Happinez nummer 4 2011
Vandaag alweer nummer vier in onze rubriek de Happinez-recensie. Het thema van dit nummer is ‘durven’. In de inleiding staat,‘ je kunt je leven nog zo goed hebben uitgestippeld, maar vroeg of later krijgt iedereen te maken met blokkades en tegenwind in dit nummer kijken we hoe je daar mee om kan gaan.’
Op de cover staan zes artikelen aangekondigd die dit onderwerp nader willen belichten: ‘Inspirerend Istanbul’,’Omgaan met tegenwind’, ‘Troosten is een kunst’,’Maak tijd voor wat echt belangrijk is’ ,’Alles begint met ademhalen’, ‘Al je excuses op z’n kop’ en ‘Zijde zomers licht’. Ik heb ze alle zes gelezen en er wat achtergrondinformatie bij gezocht en/ of wat opmerkelijke of typerende zaken uitgelicht.
Inspirerend Istanbul (p. 30)
Een aantal Happinez-medewerkers bracht een bezoek aan de stad, ze kozen niet voor de gebaande paden, maar lieten zich, heel gedurfd, verrassen door hun gids. Dit was een goed Engels sprekende Turkse dame die in Istanbul is opgegroeid. Het artikel is zo oppervlakkig dat het in een reisgids niet zou misstaan. Het gaat alleen maar over leuke winkeltjes en trendy restaurantjes en om het nog wat toe te spitsen op de Happinez-lezer, een yogastudio en een kruidenzaakje annex massagesalon: ‘Jayda heeft een bijzondere gave. Je vertelt haar met welke kwaal je tobt, ze kijkt je aan, peilt je energy en komt met een verrassende analyse van de oorzaak van je klachten’. En natuurlijk komt ze ook voor de dag met een van haar kruidenmiddelen. Ik krijg nu toch wel heel sterk de associatie met de film ‘Gooise vrouwen’.
Omgaan met tegenwind (p. 44)
Dit artikel is geschreven door Lisette Thooft die we al eerder tegenkwamen in de eerste recensie. Het leven gaat niet altijd zoals je je had voorgesteld, hoe ga je daar dan mee om? Dat is kortweg waar het over gaat. Er worden eigenlijk vooral twee boekjes besproken van schrijfsters over dit onderwerp, aangevuld met de ideeën van Lisette Thooft. Het kan best inspirerend zijn om te lezen hoe anderen met tegenslag zijn omgegaan, het accepteren van de situatie kan een verandering op gang brengen die tot nieuwe inzichten kan leiden bijvoorbeeld. Wat mij stoort aan dit artikel is dat er weer allerlei allang achterhaalde of anderszins zweverige theorieën uit de kast worden getrokken. Een voorbeeld is het idee van de Zwitserse psychiater C.G. Jung dat er ‘iets groters’ aan het werk is, dat het allemaal een bedoeling heeft. Of in de woorden van Lisette Thooft: ‘Je onbewuste wilde je een lesje leren omdat je diep van binnen wilde groeien en een nieuw stadium van ontwikkeling moest verkennen.’ Dit wordt gebracht als gewone psychologie, maar is in feite religieus gedachtegoed van new-agereligies.
De kunst van het troosten (p. 50)
Ook dit artikel is eigenlijk gewoon een boekbespreking (ofwel reclame – want kritiek komt er niet in voor). Het boek ‘Troost vragen, geven en ontvangen’ van Riekje Boswijk-Hummel is het onderwerp van dit stuk. Door het lezen van het stuk zelf kom je eigenlijk niet veel te weten over deze schrijfster. Dus typ ik haar naam eerst maar eens in bij Google. Riekje Boswijk-Hummel is psychotherapeute en runt samen met haar man het Boswijk Instituut waar je o.a. de door hen zelf ontwikkelde opleiding ‘Transpersoonlijke psychotherapie’ kan volgen. Het echtpaar heeft zich laten inspireren door allerlei alternatieve en pseudowetenschappelijke therapieën zoals Gestalttherapie, Psychosynthese, Bio energetica, Somato Emotional release en familieopstellingen. Klik hier, hier en hier als je er meer over wilt lezen.
