Deze voordracht gaf Luigi Garlaschelli tijdens het World Skeptics Congress 2012 in Berlijn.
Solving Mysteries – Exploring the Science of Miracles
Voor de laatste keer over de total body scan.
Als er op basis van een onjuiste redenering een verwerpelijke beslissing wordt genomen die later toch goed blijkt uit te pakken, betekent dat natuurlijk niet dat de initiële afweging een juiste is geweest. Een voorbeeld. Ik herinner ik mij uit mijn gynaecologische carrière een verhit dispuut over het te voeren beleid bij een nog piepjonge driezwangerschap, resultaat van te uitbundige ovulatie-inductie en een negeren door de patiënt van een coitusverbod. Een drielingzwangerschap is een soms een obstetrische ramp, maar eigenlijk altijd een sociale, pedagogische en financiële catastrofe. Meer dan de helft van alle drielingmoeders eindigt bij de psychiater. Sinds de mogelijkheid ertoe bestaat moet ‘selectieve embryo-reductie’ serieus worden overwogen en zeker in alle rust met de vrouw worden besproken. In voornoemde casus was ik sterk geporteerd voor embryo-reductie (de vrouw was ook nog eens primigravida) maar mijn meer obstetrisch ingestelde collega niet en hij slaagde erin de vrouw te motiveren de zwangerschap uit te dragen zonder dat ik nog een kans kreeg haar te spreken. Aan het eind van de zwangerschap bleek een van de drie kinderen een niet met het leven verenigbare congenitale afwijking te hebben en was de vrouw heel gelukkig met haar twee overgebleven kinderen. Van mijn collega kreeg ik herhaaldelijk te horen, dat er met de uitvoering van de door mij voorgestane reductie tot tweeling misschien maar één kindje voor haar was overgebleven (de later letaal blijkende afwijking was bij tien weken zwangerschapsduur nog niet te zien). Ik vond en vind dat geen steekhoudende argumentatie, maar hij bleef – hamerend op deze onvoorzienbare toevallige bijkomende factor – triomfantelijk zijn vermeende juiste beleidslijn verdedigen.
Over de voor- en nadelen van de nu nog verboden total body scan, waarover de minister begin volgend jaar een besluit zal nemen is in de lekenpers, de vakpers en op Twitter zoveel gediscussieerd dat ik mijn afwijzen ervan hier niet ga onderbouwen. Dat is al door velen op voortreffelijke wijze gedaan. Veel steun is er ook over de wenselijkheid eventueel vervolgonderzoek, dat maar zelden iets nuttigs oplevert, door die mensen zelf te laten betalen en de kosten ervan niet af te wentelen op het collectief van zorgpremiebetalers. Moeilijker lijkt het wel te liggen om die mensen bij wie wel een zinvol behandelbare afwijking wordt gevonden de eruit voortvloeiende kosten ook zelf te laten betalen. Dat wordt meestal ook erg duur. Toch vind ik dat we hier te maken hebben met een variant op het ‘onrechtmatig verkregen bewijs’ uit ons strafrecht en heb ik in Medisch Contact (21 febr. 2013, p. 455) al eens voorgesteld om ook in die gevallen de vervolgkosten niet voor de volle honderd procent door de verzekeraar te laten betalen. De eerste € 1000, – zag ik graag door henzelf betaald. De DBC, die daarvoor geopend moet worden is in beide groepen VOMIT’s (Victims Of Modern Imaging Technology) identiek: DBC ‘Rompslomp slachtoffer ongerichte screening’. Ik vrees intussen dat dat allemaal niet gaat gebeuren en dat minister Schippers de ongerichte screening via total body scans gewoon gaat goedkeuren. Specialisten, die straks nog vaker dan nu zo’n VOMIT op hun spreekuurlijst zien staan, doen er goed aan hun ergernis te leren overwinnen of althans te verbergen. Geen wenkend perspectief.
Deze week weer volop aandacht voor de mogelijke schadelijk effecten van straling van mobiele telefoons. In België mogen kinderen tot 7 jaar over een paar maanden niet meer zelf een telefoon kopen, maar zullen ze daarvoor een ouder tussenpersoon moeten inschakelen. Eigenlijk worden dit soort beschermende maatregelen altijd verantwoord met verwijzing naar het voorzorgsprincipe en de classificatie door het IARC van mobiele telefoonstraling als ‘mogelijk kankerverwekkend’. GSM-straling staat sindsdien in dat afschrikwekkende lijstje naast augurken, koffie en talkpoeder.
In Nederland wordt er wat nuchterder gekeken naar die classificatie. Het Kennisplatform ElektroMagnetische Velden verwijst in zijn persbericht naar aanleiding van de nieuwe Belgische mobieltjeswet ook naar een lijstje aanbevelingen om de blootstelling aan GSM-straling te verlagen. Voor als je daar toch bang voor bent. Wat niet zo opvalt, is dat van die pagina een maand geleden een uiterst nuttige waarschuwing is weggehaald. Op aandrang van … een concurerend stralingskennisplatform.
