Kloptdatwel?

Gezondheid

Reclame Code Commissie tegen valse reclame

by 47 Comments

Met klachten over valse reclame gaat men in de eerste plaats naar de Reclame Code Commissie,  maar ook andere instituten kunnen daarbij behulpzaam zijn. Voor de bezoekers van Kloptdatwel zal ik hier uitleggen hoe zo’n klacht in zijn werk gaat. Mijn klachten hebben bijna allemaal betrekking op kwakzalverij en ik zal een aantal voorbeelden geven van de procedures die ik gestart ben in de loop van de tijd. Sinds 11 juli 2002 houd ik een tabel van mijn klachten bij de Reclame Code Commissie bij en daaruit blijkt dat ik sindsdien 177 klachten heb ingediend. Met succes, want er werden er slechts zestien om erg verschillende redenen niet behandeld of afgewezen.

Reclame Code Commissie en samenwerkende instituten

reclamecodecommissielogoHet doel van de Reclame Code Commissie (RCC) is de bevordering van verantwoord reclame maken, zodat de consument vertrouwen in de reclame heeft en behoudt. De manier waarop men dit aanpakt staat hier beschreven. Zo nodig wordt er samengewerkt met de Autoriteit Consument en Markt, het Commissariaat voor de Media, de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit, de Autoriteit Financiële Markten en de Kansspelautoriteit. Verder wordt er door de RCC nog advies gevraagd aan de Keuringsraad KOAG/KAG over de advertentieregels voor gezondheidsproducten, voor medische hulpmiddelen en voor geneesmiddelen. Omdat veel van mijn klachten deze gebieden betreffen, heb ik KOAG/KAG soms flink wat werk verschaft. Maar dat is extra werk voor de RCC; daar hoef ik zelfs niet eens om te vragen. Bij één van mijn klachten voegde de KOAG/KAG er waarachtig ook nog zelf een klacht bij. Die klacht werd zeker door de RCC aanvaard. Geruime tijd geleden moest juist de klager bij de KOAG/KAG aan de deur kloppen, maar dat is allang voorbij.

Zelf maak ik naast de RCC ook gebruik van de NVWA (voor oudere mensen: daar is de Keuringsdienst van Waren in opgegaan). De NVWA kijkt in de eerste plaats bij hun controles naar de werkzaamheid en veiligheid van de diverse aanbiedingen waarover klachten zijn binnen gekomen, maar onjuistheden in de reclame worden door hen ook onderzocht en, waar nodig, verwijderd. De NVWA heeft echter te weinig geld en dus ook te weinig personeel en dus duurt het vaak lang voor ze kunnen antwoorden. Aan producten die gevaarlijk kunnen zijn, wordt zonder meer – en terecht – voorrang verleend. De NVWA kan er voor zorgen dat er boetes worden gegeven, maar dat mag zij in de meeste gevallen niet publiceren. De klager krijgt een bericht dat de NVWA maatregelen heeft genomen, maar wat die maatregelen zijn, vermelden ze niet. Maar men hoeft alleen maar naar de websites waar de foute reclames op stonden te kijken om te constateren dat verwijdering van die valse reclame tot stand was gekomen. Het kan als een goede afwerking dienen van de beslissingen van de RCC. De NVWA en de RCC zijn overigens geheel onafhankelijk van elkaar.

Verder heb ik enkele keren geprobeerd om gebruik te maken van de ACM. Om dat te kunnen doen blijkt het vereist te zijn om minstens twee keer bij de RCC te hebben geklaagd (dit is overigens geen formeel vereiste). Maar dat zijn juist gevallen waarvoor de RCC ook aanklachten indient. Tot twee keer toe had ik bij mijn aangifte bij de ACM vermeld dat ik dat al gedaan had en de beslissingen bij mijn klacht ingesloten. De eerste keer nota bene op aanraden van de RCC. Toch kreeg ik als antwoord dat ik twee RCC beslissingen bij de klacht moest inzenden! Maar dat had ik dus al gedaan!! Ook moest men hun klachtformulier gebruiken en maximaal 350 woorden gebruiken. Maar dat is alleen genoeg voor eenvoudige problemen. Of zou het genoeg zijn om te schrijven: “Het werkt niet”? Maar misschien heb ik met hen gewoon pech gehad. En vergeet niet dat twee RCC beslissingen ook al de nodige tijd vragen. De behandeling van één klacht vraagt bijna altijd minstens 2 maanden. En men moet toch altijd enige tijd wachten voor men opnieuw dezelfde klacht over hetzelfde onderwerp weer indient. Toch ben ik wel van plan om het bij een nieuwe non-compliant weer te proberen. Je moet nooit opgeven. Gelukkig stuurt de RCC de non-compliant zaken ook door naar de ACM.

De voorzitter en de Bemer

Maar nu terug naar de RCC. De (voorzitter van de) RCC toetst of de betreffende reclame-uiting voldoet aan de regels in de Nederlandse Reclame Code (NRC). De voorzitters van de RCC zijn juristen. Nu ben ik zelf een elektrotechnisch ingenieur en ik weet heel erg weinig van rechtsgeleerdheid. Maar juristen weten meestal net zo weinig van techniek of van geneeskunde. Dat kan men hen niet kwalijk nemen. Maar daardoor komt het wel eens voor dat in de beslissing over reclame natuurkundige fouten worden gebruikt. Om een voorbeeld te noemen (dat gelukkig toch goed afliep): dat was het geval bij de klachten betreffende de Bemer.

De Bemermat
De Bemer-mat

De Bemer is een matje met 6 platte spoelen waarmee, volgens de fabrikant, je een heleboel ziekten kunt genezen of tenminste het ongemak ervan drastisch kunt verminderen, omdat het magnetisch veld van het matje de bloedsomloop versnelt. Dit argument werd door de voorzitter aanvaard. De elektrische stroom die door de spoelen wordt geleid zorgt inderdaad voor een zeer zwak magnetisch veld binnen de spoelen. De patiënt ligt op de mat dus in een magnetisch veld dat de bloedstroom zou versnellen omdat de rode bloedcellen ijzer bevatten. Echter het ijzer in de rode bloedcellen is nauwelijks magnetisch. Men heeft een magnetisch veld van meer dan 10 tesla nodig om de snelheid van de bloedstroom te verhogen (Roland Glaser: Heilende Magnete – strahlende Handys” Wiley VCH, Weinheim, 2008, ISBN 978-3-527-40753-8, blz. 82). Het veld van de Bemer ligt tussen de 15 en 50 microtesla.
Gelukkig bepaalde de RCC dat door de versnelde bloedstroom geen groot aantal sterk verschillende ziektes kon worden verbeterd, dus de eindbeslissing was toch nog correct. Overigens schijnt het dat Bemer de theorie die de werking van het matje zou verklaren recentelijk drastisch heeft veranderd. Van een effect van het magnetisch veld schijnt geen sprake meer te zijn. Dit schreef iemand die echt enthousiast was over de Bemer aan mij. Maar zelf ben ik in hun reclame deze nieuwe aanpak nog niet tegen gekomen. En in de Provinciale Zeeuwse Courant (ik woon op Walcheren) heb ik zelfs hun reclame helemaal niet meer gezien.

