Wilchlet ken je het fmeenoen dat je een wrood neit heemalal jiust heoft te splleen om wat je srijchft tcoh laasbeer te mekan.
Bekijk in dat geval onderstaande video eens
Het ligt er dus maar aan in hoeverre je een woord door elkaar husselt. En hoewel ik vast weleens een dt-fout maak, berust ik in het feit dat ik daar niemand mee belemmer om toch de boodschap uit mijn teksten te kunnenhalen.
Jomanda is in hoger beroep vrijgesproken door het Hof. Dat meldde nos.nl op 17 december 2010. Jomanda stond terecht voor haar betrokkenheid bij de dood van actrice Sylvia Millecam. De NOS lichtte eerder de eis van het Openbaar Ministerie als volgt toe:
“Volgens het OM heeft Jomanda een grote rol gespeeld in de overtuiging van Millecam dat ze geen borstkanker had, maar een bacteriële infectie. Ook twee alternatieve artsen bevestigden dat. Hun handelen leidde volgens het OM tot het uitstellen van een adequate behandeling met uiteindelijk de dood als gevolg”.
Het Hof heeft de redenering van het OM dus niet gevolgd. De uitspraak van het Hof is te vinden op rechtspraak.nl. Op 16 november beschreven we in kloptdatwel in het kort de voorgeschiedenis, klik hier.
Het Hof licht toe dat alleen beoordeeld is of Jomanda opzettelijk de gezondheid van Millecam heeft benadeeld. Lichtere vergrijpen zoals gezondheidsschade door schuld konden niet worden beoordeeld omdat deze al waren verjaard. Omdat het Hof niet bewezen acht dat Jomanda Millecam heeft afgehouden van reguliere zorg, komt het Hof tot de conclusie van vrijspraak. De uitspraak wordt verder als volgt toegelicht:
“Het hof heeft vastgesteld dat de wet (in het bijzonder de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg) niet verbiedt dat een niet-arts raad en bijstand geeft op medisch terrein. Dat mag zelfs als die persoon totaal niet medisch deskundig is, zoals Jomanda. Dit mag alleen zolang door haar raad en bijstand maar geen (aanmerkelijke kans op) schade aan de gezondheid wordt veroorzaakt. Het risico op schade door advies van een niet-arts is bij een ernstige ziekte in het algemeen groot. Ook bij Jomanda – die zichzelf genezend medium noemt – is dat zo, omdat zij op medisch gebied in het geheel niet deskundig is”. … “Als een alternatief genezer bij zijn adviezen tegelijk adviseert een arts te bezoeken, zal – ook al zijn die adviezen op zichzelf mogelijk schadelijk – niet snel sprake zijn van een opzettelijke benadeling van de gezondheid”.
Twee alternatieve artsen zijn wel veroordeeld tot een voorwaardelijke straf voor hun betrokkenheid bij de dood van Millecam. Skepsis en de Vereniging tegen de Kwakzalverij waren van mening dat Millecam keer op keer was voorgehouden dat ze niet aan kanker leed. Millecam raakte hiervan overtuigd en dit heeft tot haar dood geleid omdat ze zich onttrok aan de juiste behandeling.
Het is te hopen dat de uitspraak er toe leidt dat in de Wet betere waarborgen worden opgenomen om patiënten van alternatieve behandelaars te beschermen. Het lijkt ons dat die bescherming op dit moment behoorlijk tekort schiet.
Voor wie meer achtergronden wil – op het Skepsis blog heeft Jan Willem Nienhuys een overzichtsartikel over de zaak Millecam geschreven, klik hier.
Als psychologie student en student-lid van het NIP kreeg ik het volgende bericht binnen:
(meer informatie op de Facebook pagina van het SPS-NIP)
Interessant lijkt me, ik vind de docu’s van Louis Theroux altijd leuk om naar te kijken en ik ben benieuwd wat de nieuwste ontwikkelingen zijn wat betreft ADHD-medicatie. Ik ben alleen erg verbaasd dat homeopaat Gerda Zaalberg ook haar visie komt geven. Wat een homeopaat kan toevoegen aan een wetenschappelijke discussie over medicatie bij ADHD is mij een raadsel.
