer dan een jaar de beelden kunnen analyseren en dan zou je toch wel een iets serieuzere presentatie verwachten. Als dit het soort instituut is, waarvoor Leslie Kean zich sterk maakt om op te richten in de VS, dan verwacht ik er weinig van.

[update 22-3-2012  16.10 uur]
Ik heb de video van ‘Hoaxkiller‘ al in de commentaren genoemd, maar die is het alleen al vanwege het vele werk dat erin is gaan zitten, meer dan waard om in het artikel zelf te worden opgenomen. Op basis van de oorspronkelijk beelden, lijkt het er erg sterk op dat het inderdaad gaat om een insect.

Nog wat duidelijker wordt het in een uitvergroting:
UFO-video uit Chili bewijst ’t: ze hebben zes pootjes 3

 

[update 27-3-2012] Op UFO-blog.com staat een chronologisch overzicht over de berichtgeving en alle reacties daarop.

 

Kunnen dieren zelfmoord plegen?

by 8 Comments

In de traditionele Chinese geneeskunst worden nogal wat ingrediënten gebruikt die het leven kosten van zeldzame dieren. Redelijk bekend is wel dat tijgers en neushoorns in het voortbestaan bedreigd worden, omdat die verwerkt worden in allerhande onzinnige poeders. Onlangs werd ook het lot van ‘galberen’ weer onder de aandacht gebracht door actievoerders. Niet omdat die met uitsterven bedreigd worden, maar om de verschrikkelijke omstandigheden waarin gevangen exemplaren moeten leven. Duizenden beren worden in China, Laos en Vietnam namelijk in ‘farms’ gehouden alleen om hun gal af tappen. Die gal wordt gebruikt in talloze producten uit de traditionele Chinese geneeskunst  (meestal aangeduid met de Engelse afkorting TCM). Het melken van de galblaas gebeurt op zo’n pijnlijke manier dat de beren zelfs tot zelfmoord gedreven zouden worden. Een bijzonder aangrijpend verhaal is dat van een moederbeer, die eerst haar jong wurgt om het verdere ellende te besparen en vervolgens zelfmoord pleegt. Maar is dat niet een wat al te sterk verhaal?

Over het gebruik van berengal in medicijnen, raad ik aan het artikel op Sciencebasedmedicine.org te lezen: Asian Bear Bile Remedies: Traditional Medicine or Barbarism? Pas wel op: op deze website zijn echt akelige beelden en foto’s te zien. In het verleden werden de galblazen van beren gewonnen door ze in het wild te bejagen. In de jaren ‘80 van de vorige eeuw werd de spoeling blijkbaar zo dun dat die berenfarms steeds meer begonnen op te duiken. De vraag naar TCM groeit wereldwijd dankzij de globalisering en dus neemt helaas ook de vraag naar berengal toe.

Een van de belangrijkste producenten van producten met berengal, Guizhentang Pharmaceutical, kondigde onlangs zelfs aan aandelen uit te schrijven om met het opgehaalde geld meer te kunnen investeren in productie (link). Hoewel er in China ook steeds meer protest tegen komt en er zelfs kunstmatig geproduceerde alternatieven voor de gal worden ontwikkeld, zal er wel niet snel een einde komen aan deze misstanden. De firma in kwestie is intussen bezig met een doorzichtige PR-campagne  om het publiek ervan te overtuigen dat het (bij hun) allemaal niet zo gruwelijk is als dierenactivisten doen voorkomen.

Maar nu wil ik terugkomen op dat verhaal van die zelfmoord, dat spreekt nogal tot de verbeelding. Het artikel in AD gaat er bijvoorbeeld bijna uitsluitend over. De vroegste bron die ik er voor kon achterhalen (5-8-2011)  komt van een nieuwssite uit Singapore (bij mij doet de link het vaak niet de eerste keer, maar na herladen wel). [Zie update onderaan het artikel]  Het blijkt een anekdote van iemand die tijdelijk op zo’n berenfarm zou hebben gewerkt, niet een heel sterk onderbouwd verhaal dus. In dat artikel staat ook nog dat de beren vaak een ijzeren harnas krijgen aangemeten om te voorkomen dat ze zichzelf zouden doden door op hun buik te slaan. Maar dat lijkt een fabeltje. Op de website  van Stichting ‘Save the Moonbears’ is te lezen wat de reden van het gebruik van die harnassen was(?). Die beren werden uitgerust met een vaste katheter en de harnassen voorkomen dat de beren die er uithalen. Op zich al gruwelijk genoeg, maar met voorkoming van zelfmoord heeft het dus niets te maken.