Het Kennisplatform ElektroMagnetische Velden (KEMV) is opgericht ‘om kennis op het gebied van elektromagnetische velden te bundelen met als doel wetenschappelijke informatie over het onderwerp te duiden en beschikbaar te maken’. Dat gebeurt onder andere door ‘Kennisberichten’ en ‘Eerste Indrukken’ die vaak zinnige achtergrondinformatie geven of reageren op ophef (in de media) rondom straling. Ook organiseert het KEMV tweejaarlijks een bijeenkomst met de zogenaamde klankbordgroep, waarin naast vertegenwoordigers van de industrie ook mensen het woord voeren namens clubjes die waarschuwen tegen de vermeende schadelijke effecten van straling.
Iemand die bij die klankbordgroepbijeenkomsten (verslag laatste 8/11/2012, pdf) aanwezig was en gebruik maakte van de inspraakmogelijkheid vanaf de publieke tribune, was blijkbaar niet meer zo te spreken over dit gepolder en richtte onlangs een eigen ‘kennisplatform’ op, de Stichting Kennisplatform Elektromagnetische Straling. Een vehikel van Peter van der Vleuten, hier op Klopdatwel eerder langsgekomen als de man die in NOS op 3 zijn nanofolie tegen GSM-straling mocht komen aanprijzen. Die hele stichting lijkt er alleen op uit om verwarring te zaaien. Zo gebruikt Van der Vleuten bijna dezelfde naam als het KEMV, de website heeft dezelfde kleurstelling en er wordt misleidende informatie aangeboden in de vorm van ‘kennisberichten’. Het echte Kennisplatform wordt door hem aangeduid als ontkenningsplatform.
Het was via één van die ‘kennisberichten’, dat ik tegen de site aanliep. Op het blog van TU Delft profje Michiel Haas stond een pseudowetenschappelijk stuk van Andrew Goldsworthy (een bekende uit het stralingsangstwereldje), met een verwijzing naar de bron, zo’n ‘kennisbericht’. Ik was even in verwarring, zou het KEMV die onzin echt doorgeven als Kennisbericht? Maar ik zag snel wat voor vlees ik in de kuip had.
Wat verder rondkijkend op de site viel mijn oog op een nieuwsbericht van 1 augustus waarin Van der Vleuten zich beklaagt over een stukje tekst in de ‘Praktische tips om blootstelling te verlagen’ op de site van het echte Kennisplatform. Het gaat om de volgende waarschuwing:
Lijkt me niets mis mee, toch? Al meerdere keren hebben we aandacht gegeven aan dit soort producten op Kloptdatwel (zie Floww, spininversion, Memon) en ook de slachtoffers daarvan (RSG Enkhuizen). Dat Van der Vleuten zich er aan ergert, is te begrijpen. Hij is immers zelf bezig zo’n product te ontwikkelen, die nanofolie. Ik begreep echter niet zo goed waarom het KEMV op basis van de volgende opmerkingen van Van der Vleuten besloot wat te doen aan die waarschuwing:
Wij hebben redenen om aan dit onvoorwaardelijk advies en aan deze stellige uitspraken te twijfelen en hebben de algemeen secretaris van het Kennisplatform EMV gevraagd aan te geven op welke gronden dit advies is gebaseerd en welke onderzoeksuitkomsten voorliggen, die een dergelijke uitspraak rechtvaardigen.
Tot op heden hebben we nog geen reactie op deze vragen ontvangen.
Wij kunnen ons ook niet voorstellen dat alle genoemde productgroepen, waarvan de goede werking door de leveranciers wordt geclaimd en onderbouwd, door of in opdracht van het Kennisplatform EMV zijn onderzocht en dat sluitend bewijs voor de benaming “onzinproducten” is gevonden.
Als je nu kijkt op die pagina, staat die waarschuwing tegen onzinproducten er niet meer (zie Update onderaan). Bovenstaand screenshot komt van een oudere versie uit het Internet Archive.
Als je erg precies wil zijn, kun je inderdaad wel iets aanmerken op dat stukje tekst. Je kunt immers best een product leveren dat je drastisch ‘beschermt’ tegen de straling van je mobiele telefoon (pak ‘m in in aluminiumfolie, of zoiets), alleen kun je er dan natuurlijk niet meer mee bellen. In de praktijk claimen de aanbieders van die ‘stickers, stenen, armbanden, halskettingen, antennes, magneten, piramides, potten, zuilen en zouten’ allemaal zaken die natuurkundig helemaal niet mogelijk zijn.