De aanpak van de klachten door de RCC

Bij verreweg de meeste klachten heeft men zulke moeilijkheden niet. In dat geval verloopt de behandeling van de klacht redelijk vlot. Maar dat schrijft nu wel iemand die meer dan 177 klachten heeft ingediend, waarvan de grote meerderheid succesvol is verlopen. Het kan dus een kwestie van ervaring zijn.
De klager kan een klacht per brief of per e-mail indienen. Desgewenst kan men het on-line klachtenformulier gebruiken, maar het hoeft niet. Binnen enkele dagen krijgt u dan een ontvangstbericht. De RCC stuurt indien de klacht voldoet aan de vereisten en de voorzitter hem niet zelf direct afwijst een kopie van uw klacht naar de firma die op de reclame wordt vermeld. Die kan daarop reageren en een kopie van die reactie wordt naar de klager gestuurd. Dit neemt nogal wat tijd in beslag. De klager kan daar meestal niet verder op reageren. Dat mocht voorheen wel en een reactie daar weer op was ook toegestaan. Dat veroorzaakte echter vaak nodeloos lange vertragingen. Een enkele keer beseft de RCC tegenwoordig dat er wel degelijk een verdere discussie noodzakelijk is en bericht dat dan uiteraard zowel aan de klager als aan de adverteerder. Men vermeldt daarbij wel dat het maar één keer betreft.
Zowel de klager als de adverteerder krijgt een bericht over de datum van de zitting van de voltallige RCC. Zowel de klager als de adverteerder kan getuigen meebrengen, maar moeten dat wel van te voren berichten. Voor de eenvoudiger zaken beslist de voorzitter zelf over de zaak. De (voorzitter)RCC toetst of de betreffende reclame-uiting voldoet aan de regels in de Nederlandse Reclame Code (NRC). Een minder eenvoudige zaak gaat direct naar de voltallige RCC. Tegen elke uitspraak van de voorzitter van de RCC kan bezwaar bij de voltallige RCC worden gemaakt. Tegen elke uitspraak van de voltallige RCC kan beroep worden aangetekend bij het College van Beroep (CvB). Hier meer daar over.

In de meeste gevallen gehoorzaamt de adverteerder min of meer aan de uitspraak, hoewel sommigen dat op de minst veranderlijke manier doen. Dat kan de klager dan weer proberen te corrigeren door een nieuwe klacht. Bij zo’n nieuwe klacht faalt de adverteerder meestal ook weer. En soms doet de adverteerder dat rustig meerdere keren. De adverteerder kan na de eerste veroordeling door de RCC in feite rustig enige tijd fout doorgaan, want lang niet iedere klager – eerlijk gezegd zelfs ik niet altijd- gaat na een maand of zes (je moet de adverteerder de tijd geven voor het corrigeren van de foute advertentie) een nieuwe klacht indienen tegen de onveranderde foute reclame.
Recentelijk was er een erg vreemde reactie van een firma met een hoofdkantoor in Hong Kong geleid door iemand met een erg Nederlands klinkende naam. Hun Nederlandse kantoor is in Goes, dus lekker dichtbij voor mij. Hun advertenties werden door de RCC afgekeurd, maar de firma tekende geen beroep aan. Hun directeur in Hong Kong zou toch al naar Goes komen en wilde dan ook een gesprek met mij hebben. Zijn brief was in het Engels. Een beetje eigenaardig Engels, maar het zal wel Hong Kong-Engels zijn geweest. Maar ik antwoordde hem in mijn eigen Amerikaans Engels: “Ik ben 83 jaar, heb hartzwakte en knieartrose. Ik kan niet reizen, zelfs niet naar Goes, maar ook drukte thuis is me afgeraden.” Hij antwoordde dat hij mijn ziekte respecteerde en daarmee was de zaak voor mij afgelopen, al ben ik wel heel erg benieuwd hoe deze zaak verder zal gaan. De teksten van hun advertentie pagina’s op het Internet bevatten eerder nog sterkere beweringen.
Van advertenties die door de RCC twee maal waren afgekeurd worden de uitspraken door de RCC over het algemeen als persberichten (“Alerts”) gepubliceerd. Op basis van het Reglement kan de RCC het secretariaat van de Stichting Reclame Code opdracht geven de uitspraak als “Alert” onder de aandacht te brengen van een breed publiek (bij voorbeeld bij een herhaalde overtreding, of vanwege de ernst van de overtreding). Als een overtreder geen gevolg geeft aan de uitspraak (ongeacht of deze als persbericht is verspreid) dan wordt de adverteerder samen met het dossiernummer van de uitspraak geplaatst op de non-compliance lijst. Hiervan wordt ook melding gemaakt aan de ACM: de lijsten per jaar vanaf 2009. Een deel van de non-compliant firma’s blijkt nogal eens meerdere jaren op de lijst te staan.

