Kloptdatwel?

FBTO vergoedt ‘echte’ alternatieve geneeswijzen

by 50 Comments

Als onderdeel van een reclamecampagne laat FBTO dit bijzondere reclamespotje op de radio spelen:

[audio:https://s3-eu-west-1.amazonaws.com/kloptdatwel.nl/FBTO-alternatievegeneeswijzenreclame.mp3]
Mocht de speler niet werken klik dan hier voor de mp3.

Transcript:

*geluid van huilende baby*

vrouwenstem: “oh dan moet je een prei naast z’n wieg hangen… of een bakje maanzaad, werkt bij mij altijd”

Mannenstem: “Mooi moment om de module voor echte alternatieve geneeswijzen aan te zetten. Dat kan met de zorgverzekering van FBTO, die kan je maandelijks aanpassen aan jouw wereld. En dat met de scherpe basispremie van maar 96 euro 75. Ga naar FBTO.nl.”

Daar komen dus twee dingen uit naar voren:

Ten eerste kun je bij FBTO blijkbaar de module voor ‘echte’ alternatieve geneeswijzen dus ook uit zetten! Zeer positief lijkt me. De Vereniging tegen de Kwakzalverij schreef hier onlangs ook al over. FBTO is volgens de VtdK de enige zorgverzekeraar met deze mogelijkheid.

Ten tweede schijnen er volgens FBTO dus ‘echte’ alternatieve geneeswijzen te bestaan. Dat lijkt me een contradictio in terminis.

 

Wat zeggen je ogen over jou?

by 4 Comments

Binnen het NLP spelen oogpatronen een grote rol (naar rechtsboven kijken, voor de kijker links) zou bijvoorbeeld aangeven dat je een visuele herinnering aan het construeren bent), iriscopisten menen diagnoses te kunnen stellen door te kijken naar de ogen en dan vooral de iris en het zinnetje: “de ogen zijn de poorten naar de ziel”, kennen we waarschijnlijk ook allemaal.

Maar wat zeggen de ogen nu echt over iemand? Het Engelse blog over psychologie ‘Psyblog‘ beschreef 10 aanwijzingen die je uit de pupilgrootte zou kunnen halen.

Hieronder de eerste 3, de overige 7 kun je in het volledige artikel vinden.

1. I’m thinking hard

Look into my eyes and ask me to name the cigar-smoking founder of psychoanalysis and you won’t see much change in my pupil size. The name Sigmund Freud comes easily to my lips.

But ask me to explain the laws of cricket and watch my pupils expand.

That’s because research has shown that the harder your brain works, the more your pupils dilate. When Hess and Polt (1964) gave participants more and more difficult tasks to complete, their pupils got bigger and bigger.

2. My brain is overloaded

Keep watching my eyes closely and you’ll spot the point when explaining the laws of cricket gets too much.

Poock (1973) reported that when participants’ minds were loaded to 125% of their capacity, their pupils constricted.

It’ll be trying to explain a googly that will do it. (Don’t ask).

3. I’m brain damaged

The reason doctors and paramedics flash a light in patients’ eyes is to check their brains are working normally (and because it’s such an easy test to do). They use the acronym PERRL: the Pupils should be Equal, Round and Reactive to Light.

If my brain is broken, say, because I’ve had a bump on the noggin, you won’t see PERRL. There may well be other extremely subtle clues, like the blood pouring from my head.

Lastig is het wel, want behalve dat dezelfde pupilgrootte soms verschillende betekenissen kan hebben, ligt het er ook nog aan of iemand niet toevallig net een lampje aan heeft gedaan. Het artikel eindigt daarom met de vraag of we de kleine veranderingen in pupilgrootte nu eigenlijk echt kunnen waarnemen?

Volgens een fMRI studie worden veranderingen in de pupilgrootte veelal onbewust op gepikt. In de studie kregen proefpersonen afbeeldingen te zien van onbekende vrouwelijke gezichten waarbij de pupillen gemanipuleerd waren. De fMRI liet zien dat de hersenen in elk geval gevoelig waren voor de pupilgrootte van de gezichten op de afbeelding, er was namelijk een verhoogde hersenactiviteit (o.a. in de amydala) te zien wanneer de pupillen groter waren. Echter toen de proefpersonen ondervraagd werden bleek niemand van een verandering in pupilgrootte  bewust te zijn geweest.

