Via het tweetje van SKEPP vonden we deze video waarin de maker zich afvraagt:
Stonden er ooit mensen op de maan? Geen idee, maar ze konden het in elk geval niet faken.
http://youtu.be/sGXTF6bs1IU
Met dank aan SKEPP.
Over de analyse van Armstrongs bekentenis
De afgelopen week kon je er haast niet om heen: de media waren in de ban van het interview van Oprah Winfrey met Lance Armstrong. Ook de NOS besteedde er ruimschoots aandacht aan: in het acht uur journaal van vrijdag 18 januari was bijna de helft van de uitzending er aan gewijd. Interessant werd het in het late journaal van die dag. Daarin werden de uitspraken van Armstrong geanalyseerd met een computerprogramma, dat uit zou kunnen maken of iemand de waarheid spreekt of liegt.
De meest opmerkelijke uitspraak die professor Eric Postma van de Universiteit van Tilburg daarin deed, was dat de analyse uitwees dat Armstrong met 80 procent kans had gelogen toen die stelde dat hij nooit betaald had om een positieve dopingtest in de doofpot te stoppen. Was deze ‘conclusie’ wel te rechtvaardigen op basis van een systeem dat nog in de ontwikkelfase zit?
Uit het korte fragment wordt niet zo snel duidelijk hoe het programma werkt. Ik mailde daarom afgelopen maandag met prof. Postma en kreeg tot mijn genoegen al heel snel een reactie met meer uitleg. Later kwam ik erachter dat hij op de radio bij omroep Brabant al ruimere gelegenheid had gekregen om uit te leggen wat de analyse inhoudt en hoe hard de uitspraken zijn.
De analyse
In het kort werkt het zo: van Armstrong werden naast het materiaal uit het interview ook oude beelden geselecteerd waarin hij uitspraken heeft gedaan, waarvan we nu weten dat ze gelogen zijn. Software die het gezicht in de videobeelden herkent en daarin een aantal punten kan volgen, levert vervolgens een heleboel data op die je kunt gaan analyseren. Is er een manier om op basis van die getallen de ware uitspraken en de leugens te scheiden? Die vraag is een mooi rekenklusje voor de computer. Als er in de data patronen zitten die zo’n scheiding mogelijk maken, zijn er meerdere manieren om die er uit te vissen. Om te checken of je niet een puur toevallige ‘fit’ hebt gevonden, doe je dan nog wat controles (bijvoorbeeld een ‘leaving-one-out cross-validatie’, een methode die ik elders ook heb beschreven).
Bij Armstrong werd een ‘idiosyncratische trek‘ gevonden die gebruikt kan worden om zijn uitspraken in ‘waar’ en ‘gelogen’ te kunnen indelen. Die ‘trek’ was in dit geval blijkbaar ook fysiek te duiden, want Postma heeft het een aantal keer over een ‘strak gelaat’, maar in zijn algemeenheid is het simpelweg een formule die gevoed wordt door de meetpunten.
Het werkt ook niet zomaar bij iedere spreker. Het kan goed zijn dat iemand te weinig variatie laat zien in zijn gezichtsuitdrukking of stemgeluid om een significante splitsing te kunnen maken tussen ‘ware’ en ‘gelogen’ uitspraken. Ook is er voldoende beeldmateriaal nodig met uitspraken waarin je zeker weet of de persoon daar zat te liegen of de waarheid sprak (op zich al een lastige beoordeling). Bij Armstrong denken de onderzoekers blijkbaar dat er aan die voorwaarden is voldaan.
Weet je wat je meet?
Is het onderscheid dat het programma maakt tussen de verschillende fragmenten inderdaad het verschil tussen waarheid spreken en liegen? Een anekdote rond neurale netwerken kan ook hier als waarschuwing dienen. Het verhaal gaat dat zo’n netwerk werd getraind om te detecteren of er gecamoufleerde tanks te zien waren in een natuurlijke omgeving. Na training met 100 foto’s deed het netwerk het fantastisch en ook nog toen het getest werd met een vergelijkbare set foto’s die vooraf apart was gelegd.
