Kloptdatwel?

De ideeën van

Morgen: Roy Martina

by 4 Comments

Morgen: Roy Martina 1
Roy Martina belooft een geneeswijze die alle andere geneeswijzes overbodig maakt. De bewijzen ontbreken vooralsnog. Morgen meer op Kloptdatwel (foto: wikimedia commons, Wouter Hagens).

Morgen schrijft Kloptdatwel een stuk over Roy Martina. De aanleiding is dat Roy Martina weer volop actief is in Nederland met seminars en weekenden. Zoals we onlangs schreven op Kloptdatwel belooft Roy Martina gouden bergen. Hij belooft een geneeswijze die alle andere geneeswijzes overbodig zal maken. Een super doorbraak. Een Supra Bewustzijn. Uit een recente nieuwsbrief van Roy Martina:

‘Het Supra Bewustzijn kan je lichaam in secondes genezen. Ik zal bij het begin beginnen. Ik heb een ontdekking gedaan die de geneeskunde inclusief de alternatieve geneeskunde gaat veranderen. Meer precies: al het werk dat ik in de afgelopen 35 jaar heb gedaan is totaal overbodig geworden. Kun je het je voorstellen? Acupunctuur, homeopathie, kruidengeneeskunde, Reiki, Matrix Energetics, Hypnose etc.: ik gebruik het niet meer! Ik ontdekte dat iedereen een super intelligente en krachtige bron binnenin heeft, het Supra Bewustzijn. Iedereen kan te allen tijde toegang hebben tot deze bron en ik kan je leren hoe! De methode die ik ontwikkelde verschaft je onmiddellijke toegang tot alle kennis die je nodig hebt om te kunnen genezen. Je lichaam kan onmiddellijk genezen door je Supra Bewustzijn, soms binnen secondes’.

Dit zijn natuurlijk claims waarvoor Martina geen enkel wetenschappelijk bewijs aandraagt. In de wetenschap is zoiets als een ‘supra bewustzijn’ zelfs een geheel onbekend begrip. Wie de term googelt, vindt niets behalve het stuk dat Kloptdatwel hierover eerder schreef. Natuurlijk is het positief dat Martina andere onbewezen behandelmethoden niet meer toepast (hij noemt acupunctuur, homeopathie, reiki, matrix energetics, hypnose). Jammer dat hij deze zonder wetenschappelijk bewijs vervangt door het Supra Bewustzijn. We moeten het doen met de bewijzen die Martina zelf hiervoor aandraagt in zijn nieuwsbrief:

 ‘Ik ben er in geslaagd om heel veel mensen direct te laten praten met hun Hogere Zelf. Aan ongeveer 500 mensen heb ik laten zien hoe ze snel al hun negativiteit van dit leven en vorige levens kunnen verbranden. Er zijn slechts 6 therapeuten die ik deze techniek heb geleerd. Allemaal hebben ze wonderbaarlijke genezingen meegemaakt en verklaren ze dat dit de lang verwachte doorbraak is die elke vorm van alternatieve geneeskunde doet verbleken’.

Een goede reden om morgen op Kloptdatwel Roy Martina grondig onder de loep te nemen.

Rick Santorum zuigt NL massamoord op bejaarden uit z’n duim

by 27 Comments

De Amerikaanse presidentskandidaat Rick Santorum beweert dat in Nederland grootschalige bejaardenmoord plaatsvindt. Op 6 februari vertelde hij aan een geschokt publiek dat bezuinigingen op de gezondheidszorg er in Nederland toe hebben geleid dat in Nederlandse ziekenhuizen massaal onvrijwillige euthanasie wordt toegepast op bejaarden. Het gevolg volgens Santorum: Nederlandse bejaarden vluchten naar buitenlandse ziekenhuizen. Zo ontlopen ze de gifinjecties die hen hier te wachten staan.

De ultra-conservatieve Santorum wil zijn publiek waarschuwen tegen euthanasie en abortus (en vermoedelijk ook wat schrik aanjagen voor het gezondheidsplan van president Obama). Maar om dat doel te bereiken zuigt hij een flinke hoeveelheid nep-feiten over de gang van zaken in Nederland uit zijn duim. Op het blog reddit.com zijn de feiten gecheckt.