Een hardnekkige non-compliant

microbioticumOp de website van de RCC kunt u zien dat Biotiek bv in 2013 dubbel op de lijst staat. Ineko bv, die er in 2009 op staat, is dezelfde firma; men heeft alleen de naam veranderd. Dit betreft dus drie afgekeurde reclames. Maar intussen zijn de betreffende websites wel al kaler geworden. De reclame voor Microbioticum, een dierendrankje met 40% alcohol, werd door de NVWA gereinigd, maar nog niet volledig. Daar is de NVWA nog niet aan toe gekomen. Die voor Tancosan, een mensendrankje met 42% alcohol werd eind 2009 op bevel van de IGZ ook door de NVWA gereinigd. Alle vermeldingen van medische werkzaamheden van het drankje werden verwijderd.
Deze drankjes kan men nog altijd per telefoon bestellen. Voor Tancosan wordt de prijs niet meer vermeld, maar die was voorheen € 42,37 voor een flesje van slechts 0,1 liter. Dat is dus €423,70 per liter. Een liter Bombay Sapphire met 40% alcohol en tien smaakvolle kruiden kost hier in Oost-Souburg slechts € 22,95. In Tancosan zitten veel spotgoedkope plantjes, zoals het driekleurig viooltje, rode zonnehoed, knoflook, ronde zonnedauw, kweek en kamille. Menige veeboer beschouwt kweek als een onkruid. Ik ben in een melkveedorp opgegroeid en ben het met die veeboer eens, maar mijn poes gebruikt het als een middel om de haren uit de maag te verwijderen. Dus laat ik het in mijn achtertuin maar staan. Ook vermoed ik dat Siberische ginseng, Boldo en Pau d’Arco toch niet zo heel erg duur zullen zijn.
Vergelijk eens met Microbioticum; dat is ditzelfde drankje, maar dan zonder de ronde zonnedauw en het was oorspronkelijk bestemd voor alle zoogdieren (maar niet voor de mens) en vogels. Na het bezoek van de NVWA is het alleen nog bestemd voor koeien. De prijs wordt niet opgegeven. Daarvoor moet men de zaak opbellen. De kosten waren voorheen: € 86,90 per liter, geleverd in jerrycans van 5 liter, dus €434,50 voor 1 jerrycan van 5 liter. Verzendkosten € 6,75 per 5 liter, exclusief 21% BTW. Blijkbaar wordt voor de koeien een veel goedkopere soort alcohol gebruikt dan voor mensen, want ronde zonnedauw is volgens Heukel’s Flora van Nederland helemaal niet erg zeldzaam en dus zal het ook niet erg niet erg duur zijn.
Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs voor de werkzaamheid van de beide middelen. De verkoop van beide drankjes door Biotiek lijkt daarom voor mij veel op pure oplichterij, maar waarschijnlijk is dat wettelijk niet het geval. In ieder geval is de alcohol een “werkzaam” deel van beide drankjes en misschien wel het enige werkzame deel. Maar zo duur is alcohol toch echt niet.

Literatuur

Nu ik naar het geheel van mijn RCC klachten kijk, besef ik dat een groot deel daarvan over “genees”kruiden gaat. Maar toch niet allemaal. Haaienkraakbeen is geen kruid en visolie, silicium en leem ook niet. Kruidenfirma’s komen echter verreweg het meest in mijn lijst voor. Dat is, uiteraard, omdat ik daar wel al het nodige van af wist en ik heb daarover de nodige literatuur op mijn boekenplank staan.

natural-medicines-comprehensive-databaseHet voornaamste is overigens de Natural Medicine Comprehensive Database van de Therapeutic Research Faculty te Stockton, CA, VS. Dit verstrekt uitgebreide gegevens, niet alleen over planten, maar ook over alle andere soorten van natuurlijk bronnen. Dus haaienkraakbeen, visolie, silicium en leem worden daar ook in behandeld. Hun afkomst uit de natuurgeneeskunde is hier en daar toch nog te merken. Ze zijn niettemin gebaseerd op de wetenschap en zelfs het uiterst strikt wetenschappelijke weblog Science Based Medicine gebruikt hun gegevens. Ze zijn op het Internet te bereiken, maar niet gratis. Dat komt omdat ze zelfstandig zijn. Geen subsidies van wie dan ook. Ik ben er op geabonneerd.
Het is echter niet mijn enige kennisbron. Er zijn nog veel meer naslagwerken en de nodige andere literatuur. Soms kijk ik zelfs in de “ESCOP Monographs, The Scientific Foundation for Herbal Medicinal Products”, dat ook op mijn boekenplank staat. Je verwacht dat de adverteerders van kruidengeneesmiddelen en dan speciaal indien het de fabrikant betreft, van dit boek veel gebruik zullen maken. Maar ik ben bij hun verdedigingen van hun advertenties voor natuurgeneeskruiden de titel van dit boek tot nu toe nauwelijks tegengekomen. Dat vind ik eigenlijk nog altijd heel erg vreemd.

Conclusie

Het indienen van klachten bij de RCC geeft in de regel weinig problemen, maar neemt soms wel veel tijd in beslag. Meestal ben ik het met de beslissingen eens; uiteraard niet met de afwijzingen. De RCC is geen overheidsdienst zoals de Food and Drug Administration (FDA) in de VS. Daar heb ik 18 jaar gewoond en ik was dus aan hun gewoontes gewend. Maar de RCC kan niet, zoals de FDA, naar de rechter gaan om verkoopverboden en terugbetalingen te bereiken. De RCC kan geen boetes opleggen of de verkoop verbieden. Dat desondanks een flink aantal ontvangers van hun uitspraken toch met die uitspraken rekening houdt, is zonder meer een positief effect. Dat er een klein aantal adverteerders toch fout blijft adverteren, is te vergelijken met de lieden die door de rechter veroordeeld zijn en toch met hun foute gedrag doorgaan.

Over een aantal andere klachten van Marie Prins is te lezen op de site van de Vereniging tegen de Kwakzalverij

Kontraste stelt kwakzalversmiddel MMS aan de kaak

by 97 Comments

Miracle Mineral Supplement (MMS) is een oplossing van natriumchloriet in water, die wordt ‘geactiveerd’ met citroenzuur; er ontstaat dan het bijtende chloordioxide. Vóór die ‘activering’ is het gewoon bleekmiddel. De bedenker, Jim Humble, claimt dat het talloze ziekten kan genezen: kanker, HIV, hepatitis en autisme om er maar een paar te noemen. Er is geen enkele reden om te denken dat dat mogelijk zou zijn met een middel als MMS. Er is ook geen enkel klinische test die een positief resultaat laat zien. Het Duitse onderzoeks-journalistieke programma Kontraste geeft een kijkje in de keuken van de beweging van Humble die nogal sekte-achtige overkomt.

Aanleiding voor de programma’s was een conferentie van de MMS-beweging die in april in Hannover plaatsvond. In de eerste uitzending komt ook de Zwarte Zalf aan de orde, die vaak door dezelfde personen wordt geleverd die ook MMS aan de man brengen.

In het vervolg dat op 26 juni uitgezonden werd, komt ook de proef met MMS tegen malaria in Oeganda aan de orde, waarover ik eerder schreef op Kloptdatwel in Grof schandaal: MMS kwakzalvers doen alsof ze malaria kunnen genezen in Oeganda en Nieuwe video van dubieuze test met MMS tegen malaria in Oeganda.

