We hebben het al eerder laten zien – je moet niet alles geloven wat je ziet. Dit filmpje toont de computermanipulaties die nodig waren om de Amerikaanse tv-serie Boardwalk Empire er ‘realistisch’ uit te laten zien. Dat er juist voor deze serie zoveel computerkracht nodig was is des te opmerkelijker, omdat de setting zo heerlijk ouderwets is. Schrik niet van het gemanipuleerde gezicht van Richard Harrow.
Met dank aan videovolt
We hebben er op Kloptdatwel al de nodige artikelen aan gewijd, je bent dus gewaarschuwd. Maar vandaag is het zo ver. 21 oktober 2011 is de dag waarop volgens de Amerikaanse onheilsprofeet Harold Camping de wereld zal vergaan. Eerder voorspelde hij het einde van de wereld op 21 mei 2011. Die voorspelling trok wereldwijd veel aandacht. Maar er gebeurde niets. Net zoals in 1998 en 1994 toen Camping ook al het einde van de wereld voorspelde. Wij voorspellen dat er ook vandaag niets zal gebeuren en dat er geen reden is voor zorgen. Over een paar dagen vertellen we je meer over de afloop van Camping’s voorspelling.
Harold Camping heeft in de afgelopen weken in audioboodschappen op zijn radiostation Family Radio zijn voorspelling herhaald. Camping ziet in recente aardbevingen en tsunami’s bewijzen van het naderende einde vandaag. De werkelijkheid is natuurlijk dat de aardbevingen en andere natuurrampen die we in de afgelopen tijd meemaakten helemaal niet uitzonderlijk zijn en helemaal niets voorspellen.
Je kunt Harold Camping zelf horen in een recente audio-boodschap (klik hier).
Volgens een artikel in een blog van de Amerikaanse krant Washington Post is zijn toon wel milder geworden dan eerder, toen hij het einde op 21 mei voorzag door afschuwelijke aardbevingen:
‘The tone of his message is more mild than his previous declaration. Shying away from talk of wrath and judgment, he says “the end is going to come very, very quietly probably within the next month . . . by October 21. Probably there will be no pain suffered by anyone because of their rebellion against God . . .” he said. “We can become more and more sure that they’ll quietly die and that will be the end of their story.”
Na de mislukte voorspelling op 21 mei is Camping al veel aanhang kwijtgeraakt. Ook zijn familieleden geloven hem niet meer, met uitzondering van zijn vrouw Shirley. Het weblog Huffington Post schrijft hierover:
‘The octogenarian hasn’t been able to avoid the alienation many of his followers experience. His six living children, 28 grandchildren and 38 great-grandchildren think his theories are a sham. Only Shirley, his wife of 68 years, believes him. “Most do not understand at all,” he said of his family. “They think I have lost it.”
Als de aarde na vandaag nog bestaat zullen we weten hoe Harold Camping zal reageren op het opnieuw mislukken van zijn voorspelling. Ik ben erg benieuwd. We kennen natuurlijk al wel zijn verklaring toen de aarde op 21 mei niet werd vernietigd. Hij was van mening dat hij zich helemaal niet had vergist. Judgment Day had welk degelijk plaatsgevonden, maar dan ‘op een spiritueel niveau’. De onheilsprofeet wilde geen verantwoordelijkheid nemen voor het leed dat zijn mislukte voorspelling had veroorzaakt. Duizenden volgelingen hadden hun baan opgezegd en hun spaargeld aan Camping gegeven. ‘Die redden het wel’ zo citeerde de NOS Camping. In deze blogpost van Kloptdatwel lees je de details (meer over Camping vind je hier).
Harold Camping heeft al twee keer eerder het einde van de wereld voorspeld. De eerste voorspelling was voor het einde op 21 mei 1988. dit werd bijgesteld naar 7 september 1994. Op basis van een onnavolgbare berekening (zie dit wikipedia-artikel) kwam hij met zijn voorspelling van 21 mei. Als je erg veel doorzettingsvermogen hebt, kun je Campings redenering ook nalezen in zijn meer dan 500 pagina’s dikke boek ‘Time has an End’. Dit boek bevat o.a. dit onnavolgbare tijdschema.