  • Santorum: Nederlandse bejaarden zouden massaal polsbandjes dragen met daarop ‘geen euthanasie AUB’. Feiten: hiervan is natuurlijk geen sprake.
  • Santorum: de helft van het aantal euthanasiegevallen in Nederland zou  onvrijwillig zijn. in werkelijkheid zijn er strenge regels en is euthanasie altijd vrijwillig. Sterker nog: euthanasie is formeel verboden. Dit wordt op reddit.com uitgelegd.
  • Santorum: euthanasie zou goed zijn voor 10% van de totale sterfte in Nederland. In werkelijkheid was in 2010 slechts 2,3% van de 136.000 sterfgevallen het gevolg van euthanasie.
  • Santorum: Nederlandse bejaarden zouden massaal toevlucht zoeken tot buitenlandse ziekenhuizen. Feit: hiervan is geen sprake (met uitzondering van Spaanse overwinteraars, hoewel die naar het schijnt liever naar Nederland gaan als ze iets mankeert).

Bekijk zelf hoe Santorum dit allemaal uit zijn duim zuigt:

Ik kan wel begrijpen dat Santorum duidelijk wil maken dat hij tegen abortus en tegen euthanasie is. Maar ik vraag me af of hij na heeft gedacht over de negatieve gevolgen van zijn onzin-feiten: misschien jaagt hij wel Amerikaanse toeristen onnodig schrik aan – die zullen misschien bang worden dat het door Santorum verzonnen Nederlandse beleid ook op hen wordt toegepast als ze onverhoopt tijdens hun vakantie in Nederland ziek worden of een ongeluk krijgen. Dat zou slecht zijn voor de Nederlandse economie. En misschien krijgen Nederlandse toeristen en zakenmensen in Amerika wel allerlei vreemde vragen. Draagt dat bij aan samenwerking en begrip over en weer tussen bondgenoten? Wordt het niet eens tijd dat de Nederlandse ambassadeur een brief schrijft aan de voorzitters van de fracties in het Amerikaanse parlement dat dit zo niet langer gaat?

 

Met dank aan dit NRC bericht.

Foto voorzijde: rick santorum (wikipedia).

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin

by 98 Comments

Lynne McTaggart denkt dat ze heeft bewezen dat iedereen en alles in het universum met elkaar verbonden is. Via een energieveld dat we zelf kunnen beïnvloeden. Het veld zou bewijzen dat het onze diepste behoefte is om verbinding te zoeken met elkaar. Dat zegt ze over haar nieuwe boek ‘De verbinding’ waarover ze werd geïnterviewd in de Happinez. Newton en Darwin krijgen de schuld van alle individualistische misère. Verder schrijft ze dat het niet uitmaakt of je een echte pil neemt of een placebo – als je je maar trouw houdt aan het recept van de dokter, dan word je snel weer beter. Kun je het volgen? 

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin 2
Lynne McTaggart geeft Newton en Darwin de schuld van alles wat er is misgegaan in de wereld. Dit is Isaac Newton. Hij lijkt zich van geen kwaad bewust (bron: wikimedia commons, Shuster&Shipley)

Onlangs stond er in de Happinez (nr 7, oktober- november 2011) een lovend interview met wetenschapsjournaliste en bestseller auteur Lynne McTaggart ter gelegenheid van haar nieuwste boek, ‘De verbinding’. ‘We zijn gemaakt om samen te werken’ is het motto van het nieuwe boek. Lynne McTaggart lijkt gedreven door  nobele bedoelingen. Als kind wilde ze al onderzoeksjournaliste worden: spitten, bewijzen verzamelen, onrechtvaardigheid aan de kaak stellen.  Ze werd bekend door de boeken ‘Het Veld’ en ‘Het intentie experiment’ waarin ze volgens het Happinez-interview de wetenschappelijke bewijzen aandraagt voor de theorie dat alles en iedereen in het universum met elkaar is verbonden via een energieveld dat we met onze gedachten kunnen beïnvloeden. Dat is natuurlijk een erg opwindend idee. Een aantal jaren geleden toen haar eerste bestseller, ‘Het Veld’ verscheen en er in mijn omgeving jubelend over werd gesproken ben ik dan ook enthousiast aan een leespoging begonnen. Lynne McTaggart weet inderdaad veel met elkaar te verbinden in dit boek. Met gebruikmaking van bijna 400 bronvermeldingen construeert ze een theorie die volgens haar alles verklaart (de werking van DNA, communicatie tussen cellen, homeopathie, ESP en nog veel meer.) Ik heb het boek niet uitgelezen en kon er ook niet erg enthousiast van worden, er staat gewoon te veel onzin in. Gelukkig heeft Jan Willem Nienhuys het boek wel gelezen en er een Skepsis blogartikel aan gewijd waarin wordt uitgelegd waarom het onzin is.