Misschien dat de journalisten doorgraven en uit kunnen vinden hoe dat in Oeganda precies is verlopen. Ik heb daar wel een aardig beeld van, maar doordat het Oegandese Rode Kruis de zaak in de doofpot lijkt te hebben gestopt, heb ik er geen honderd procent zekerheid over. De man achter deze onfrisse praktijken, Leo Koehof, heeft naar eigen zeggen afgelopen najaar in Oeganda in het geniep een soortgelijke test gedaan bij een weeshuis (na te lezen op zijn Google+ site, berichten van oktober 2013). Daar zou ook een video van gemaakt zijn, maar die heb ik nog nergens zien opduiken. Hopelijk kunnen zijn praktijken in Afrika gestopt worden nu er met deze uitzending meer aandacht voor komt.

Links

 

Floww Health Technology – niet te geloven!

by 99 Comments

Engels - UK vlag 30x24

Bijna twee jaar terug schreef Martin Bier op Kloptdatwel een blog over Floww, een bedrijf dat bioresonantiedruppels leverde tegen de vermeende schadelijke effecten van straling van mobiele telefoons en andere bronnen. De producten van Floww zouden de gevaarlijke, onnatuurlijke straling omzetten in lichaamsvriendelijke straling. Intussen zijn de druppels verdwenen uit het assortiment, maar het bedrijf breidt zijn activiteiten uit met leveranciers in diverse landen. Ook wordt er onderzoek verricht in opdracht van Floww om te laten zien dat de producten werken. Tijd om nog eens te kijken naar de ongelooflijke technologie van Floww.

floww640x250

Van de  Floww-website:

Floww® Health Technology is ontwikkeld door de Nederlander Jim Wagenaar. Hij voorzag in de jaren negentig een onomkeerbare toename van de hoeveelheid elektromagnetische straling. Ook constateerde hij dat er steeds meer mensen gezondheidsklachten hadden die zij aan deze straling toeschreven. In de wetenschap dat het menselijk lichaam zelf ook beschikt over een heel scala aan frequenties, bedacht hij dat straling van buiten mogelijk kon worden omgezet in deze lichaamseigen frequenties. Op basis van deze unieke gedachte ontwikkelde hij Floww® Health Technology.

De producten die aangeboden worden, lopen uiteen van de mobileFloww voor 49 euro, die je op je mobiele telefoon moet plakken, tot de homeFloww set voor slechts 1.350 euro. De bioresonantiedruppels zijn blijkbaar verdwenen uit het assortiment. Die werden specifiek samengesteld nadat je een wangslijmmonster instuurde dat “radiësthetisch” werd geanalyseerd. Blijkbaar is het volgens Floww niet meer nodig om op de persoon afgestemde spullen te leveren en moeten we het doen met one size frequency fits all. Misschien waren de regels voor middelen die je in moet nemen of die persoonlijke analyse ook wel een te grote belemmering voor een bedrijf dat de ambitie heeft snel internationaal aan de weg te timmeren.

‘Wetenschappelijk’ artikel

Op de pagina ‘Hoe het werkt‘ krijgen we een samenvatting voorgeschoteld van een artikel dat verscheen in het Tijdschrift voor Integrale Geneeskunde. Floww is daar blijkbaar nogal mee in z’n nopjes, want ze hebben er ook een Engelse vertaling van laten maken.

Samenvattend kan de werking van Floww het meest eenvoudig worden begrepen als die van een elektronische transformator. Externe straling in een breed golflengtebereik wordt door het circuit omgevormd in een specifiek, consistent elektromagnetisch veld. De benodigde energie voor het genereren van dit veld wordt dus geleverd door de in de omgeving aanwezige straling. Er is een dosis-respons relatie tussen de intensiteit van de omgevingsstraling en de veldsterkte van het Floww-veld. Dus hoe krachtiger de straling, hoe hoger de intensiteit van het door Floww-apparatuur geproduceerde veld.

Cruciaal elektronisch onderdeel van de Floww producten
Cruciaal elektronisch onderdeel van de Floww producten

Het cruciale elektronische onderdeel kun hier rechts zien. Maar hoe gaat dat Floww-veld nu iets doen met je lichaam? Volgens uitvinder Wagenaar, beïnvloedt het niet de elektromagnetische velden, die de schadelijke effecten veroorzaken waartegen de Flow-producten je zouden moeten beschermen. Dat maakt de technologie natuurlijk aantrekkelijk, je kunt er gewoon mee door blijven bellen 😉
Wagenaar’s hypothese voor de werking is: “dat de integriteit van het biologische systeem zodanig toeneemt dat de straling geen schade meer veroorzaakt.” De auteur van het artikel stelt nu een aantal redelijke vragen: “Hoe kan een zo zwak elektromagnetisch signaal als deze apparatuur produceert, a-priori ook maar enig effect hebben op biologische systemen?” en “Op welke manier zou het elektromagnetische veld dat Floww-apparatuur produceert, de weerstand van het lichaam tegen straling kunnen verhogen?”
“Om deze vragen te kunnen beantwoorden”, vervolgt hij “moet een mechanisme worden betrokken waarmee straling invloed uitoefent op biologische systemen, waaraan bij het tot dusver uitgevoerde onderzoek naar de schadelijke effecten van straling nog vrijwel geen enkele aandacht is besteed” Oh, laat maar eens zien dan.

In het artikel volgt nu echter de ene pseudowetenschappelijke theorie na de andere. We leren iets over resonatoren en de ‘Q-factor’; geen onbekende zaken, maar in biologische systemen zou er iets heel speciaals aan de hand zijn:

De kwaliteitsfactor van biologische resonatoren overtreft daarmee die van de meest geavanceerde technische systemen op basis van supergeleiding, met een factor van maar liefst 1010. En dat bij lichaamstemperatuur! In biologische resonantiesystemen moet dus een vorm van geleiding voorkomen die in de techniek vooralsnog volkomen onbekend is.

Dat wordt gevolgd door iets over het informatiesysteem van de natuur:

Met de voorgaande gegevens laat de contour van het informatiesysteem van de biofysische regulatie zich inkleuren. Het heeft een fysiologisch frequentiebereik dat zich traploos uitstrekt van minder dan 1 Hz tot meer dan 1016 Hz. Het is niet onwaarschijnlijk dat het over dit gehele frequentiebereik met coherente gepulseerde lasersignalen werkt. Dit terwijl technische lasers doorgaans slechts één, hoogstens enkele golflengtes hebben. Het biologische informatiesysteem is uitgerust met resonantiesystemen met een kwaliteitsfactor van  1018 . Dus tienmiljard maal sensitiever en specifieker (selectiever) dan het meest geavanceerde technische meetapparaat op basis van supergeleiding.