In de video hieronder zie je zijn zeer zelfverzekerde voorspellingen voor het einde van de wereld op 21 mei:
En in deze video zie je zijn ‘excuses’ toen de wereld er na 21 mei gewoon nog was.
Foto voorzijde: uit hier besproken video
Een goede politicus besteedt zorgvuldig aandacht aan het opbouwen en onderhouden van zijn imago. Soms kun je afvragen of gecreëerde beeld wel klopt. En soms valt een politicus door de mand.
Begin augustus verschenen beelden van een trotse premier Poetin die bij een duik in de Zwarte Zee twee antieke Griekse vazen vindt, daterend van ver voor het begin van onze jaartelling. De vermeende vondst leidde al snel tot twijfel bij deskundigen. Enkele dagen geleden werd duidelijk dat Poetin een toneelstukje had opgevoerd. De vazen waren er voor hem neergelegd. Dat onthulde de woordvoerder van Poetin, Dimitri Peskov:
‘Poetin heeft de vazen niet zelf gevonden. Het is overduidelijk dat die vazen eerder zijn gevonden en voor hem speciaal zijn teruggelegd. Dit is toch een normale gang van zaken?’
De onthulling van de woordvoerder is erg ongebruikelijk en ik ben benieuwd naar de redenen die Peskov had voor de bekentenis.
Poetin probeert regelmatig in het nieuws te komen als stoere vent die knappe dingen doet. Zo liet hij zich eerder portretteren als sportvisser en worstelaar.
Bekijk hieronder het bericht dat de Washington Post aan de misstap van Poetin wijdde. Wie hieronder geen scherm ziet, kan hier klikken.
Foto voorzijde: wikimedia commons, www.kremlin.ru/eng/text/images/141341.shtml
Amerika was in 1881 tussen 2 juli en 19 september in de ban van de moordaanslag op president Garfield. De president overleed uiteindelijk na een ziekbed van 80 dagen. Vermoedelijk niet door de kogel die hem raakte bij de aanslag maar door slechte medische zorg: een totaal gebrek aan hygiëne en conflicten tussen homeopathisch en regulier werkende artsen aan het ziekbed van de president. Een recent verschenen boek zet de gebeurtenissen op de rij. Sinds 1881 is de rol van homeopathie flink teruggedrongen, de kwaliteit van reguliere medische behandelingen nam enorm toe.
President Garfield stond in Washington te wachten op zijn trein toen hij werd getroffen door twee kogels die werden afgevuurd door de verwarde Charles Guiteau, een mislukte advocaat en prediker die zich wilde wreken omdat hij vergeefs had gesolliciteerd naar de functie van Amerikaans consul in Parijs. Twee kogels raakten de president – één schampte zijn arm, een tweede ging door twee ruggenwervels, raakte geen enkel vitaal orgaan en bleef steken naast de milt. Als de president gewoon met rust zou zijn gelaten zou hij vermoedelijk snel weer op de been zijn geweest. Met de huidige medische technologie zou hij na twee of drie dagen ziekenhuis weer naar huis zijn gestuurd. Maar het liep anders.
Ten minste 12 artsen onderzochten de wond van de president met ongesteriliseerde vingers en instrumenten. Hoewel de Engelse chirurg Joseph Lister al in 1860 overtuigend het belang van steriel werken had aangetoond, was dit, anders dan in grote delen van Europa, in de VS nog geen praktijk. Verschillende malen per dag werd de wond van de president onderzocht. Hierdoor kreeg de president een ernstige wondinfectie en sepsis. De president kreeg aanvankelijk zware voeding, overspoeld met alcohol, hetgeen leidde tot veel overgeven. Later kreeg hij rectale voeding met bouillon, eigeel, melk, whisky en opium. Hierdoor vermagerde de zieke president, hij viel meer dan 50 kilo af. Verder kreeg de patiënt dagelijks een grote dosis kinine toegediend als zinloze preventie tegen malaria (een ziekte die toen heerste in Washington). Al deze ‘mishandelingen’ leidden uiteindelijk tot de dood van president Garfield na een ziekbed van 80 dagen.