De vraag of dieren überhaupt in staat zijn tot zelfmoord is in de geschiedenis al vaker gesteld. Een interessant stuk over dit vraagstuk is ‘The Nature of Suicide’ . Beschreven wordt onder andere de mythe dat schorpioenen in het nauw gedreven door vuur, zichzelf met hun gifstaart in de kop zouden prikken om een snellere dood te sterven. Dit is vooral bekend geworden doordat Lord Byron het in één van zijn gedichten (‘The Giaour’, 1813 ) verwerkte.

Kunnen dieren zelfmoord plegen? 4
Lord Byron gebruikte de mythe van de schorpioen in zijn gedicht ‘The Giaour’

De discussie over dit geval was genoeg reden voor dierpsycholoog Conwy Lloyd Morgan om dit eens onder laboratoriumomstandigheden te testen. Je moet wel redelijk sadistisch zijn om schorpioenen aan alle gruwelijkheden te onderwerpen die beschreven worden: omringen met vuur, beschijnen met  door vergrootglas geconcentreerd zonlicht, branden met fosforzuur en het toedienen van elektrische schokken! In ieder geval constateerde hij geen zelfmoordpogingen. Het af en toe ‘steken’ op de eigen rug van de schorpioen moest uitgelegd worden als een instinctieve reactie om irritatie weg te nemen. Schorpioenen zouden zoals later bleek ook min of meer immuun te zijn voor het eigen gif en dat van andere schorpioenen (link).

Het is erg gemakkelijk om diergedrag verkeerd uit te leggen. Het verhaal van lemmingen die massaal zelfmoord plegen door zich van kliffen te storten, staat inmiddels wel voldoende bekend als ‘hoax’, die mede door natuurfilms van Walt Disney in het leven is geroepen. Ja, het komt voor dat lemmingen na het springen van rotsen verzuipen, maar met een zelfmoordpoging heeft het niets te maken. Ook het feit dat bijen het leven laten als ze je met hun gifangel prikken, zullen toch weinigen uitleggen als zelfmoord. Bij bijen gaat het overigens niet altijd mis: als ze hun angel gebruiken tegen andere insecten (waarvoor die evolutionair waarschijnlijk ontwikkeld is), blijft die niet steken en kan die teruggetrokken worden zonder verdere schade voor de bij (link).

Om van ‘bewuste’ zelfmoord te spreken, zullen we het toch moeten beperken tot dieren waarvan aangetoond is dat ze beschikken over zelfbewustzijn. Nu zijn daar ook wel mogelijke gevallen van beschreven. Dolfijnentrainer Ric O’Barry denkt dat ‘Kathy’, een van de dolfijnen die Flipper speelde, voor zijn neus besloot op te houden met ademhalen en zichzelf verdronk. Maar ook dit verhaal kan niet bevestigd worden door andere waarnemers.

Kunnen dieren zelfmoord plegen? 5
Kwam Nikkie aan z’n eind door zelfmoord of was het een ongeluk?

Een ander beroemde casus is die van Nikkie, de chimpansee die in Burgers’ dierenpark in maart 1984 omkwam door verdrinking. Het is beschreven door Frans de Waal in zijn boek ‘Chimpanseepolitiek’  en ook door Otto Adang in ‘De machtigste chimpansee van Nederland’. Nikkie voelde zich bedreigd door twee andere mannetjesapen, Yeroen en Dandy, en zou geen uitweg meer hebben gezien. Was dit de eerste keer dat er een zelfmoord onder apen werd waargenomen? Beide primatologen achten het echter toch waarschijnlijker dat het om een ongeluk ging (De Waal , Adang).