Het is de wereld op zijn kop zetten om van het KEMV te verwachten dat het eerst al die onzinproducten onderzoekt en aantoont dat die de claims niet waarmaken, voordat het zo’n algemene waarschuwing zou mogen plaatsen. Laat die producenten maar eens fatsoenlijk onderzoek doen (en dan bedoel ik niet zo’n onzincertificering op basis van metingen met bioresonantieapparatuur!).
Ik vroeg bij het KEMV na hoe het zit. Inderdaad was de reden voor verwijdering van de tekst dat die te stellig zou zijn. Maar het goede nieuws is dat er gewerkt wordt aan een nieuwe tekst. Hier iemand een goede suggestie? Aandacht voor de status van die stichting van Van der Vleuten, lijkt me overigens ook wel een onderwerpje voor de Frequently Asked Questions, kan me voorstellen dat het voor mensen die minder goed opletten toch verwarrend kan zijn.
Update 17-9-2013
De tekst is inmiddels weer aangepast (per 11 -9-2013) en luidt nu:
Producten die claimen de blootstelling te verlagen
Er zijn producten in de handel waarvan wordt beweerd dat ze de hoeveelheid zendsignalen van mobiele telefoons tegenhouden, verminderen of neutraliseren. Hieronder kunnen producten zijn die de blootstelling aan elektromagnetische velden verlagen, maar er zijn ook producten die dat niet doen. Een voorbeeld van dat laatste is het aanbrengen van een sticker op de mobiele telefoon.
Dat is in ieder geval iets, maar mij nog wat te voorzichtig.
Onze skeptische zuiderburen organiseren in vervolg op de succesvol verlopen reeks denkgelagen in 2012 wederom een ‘ongedwongen gespreksavond over sceptische en wetenschappelijke onderwerpen, bij pot en pint, met een schare boeiende sprekers en het publiek als centrale gast.’ Ditmaal met zeker niet de minste sprekers!
Kan de wetenschap alles verklaren? Kan wetenschap zonder filosofie? Is wetenschap de enige bron om kennis te vergaren? Wat is het nut van filosofie in de wetenschap? Maar we gaan onderwerpen zoals het bestaan van de vrije wil of het bewustzijn ook niet uit de weg.
Daniel Dennett:Daniel Dennett (°1942) kan beschouwd worden als de bekendste hedendaagse filosoof. Hij houdt zich bezig met vraagstukken betreffende het bewustzijn, de filosofie van de geest en kunstmatige intelligentie. Hij doceert aan de Tufts University nabij Boston en heeft sinds de uitzending van de VPRO-serie Een Schitterend Ongeluk ook in Nederland en Vlaanderen bekendheid gekregen. Daniel Dennett stond tot vier maal toe op TED. Zijn laatste boek “Intuition Pumps and Other Tools for Thinking” kreeg tal van lovende recensies in oa. De NY Times, The Guardian en de Nederlandse vertaling van het boek verschijnt op 6 oktober 2013. |
Lawrence Krauss:Lawrence Maxwell Krauss (°1954) is een internationaal befaamd natuurkundige en bestsellerauteur. Hij is professor natuurkunde en directeur van het Origins project aan de Arizona State University. In zijn boeken tracht hij prikkelende, onthullende antwoorden te geven op de meest fundamentele vragen. Waar komt ons heelal vandaan? Waarom is er iets in plaats van niets? En hoe zal het allemaal aflopen? Hij wordt alom geprezen voor zijn bevattelijke en aanstekelijke manier van communiceren. Binnenkort verschijnt een grootsopgezette documentaire waarin Lawrence Krauss en Richard Dawkins gevolgd worden terwijl ze de wereld rond trekken om te praten over wetenschap en rede. De première is gepland op het Hot Docs International Film Festival in Toronto in april 2013. Een aantal beroemdheden waaronder Woody Allen, Cameron Diaz, Ricky Gervais, Ian McEwan en Stephen Hawking. Lawrence Krauss is er ten stelligste van overtuigd dat wetenschap (nagenoeg) alles kan verklaren en dat niets buiten haar blikveld valt, ook niet de moraliteit, vrije wil of andere filosofische vragen. |
Massimo Pigliucci:Massimo Pigliucci (°1954) is professor filosofie aan de City University of New York en auteur van een tiental boeken over evolutie, scepticisme en ecologie. Pigliucci is een doorgewinterde scepticus en uitgesproken criticus van pseudowetenschap en religie, maar hij waarschuwt voor de gevaren van “sciëntisme”, de opvatting dat wetenschap alles kan verklaren en de enige vorm van kennis uitmaakt. Hij stoort zich aan de neerbuigende houding van sommige wetenschappers tegenover filosofische problemen, en houdt vol dat wetenschap en filosofie elkaar nodig hebben. |
Meer informatie op de website van het Denkgelag of op de Facebook-pagina of meteen naar de ticket-verkoop.