Deze wetenschappelijk klinkende zinnen zouden moeten helpen om de twee eerder gestelde vragen te beantwoorden:

De twee resterende vragen rond de fysische dilemma’s bij de werking van Floww-technologie kunnen nu ook worden beantwoord. De eerste was: Hoe kan een zo zwak elektromagnetisch signaal effect hebben op biologische systemen? Dit laat zich verklaren uit de extreme gevoeligheid van de resonantiesystemen waar het organisme over beschikt. De Q-factor van de lichaamseigen trillingssystemen, maar liefst een factor 1010 hoger dan waar technische systemen onder supergeleiding toe in staat zijn, is moeiteloos afgestemd op intensiteiten zoals die van het Flowwveld.
Dan de tweede vraag: Hoe kan het dat de negatieve effecten van externe stralingsbelasting door het Floww-veld teniet worden gedaan, terwijl de Floww-producten schadelijke straling in het geheel niet afschermen? De gebleken positieve werking van het Floww-veld op biologische systemen zegt eigenlijk automatisch dat de karakteristieken van Floww-trillingen binnen fysiologische Adeyvensters vallen. Als dat niet zo zou zijn, zou het Floww-veld geen enkel effect kunnen hebben.

Die laatste twee zinnen vormen een soort logische puzzel. Het lijkt een cirkelargument. Eigenlijk wordt ons hier voorgehouden dat het Floww-veld wel moet werken via dat zeer speculatieve mechanisme (Adey windows), want de auteur kan niets anders verzinnen. Punt. Tsja, dat ‘Als dat niet zo zou zijn’-stukje is natuurlijk niet echt problematisch, als je in bereid bent om open te staan voor de waarschijnlijkheid dat er helemaal geen echte effecten van de Floww-producten te verwachten zijn. Voor de ‘gebleken positieve werking’ moeten we kijken naar ander onderzoek dat aangehaald wordt op de Floww-website.

Onderzoeksinstituut Soffos

Floww gaf onderzoeksinstituut Soffos opdracht een doorlopend onderzoek te doen onder de kopers van de Floww-producten. Soffos is een klein bureautje van  dr. Marij Schüssler-van Hees, die voorheen een carrière in farmacie opbouwde. Ze geeft aan het ‘Black Box model’ te gebruiken, wat inhoudt dat ze niet uitzoekt hoe een behandeling mogelijk zou kunnen werken, maar alleen kijkt naar de effecten die toegeschreven worden aan die behandeling. Een perfecte keuze om producten te ‘testen’ waarvan de vermeende werking niet op wetenschappelijke verantwoorde manier verklaard kan worden. Een vertrouwelijk rapport met de voorlopige resultaten van het onderzoek staat op de website [update 16/4/2016: file staat niet meer op de site, kopie desgewenst verkrijgbaar via de redactie]:

This quality of life questionnaire(SF-36) measures the state of health of the client at a certain moment in time and identifies which products of Floww Health Technology are used during which period. The following health aspects are measured: general perception of health, health changes, physical functioning, emotional functioning, social functioning, mental health, vitality and freedom of pain. By asking the client to complete a questionnaire at various points in time, the effect of the use of Floww products becomes visible.

Dit is natuurlijk een vrij onzinnig onderzoek. Je kunt zo’n apparaat helemaal niet testen zonder controlegroep die een placeboversie gebruikt, goede blindering en fatsoenlijke statistische analyse, zeker wanneer het allemaal om subjectieve uitkomstmaten gaat. Verspilde moeite, maar je kunt het natuurlijk wel goed gebruiken in je marketing.

Professor Anna van Wersch

Iets serieuzer lijkt het onderzoek van een echte wetenschapper, professor Anna van Wersch. Zij is “hoogleraar aan de Teesside University in Middlesbrough, Engeland, en een autoriteit binnen haar vakgebied, de gezondheidspsychologie”, vertelt de Floww website. Aan haar vroeg Floww om de werking van de Floww-producten te onderzoeken door te kijken naar effecten op bloed. In de volgende video laat zij haar eigen bloed onderzoeken als een soort pilot voor het onderzoek:

Dus hier zien we een hoogleraar psychologie die gelooft dat Levend Bloed Analyse betrouwbare resultaten geeft. Misschien is het gewoon haar onbekendheid met al die pseudowetenschappelijke diagnostische apparaten die kwakzalvers over de hele wereld gebruiken. Ik stuurde haar een e-mail waarin ik mijn zorg over het onderzoek uitsprak en haar wees op goede informatie over deze materie. Dat was een paar maanden terug. Ik heb haar later nog een herinnering gestuurd, maar kreeg tot dusver geen enkele reactie. De Engelse versie van het blog vertelt: ‘The full results and an extensive research report are expected in May’, maar dat lijkt dus wat vertraagd te zijn. [3-3-2015: Zie update]

Testimonials

Nog meer leuks op de Floww-website? Ja hoor, ze hebben nu testimonials, ook van beroepsmatige gebruikers. Zoals Ben Smith, een professionele rugbyspeler uit Australië! Die zal zeker wat weten van elektromagnetische velden, omdat de meeste rugbyspelers Down Under bekend staan vanwege hun universitaire … nou ja, laten we maar even verder op dat lijstje kijken. Kijk, een dokter: N. Westerman – maar ja, die doet aan acupunctuur en zit in de biofysische geneeskunde en schreef overigens dat niet zo indrukwekkende artikel waarover ik het hierboven had. Die kunnen we maar beter overslaan, niet? Daar zien we nog een echte medicus: V. Schechtl – Chamorro Monsted, gynaecoloog – die weet misschien best wat van lichamelijke trillingen!? – oh, en ze is de echtgenote van Marc Schechtl, oprichter en CEO van Floww … Erg overtuigend allemaal …