Vooralsnog niet heel sterke aanwijzingen dat zelfmoord bij dieren voorkomt. Wat mij betreft moeten we het er op houden dat Henry Maudsley nog steeds gelijk heeft. In 1879 gaf hij op het verhaal van een moederpoes die zichzelf gewurgd zou hebben nadat haar kleintjes waren verdronken, de volgende reactie (uit het eerder aangehaalde ‘The Nature of Suicide’):

‘It is quite possible that an animal in a state of excitement or delirium from pain and illness may make a frantic rush which issues in its death, just a s a human being may do; but that is quite a different thing from a distinctly conceived and deliberately perpetuated suicide. Of such an act by any animal below man we are yet in want of satisfactory evidence’.

Ook de bekende schrijver Jonathan Safran Foer vindt dat we moeten oppassen met het toedichten van menselijke eigenschappen aan dieren, ook als dat gebeurt met de bedoeling om onrecht aan de kaak te stellen (link):

‘We don’t need to make animals like humans in order to treat them with decency. If we just treated pigs like pigs and cows like cows, that would be sufficient’.

Het aangrijpende verhaal van de zelfmoord van de moederbeer lijkt me een verzinsel. Een actie die (verkeerd) geïnterpreteerd kan worden als zelfmoord, zoals Maudsley beschrijft, is in dit geval nog wel voorstelbaar. Dat ze eerst nog bewust haar jong doodt, lijkt me echter al te sterk om waar te zijn. Kan een beer overigens wel wurgen? En is het mogelijk om zelfmoord te plegen door met je kop tegen een muur te lopen (hoe hard zou een berenschedel zijn)? …
Maar wellicht zijn dit soort verhalen wel een effectief middel om meer aandacht te vragen voor praktijken die natuurlijk echt zo snel mogelijk moeten stoppen! Een leugentje om bestwil?

[Update 2-3-2012] Ik denk het originele Chinese artikel gevonden te hebben: link. Mijn kennis van het Chinees is nihil, maar een gebruik makend van de Google translator als controle, lijkt het me dat de vertaling op deze site wel aardig zal kloppen. Het verhaal is nog een stuk aangrijpender dan ik dacht: het jong zou de nacht voor de operatie zelf ontsnapt zijn en zich bij de verteller van het verhaal verstopt hebben onder het bed. Voor mij wordt het er niet geloofwaardiger op.

De Vereniging van Poolse Sceptici

by 122 Comments

Deze informatie komt van de website van de Vereniging van Poolse Sceptici. De vereniging bestaat inmiddels al zo’n twee jaar en ze bundelt inspanningen die voorheen meer afzonderlijk gedaan werden. De opzet van de website is enigszins als die van Kloptdatwel.nl: er is een gestage stroom van korte artikelen en in de reacties ontspinnen zich soms aardige discussies. Hieronder twee spraakmakende Poolse onderwerpen: de strijd tegen de homeopathie en een ‘Sokal-achtige’ stunt.

De Vereniging van Poolse Sceptici 6
Ten overstaan van de verzamelde pers worden in het centrum van Wrocław op 6 februari 2011 grote overdoses aan homeopathische middelen geslikt op een 10:23 manifestatie.
Strijd tegen homeopathie

Net als bij ons is de homeopathie een vaak terugkomend onderwerp. De homeopathische industrie was er snel bij toen Polen in de jaren ’90 ‘open for business’ ging. Omdat er geen traditie van gespecialiseerde homeopaten in Polen bestond, heeft de homeopathie nooit de 17% van de zelfmedicatiemarkt kunnen bereiken die ze in Nederland heeft. Het is in Polen nooit boven de 3% gekomen. Echter, ook bij dit kleine percentage gaat het nog altijd om tientallen miljoenen euro’s. Aanvankelijk betrof de strijd tegen de homeopathie in Polen nog de Don Quichote-achtige onderneming van één man. Dat was Professor Andrzej Gregosiewicz van de geneeskundefaculteit van de Universiteit van Lublin. Hij was en is even onvermoeibaar als compromisloos. In 2006 werd hij voor het gerecht gesleept door Boiron (een Franse fabrikant van homeopathische producten) n.a.v. z’n kritiek op het notoire homeopathische middel Oscillococcinum. Gregosiewicz verloor die zaak. Twee jaar later werd de professor wederom aangeklaagd. Nu was dat door de Kamer van Koophandel van de farmaceutische industrie. Deze laatste claimde dat het werk van Gregosiewicz schade berokkende aan medici met een ‘homeopathische specialisatie’. Het had bijna een plot voor een sentimentele film kunnen zijn, want in deze laatste confrontatie was het uiteindelijk de hardnekkige activist die zegevierde en een grote kapitaalkrachtige organisatie op de knieën dwong.