In het Happinez-artikel worden vier praktische tips gegeven om troost te bieden, waar op zich volgens mij niets mis mee is. Wel een beetje hilarisch vindt ik deze op p. 52 : ‘Je kunt je medeleven betuigen door praktische hulp te bieden. Oppassen op de kinderen, of een pan soep voor de deur zetten (…)’. De tekst wordt geïllustreerd met een foto van een kom groentesoep die tweederde van de pagina in beslag neemt en heeft als bijschrift: kijk voor het recept op www.happinez.nl/soep!
Maak tijd voor wat echt belangrijk is (p. 58)
Het wordt een beetje flauw maar ook dit artikel is weer een (kritiekloze) boekbespreking, namelijk van het boek ‘Timemanagement volgens Covey’ geschreven door managementgoeroe Stephen R. Covey. Ik besluit eerst maar eens te gaan kijken wat een googlesearch op zijn naam oplevert. Covey werd in 1932 geboren in Salt Lake City, de heilige stad van de Mormonen waar hij nog steeds woont. Hij is een actief aanhanger van het (bizarre) mormoonse geloof. Als ‘doctor of religious education’ gaf hij een tijdje les aan een universiteit tot hij succes kreeg met boeken schrijven over onderwerpen als management en leiderschap. Verder is hij de grondlegger van het Franklin Covey instituut dat wereldwijd trainingen en organisatieadvies geeft en ook in Nederland een vestiging heeft (met veel grote bedrijven en overheden als klant). Hij zegt politiek en religie gescheiden te houden van het zijn managementadvies.
In het artikel wordt uitgelegd hoe je volgens Covey je tijd waardevol kunt maken in vijf stappen. Eerlijk gezegd begrijp ik niet hoe die man zo populair heeft kunnen worden. De adviezen die hij geeft vind ik nogal alledaags, niet bepaald spectaculair. Een paar voorbeelden: ‘Door vooruit te plannen kom je bijvoorbeeld op het idee om een nieuwe fiets te kopen, zodat je niet steeds naar de fietsenmaker hoeft’. Of ‘Voorkom tijdverspilling door overmatig tv-kijken en internetten’, en als laatste deze leuke tip: ‘Ga meer vanuit ‘en-en’ denken inplaats van ‘of-of’. Zo kun je bijvoorbeeld meer aan lichaamsbeweging doen en meer aandacht aan je partner besteden door samen op dansles te gaan.’
Alles begint met ademhalen (p. 76)
In dit artikel komen we yogaleraar Johan Noorloos weer tegen (zie recensie 1). Hij gaat ons uitleggen waarom goed ademhalen zo belangrijk is en hoe we dat het beste kunnen doen. Volgens J.N. ademen de meeste mensen veel te snel en te oppervlakkig. ‘Hoe meer zuurstof de longen kunnen leveren hoe beter het is voor onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. Ideaal gezien is de inname van lucht gelijk aan de capaciteit van je longen’. Ik zie het al voor me dat je voortdurend de maximale capaciteit van je longen gebruikt, het lijkt me een erg geforceerde manier van ademen, niet bepaald gezond!
De bewering ‘hoe meer zuurstof de longen kunnen leveren hoe beter het is’: dat is onzin. Bij een normale ademhaling wordt ons bloed al voor 98 procent verzadigd met zuurstof meer kan er bijna niet bij. Een kunstmatig diepe ademhaling zorgt er voor dat de pH (of zuurtegraad) van het bloed verandert. Het bloed wordt alkalischer (of minder zuur), een toestand die ook optreed bij hyperventilatie. Een gevolg hiervan is dat de bloedvaten zich vernauwen waardoor de hersenen juist minder zuurstof krijgen. In een artikel dat Rob Nanninga enkele jaren geleden schreef over ademtherapie, wordt dit goed uitgelegd.
De rest van het artikel gaat vooral over de eigen ervaringen van Johan met ademhalen en over die van zijn yogaleerlingen. Op mij komt het over als oeverloos geklets, ik wilde er verder maar niet teveel aandacht aan besteden. Opvallend, er wordt aan het eind van het artikel geen boek aanbevolen.