Zaakjes doen

De Floww-producten verschillen niet wezenlijk van al die andere onzinproducten die verkocht worden ter bescherming tegen die vermeende schadelijke effecten van de elektromagnetische velden. Mij valt wel op dat het bedrijf in alle facetten zeer professioneel overkomt. Als het om een normaal product zou gaan, lijken mij alle ondernomen stappen bedrijfsmatig gezien, redelijk. Dat komt vermoedelijk doordat de CEO van Floww, Marc Schechtl, geen achtergrond heeft in de alternatieve gezondheidszorg (hij was fiscalist en universitair docent). En samen met zijn broer, Daniël Schechtl (die op mij overkomt alsof hij een opleiding bedrijfskunde of iets dergelijks achter de kiezen heeft), lijken ze goed in de smiezen te hebben hoe je een bedrijf opzet. Dat het een bedrijf gebaseerd op pseudowetenschappelijke onzin is geworden, is misschien slechts toeval.
Ze hebben ook steun gehad van Syntens, een overheidsstichting die opgezet was om startende ondernemers op weg te helpen (sinds kort geïntegreerd in de Kamer van Koophandel). Floww wist het zelfs tot één van de laatste kandidaten van een bedrijfscompetitie gesponsord door Shell te schoppen (LiveWire Award). Daar was ik ten tijde van het artikel van Marin Bier achtergekomen (zie de commentaren) en heb daarover ook contact gehad met Syntens. Ik vroeg ze hoe ze nu met dit soort zaken omgaan. Dat ze bij Syntens niet meteen doorhadden dat het hier om onzinproducten gaat, kon ik nog indenken, maar de reactie op mijn vraag of ze er nu wel iets aan gingen doen, verbaasde me nogal: ‘de markt zal uiteindelijk wel uitmaken of er bestaansrecht is voor dergelijke producten”, of iets van die strekking. In ieder geval geen enkele indicatie dat ze ook maar enige verantwoordelijkheid voelden om potentiële klanten van Floww te beschermen tegen hun reclamepraatjes waarin nu ook de goede prestatie in die bedrijfscompetitie en de 62e plek in de MKB innovatie top 100  2012 figureren. Maar misschien had Syntens nooit gedacht dat zoiets zou kunnen gebeuren en was de adviseur in verlegenheid vanwege het ontbreken aan procedures hiervoor en had ie niet veel trek om zijn manager te gaan vertellen dat er mogelijk ‘een klein probleempje’ was ontstaan.

Update 3-3-2015

Op de website van Floww staat inmiddels een verslagje van het onderzoek van prof. Van Wersch dat hierboven is besproken. Wie het goed leest, komt waarschijnlijk tot de conclusie dat er helemaal niets uit het dubbelblinde onderzoek naar voren kwam dat als positief voor de producten van Floww gepresenteerd kon worden. Van Wersch wijst op ‘verstorende variabelen die de uitkomsten van het onderzoek vertroebelden’:

Zij kregen Floww-producten, al dan niet werkzaam, maar gingen tegelijkertijd hun voeding- en drinkgewoontes veranderen, alsof het onderzoek voor hen het startsein was voor een grote schoonmaak. Ze  gingen sporten, naar yoga, mindfulness, rebirthing, … Alles om zich maar lekker te voelen. In beide groepen gingen de deelnemers zoveel doen, dat door het bos niet meer zichtbaar was welk effect Floww nou eigenlijk had. Het geeft wel aan hoe wanhopig deze mensen zijn.

Onderzoek naar homeopathie bij PMS: een postume belediging

by 90 Comments

Onderzoek naar homeopathie bij PMS: een postume belediging 1
Cees Renckens schrijft columns voor Kloptdatwel. Van 1988 tot 2011 was hij voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Foto: Vivian Oei.

Hoewel een recente oprisping van ZonMW [1] misschien anders doet vermoeden: van overheidswege wordt nog nauwelijks geld beschikbaar gesteld voor wetenschappelijk onderzoek van de absurditeiten uit de alternatieve geneeskunde.
Lentis subsidieerde het onderzoek naar integratieve psychiatrie van Hoenders, het Louis Bolk Instituut (antroposofen met een RK directeur) haalde geld binnen van het Fonds Patiënt Gebonden Onderzoek PGO om onderzoek te doen naar de ‘integratieve’ aanpak van reumatische aandoeningen als reumatoïde artritis, artrose en fibromyalgie, maar verder zijn de spaarzame onderzoeksinspanningen van de alternatieve sector in ons land afhankelijk van particuliere geldstromen.
Dat twee buitenlandse homeopathie clubs en de Koninklijke Vereniging Homeopathie Nederland (de patiëntenvereniging) het PMS-onderzoek van oud VHAN-voorzitster Christien Klein-Laansma subsidieerden, dat mag geen verrassing zijn, maar toen ik mij verdiepte in de details van dit baanbrekende onderzoeksproject [2], stuitte ik op een onaangename verrassing.

Klein blijkt voor haar onzinnige onderzoek ook subsidie te hebben ontvangen uit het Dr. Hilly de Roever-Bonnet Fonds [3], genoemd naar de vooraanstaande parasitoloog met die naam, die ik in de jaren zeventig herhaaldelijk meemaakte in de Amsterdamse Vrouwenkliniek. Zij kwam daar regelmatig in consult vanwege haar grote expertise op het gebied van toxoplasmose, een infectieziekte die gevaarlijk kan zijn voor het ongeboren kind. Mevrouw de Roever (1915-2004) was een onberispelijk wetenschapster, verbonden aan het Tropen Instituut, en zij zou het verschrikkelijk gevonden hebben te moeten vernemen, dat er door het bestuur van het naar haar genoemde fonds, vigerend binnen de gelederen van de Vereniging Nederlandse Vrouwelijke Artsen, geld beschikbaar is gesteld ten behoeve van onderzoek naar de werkzaamheid van homeopathie. Van alternatieve smetten was zij beslist volledig vrij.

Over het onderzoek kunnen wij kort zijn. Waarom is het onzinnig? Zoals sommigen al langer vermoedden, maar recent door een groep (vrouwelijke) onderzoekers ondubbelzinnig werd aangetoond: het Premenstrueel Syndroom (PMS) bestaat niet [4]. Er is daarom natuurlijk ook, anders dan mijn gynaecologenberoepsvereniging NVOG helaas nog steeds in haar richtlijn beweert, geen werkzame therapie mogelijk. Zo’n constatering leidt altijd en dus ook bij PMS tot grote opwinding bij kwakzalvers, die dol zijn op de patiëntencategorie ‘regulier niet behandelbaar’.
Het bij PMS ontbreken van een goed gedefinieerde patiëntengroep maakt gerandomiseerd effectiviteitsonderzoek alleen al zinloos en die zinloosheid wordt nog eens gekwadrateerd, omdat er een absurde therapie als de homeopathie wordt onderzocht. Geen hond buiten de homeopathische wereld zal zich iets gelegen laten liggen aan de ongetwijfeld positieve uitkomst van deze ‘multinationale semi-gestandaardiseerde gerandomiseerde trial’, waarvan het protocol dit voorjaar werd bekend gemaakt op de website van het Homeopathy Research Institute [5] en in Homeopathy, een Engelstalig tijdschrift [6]. Men hoopt in Nederland, Duitsland en Zweden voldoende PMS-vrouwen te kunnen includeren en die worden dan in twee groepen verdeeld: beide krijgen ‘gebruikelijke behandeling en uitleg’ van de huisarts, maar de helft krijgt daarnaast en homeopathische middel naar keuze van de arts. Ernst toonde al eens aan dat deze proefopzet met zekerheid leidt tot positieve uitkomsten voor het alternatieve middel, al was het alleen maar vanwege het ontbreken van een controlegroep [7]. De groep die naast de gewone (altijd zeer teleurstellende) ‘behandeling’ extra aandacht en contacten krijgt en veelal hoge verwachtingen zal hebben van de homeopathie, die groep zal veel beter af zijn.
Klein c.s. voelen zich natuurlijk ook aangemoedigd door een Frans onderzoek uit 2013 onder maar liefst 23 vrouwen met PMS, die bijna allemaal Folliculinum 15C of 30C kregen met verbluffend succes (p< 0,0001) [8]. Niet onverdienstelijk, maar ik acht voor het onderzoek van Klein c.s. een significantieniveau van p< 0,00001 zeker haalbaar. We zullen helaas tot 2015 moeten wachten voor er resultaten bekend zijn. En mevrouw dr. de Roever-Bonnet draait zich intussen gedurig om in haar graf.