Voor degene die onbekend zijn met homeopathie, hier kort de drie principes waar homeopathie zich op baseert:
* Hoe sterker verdund, hoe sterker de werking: men neemt 1 druppel van een werkzame stof en mengt dit met 99 druppels water: een 1C verdunning. we hebben nu dus 99% water. Daarvan nemen we weer 1 druppel en mengen die weer met 99 druppels water: een 2C verdunning en nu hebben we 99,99% water. De meeste homeopathische middelen zitten rond de 6C (99,9999999999% water) en de ‘sterkste’ homeopatische middelen gaan tot 30C en soms nog verder. Het is dan allang niet meer mogelijk om enig verschil te vinden met gewoon water. Vanaf ongeveer 12C zit er namelijk zelfs niet meer één molecuul van de originele stof in het water.
* Schudden: door het middel ritualistisch te schudden zou het zijn werkzaamheid krijgen.
* Het gelijkende wordt door het gelijkende genezen: als je van een ui traanogen krijgt, dan zou een verdunning van een ui je genezen wanneer je door bijvoorbeeld hooikoorts last van traanogen krijgt. Of stoffen gelijkende symptomen teweegbrengen wordt bepaald door eveneens extreem schudverdunde stoffen op gezonde mensen uit te proberen. Zo zijn er over de duizend “symptomen” geconstateerd bij keukenzout 30C.
Dat de drie principes onzin zijn, lijkt me duidelijk, maar in de eerste plaats gaat het natuurlijk om werkzaamheid: als iets werkt, dan bedenken we later wel hoe het werkt. Alleen werkt het niet. Zelfs fabrikanten van homeopathische middelen hebben geen bewijzen en geloven er niet in, maar verkopen het simpelweg omdat mensen het willen kopen. Het enige effect wat er is, komt door het placebo-effect. Skepsis heeft al talloze keren over homeopathie geschreven. Evenals de Vereniging tegen de Kwakzalverij.
Om te laten zien dat homeopathische middelen niets doen worden er zelfs over de hele wereld collectieve zelfmoorden georganiseerd waarbij er een overdosis homeopathische middelen wordt geslikt (een overzicht op Skepchick). James Randi doet het al jaren en liet het ook zien in Utrecht. In Engeland organiseert 1023 de collectieve zelfmoorden.
Goed, nu je dat allemaal weet ben je net als ik vast erg benieuwd wat de homeopaat komt doen bij de discussie over ADHD en medicatie. Ik heb inmiddels contact gehad met het SPS-NIP en zij hebben me laten weten dat ondanks dat zij een homeopaat uitnodigen voor deze discussie “dit op geen enkele wijze iets zegt over de mate waarin het NIP of haar bestuur achter deze methoden staat.” Het SPS-NIP wil door zowel voor- als tegenstanders aan het woord te laten, studenten de gelegenheid bieden om zelf hun conclusies te trekken.
Ik moet het SPS-NIP wel nageven: ze zijn kritischer wat betreft alternatieve geneeswijzen dan ik had verwacht. Ze hopen echt dat er vanuit de studenten kritische vragen komen. Ik ben zeer benieuwd hoe de discussie zal verlopen.
In het onderstaande filmpje is te zien hoe een homeopathisch hospitaal zou kunnen werken. Laten we hopen dat het er in Nederland nooit van komt (zoals wel het geval is in Engeland).
Geloof in zwarte magie zorgt voor een heksenjacht in Haïti nu het land is getroffen door een cholera uitbraak. Inmiddels zouden er al 12 mensen vermoord zijn omdat zij verdacht werden van het gebruiken van voodoo om mensen ziek te maken.
Lees hier het volledige bericht op de website van de AD. Een opmerking: de foto’s bij het artikel zijn nou niet echt prettig te noemen.
Het geloven in zwarte magie blijkt ook in Nederland voor te komen. In 2001 geloofde zelfs een Nederlandse rechtbank in zwarte magie.
Hieronder een documentaire over voodoo van Journeyman.