Interessant aan dit verhaal is natuurlijk niet alleen het totale gebrek aan kwaliteit van de behandeling van de zieke president. Opvallend is vooral dat de artsen geen geloof hechtten aan de resultaten van medisch onderzoek dat het belang van steriel werken had aangetoond. Uit het besproken boek:
‘American doctors largely ignored his [Joseph Listers] advice, not wanting to “go to all the trouble” of washing hands and instruments … enamored of the macho trappings of their profession, the pus and blood and what they referred to fondly as the “good old surgical stink” of the operating room’.
Opmerkelijk is ook dat homeopathie en reguliere geneeskunde aan het ziekbed van de president min of meer als gelijkwaardig waren vertegenwoordigd. Dit leidde natuurlijk tot enorme ruzies tussen de behandelende artsen die in de vakpers breed werden uitgemeten.
De kwaliteit van medische behandelingen is enorm toegenomen sinds 1881. De krachtige positie die homeopathie had in 1881 is flink teruggedrongen.
Guiteau’s verweer dat ‘General Garfield died from malpractice’ hielp niet. Hij werd opgehangen.
het boek dat over de dood van president Garfield verscheen heet ‘Destiny of the Republic, A Tale of Madness, Medicine, and the Murder of a President’, van Candice Millard. Als je het boek koopt via de link hieronder steun je Kloptdatwel.
Voor dit artikel gebruikte bronnen:
In het kasteelmuseum van Bled (Slovenië) is een zaaltje gewijd aan de charismatische ‘zonnedokter’ Arnold Rikli (1823-1906) die in de tweede helft van de 19e eeuw allerlei ziektes probeerde te genezen met zonlicht, lucht en het heldere water van een Sloveens bergmeer. Niet altijd met succes. Rikli is één van de grondleggers van het naturisme. Zijn ‘atmosferische therapie’ wordt ook heden ten dage nog aangeboden.
In Bled, Slovenië wordt de herinnering aan Rikli gekoesterd. Het lokale museum heeft een zaal aan Rikli gewijd, je kunt er nog steeds ‘atmosferische kuren’ ondergaan en er is zelfs een pizzeria naar Arnold Rikli vernoemd. Daar kwam ik achter toen ik afgelopen week op vakantie was in Slovenië.
De jonge Arnold Rikli was voorbestemd om te gaan werken in het bedrijf van zijn vader. Maar hij had al vroeg meer interesse in de natuurgeneeskunde. Dit was (en is nog steeds) een alternatieve behandelwijze die gebaseerd is op de theorie dat de natuur het lichaam kan helpen om zichzelf te genezen. Deze gedachte is oeroud. Al in de middeleeuwen (en eerder) zochten mensen bijvoorbeeld heil door te baden in bronnen waarvan ze dachten dat die geneeskrachtig waren. Mede omdat het arsenaal van de reguliere geneeskunde in de 19e eeuw nog beperkt was, ontwikkelden allerlei medici en niet-medici in de 19e eeuw uiteenlopende natuurgeneeswijzen. De natuurgeneeskunde werd ongekend populair. Een bekend voorbeeld is de katholieke priester Sebastian Kneipp die met zijn therapie op basis van koud water wereldberoemd werd en ook heden te dage nog veel aanhangers heeft. Onderzoek heeft echter nooit bewijzen opgeleverd voor de natuurgeneeskunde (lees de b.v. Wikipedia-lemma’s onder de links in deze paragraaf, of dit stuk over natuurgeneeskunde in de encyclopedie van de Vereniging tegen de Kwakzalverij).