McTaggarts nieuwe boek: De Verbinding

In haar nieuwe boek ‘De verbinding’ gaat ze volgens het interview nog een stapje verder, het ‘veld’ zou bewijzen dat het onze diepste behoefte is om verbinding met elkaar te zoeken. Maar, waarschuwt ze door onze individualistische maatschappij zijn we die behoefte te veel gaan negeren. En daarvan krijgen Newton en Darwin de schuld. Zij hebben gezorgd voor de individualistische mindset van ‘ieder voor zich’. Dat is volgens McTaggart de oorzaak van alle narigheid waar we vandaag de dag mee te maken hebben zoals milieuproblematiek, de financiële crisis, terrorisme, eenzaamheid enzovoort. En zo gaat het gebabbel maar door. Natuurlijk wordt ze hiermee in geen enkele tak van wetenschap serieus genomen. Ik denk dat ik maar geen poging ga doen om het boek te lezen.

Een vreemde medische theorie

Dit brengt me wel op nog een andere activiteit van Lynne McTaggart, namelijk het door het blad ‘Ode’ uitgegeven  tijdschrift  ‘What Doctors Don’t Tell You’ wat in het Nederlands verschijnt als ‘Medisch dossier’ waarvan McTaggart hoofdredacteur is. Het tijdschrift wil voorzien in de grote behoefte die bestaat aan onafhankelijke informatie over de risico’s en gevaren van medicijnen en behandelingen die aan de patiënt worden verkocht en over mogelijke alternatieven. Alle informatie in dit blad zou gebaseerd zijn op gevestigd wetenschappelijk onderzoek, aldus het colofon. Dat klinkt goed, wie wil er nou niet over dit soort zaken geïnformeerd worden, dus een tijd geleden nam ik er een proefabonnement op. Maar net als bij het boek, ik had het kunnen weten, liep ook dit weer uit op een teleurstelling. Op de eerste pagina van het eerste nummer dat ik ontving, (nr. 2 februari 2011, met als thema ‘Het brein als medicijn’ ) bericht Lynne McTaggart over een opmerkelijke studie:

Lynne McTaggart geeft de schuld aan Newton en Darwin 3
Zo presenteert Lynne McTaggart zich op haar website – als brug tussen wetenschap en spiritualiteit. Zoals zo vaak als spiritualiteit wordt gepromoot blijft er van de wetenschap helaas niet zo veel over (bron: lynnemctaggart.com).

‘Volgens een grootschalig literatuuronderzoek blijkt de enige factor voor overleving te zijn dat de patiënt gelooft dat een therapie zal werken en bereid is hem op welhaast religieuze wijze te volgen. Patiënten in dit onderzoek die zich aan de orders van de dokter hielden, verging het – of ze nu een medicijn of een suikerpilletje namen – allemaal even goed. Degenen die niet overleefden, waren over het algemeen de patienten die wat slordig met de behandelvoorschriften omsprongen, ongeacht of ze nu een placebo of een echt geneesmiddel kregen.’

McTaggart concludeert hieruit dat deze wetenschap elke arts de plicht geeft om nooit een negatieve prognose te geven; en elke patient de plicht om alleen de behandeling te volgen waarin hij of zij werkelijk gelooft.’

Dit zijn wel heel opmerkelijke uitspraken, maar ze worden onderbouwd met een voetnoot (BMJ,2006; 333: 15-19) en via het BMJ-online archief is het artikel gemakkelijk op te vragen. Het blijkt te gaan om een megastudie naar de gezondheidseffecten van therapietrouw. (The “healthy user” effect. BMJ July 1, 2006; 333: 15-19 Original investigation, first author Scot H Simpson University of Alberta, Canada.) Kort samengevat komt het hier op neer: van  21 studies (46.847 deelnemers), waarvan 8 met een placebogroep (19.633 deelnemers) werd gekeken naar het effect van therapietrouw. In de groep die therapietrouw was aan het placebomiddel was de sterfte ongeveer even hoog als in de groep die therapietrouw was aan het echte medicijn. In de groep die niet therapietrouw was, of het nu placebo of echte middelen betrof, was de sterfte hoger. De conclusie van het onderzoek is dat therapietrouw mogelijk een aanwijzing is voor gezond gedrag in het algemeen. Nou dat is natuurlijk wel iets heel anders dan wat McTaggart er van maakt!