Toch klopte er iets niet; met een onafhankelijk aangeleverde set foto’s bakte het programma er niets van! Het bleek dat de trainings- en testfoto’s op een veel makkelijkere manier onder te verdelen waren in ‘tank’ of ‘geen tank’: alle foto’s met tanks waren op bewolkte dagen genomen en die zonder tanks op zonnige dagen. Het programma fungeerde dus waarschijnlijk als een belichtingsmeter. Of de anekdote nu waar gebeurd is of niet, doet er niet zoveel toe. Het illustreert wel het gevaar van het fitten van een model zonder dat je op een of andere manier kunt controleren dat je ook echt meet wat je wil meten.
Zou het niet zo kunnen zijn dat er met de uitspraken van Armstrong net zoiets aan de hand is? Ik kan wel wat suggesties daarvoor geven. In het radio-interview stelt Postma dat het programma vooral bij de uitspraken die over medewerkers gingen (dokters, ploegmaten) aangeeft dat er twijfel is over het waarheidsgehalte. Over die uitlatingen is waarschijnlijk heel goed van te voren nagedacht door Armstrong en zijn begeleiders, bijvoorbeeld vanwege de juridische consequenties. Dit geeft Postma ook wel aan, maar trekt niet de conclusie dat dat (die intensieve voorbereiding) misschien wel het onderscheid is dat je meet, in plaats van het liegen of waarheid spreken.
Stemanalyse
Overigens werd niet alleen die gezichtsanalyse gebruikt, ook de stem werd geanalyseerd. Armstrong zou in zijn dubieuze uitspraken met een hogere toon en andere snelheid hebben gesproken. Dit kan wijzen op een grotere spanning en dus(?) wijzen op leugenachtigheid. Maar conclusies trekken over het waarheidsgehalte van uitspraken op grond van dit soort stemanalyses, is wetenschappelijk gezien zeer omstreden.
De combinatie van metingen aan het gezicht met de stemanalyse kan misschien een meer betrouwbaar systeem opleveren. De onderzoekers wijzen onder andere op een studie (van Elkins, Derrick en Gariup) die vorig jaar gepresenteerd is op een congres: “The Voice and Eye Gaze Behavior of an Imposter: Automated Interviewing and Detection for Rapid Screening at the Border“ (pdf). Daar werd een ogenschijnlijk indrukwekkend resultaat behaalt: 100% van de ‘imposters’ werd gedetecteerd en slechts twee onschuldigen werden verkeerd ingedeeld. Hier gaat het echter om een strikt protocol dat de proefpersonen moeten doorlopen en ook de data waarover gelogen kan worden (gegevens op een visa) zijn vooraf heel precies bekend. In zo’n kunstmatige situatie is het mijns inziens meer voor de hand liggend dat je kunt uitgaan van een vergelijking waarin het enige echte verschil zit in het al dan niet de waarheid spreken.
Rijp voor de media?
De uitspraak dat een computerprogramma, ontwikkeld door wetenschappers, zou laten zien dat een specifieke uitspraak met 80 procent kans gelogen is, krijgt zoals die gebracht is in het NOS journaal meer gewicht dan je zou wensen. In andere media werd het verhaal al een stuk minder genuanceerd doorverteld (voorbeeld) en dat lijkt me geen goede zaak. Impliciet stel je namelijk ook dat anderen die bij de ‘deal’ betrokken zouden zijn, of er van hebben moeten geweten (o.a. Hein Verbruggen en Pat McQuaid van de UCI), op dit punt altijd hebben gelogen. En dat zonder die personen aan een vergelijkbare analyse te onderwerpen. Het lijkt inmiddels wel duidelijk dat zij al die jaren veel meer van dopinggebruik wisten dan ze verteld hebben, maar het is maar zeer de vraag of ze in deze specifieke kwestie hebben gelogen.