Met de publiciteit rondom de rechtszaken is de vakorganisatie van artsen er toe over gegaan een hard standpunt in te nemen tegen de homeopathie. De artikelen van Gregosiewicz kwamen bij veel artsen in de wachtkamer te liggen. Het heeft vruchten afgeworpen. Volgens het medisch vaktijdschrift Rynek Zdrowia vormden homeopathische producten in 2003 nog maar 2,8% van de zelfmedicatiemarkt. Eind 2006 was dat gedaald tot 2,1%. Recentere gegevens heb ik niet kunnen vinden. Het is in dit verband aardig om nog te vermelden dat er op 6 februari 2011 ook 10:23 manifestaties plaatsvonden in Wrocław en in Warschau en dat de Poolse pers daar uitgebreid aandacht aan heeft besteed.

Sokalachtige stunt

Één van de gangmakers van de Vereniging van Poolse Sceptici is de schrijver/psycholoog Tomasz Witkowski. Vanaf de site van de vereniging kun je doorklikken naar Witkowski’s persoonlijke blog. In 2007 heeft Witkowski een spraakmakende Sokal-achtige stunt uitgehaald. Hij stuurde welbewust een manuscript vol verzinsel en onzin naar het populair-wetenschappelijke psychologietijdschrift ‘Charaktery‘. Het manuscript was geschreven volgens het clichématige, maar vaak succesvolle recept: (1) een opzienbarend wetenschappelijk nieuwtje, (2) grandioze toekomstperspectieven bij verdere uitwerking van de recent verkregen resultaten en (3) veel jargon en veel namen om er echt wetenschappelijk uit te zien.

De Vereniging van Poolse Sceptici 7
De eerste pagina van het hoax-artikel ‘Kennis Rechtstreeks van het Veld’ van Tomasz Witkowski/Renata Aulagnier zoals het uiteindelijk in druk verscheen. De redactie van een populair-wetenschappelijk psychologietijdschrift tuimelde er met open ogen in. Niet alleen werd er niets gecheckt, de redactie suggereerde ook nog de toevoeging van grote hoeveelheden geplagieerd materiaal.

Het nieuwtje was dat het morfisch veld van Rupert Sheldrake nu zichtbaar gemaakt kon worden met fMRIs, PET scans, EEGs, etc. – het ‘morfisch resoneren’ van de hersenen van communicerende personen zou nu dus meetbaar zijn. De toekomstbelofte was dat hierop gebaseerde therapieën even eenvoudig als effectief zouden zijn. Muziektherapie en Jungs collectieve geheugen werden erbij gehaald. Verbanden met de theorieën van Jacques Lacan over de topologisch wiskundige structuur van psychologische aandoeningen werden aangestipt. Ook de kwantumfysische basis van Sheldrakes morfische velden en resonanties figureerde prominent.

De gefingeerde auteur zou psychotherapie hebben gestudeerd in Frankrijk en nu onderzoek doen in Straatsburg. Op een server in Polen creëerde Witkowski het emailadres voor ‘Renata Aulagnier’. De enthousiaste redactie accepteerde het manuscript heel dankbaar en suggereerde zelfs veel erudiete toevoegingen. Het geredigeerde manuscript dat Aulagnier/Witkowski terug kreeg was meer dan dubbel zo lang. Echter, na een kleine hoeveelheid speurwerk bleek dat de redactionele toevoegingen rechtstreeks geplagieerd waren uit een ander artikel in een ander tijdschrift.

Witkowski’s persoonlijke webpagina bevat een uitgebreide Engelstalige beschrijving van de hoax en z’n nasleep.

Yoga kan nare bijwerkingen hebben

by 33 Comments

Yoga is mateloos populair – maar niet zonder risico’s voor de gezondheid. Dat wordt duidelijk uit een lang stuk in de weekendbijlage van de Amerikaanse krant New York Times. Je kunt er lelijke beschadigingen aan gewrichten, spieren, pezen, bloedvaten en zenuwbanen aan overhouden. In het artikel zegt yoga-leraar Glenn Black ronduit: ‘de meeste mensen zouden moeten stoppen met yoga – de kans op schade is gewoon te groot’. Times-journalist William Broad heeft er een boek over geschreven dat over een maand uitkomt.