Het hele BMJ-artikel is hier te lezen.

Haar manier van omgaan met onderzoeksresultaten werd ook al eens uitgewerkt in een aantal artikelen op de website van de VtdK, je kunt deze twee links bekijken: link 1, link 2 en ook Maarten Koller maakte er onlangs in een comment in dit artikel al melding van. [Ik heb de reactie onder het artikel opnieuw geplaatst – Maarten].

Concluderend kan je dus wel stellen dat het misinterpreteren van onderzoeksresultaten schering en inslag is in het werk van McTaggart. Wel een beetje zielig voor een wetenschapsjournaliste, zou je denken. Dat ze desondanks  erg populair is lijkt mij dan ook toe te schrijven aan het gegeven dat er heel wat mensen zijn  die liever in sprookjes geloven dan zich te baseren op de kennis die we hebben.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli

by 11 Comments

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 4
Ruggero Santilli

Bij het schrijven van twee eerdere artikelen over watergas (over het Save Fuel System en over Caspar Pompe van watergas.nu) kwam ik diverse ‘grootheden’ tegen uit het watergaswereldje. Tussen malle uitvinders als Stanley Meyer , Yull Brown en William Rhodes springt Ruggero Santilli in mijn ogen er echter uit als de meest intrigerende persoon. Deze van oorsprong Italiaanse wetenschapper lijkt eind jaren 70 van de vorige eeuw de weg te zijn kwijtgeraakt en voert sindsdien een verbeten strijd tegen de gevestigde wetenschappelijke orde. Deze strijd wordt gestreden vanuit zijn eigen Institute for Basic Research, een tweetal tijdschriften en een paar schimmige stichtingen die zijn werk aanprijzen en verdedigen. Hebben we hier te maken met een enorm miskend wetenschappelijk genie of is hij een fantast van een bijzonder kaliber?

Ontstaan van het Institute for Basic Research
Santilli (geb. 1935) begint zijn wetenschappelijk carriere in geboorteland Italië. In 1967 komt hij naar de Verenigde Staten en werkt achtereenvolgens voor de University of Miami, Boston University en was midden jaren zeventig verbonden aan het Center for Theoretical Physics van MIT. In 1977 wordt hij visiting scholar aan het Department of Mathematics van Harvard University en dan lijkt het mis te gaan. Santilli houdt zich in die tijd voornamelijk bezig met Hadronic Mechanics een alternatieve Theory of Everything. Probleem met die theorie is dat bijna geen fysicus er wat in ziet en dat die strijdig is met de relativiteitstheorie van Einstein.
In ieder geval houdt zijn aanstelling op in 1981 en begint Santilli voor zichzelf. Hij start het Institute for Basic Research (IBR). Dat zit eerst nog op de campus van Harvard, maar verhuist later naar Palm Harbor, Florida. Het instituut geeft twee tijdschriften uit: Hadronic Journal  en  Algebras, Groups and Geometries. Het IBR ontwikkelt zich klaarblijkelijk aardig in de loop der jaren en heeft naast een aantal departementen inmiddels ook dependances in Italië en Kazachstan. Mocht je het geduld kunnen opbrengen, dan kun je een video van een recente presentatie van Santilli bekijken.

Magnecules – MagneGas
Maar Santilli beperkt zich niet alleen tot theoretische bespiegelingen, hij is ook uitvinder. Zijn belangrijkste uitvinding lijkt het MagneGas te zijn. Een nieuw soort gas, waarmee je fantastisch kunt lassen en autorijden. En dat ook nog eens veel milieuvriendelijker is; je wint het namelijk uit afval. De technologie die dit mogelijk maakt is nogal geheimzinnig en natuurlijk beschermd met allerlei patenten. Santilli claimt dat er uiteindelijk een gas onstaat dat niet goed is te begrijpen met normale scheikunde, het zou bestaan uit zogenaamde ‘magneculen’. Voor de geïnteresseerde is hier de patentbeschrijving te lezen.