Het is wel grappig dat Armstrong enige tijd vóór zijn bekentenissen bij Oprah aangaf, bereid te zijn om verklaringen af te leggen onder controle van een leugendetector. Maar alléén als de getuigen die hem beschuldigd hadden ook aan zo’n test zouden worden onderworpen. Misschien begreep hij al donders goed dat je met het testen van zoveel personen op één feit niet snel een heel duidelijk te interpreteren resultaat zult krijgen.
De onderzoekers zijn van plan de studie en bevindingen op papier te zetten en tegen die tijd zal ik er misschien wel eens op terugkomen. Vooralsnog ben ik niet overtuigd dat deze vorm van leugendetectie ooit betrouwbaar genoeg zal zijn om in serieuze zaken toe te passen. Het is mij teveel een ‘black box’ en het is erg lastig om uit te sluiten dat je model niet iets anders meet dan je denkt. De problematiek is enigszins vergelijkbaar met hoe er met fMRI-scans wordt omgegaan (zie mijn blog over het misplaatste optimisme over de Pedoscan). Ook het gegeven dat het een persoons specifieke analyse is en dat het niet bij iedereen werkt, doet mij twijfelen aan de robuustheid van de systeem. Sommige mensen zijn dus in staat om, al dan niet bewust, de tekenen die zouden moeten wijzen op leugenachtigheid te verbergen. Wat zegt dat over de betrouwbaarheid van de waardering van losse uitspraken van personen waarbij het systeem dat verschil wel lijkt te kunnen aanwijzen?
In ieder geval lijkt het me niet zo slim om het in handen te geven van overenthousiaste sportverslaggevers (‘Geweldig apparaat!‘). Maar aan de andere kant gaat het neersabelen van het onderzoek zonder de details te kennen (‘De nieuwe Diederik Stapel!‘) mij weer veel te ver. Minister Opstelten doet er echter vooralsnog verstandig aan om leugendetectie in het lijstje Onorthodoxe Opsporingsmethoden te laten staan, naast de paragnosten en hypnose.
Januari: De Maand van de Spiritualiteit
12 t/m 26 Januari worden er allerlei activiteiten georganiseerd omdat januari blijkbaar door iemand als De Maand van de Spiritualiteit is gebombardeerd. Georganiseerd door Trouw, KRO, (zweef) uitgeverij Ten Have en ook Happinez vond dat ze dit jaar niet meer achter kon blijven. Wat staat ons allemaal nog te verwachten (en wat hebben we gelukkig helaas al gemist) gedurende deze twee weken durende Maand?
Waarom eigenlijk?
Veel mensen hebben behoefte aan inspiratie en zingeving. Het lijkt erop dat er ondanks alle welvaart ook iets verloren is gegaan. Daarom zoeken mensen naar een beter evenwicht tussen materiële welvaart en geestelijk en lichamelijk welzijn. De initiatiefnemers van De Maand van de Spiritualiteit willen aansluiten bij deze groeiende behoefte aan zingeving en inspiratie die we in onze samenleving op dit moment zien.
Aha, vandaar. Wanneer er wordt geschreven ‘X en Y die we op dit moment in onze samenleving zien’ (waar X en Y onderwerpen zijn waar je eigen organisatie zich voor inzet) denk ik altijd: ‘goh, wat handig om jezelf zo bestaansrecht toe te schrijven’. Want u en ik hebben zoals gewoon weer niets gemerkt van die ‘groeiende behoefte’. Maargoed.
Wat hebben we gemist?
Wanneer we de activiteitenkalender bekijken zien we dat ons pas twee zaken echt bewaard zijn gebleven: Magic Adventures Happiness & verschillende Authenticiteits Workshops.
We zien direct dat het avontuur de gehele ‘maand’ duurt, maar als we het linkje klikken blijkt het een programma te zijn van 8 weken! Het kost slechts 375 euro en moet wel een koopje zijn want:
Bij de ontwikkeling van de Magic Adventures is er gebruik gemaakt van succesvolle methodes en kennis uit verschillende disciplines waaronder: gezondheidspsychologie (!), cognitieve psychologie (!), psychoanalytische en humanistische theorieën (meh), neuropsychologie (!), oplossingsgericht coachen (+), NLP (meh), NEI (Roy Martina), kwantum psychologie (say what?), Heartmath (werkt niet/onzin), Silva Methode (-) en Omega Health Coaching (Roy Martina).