Ook Arnold Rikli ontwikkelde zijn eigen vorm van natuurgeneeskunde. In 1855 begon hij in het Sloveense Bled het ‘Natuurlijk Gezondheids Instituut voor Helio-Hydrotherapie’. Hier bood hij ‘atmosferische therapie’ aan. Patiënten verbleven in ‘luchthutten’ (rond de eeuwwisseling stonden er vele tientallen langs de oever van het Bled-meer), en werden geacht (vrijwel) naakt te wandelen en te rusten in de buitenlucht, lichamelijke oefening te verrichten, stoombaden te ondergaan en te zwemmen in het koude water van het bergmeer. Ook een vegetarisch dieet en massages waren scharnieren van Rikli’s therapie. Mede omdat Rikli zich toelegde op chronische en niet-levensbedreigende kwalen, ontwikkelde zijn kuuroord zich tot een topattractie voor Europa’s Rich and Famous. In 1918 moet het kuuroord de deuren sluiten door de sterk veranderde maatschappelijke en economische omstandigheden.
Een goed biografisch artikel geeft achtergrondinformatie over Rikli en zijn therapie. Rikli’s theorie was dat de afwisselende prikkels van water, licht en lucht zouden helpen om het lichamelijke en geestelijke evenwicht terug te vinden. Waardoor ziektes zouden genezen. Hij stelde dat de mens één gezondheid heeft en dat alle kwalen dus ook in de basis terug te voeren zouden zijn tot één kwaal. Hij zocht de oorzaak van ziektes bij wat hij noemde een ‘kringloopstoornis’. Rikli was niet medisch geschoold en baseerde zich niet op objectief onderzoek. Hij baseerde zich vooral op de volksgeneeskunde en op al in 1850 verouderde medische literatuur. Er zijn nooit bewijzen gevonden voor zijn behandeling. Maar de atmosferische therapie wordt ook heden ten dage nog aangeboden.
Rikli is ook naar hedendaagse maatstaven zeer herkenbaar als een sterk van zichzelf overtuigde, charismatische leider van een beweging van gelovigen. Zelfs nu nog bestaat rond zijn persoon de nodige mythologie. Zo wordt in het museum in Bled met enige bewondering gesuggereerd dat hij op eigen kracht en ‘tot ongenoegen van zijn artsen’ zichzelf zou hebben genezen van dysenterie. Ook wordt op verschillende plaatsen (waaronder in het kasteelmuseum in Bled en in verschillende Wikipedia-artikelen) gesuggereerd dat hij in 1852 naar Bled kwam om op te knappen nadat hij ziek zou zijn geworden van chemicaliën die werden gebruikt in de leerververij van zijn vader en zo de kracht van het meer van Bled ontdekte. In het aangehaalde biografische artikel zijn daarvoor echter geen aanwijzingen te vinden. Uit dit artikel wordt duidelijk dat Rikli al jong gegrepen was door de watergeneeskunde en al patiënten begon te behandelen voordat hij naar Slovenië kwam. In 1854 brak hij met het bedrijf van zijn vader en ging zich full-time aan de geneeskunde wijden. Hoewel hij zich vooral toelegde op de behandeling van chronische, niet-levensbedreigende aandoeningen, deinsde hij niet terug voor de behandeling van acute ziektes. Hierin laat hij de nodige mislukte behandelingen zien, o.a. bij verschillende pokkenpatiënten. Ook overleden enkele van zijn eigen kinderen onder zijn behandeling. De overheid was hem lang niet altijd goed gezind, zo werd zijn geschrift ‘Die Fieberkrankheiten’ (de koortsziekten) in 1900 door de Oostenrijkse autoriteiten verboden. Toch bleef hij met een grenzeloze zelfverzekerdheid zijn therapie uitdragen en had hij een trouwe schare van bewonderaars, waaronder ook artsen. Rikli en zijn ‘Riklianer’ wisten het zeker: zon, lucht en water, tezamen met vegetarisme, nudisme en massages brengen genezing voor elke kwaal.
Van Rikli is niet alleen zijn ongefundeerde therapie overgebleven. Hij wordt ook gezien als een grondlegger van het hedendaagse naturisme. En hij is (tamelijk ironisch) de naamgever van een serieuze wetenschappelijke prijs – de Rikli award.
Illustratie voorzijde: kasteelmuseum Bled