“A new gaseous and combustible form of water”
Eindelijk komen we dan aan bij de aanleiding om eens in de persoon Santilli te duiken: zijn ‘uitvinding’ van het HHO-gas! In het artikel “A new gaseous and combustible form of water”, dat verscheen in het tijdschrift International Journal of Hydrogen Energy (2006), doet Santilli zijn ontdekking uit de doeken.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 5
Santilli’s model voor zijn HH)-magnecuul

Met een nieuw electrolyse apparaat (dat niet beschreven kan worden, omdat er natuurlijk nog een patentaanvraag over loopt) heeft hij een nieuw soort gas gemaakt. Geen normaal knalgas (H2 en O2), maar HHO. Dit is echt wat anders: de waterstofatomen zijn met elkaar via een ‘magneculaire’ binding verbonden. En met deze combinatie is het zuurstofatoom weer op normale wijze verbonden.

Santilli schrijft het ‘magnecuul’ als (H x H) – O. Om aan te tonen dat er echt iets anders aan de hand is, komt hij met een gaschromatogram, infrarood scans en anekdotes aanzetten.
Één van de redenen dat Santilli dit zo’n belangrijke ontdekking vindt, ligt in het feit dat in het HHO-gas zélf alle benodigde zuurstof zit voor verbranding. Dit in tegenstelling tot brandstoffen op basis van koolwaterstoffen. Er is dus geen aanvoer van zuurstof uit de lucht nodig voor de verbranding. En met HHO-gas kun je dus het gevaar van het opraken van atmosferische zuurstof mooi vermijden. Het staat er echt! Voor de reputatie van het tijdschrift is het misschien wel goed op te merken dat het artikel geplaatst werd in een gedeelte zonder peer review.

In hetzelfde tijdschrift schrijft J.M. Calo (hoogleraar Chemical Engineering), eind 2006, een vernietigende kritiek  op Santilli’s stuk: Santilli snapt er werkelijk niets van. De introductie is nog aardig van toon:

Anyone seriously attempting to establish the existence of any new form of matter, such as “HHO gas” is claimed to be, especially in a mixture of such common gases as hydrogen, oxygen, and water vapor, would have to be extremely meticulous and detailed in the appropriate selection and application of analytical techniques, and in the interpretation of the resultant data, in order to have any hope of convincing the scientific community. However, as presented, the author demonstrates that he does not have an elementary grasp of the analytical techniques that were used, and/or the proper interpretation of the resultant data. Indeed, crucial experimental details are omitted so that it is not possible for anyone to reproduce the data (which is a basic tenet of the “scientific method”), and/or to accurately interpret what amounts to the cursory data that are presented.

In het vervolg haalt Calo zowat per regel alles wat Santilli beweert compleet onderuit. Zijn conclusie:

The author provides absolutely no scientific evidence that supports the existence of a new form of matter called “HHO gas.” From the data presented, the gaseous product from the electrolyzer behaves in the same manner as would be expected of a mixture of hydrogen, oxygen, and watervapor.

Het HHO-gas van Santilli is niets anders dan knalgas met daarin wat waterdamp. Natuurlijk kon een reactie uit het Santilli-kamp niet uitblijven. Twee artikelen werden als verdediging gepubliceerd.
Het hoofd van het wiskundedepartement van het IBR, J.V.Kadeisvili, houdt een merkwaardig betoog, dat er op neer komt dat de kritiek van Calo nergens op slaat zo lang niemand heeft geprobeerd Santillis proeven na te doen. Ook schermt hij met verklaringen onder ede van de directeuren van de instituten die de metingen hebben gedaan. Verder voert hij de geweldige prestaties van Santilli op heel andere gebieden aan als argument om zijn voorstellen voor die magneculaire binding toch serieus te nemen.
Eind 2007 gaat Martin O. Cloonan veel concreter in op de kritiek van Calo. Maar het enige wat hij feitelijk probeert te doen, is aantonen dat de theorie van Santilli wel degelijk consistent is met de waarnemingen. Dit is natuurlijk nog steeds geen bewijs dat HHO-gas echt bestaat. De eenvoudiger verklaring van Calo, dat het gewoon knalgas is met waterdamp, is immers ook consistent met de waarnemingen. Die Cloonan lijkt tot 2001 nog samen met reguliere wetenschappers gepubliceerd te hebben, maar daarna alleen nog maar in het Hadronic Journal van Santilli.