De zaken met een uitroepteken hebben naar mijn mening (aantoonbaar) nut, ‘meh’ lijkt me net zoveel zinnige als onzinnige dingen te bevatten/er zijn betere alternatieven, het plusje geeft aan dat ik het wel zie zitten, Roy Martina is voornamelijk visualisatieoefeningen die in wetenschappelijke artikelen niet het effect laten zien dat Roy aan ze toeschrijft tijdens zijn trainingen, en het minnetje ken ik eigenlijk niet, maar ik heb begrepen dat het een cursus is waarbij je paranormale krachten traint. Voor het paranormale is nooit een bewijs gevonden. Onzin dus. En van kwantum psychologie heb ik nog nooit gehoord. Op deze website vinden we een uitleg: “Kwantum Psychologie is de psychologie van reïncarnatie en kwantum fysica.”, aha… ik ben zo vrij om dat ook maar als onzin te bestempelen. Voor reïncarnatie zou ik graag eerst wat fatsoenlijk bewijs zien. De psychologie van een natuurkundig begrip is natuurlijk per definitie … hmm… is ‘onzin’ eigenlijk wel sterk genoeg uitgedrukt?
Goed, wat nog meer?
Workshop om mentaal, fysiek, emotioneel en energetisch in balans te komen. Ontdekken en transformeren van blokkades op elk niveau. Intensief, leuk, creatief en inspirerend.
Zonder enige andere informatie, ook als je de niet-werkende link uitvogelt wordt je niet veel wijzer, wordt er vermeld dat de kosten 250 euro zijn.
Wat komt er allemaal nog?
Er zijn lezingen met titels als Van Alpha naar Omega, de diepere betekenis wordt ontsluierd, ‘Reïncarnatie en de menselijke beperkingen’ en ’2012, 2013 en verder… Van aardemens naar kosmische mens’. Er lijken ook zinnigere lezingen te zijn zoals de zondags lezing Moderne kunst en spiritualiteit van het Stedelijk Museum Amsterdam.
Je kan stil zijn of leren dit te zijn tijdens een Stiltewandeling, Stiltedag of zelfs een Stiltetour! En heb je genoeg van het gezeur van je vrouw? Stuur haar en eventueel wat vriendinnen dan een gezellig weekendje weg: Stilteweekend (voor vrouwen).
Dat ‘stilte’ écht hot is zien we aan het feit dat dit woord wel 31 keer op de activiteitenkalender voorkomt! Tenminste, nu (20 jan) tel ik het 31 keer, en dan te bedenken dat het erop lijkt dat activiteiten die al geweest zijn worden verwijderd.
Er is nog veel meer, het ene wel wat zinniger dan het andere, dus bekijk de activiteitenkalender zelf eens. Of bestel het Essay van de (spiritualiteit)maand van Jan Mulder: Doodstil. Als je dat via de link hieronder doet dan sponsor je daarmee Kloptdatwel. Je kan ook op de link klikken en iets heel anders bestellen natuurlijk ;).
Met dank aan Piet Rademaker voor de tip.
VVD-senator Dupuis geschikt voor nieuwe functie?