Al je excuses op z’n kop (p. 92)
Dit artikel gaat wel weer over een boek, namelijk: ‘Stop!-geen excuses meer’ van Dr. Wayne Dyer. Volgens Dyer houden berperkende gedachten ons vaak af van het realiseren van onze dromen. Hij geeft tips om beperkende gedachten om te buigen, zoals ‘ik kan het niet, ik ben te oud, heb geen tijd, geen geld, geen energie’ enz. Op zich heb ik niets tegen een beetje positief denken, het kan best een opbeurend effect hebben, maar als skepticus ben ik ook geïnteresseerd in de vraag of het ook echt werkt.
Onlangs las ik een interessant artikel in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad (‘het menselijk brein, m/v’, 28 mei 2011) waarin onderzoek werd aangehaald waaruit bleek dat er inderdaad een werking uitgaat van beperkende gedachten. ‘Een veelvoud aan onderzoeken laat zien dat de scores van vrouwen (of zwarten) achteruithollen als hen vooraf verteld is dat vrouwen (of zwarten) meestal slechtere resultaten halen.’
Of het omgekeerde ook geldt kom ik in het artikel niet echt tegen, wel dat bemoediging voorafgaand aan een test het (onterechte) gevoel geeft ergens beter in te zijn. Zo werd bijvoorbeeld aan een deel van een groep mannen die meedeed aan een neptest die zogenaamd ging over contrastgevoeligheid verteld dat de contrastgevoeligheid van mannen superieur was aan die van vrouwen. Onthullend genoeg dachten de mannen die dit hadden gehoord na afloop werkelijk van zichzelf dat zij de test bovengemiddeld goed hadden gemaakt.
Wayne Dyer is natuurlijk geen ‘reguliere’ psycholoog, als ik zijn naam google zie ik dat hij kan worden gerekend tot de aanhangers van de ‘New Thought movement’ (zeg maar new age religie) met gedachtegoed-kronkels als: ‘ziekte is van oorsprong mentaal, en het juiste denken heeft een genezend effect’. De ideeën van deze beweging, die al eind negentiende eeuw ontstond, kun je volgens mij wel een sleutelrol toedichten in zowat alle Happinez-artikelen. Vooral voor mensen met een chronische of ernstige ziekte kan het erg belastend zijn als ze met dit soort theorieën worden lastiggevallen. Ze zijn ziek – en dan zouden ook nog zelf de schuld er van zijn!
Zijde zomers licht (p 98)
Dit is het laatste artikel met als thema ‘durven’. Het gaat over de stoffen en kleding van ontwerpster Antje Paul-Kessel. Zoals de titel al doet vermoeden gebruikt Antje voor haar ontwerpen vooral zijde die ze laat bedrukken met kleurige prints. Antje volgt wetenschappelijk onderzoek rondom haar werk: ‘Wist je dat in zijde proteïnen zitten die door de huid worden opgenomen? Dus niet alleen de kleuren doen iets met je, maar ook de stof zelf. Die voedt je cellen.’ Een opmerkelijke claim, ik besluit tot een zoekactie maar vind er nergens wat over. Het enige wat ik kan vinden wat misschien een beetje in de richting komt is een onderzoek op pubmed over de inzet van zijdeproteïnefilm bij wondheling.
Antje doet ook aan duurzaam ondernemen. Haar filosofie is: ‘wat mooi is, blijft mensen langer boeien en is daarom per definitie ook duurzamer’. Wel een beetje tegenstrijdig is dat ze daarnaast veel gebruik maakt van ‘forecast’ kleuren, kleuren die trendwatchers al ver vooruit ‘spotten’. Vorig jaar was turkoois de trendkleur, en ook al is onze turkooise kleding van vorig jaar nog goed – we moeten toch weer iets nieuws aanschaffen want dit jaar is het warm rozerood, dat past beter bij het huidige tijdsbeeld waarin we meer gaan letten op idealistische waarden en meer begrip voor elkaar krijgen, aldus Antje.
Wat het verband met durven is was me tot nu toe ontgaan maar aan het eind van het artikel lees ik ergens dat Antje graag zou willen dat we meer durven op het gebied van kleur. Natuurlijk wordt het stuk afgesloten met een verwijzing naar haar webshop.
Illustratie voorzijde: happinez.nl
Oplettende lezers van Kloptdatwel zullen gezien hebben dat er vandaag twee stukken online werden geplaatst. Dat komt wel vaker voor maar dit keer was het niet de bedoeling. Het tweede artikel daarom offline gehaald en naar morgen doorgeschoven.