Bronnen

  1. http://www.zonmw.nl/uploads/tx_vipublicaties/defsignalement0703.pdf
  2. http://www.pmsresearch.nl
  3. http://www.vnva.nl/commissie-hilly-de-roever-bonnet-fonds
  4. https://kloptdatwel.nl/2012/11/19/wil-het-premenstrueel-syndroom-s-v-p-afscheid-nemen/
  5. http://www.homeoinst.org/sites/default/files/uploads/u-3/HRI_ResearchArticle_23_Klein-Laansma%26Jong_PMS.pdf
  6. Christien Klein-Laansma, Jean Pierre Jansen, Anita van Tilborgh, Marja van Vliet, et al. Towards an evidence-based homeopathic treatment for PMS.  Homeopathy 2014;103(1):72-73 [link]
  7. http://edzardernst.com/2012/11/no-negatives-please-we-are-alternative/
  8. Danno K, Colas A, Terzan L, Bordet MF. Homeopathic treatment of premenstrual syndrome: a case series. Homeopathy 2013;102(1):59-65. [link]

Fillers en het gat in de Wet BIG

by 26 Comments

Vormen schoonheidsspecialisten tegenwoordig de gevaarlijkste kwakzalvers van Nederland? Je zou het bijna gaan denken als je kijkt naar de strafrechtelijke uitspraken van de maand mei. Eerst werd schoonheidsspecialiste Rineke van den Berg met haar zwarte zalf veroordeeld tot een voorwaardelijke taakstraf van 120 uur wegens overtreding van de Geneesmiddelenwet. En enkele weken later volgde de veroordeling van schoonheidsspecialiste Emel van S. wegens onder meer (zware) mishandeling, oplichting, valsheid in geschrifte en overtreding van de Geneesmiddelenwet.

Anders dan in de zaak van Van den Berg hadden zich dit keer wel slachtoffers gemeld, in totaal veertien. Van S. had bij twee van hen de tepels en het gezicht bewerkt met een tatoeageapparaat en bij dertien van de veertien fillers ingespoten in onder meer billen, borsten en/of lippen. Dit was tamelijk gruwelijk misgegaan en leverde Van S. een gevangenisstraf van twee jaar op (waarvan acht maanden voorwaardelijk). Eén belangrijk punt kon echter niet bewezen worden: overtreding van de Wet BIG door het verrichten van voorbehouden handelingen.

De uitspraak van de Rechtbank Den Haag van 27 mei 2014 leest als een horrorroman. Per slachtoffer wordt de ontvangen ‘behandeling’ uitgebreid beschreven, gevolgd door verhalen over hevige pijn, abcessen, ontstekingen, bulten, pus en in enkele gevallen niet meer geheel te herstellen letsel. Wie geen zin heeft het allemaal te lezen – het vonnis beslaat 48 pagina’s – kan de uitzending van Undercover in Nederland (vanaf ongeveer 21:30) van oktober vorig jaar terugzien, waarin medewerkers van Alberto Stegeman met de verborgen camera bij Van S. op bezoek gaan. Stegeman had parallel aan het politieonderzoek en onafhankelijk daarvan een eigen onderzoek gestart en mocht uiteindelijk bij de aanhouding aanwezig zijn.

Injecteren in een puur cosmetische context: geen voorbehouden handeling (foto: Biggishben, CC-licentie)
Injecteren in een puur cosmetische context: geen voorbehouden handeling (foto: Biggishben, CC-licentie)

De rechtbank stelt onder meer vast dat de schoonheidsspecialiste enkel over een economische opleiding beschikte, alleen contante betaling accepteerde en haar klanten geen factuur gaf. Ook constateert de rechtbank dat verdachte niet meer over een tatoeëervergunning beschikte. Deze is vereist op grond van het Warenwetbesluit tatoeëren en piercen, maar verlenging van de vergunning was geweigerd vanwege door de GGD geconstateerde wantoestanden . Verder stelt de rechtbank dat verdachte zich uitsluitend heeft laten leiden door haar eigen financiële gewin. Daarbij rekent de rechtbank het haar zwaar aan dat zij geen berouw toont over haar gedrag en – integendeel – de schuld bij de slachtoffers en hun medische behandelaars legt. Naast een gevangenisstraf legt de rechtbank Van S. als bijzondere voorwaarde op dat ze zich vijf jaar lang niet bezig mag houden met behandelingen als schoonheidsspecialiste. Voor strafvermindering vanwege de uitzending van Undercover in Nederland zag de rechtbank geen grond.

Zoals wel vaker gebeurt in zaken waarin heel veel feiten ten laste gelegd zijn, kon niet ieder afzonderlijk feit bewezen worden. Als onderdeel van het delict mishandeling was ten laste gelegd dat Van S. artikel 35 van de Wet BIG (Wet van 11 november 1993) had overtreden. Dit artikel verbiedt onbevoegden om zogenaamde voorbehouden handelingen te verrichten. Artikel 36, vijfde lid, van de wet merkt “het geven van injekties” aan als een voorbehouden handeling, maar de rechtbank acht de Wet BIG niet van toepassing op het injecteren van fillers, omdat de behandeling geen betrekking heeft op het verlenen van zorg, maar een medisch niet-noodzakelijke, cosmetische ingreep betreft:

“Het tweede gedachtestreepje bevat het verwijt dat verdachte meermalen een handeling (injecteren) heeft verricht die op grond van de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg is voorbehouden aan een geregistreerde zorgverlener. Uit de tekst van de wet en de parlementaire geschiedenis blijkt echter dat de wet slechts ziet op handelingen die er toe strekken de gezondheid van de betrokkene te bevorderen en/of te bewaken en dat de wetgever niet heeft beoogd niet medisch noodzakelijke, cosmetische ingrepen (waaronder cosmetische injecties) onder het toepassingsbereik van de wet te scharen. Minister Schippers van Volksgezondheid heeft bij brief van 21 oktober 2013 de Tweede Kamer bericht dat ook zij de wet aldus interpreteert en overigens opgemerkt dat zij in dit beperkte toepassingsbereik van de wet aanleiding heeft gezien een wetswijziging te initiëren. Gelet hierop kan ook het tweede gedachtestreepje niet bewezen worden verklaard.”