Broad schrijft in het Times-artikel dat hij na een wervelbeschadiging yoga ging doen om zijn klachten te verminderen. Dit leek aanvankelijk te helpen, maar bij een bepaalde oefening (de ‘extended-side-angle pose’) ging hij door z’n rug. Aanleiding voor Broad om meer onderzoek te doen naar de bijwerkingen van yoga. En die zijn er. Veel mensen zien yoga als een kalm alternatief voor sport, rustgevend, en met veel positieve effecten. Het kan je tot rust brengen, genezen, nieuwe energie geven en zelfs goed zijn voor je sexleven. En dat alles zonder bijwerkingen. Dat beeld is volgens het Times-artikel niet terecht.

Yoga-leraar Black licht dit toe. Moderne stedelingen hebben een heel ander bewegingspatroon en hun lichaam is veel minder flexibel dan de oorspronkelijke yogabeoefenaars in India. Die waren b.v. gewend om met gekruiste benen/knieën op de grond te zitten (en niet in een kantoorstoel of bankstel). En ze hadden veel lichaamsbeweging. Veel yogahoudingen zijn een uitvergroting van houdingen uit het dagelijkse leven van de oorspronkelijke beoefenaars. Dat is heden ten dage wel anders: ‘Now urbanites who sit in chairs all day walk into a studio a couple of times a week and strain to twist themselves into ever-more-difficult postures despite their lack of flexibility and other physical problems’, aldus Black.

Yoga kan nare bijwerkingen hebben 8

Verder waarschuwt Black dat de ongekende populariteit van yoga er toe heeft geleid dat veel leraren onervaren zijn en niet goed weten wat hun leerlingen wel en niet aankunnen: ‘there is now an abundance of studios where many teachers lack the deeper training necessary to recognize when students are headed toward injury. “Today many schools of yoga are just about pushing people,” Black said. “You can’t believe what’s going on — teachers jumping on people, pushing and pulling and saying, ‘You should be able to do this by now.’ It has to do with their egos.”

Yoga wordt vaak onterecht ingezet om blessures te verhelpen/verlichten of voor revalidatie. Black raadt dit af: “They look at me like I’m crazy,” he goes on to say. “And I know if they continue, they won’t be able to take it.”

Black haalt een aantal voorbeelden aan van bekende Yoga-leraren die flinke schade hebben opgelopen door yoga. Black wijdt dit aan het (te) grote ego van de leraren. Ze willen laten zien dat ze alle houdingen perfect onder de knie hebben. Maar yoga gaat volgens Black juist om het kwijt raken van je ego. Dat lukt dus niet altijd: ‘He spoke of well-known yoga teachers doing such basic poses as downward-facing dog, in which the body forms an inverted V, so strenuously that they tore Achilles tendons. “It’s ego,” he said. “The whole point of yoga is to get rid of ego.” He said he had seen some “pretty gruesome hips.” “One of the biggest teachers in America had zero movement in her hip joints,” Black told me. “The sockets had become so degenerated that she had to have hip replacements.” I asked if she still taught. “Oh, yeah,” Black replied. “There are other yoga teachers that have such bad backs they have to lie down to teach. I’d be so embarrassed.”

Broad schrijft dat er steeds meer bewijzen zijn dat yoga tot medische problemen kan leiden. De eerste artikelen over beschadigingen door yoga verschenen al tientallen jaren geleden in toonaangevende medische bladen. Lees b.v. dit artikel in het British Medical Journal waarin wordt uitgelegd dat sommige yogahoudingen een hersenbloeding kunnen veroorzaken. Yogaklachten komen inmiddels zo vaak voor dat sommige een eigen naam hebben gekregen (b.v. de ‘yoga foot drop’):

Yoga kan nare bijwerkingen hebben 9
Het Amerikaanse tijdschrift Yoga Journal besteedde aandacht aan yogablessures. De uitdagende houding op de voorzijde van het tijdschrift staat los van dat artikel (bron: wikipedia).