Heleen Dupuis (1945) studeerde na het gymnasium theologie en rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden, waar ze in 1976 promoveerde. Ze gaf enige tijd les, verwierf vanaf de jaren tachtig landelijke bekendheid als hoogleraar medische ethiek en was een van de voorvechters van het opnemen van medische ethiek in het geneeskundig onderwijs. Sinds 1999 is Dupuis lid van de Eerste Kamer voor de VVD en is ze vicevoorzitter van de Commissie medische ethiek van het Leids Universitair Medisch Centrum. Ze schreef diverse boeken waaronder: ‘Wel of niet behandelen? Baat het niet, dan schaadt het wel’ en ‘Op het scherp van de snede. Goed en kwaad in de geneeskunde.’ Daarnaast is ze lid van verschillende besturen zoals: de Stichting Geuzenverzet, de Alzheimerraad Nederland, als voorzitter van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland en de Raad van toezicht WoonZorgcentra Haaglanden. Ze is ook vicevoorzitter van de Vaste Kamercommissie voor VWS. Uit deze ultrakorte samenvatting van haar cv zou men licht kunnen afleiden, dat zij weinig omstreden is en ook een grote kennis van de gezondheidszorg moet hebben. Piet Borst beweerde eens dat de medische ethiek in ons land bedorven wordt door de talrijke ex-theologen en antroposofen, die je daar tegen komt, maar noemde Dupuis niet expliciet. Plasterk mocht Dupuis in zijn jaren als columnist wel graag als afschrikwekkend voorbeeld van die domme medisch ethici nemen. ‘Taxichauffeurs met een titel. Nooit een vak geleerd. Hooguit theologie of Indisch recht.’ Over een tv-optreden van haar in Netwerk schreef Plasterk dat daarmee het Tante Betje-gehalte van de Nederlandse ethici een nieuw hoogtepunt bereikte. Bij de bespreking van haar Op het scherp van de snede zette hij haar ‘faciele’ leunstoeluitspraken af tegen het moeizame, maar verdienstelijke onderzoek naar de kwaliteit van leven zoals dat in het NKI wordt verricht. Dan kon je pas iets beweren.
De kritiek heeft haar weinig gedeerd en begin december 2012 werd Dupuis door minister Schippers benoemd in de gewichtige Adviescommissie Pakket van het College voor zorgverzekeringen (CVZ). Het CVZ geeft de minister van Volksgezondheid advies over wat er wel en niet in het basispakket moet zitten en er staat opnieuw een politiek gevoelige inkrimping van dit pakket voor de deur. Mocht deze benoeming al enige verbazing wekken gezien het probleem dat zij nu als Eerste Kamerlid moet stemmen over voorstellen vanuit CVZ, er is nog een andere reden om ernstig aan haar geschiktheid voor deze functie te twijfelen.
Blijkt immers haar gebrek aan onderscheidend vermogen op medisch gebied niet uit het feit dat zij prominent deel uitmaakte van de Medische Advies Raad (MAR) van de oplichters van de Leidse Quress cytotron kliniek? Over deze affaire waar een registeraccountant, een andere investeerder en een paar geschifte medici een Indiaas wonderapparaat tegen kanker in praktijk brachten en wanhopige kankerpatiënten met een nep-MRI vele duizenden euro’s afhandig maakten, is meer te vinden op: http://www.kwakzalverij.nl/1533/Trage_en_weifelende_IGZ_liet_kwakzalverkliniek_Quress_haar_gang_gaan
Dupuis, ook toen al vicevoorzitter van de Vaste Kamercommissie voor VWS, was lid van de MAR van Quress van mei 2008 tot augustus 2009. Eerst toen nam zij met haar twee medeadviesraadleden ontslag, omdat de entrepreneurs, die het Indiase wonderapparaat naar Leiden haalden om kanker- en artrosepatiënten te gaan behandelen, bleven weigeren voldoende expertise in huis te halen. In de lange lijst nevenfuncties, die Dupuis heeft bekleed en die vermeld staan op de officiële site van de Eerste Kamer, staat deze functie niet vermeld. Wij vragen ons af of de minister van deze misstap van haar partijgenote wel op de hoogte is (gebracht). Oliedom was het natuurlijk dat Dupuis zich zo gemakkelijk liet strikken door een paar kwakzalvers en haar enige excuus kan zijn, dat ook bij de twee andere MAR-leden, die nota bene medisch specialisten waren, pas laat de schellen van de ogen vielen. Zij namen vrijwel gelijktijdig ontslag. Ook hen zou ik echter niet graag tot de Adviescommissie Pakket van CVZ zien toetreden.