Aanwijzing voor persoonlijkheid te vinden in ogen.

by 38 Comments

Een studie gepubliceerd in 2007 ontdekte dat een gen, Pax6, tegelijkertijd voor afwijkingen zorgt in de hersenen (de linker cortex cingularis anterior) én in de iris. En daardoor kunnen bepaalde vormen in de iris geassocieerd worden met een bepaalde persoonlijkheid die door dat hersengebied wordt beïnvloed.

428 studenten namen deel aan de studie. Daaruit bleek dat irissen met ovale vormen (1) (in het besproken artikel ‘crypts’ genoemd) significant hoger scoorden op een vragenlijst (NEO PI-R) op zaken als gevoelens, aangenaamheid, warmte, vertrouwen en positieve emoties, terwijl de groeven/lijnen (3) juist geassocieerd waren met impulsiviteit.

Aanwijzing voor persoonlijkheid te vinden in ogen. 1
Afbeelding uit Larsson et al., 2007.

Ik vind dit zeer interessante materie. Voor zover ik weet is dit een eerste bevestiging dat je door naar iemands iris te staren daadwerkelijk iets zinnigs kan zeggen over de eigenaar van die iris. *

(Ik weet ook wel dat iriscopisten al veel langer geloven dat je aan iemands iris iets kan zien. Alleen beweren zij dat ze ziektes e.d. kunnen zien en dus diagnosticeren, maar daar is dan weer geen fatsoenlijke bevestiging voor te vinden. Klik hier voor een uitgebreid artikel over iriscopie).

Update 20-12-11:
* Aangezien het artikel inmiddels door een aantal personen is toegestuurd, waarvoor dank, is het duidelijk geworden dat deze zin echt alleen op mijn eigen kennis slaat. Ik zit helaas niet in de literatuur wat betreft irissen en persoonlijkheid. Nu ik het artikel in handen heb is een correctie wel op zijn plaats, het citaat hieronder is een gedeelte van de eerste alinea:

The idea that personality differences are related to iris characteristics is not new. In 1965, Cattell (1965) observed differences in cognitive styles between blue and brown  eyed subjects and since then eye color has been found to be related to a great variety of physiological and behavioral characteristics. Dark eyed people have on average higher scores on extraversion, neuroticism (Gentry et al., 1985), ease of emotional arousal (Markle, 1976) and sociability (Gary and Glover, 1976). However, there are a number of studies that fail to replicate the personality findings, typically because the effect tends to fade after early childhood.

Er is dus al veel meer onderzoek gedaan.

Alleen is het nog steeds geen bevestiging dat iriscopie werkt natuurlijk, maar als ik de comments hieronder zo lees dan maakt dat in elk geval één beoefenaar niet uit.

What The Bleep Are You Talking About?

by 2 Comments

Gisteren schreven we op Kloptdatwel over de docufilm What The Bleep Do We Know? Daarin worden allerlei uitspraken gedaan over quantummechanica die niet kloppen, uitspraken van wetenschappers die totaal uit hun verband zijn gerukt en meer.

Het was natuurlijk gewoon afwachten tot iemand er een parodie over zou maken
onder het mom van ‘What the bleep are you talking about?!‘:

http://www.youtube.com/watch?v=zh0BkCR3uoI

http://www.youtube.com/watch?v=vDoaKHpbsFs

http://www.youtube.com/watch?v=6ounCkdmANI

En speciaal voor de liefhebbers van het horrorgenre, deze variant:

What The Bleep Do We Know?

by 2 Comments

De film What The Bleep Do We Know!? kwam uit in 2004 en werd razend populair, (hij was zelfs te koop bij de Albert Heijn). Een vervolg kon dan ook niet uitblijven en enkele jaren later verscheen deel twee ‘What The bleep – Down The Rabbit Hole‘. De films staan bol van de ‘quantum’-mystiek en, pseudowetenschappelijke inzichten (van Rabbit Hole is er zelfs een ‘Quantum Edition’, met wel 15 uur aan beeldmateriaal, om het je gemakkelijk te maken hebben de makers een speciale ‘Go Quantum’ functie ingebouwd: “Go Quantum” by using a randomization function on their DVD player, the film restructures itself every time it’s viewed so it’s never the same film twice.).