‘Enhanced pat down’ in actie
Luchtreizigers worden onderworpen aan steeds verdergaande controles. We moeten onze tassen laten scannen, soms moeten de schoenen daarbij uit en als we door een poortje lopen en de zoemer gaat af, dan moeten we accepteren dat een beveiligingsbeambte ons lichaam bevoelt. In de USA en Canada is daar nu de ‘enhanced pat down’ bij gekomen. Het plaatje hiernaast laat zien hoe akelig dit kan uitpakken.
In Amerika heeft deze methode om luchtreizigers te onderzoeken tot verontwaardiging geleid, en tot veel parodiërende artikelen en video’s. Zelfs president Obama heeft er aandacht aan besteed. Hij heeft aangegeven dat hij begrip heeft voor de frustraties van de reizigers, maar hij voegde daar aan toe dat de nieuwe maatregelen wel nodig zijn in de strijd tegen het terrorisme (klik hier).
Maar zijn al die veiligheidsmaatregelen wel rationeel verdedigbaar? The Atlantic plaatst daar vraagtekens bij en besteedt er een lezenswaardig artikel aan.
The Atlantic stelt het volgende:
1. De kosten van terrorisme voor de westerse samenleving zijn vooral indirect – ze hebben de vorm van juist de veiligheidsmaatregelen waaraan de luchtreiziger zich moet onderwerpen. De gevolgen zijn in het beste geval extra wachttijd, een onaangename ervaring of een kwijtgeraakt zakmes dat vergeten was in een jaszak. En natuurlijk de extra kosten voor de beveiligingsmedewerkers en alle apparatuur. De kosten lopen in de honderden miljarden. Geld dat we ook aan andere zaken hadden kunnen besteden. The Atlantic:
“All security measures are justified relative to the direct terrorist damage they might prevent. The plane that would come down, the bomb that would go off. But anyone who’s ever thought about terrorist movements realizes that the real damage is indirect — it’s the fear they induce, the (over) reaction they provoke, the costs they impose as a society tries to guard against repetition”.
2. De kosten die we maken voor beveiliging staan niet in verhouding tot de opbrengsten ervan. Het is vaak beter om kosten die we maken te besteden aan uitgaven die meer effect hebben.
3. Er is in de luchtvaartbeveiliging blijkbaar geen ruimte voor een normale benadering van risico’s. Andere risico’s kunnen we wel accepteren, maar het zeer beperkte risico van een terroristische daad is in onze samenleving onbespreekbaar. Deze situatie maakt het de politiek onmogelijk om rationeel om te gaan met het risico dat terrorisme met zich mee brengt. De Atlantic legt dit als volgt uit:
“Every society accepts some risks as part of its overall social contract. People die when they drive cars, they die when they drink, they die from crime, they die when planes go down, they die on bikes. The only way to eliminate the risks would be to eliminate the activities — no driving, no drinking, no weapons of any kind, no planes or bikes”.
“Yet when it comes to dealing with terrorism, politicians know that they will not be judged on the basis of an “acceptable level of risk.” They know that they can’t even use that term when discussing the issue. (“Senator Flaccid thinks it’s ‘acceptable’ for terrorists to blow up planes. On Election Day, show him that politicians who give in to terror are ‘unacceptable’ to us.”) And they know for certain that if — when — a plane blows up with Americans aboard, then cable news, their political opponents, Congressional investigators, and everyone else will hunt down any person who ever said that any security measure should be relaxed”.
“This is the political tragedy of “security theater.” In reality, we do accept a greater-than-zero risk of death from terrorist attack. Otherwise, we’d never fly — or would strip everyone nude before boarding, do cavity searches, and carry no cargo. We accept the bargain for efficiency reasons (I’m not going to get to the airport six hours early to be searched). We accept it on “price of liberty” grounds (I’m not going to strip naked). But politicians can’t come out and say that any risk is acceptable. Nor can they take the risk themselves of saying that security-theater rituals should be dropped, because of the risk of being blamed when the next attack occurs. Thus security-theater is a ratchet. You can add it, but you can’t take it away”.