De wetenschappelijke werkwijze van Santilli
Om te zien hoe Santilli te werk gaat, is het aardig om het verhaal van de Braziliaanse professor Waldyr A. Rodrigues Jr. te lezen: “A sad story”. Hierin beschrijft Rodrigues hoe hij in contact kwam met Santilli en lid werd van de editorial board van diens tijdschrift  ‘Algebras, Groups and Geometries’. Langzamerhand wordt het Rodrigues duidelijk met wat voor rare wetenschappers Santilli en zijn IBR zich ophouden. Met name de verbintenis met Myron W. Evans zit ‘m zo dwars dat hij uiteindelijk ervoor kiest om helemaal met Santilli te breken. Hij wijst eerst nog wel even op een aantal fundamentele denkfouten in het laatste boekwerk van Santilli (Isodual Theory of Antimatter, 2006). Die reageert met het ‘ontslaan’ van Rodrigues als lid van editorial board vanwege ‘wetenschappelijk wangedrag’.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 6
Ondanks alle tegenwerkingen krijgt Santilli de ene onderscheiding na de andere. Hier ontvangt hij een ridderorde van San Marino.

Deze werkwijze van Santilli is karakteristiek voor zijn hele loopbaan na 1980. Hij heeft daarvoor het International Committee on Scientific Ethics and Accountability opgericht, dat zich eigenlijk alleen maar bezig houdt met het aanklagen en beschimpen van alles en iedereen die Santilli niet serieus wil nemen.
Een mooi voorbeeld is het akkefietje met het Astrophysical Journal. Santilli stuurt een artikel in waarin hij onder andere beweert dat het roodkleuren van de hemel als de zon opkomt en ondergaat, veroorzaakt wordt door roodverschuiving. En omdat we ‘s ochtends naar de zon toedraaien en in de avond ervan af, klopt dat verhaal niet; de hemel zou dan immers ‘s ochtends donkerblauw moeten zijn en ‘s avonds donkerrood. Ergo: de relativiteitstheorie deugt niet! (lees verder over Santilli’s IsoRedShift theorie) Maar natuurlijk is er verder geen zinnig persoon die beweert dat de atmosferische verstrooiing van het zonlicht iets te maken heeft met waarneembare effecten van roodverschuiving. Die is eigenlijk alleen waarneembaar bij de enorme snelheden waarmee sterrenstelsels zich van ons af bewegen. Het artikel wordt natuurlijk afgewezen door het tijdschrift en Santilli’s organisatie veroordeelt, in de persoon van voorzitter William Pound, dit wetenschappelijk wangedrag. In een  krantenartikel uit 2007 kun je meer lezen over hoe Santilli rechtzaken gebruikt om critici te intimideren: deel 1, deel 2.

Sockpuppets en alter ego’s
De Wikipedia-pagina over Santilli is ook een slagveld. Als je kijkt naar de geschiedenis (en ook die van de Overleg-pagina), kun je zien dat er veel gebruikers zijn geweest die het artikel ten gunste van Santilli hebben proberen om te buigen. Veel van die gebruikers zijn inmiddels ‘geband’ omdat het allemaal zogenaamde sockpuppets bleken te zijn van één gebruiker.
Rodrigues beschrijft in zijn verhaal, dat hij het idee had dat Dr. George F. Weiss, editorial manager van het IBR, eigenlijk een alter ego was van Santilli. Ikzelf had bij het lezen van het eerder genoemde stuk van Kadeisvili ook het gevoel, dat ik eigenlijk een artikel van Santilli zat te lezen. In eerste instantie leek me dat ook niet zo gek, omdat Kadeisvili verbonden is aan het IBR en in het naschrift Santilli zelfs nadrukkelijk bedankt voor de suggesties en nalezen van het stuk.
Toen ik echter probeerde te achterhalen wie die Kadeisvili nou eigenlijk is, viel het het me op dat hij alleen voorkomt als auteur van stukken. Nergens is ook maar iets te vinden dat erop wijst dat we met een persoon te maken die hebben, die onafhankelijk bestaat van Santilli. Hij bezoekt blijkbaar nooit congressen en buiten de tijdschrijften van Santilli, publiceert hij slechts een enkele keer in een onbeduidende tijdschrift zonder peer review (bijvoorbeeld in een uitgave van een Venuzuelaanse universiteit).
In 1991 noemt Santilli  Kadeisvili al ergens professor  en dan is het toch merkwaardig dat er geen wetenschappelijke artikelen zijn te vinden van Kadeisvili van vóór die tijd. Hetzelfde gebrek aan biografische gegevens met betrekking tot andere ‘personen’ verbonden aan IBR doet mij vermoeden dat het inderdaad allemaal een één-mans aangelegenheid is.