De rechtbank is hier iets te stellig. In de genoemde brief stelt de minister dat cosmetische ingrepen in strikte zin geen zorg zijn, en dat het daarom onduidelijk is of de Wet BIG van toepassing is. De minister:

“Een derde knelpunt is het feit dat in een enkel geval injecties met fillers uitgevoerd worden door schoonheidsspecialisten. Injecteren is weliswaar een voorbehouden handeling conform de Wet BIG, maar deze wet is gericht op handelingen met een gezondheidskundig doel. Bij strikte interpretatie van de Wet BIG zou het verbod op het uitvoeren van voorbehouden handelingen niet gelden voor cosmetische ingrepen. Dit is echter niet wenselijk vanuit het doel van de Wet BIG, namelijk bescherming tegen ondeskundig handelen.”

(…)

“De onduidelijkheid in de Wet BIG, of het verbod op het verrichten van voorbehouden handelingen door onbevoegden ook geldt voor handelingen die niet met een gezondheidskundig doel verricht worden, blijft hiermee bestaan. De Wkkgz stelt immers eisen aan zorgaanbieders, maar gaat niet over specifieke handelingen. Ik wil dat er geen twijfel over bestaat dat bepaalde risicovolle handelingen alleen door bevoegden verricht mogen worden. Ik zal daarom de Wet BIG zodanig aanpassen dat deze handelingen alleen nog door bevoegden (zoals omschreven in de Wet BIG) verricht kunnen worden. Bij risicovolle handelingen denk ik in ieder geval aan het injecteren van fillers, daarnaast overweeg ik laseren als voorbehouden handeling aan te merken.”

Er is inderdaad wel reden voor twijfel. Artikel 1 van de Wet BIG spreekt in het eerste lid bijvoorbeeld van handelingen op het gebied van de individuele gezondheidszorg “ertoe strekkende diens gezondheid te bevorderen of te bewaken”, terwijl het tweede lid een reeks “handelingen op het gebied van de geneeskunst” opsomt waar puur cosmetische ingrepen moeilijk in te plaatsen zijn. Als sprake is van een onduidelijke wet, dient een verdachte het voordeel van de twijfel te krijgen en moet vrijspraak volgen. De uitspraak van de rechtbank is op dat punt correct. Overigens heeft Emel van S. er niet veel aan, want de rechtbank overweegt nog expliciet dat “het feit dat het injecteren formeel geen voorbehouden handeling in de zin van de Wet BIG betreft, niet met zich brengt dat een ieder straffeloos over kan gaan tot het geven van injecties”. Van mishandeling in de zin van het Wetboek van Strafrecht is nog steeds sprake.

Fillers en het gat in de Wet BIG 2
Geen voorbehouden handeling, wel gevangenisstraf wegens mishandeling. En oplichting. En valsheid in geschrifte. En overtreding van de Geneesmiddelenwet.
(foto: China Crisis | Wikimedia Commons)

De uitspraak heeft wel tot gevolg dat ook de andere in artikel 36 van de Wet BIG genoemde voorbehouden handelingen gewoon door schoonheidsspecialisten (en andere niet-artsen) verricht mogen worden als ze louter met een cosmetisch doel worden uitgevoerd. Bij de meeste van de in het artikel genoemde verrichtingen is het nauwelijks denkbaar dat zoiets zou gebeuren (endoscopieën, katheterisaties), maar bijvoorbeeld wel bij cosmetische operaties die onder “heelkundige handelingen” in artikel 36, eerste lid, vallen. Een cosmetische reconstructie bij een slachtoffer met brandwonden of bij iemand die een borstamputatie heeft moeten ondergaan mag alleen door een voldoende bekwame arts uitgevoerd worden, want er is ten minste deels sprake van bevordering van de gezondheid (zie ook de brief van de minister), maar in theorie zou een schoonheidsspecialiste een puur cosmetische ooglid- of schaamlipcorrectie, dan wel een puur cosmetische borstvergroting of een penisverlenging mogen uitvoeren. Althans, de Wet BIG verzet zich daar niet tegen (het levert zeer waarschijnlijk wel weer – zware – mishandeling op). Je moet er toch niet aan denken dat dit echt gebeurt.

De kans daarop is gelukkig extreem klein. Minister Schippers heeft tegelijk met haar brief van 21 oktober 2013 een rapport aan de Tweede Kamer aangeboden waarin de cosmetische sector in Nederland in kaart wordt gebracht. Daaruit blijkt dat operatieve ingrepen uitsluitend door artsen (van diverse pluimage) worden uitgevoerd. Ook met betrekking tot het inspuiten van fillers lijkt de casus van Emel van S. (gelukkig) tamelijk uitzonderlijk te zijn geweest. Het rapport concludeerde dat het injecteren van stoffen als hyaluronzuur en botox slechts “in een enkel geval” door een schoonheidsspecialist gebeurt. Voor de minister is dit niettemin aanleiding een wetswijziging te initiëren zodat in de toekomst ook voor de cosmetische sector het injecteren als een voorbehouden handeling geldt. Eind maart van dit jaar heeft de minister bovendien de Tweede Kamer geschreven dat zij definitief besloten heeft ook behandelingen met een laser, bijvoorbeeld voor het verwijderen van tatoeages, als voorbehouden handelingen aan te merken. Het wachten is nu op een wetsvoorstel en dan is het parlement aan zet. Na de wetswijziging heeft de Inspectie voor de Gezondheidszorg meer mogelijkheden voor toezicht op risicovolle cosmetische ingrepen. Bovendien geldt dat wie dan nog als onbevoegde schoonspecialist fillers injecteert een bestuurlijke boete opgelegd kan krijgen als bedoeld in artikel 100 van de Wet BIG.