Uiteraard wordt  in de productinformatie van dvd-verkopers met geen woord over pseudowetenschap gesproken, daarin valt bijvoorbeeld te lezen:

De film zoekt de raakvlakken op van de zichtbare, waarneembare wereld en de mystieke, religieuze en filosofische inzichten die de mensheid sinds vele duizenden jaren en overal ter wereld heeft ontwikkeld. Het waarheidsgehalte van deze inzichten wordt steeds meer bevestigd door de allernieuwste resultaten van geavanceerd natuurwetenschappelijk onderzoek. Kortom: What The Bleep Do We Know!? is een nieuwe ervaring en een uitdaging die je leven kan veranderen.’

Bekijk hieronder de eerste film uit 2004:

http://www.youtube.com/watch?v=PNHwBv_Tm1E

Er is veel mis met de film en academici hebben dan ook uitgebreid gereageerd.

Zo zegt een van de wetenschappers die in Bleep verscheen dat zijn uitspraken in de film totaal uit zijn verband zijn gehaald:

David Albert, a professor at the Columbia University physics department, has accused the filmmakers of warping his ideas to fit a spiritual agenda. “I don’t think it’s quite right to say I was ‘tricked’ into appearing,” he said in a statement reposted by a critic on “What the Bleep’s” Internet forum,“but it is certainly the case that I was edited in such a way as to completely suppress my actual views about the matters the movie discusses. I am, indeed, profoundly unsympathetic to attempts at linking quantum mechanics with consciousness. Moreover, I explained all that, at great length, on camera, to the producers of the film … Had I known that I would have been so radically misrepresented in the movie, I would certainly not have agreed to be filmed.”

“I certainly do not subscribe to the ‘Ramtha School on Enlightenment,’ whatever that is!” he finished.

Kort na het verschijnen van de film schreven Gerrie Croonen en Rob Nanninga er een verhelderend Skepter-artikel over:

‘What The Bleep Do We Know!?’ is een documentaireachtige film die op 12 mei in een aantal Nederlandse bioscopen in première ging. Het is inmiddels wereldwijd een bescheiden succes geworden.

In 2004 won de film de ‘Pigasus’ Award. Niet voor het goede acteerwerk, het spannende verhaal, de muziek, de belichting of de ‘special effects’. De prijs werd uitgeloofd in de categorie ‘Medium dat de meest exorbitante bovennatuurlijke, paranormale of occulte beweringen als feiten presenteerde’. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt door de James Randi Educational Foundation.

De film prijst zichzelf aan met de ondertitel ‘it’s time to get wise!’. Na een rommelige intro door een universum vol diepzinnige oneliners, maken we kennis met Amanda, de hoofdpersoon. Zij is een dove fotografe die genoeg heeft van haar alledaagse leven. Amanda maakt gedurende de film een bewustwordingsproces door, al spreken de makers liever over de ‘kwantumdimensie’.

Lees hier verder het volledig artikel

Een persoon genaamd ‘William Debunker’ maakte onderstaande video over deze film, waarin hij, net als in het artikel van Croonen & Nanninga, allerlei zaken aan de kaak stelt.

http://www.youtube.com/watch?v=rlPiXNlhKFo

William Debunker gaf de volgende aantekeningen bij de video:

Emoto: Journal of Scientific Exploration. 4 22: 481–493. 2008.
http://www.is-masaru-emoto-for-real.com/

Meditation Experiment: Crime Statistics in Washington, D.C.

Overall Attitude of Physicists Regarding Film: You can find hundreds of individual blogs, letters, and postings by physicists responding to the film. Too many to list here, but the article below provides an overall look. http://www.guardian.co.uk/science/2005/may/16/g2.science