Een (anti)Joods complot?
In de nieuwste aantijgingen (van februari 2011) op de website van het International Committee on Scientific Ethics and Accountability maakt Santilli het wel erg bont. Een lid van het commitee, Richard Cox (=Santilli?), heeft op Wikipedia zogenaamd een schokkende tekst aangetroffen op de overleg-pagina van Nobelpijswinnaar Steven Weinberg. Deze alom gelauwerde natuurkundige wordt door Santilli mede verantwoordelijk gehouden voor zijn verwijdering van Harvard.

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 7
Arabische vertaling van lasterlijk stuk over Nobelprijswinnaar Steven Weinberg

In het ‘gevonden’ stuk wordt Weinbergs gedrag omschreven als ‘Scientific Gangsterism‘. Onder andere wordt hem verweten dat hij bij zijn talloze pogingen om Santilli te dwarsbomen zou hebben beweerd dat Santilli anti-semitisch is. En dat is natuurlijk erg schadelijk voor alle Joodse wetenschappers die wél op een ethische manier de wetenschap bedrijven en misschien wél met Santilli zouden willen samenwerken. Ook zou Weinbergdoor een aantal Arabische fysici de ‘Joodse Satan’ genoemd worden.
In een reactie schrijft Santilli zelf (of wederom zelf, dus) dat hij natuurlijk helemaal niets tegen Joden heeft, goed heeft samengewerkt met Israëli’s en dat hij afstand neemt van het wegzetten van Weinberg als een soort verrader van zijn eigen Joodse vakgenoten. Hij zegt er echter wel bij dat het verhaal verder inhoudelijk klopt, wat de tegenwerkingen van Weinberg betreft. Het comité biedt het hele lasterlijke stuk voor het gemak ook in een Arabische vertaling aan op de site, met de vermelding dat die vertaling in het Oosten rondgaat. Mij doet dit verhaal toch erg denken aan een ingewikkelde variant op de ‘Protocollen van de wijzen van Sion’.

Francesco Fucilla -filmmaker, wetenschapper, financier en … satireschrijver

De fantastische wetenschap van Ruggero Santilli 8
Francesco Fucilla, een veelzijdig man

Een van de stichtingen die in het leven zijn geroepen om Santilli te nomineren voor een Nobelprijs is de Santilli-Galilei Foundation. De website van deze stichting staat niet meer onder eigen domeinnaam online, maar kopieën zijn nog wel te vinden. De oprichter is Franceso Fucilla die nu nog actief is met de Telesio – Galilei Academy of Science. Dat lijkt vooral een club van ‘wetenschappers’ die elkaar bij toerbeurt mooie medailles geven voor hun bijzondere prestaties. Er zijn filmpjes te vinden op die site van de ceremonies waarbij de medailles worden uitgereikt.
Die Fucilla heeft wat met film, hij maakte al een documentaire over Myron Evans (hoewel ik daarvan alleen een trailer van kon terugvinden). Die Myrons Evans was in 2008 bezig een universiteit in Wales op te richten, waarvoor Fucilla als grote financier zou optreden. De overheid stak er echter snel een stokje voor.
Blijkens de volgende trailer zit er ook een documentaire aan te komen over Ruggero Santilli:

De website van Fucilla geeft echter te denken: hij schrijft o.a. satires over natuurkundige onderwerpen! Zou het hele bouwwerk van stichtingen en alter-ego’s rond Santilli misschien mede bedacht zijn door deze satiricus? Is het intussen allemaal één lang uitgesponnen grap als wraakneming op de wetenschappelijke wereld die Santilli niet meer serieus wilde nemen sinds hij van Harvard werd gestuurd?

Hoe word je binnen één jaar miljonair?

by 8 Comments

Twee jongens ontmoeten een meisje. Ze vallen allebei voor haar als een blok. Dat leidt tot een merkwaardige afspraak: als de twee jongens binnen een jaar een miljoen gulden bij elkaar krijgen, zal het meisje één van de twee kiezen als partner voor het leven. Hoe krijg je vanuit het niets zoveel geld bij elkaar? Je begint een sekte.