‘The problems ranged from relatively mild injuries to permanent disabilities. In one case, a male college student, after more than a year of doing yoga, decided to intensify his practice. He would sit upright on his heels in a kneeling position known as vajrasana for hours a day, chanting for world peace. Soon he was experiencing difficulty walking, running and climbing stairs. Doctors traced the problem to an unresponsive nerve, a peripheral branch of the sciatic, which runs from the lower spine through the buttocks and down the legs. Sitting in vajrasana deprived the branch that runs below the knee of oxygen, deadening the nerve. Once the student gave up the pose, he improved rapidly. Clinicians recorded a number of similar cases and the condition even got its own name: “yoga foot drop.”

Het Times-artikel beschrijft in detail een aantal andere (publicaties over) gevallen waarin Yoga leidde tot ernstige schade. Dit zijn volgens het artikel geen op zichzelf staande gevallen. In 2002 werden in de USA 46 mensen opgenomen in de intensive-care als gevolg van yoga. In 2000 waren dit er nog 13 en en in 2001 20. In een onderzoek uit 2009 van de Columbia University uit New York meldden yogaleraren rugbeschadigingen, blessures aan schouder, knie en nek, en hersenbloedingen.

De Amerikaanse yogagemeenschap begint de problemen te erkennen. Lees b.v. deze pittige column van Roger Cole in Yoga Journal. Of dit artikel van Carol Krucoff uit hetzelfde blad: 

‘[Carol Krucoff] told of being filmed one day for national television and after being urged to do more, lifting one foot, grabbing her big toe and stretching her leg into the extended-hand-to-big-toe pose. As her leg straightened, she felt a sickening pop in her hamstring. The next day, she could barely walk. Krucoff needed physical therapy and a year of recovery before she could fully extend her leg again. The editor of Yoga Journal, Kaitlin Quistgaard, described reinjuring a torn rotator cuff in a yoga class. “I’ve experienced how yoga can heal,” she wrote. “But I’ve also experienced how yoga can hurt — and I’ve heard the same from plenty of other yogis.”

Volgens sommigen is de oplossing dat bepaalde yogaoefeningen gewoon niet meer moeten worden gedaan. Black gaat verder – hij vindt yoga voor de meeste mensen een brug te ver.

Ik verwacht dat de situatie in Nederland niet heel anders is dan die in de VS. Wie googelt op ‘beschadiging door yoga’ komt vooral ‘disclaimers’ tegen. Zoals die van Happy Yoga uit Groningen: ‘Happy Yoga aanvaardt dan ook geen aansprakelijkheid voor directe of indirecte schade welke ontstaat door gebruikmaking van, het vertrouwen op of handelingen verricht naar aanleiding van de op deze website verstrekte informatie’. Ook andere searches leveren niets op. Tijd voor onderzoek van eigen bodem!

De wetenschapsschandalen van 2011

by Leave a Comment

Het tijdschrift The Scientist publiceerde onlangs de top-5 van wetenschapsschandalen in 2011.

Op nummer 1, hoe kan het ook anders, onze eigen Diederik Stapel, waarbij The Scientist schrijft ruim 100 intrekkingen van artikelen te verwachten.

De wetenschapsschandalen van 2011 10

Nummer 2, Judy Mikovits, een onderzoeker die in 2009 publiceerde dat er een link tussen een muizenvirus (XMRV) en het chronische vermoeidheidssyndroom zou zijn, wordt het te heet onder de voeten. Ze smeert hem naar een andere staat, samen met de laptops uit het lab waar het onderzoek op werd uitgevoerd en weigert de laptops in te leveren.

Nummer 3: In een artikel identificeerde Paolo Sebastiani 19 genen die geassocieerd waren met hoge ouderdom. Een paar dagen later kwamen critici met de vraag of de hoge correlatie niet gewoon door een fout kwam. Dat bleek helaas zo te zijn. Na de fout te hebben opgelost bleek de correlatie toch niet zo indrukwekkend. Uiteindelijk werd het artikel ingetrokken maar niet voordat het al 25 keer geciteerd was.

De overige schandalen, en enkele updates met betrekking tot schandalen uit 2010, zijn verder te lezen in het originele artikel.

Met dank aan Jan Willem Nienhuys voor de tip.