Hoe word je binnen één jaar miljonair? 9
De humoristische tekst op de kaft van de tweede druk uit 1971 van ‘Nacht op de kale berg’ van Karel van het Reve.

Dat is het uitgangspunt van het geestige boek ‘Nacht op de kale berg’ van de Nederlandse schrijver Karel van het Reve. Van het Reve ontleedt doeltreffend hoe mensen zich laten inpakken door volstrekte onzin –  en bereid zijn om daarvoor een flink bedrag te neer te leggen – zonder er ook maar iets voor terug te krijgen. Alleen de (onzichtbare) sekteleider die het geld incasseert wordt er beter van. Het enige dat de volgelingen krijgen is het zand dat hen in de ogen wordt gestrooid. En ze lijken er nog tevreden mee ook.

Bram van Heel en Joop Flavius (zo heten de jongens) piekeren zich suf hoe ze binnen een jaar één miljoen op tafel kunnen krijgen om daarmee het hart van Maartje te winnen. In de handel? Een succesvol schrijver of musicus worden? Speculeren op de beurs? Misdaad? Het lijkt allemaal niet zo makkelijk. Mismoedig gaan ze uit elkaar. Het lijkt niet veel te worden met het miljoen. ‘Het eerste miljoen is altijd het moeilijkst’ verzucht één van de twee.

Een tijdje later leest Bram van Heel in de krant over een nieuwe en succesvolle sekte: De Beweging. Haar boodschap is even mysterieus als onduidelijk: mensen hebben niet genoeg Brâm (met hoofdletter, één a en een circumflex). Ze moeten wachten totdat de De Alwaardige (ook wel aangeduid als Brâm) in de Tempel zal verschijnen in een zuil van vuur en daar de mensheid bekend zal maken hoe zij Brâm kunnen ontvangen. Voor de bouw van de Tempel is wel ƒ 10 miljoen nodig. En wie zich aansluit voordat De Tempel is gebouwd zal vooraan staan bij de uitdeling van Brâm.

Met deze basis-ingrediënten is De Beweging binnen korte tijd een doorslaand succes. In Het Grote Handvest en in vele Kleine Boodschappen worden de onnavolgbare heilsleer en mystiek van De Beweging uitgelegd. Een enthousiaste aanhanger legt uit:

‘De Beweging is een nieuwe religie, of eigenlijk mogen we dat niet zeggen. Het is het einde van alle religie, de eigenlijke verlossing der wereld. [Over hoe dat in zijn werk gaat] kan ik eigenlijk niet spreken. Eerst moet de tempel gebouwd zijn. Het Woord … kan niet bestaan zonder tempel. Als die eenmaal staat zal Brâm het Verlossende Woord spreken. …  Ziet u de rampen en droefenis om u heen? … Daar moet verandering in komen. Daartoe is de individuele inspanning van De Gemeenschap nodig. … Het woord zegt het al, nietwaar. Ge-meen-schap. Woorden hebben vaak een diepe betekenis’. 

Natuurlijk moet De Alwaardige Brâm een vertegenwoordiger hebben voor praktische zaken zoals de tempelbouw en het geld daarvoor bij elkaar zoeken. Het hoeft niet te verrassen dat Joop Flavius deze taak op zich heeft genomen. Zal het de twee vrienden lukken om het miljoen binnen een jaar bij elkaar te krijgen? Wat zal Maartje zeggen als het ze lukt? Om dat te weten te komen, moet je het boek lezen. Het is tweedehands en in sommige bibliotheken verkrijgbaar. Ook is het opgenomen in één van de delen van het verzamelde werk van Van het Reve (onlangs verschenen).

Karel van het Reve is een bekende  Nederlandse essayist, columnist en Ruslanddeskundige. Hij was gefascineerd door de bizarre  ideologie en en de kritiekloze heldenverering van de dictators van de Sovjet Unie. Vergelijkbare gekte vinden we tegenwoordig alleen nog in Noord-Korea. Hierover schreven we onlangs op Kloptdatwel.

Het is duidelijk dat zijn fascinatie voor bizarre geloofssystemen Karel van het Reve inspireerde bij het schrijven van ‘Nacht op de kale berg’. Zijn waarschuwing om je niet te laten inpakken door onzin is nog steeds actueel.

 

Foto voorzijde: geld (bron: wikimedia commons, Jon Eben Field).