Een heel goede en vrij complete uitleg over de instorting van WTC7, de derde toren die neerging op 9/11, zonder geraakt te zijn door een vliegtuig.
9/11
9/11 is nog steeds te complex voor Coen Vermeeren
In 2016, vijftien jaar na de aanslagen op 11 september 2001, verscheen 9/11 is gewoon een complot van Coen Vermeeren. Hier op Kloptdatwel heb ik dat boek uitgebreid besproken. Vorig jaar kwam Vermeeren, inmiddels niet meer werkzaam aan de TU Delft, met een bijgewerkte versie onder de titel 9/11 Complex. De dag dat men de wereld veranderde. Omdat ik eigenlijk wel min of meer kon voorspellen wat er aan nieuwe (mis)informatie kon zijn toegevoegd, had ik niet een enorme behoefte om dat nieuwe boek direct onder handen te nemen. Nu het volgende ‘jubileum’ van de aanslagen eraan komt, heb ik het toch maar gelezen.
[Read more…] about 9/11 is nog steeds te complex voor Coen Vermeeren
KOM PLOTT – George van Houts vervolgt zijn 9/11 ergertainment
In 2017 en 2018 speelde George van Houts de voorstelling Kom Plot en richtte hij de Stichting 11 September op. Zijn missie is het voor elkaar boksen van maatschappelijk draagvlak voor een nieuw onderzoek naar de aanslagen op 11 september 2001. Sinds een paar weken staat Van Houts op het toneel met het vervolg op zijn eerste voorstelling: KOM PLOTT, met de TT van Twin Towers, en ik bezocht die op 11 oktober in Nijmegen.
Aan begin legde Van Houts weer de spelregels van de avond uit. Het publiek zou hem op elk moment mogen onderbreken voor vragen of tegenwerpingen, al dan niet ter plekke op je smartphone opgezocht op internet. Bij de vorige voorstelling had ik een aantal malen van die mogelijkheid gebruik gemaakt, maar dit keer had ik me voorgenomen om alleen te luisteren.
Meteen daarna bracht Van Houts twee boeken onder de aandacht. Het vuistdikke, recent verschenen boek The Trigger van David Icke, waar Van Houts zelf nog maar zo’n twintig procent van had gelezen. Bij Icke’s bizarre ideeën over reptillians haakt hij af, maar qua feiten zou Icke het allemaal heel overtuigend uitgezocht hebben; ik vraag het me het ernstig af.
Het tweede boek was 9/11 Unmasked, wat ik ook al even de revue liet passeren op Kloptdatwel (zie ‘Nieuwe strohalmen voor 9/11-complotdenkers‘). Het is een soort samenvatting van het ‘bewijsmateriaal’ waarover ze binnen de truther community onderling niet al te veel van mening verschillen. Wat in dat boek staat kun je eigenlijk ook wel lezen op de website van het clubje en voor wat er zoal niet deugt aan de bewijsvoering is de bespreking op Metabunk wel een aardig begin.
Om verder in de stemming te komen ging Van Houts eerst wat andere complottheorieën behandelen. Als eerste twee die hij zelf ook nadrukkelijk onzin vond: dat de Titanic heimelijk verwisseld zou zijn met zusterschip Olympic, en de platte aarde. Bij die laatste merkte hij op dat hij zich er over verbaasde dat de filmpjes van de flat earthers er zo gelikt uit zien. Daar zou heel wat geld achter moeten zitten, misschien wel een aanwijzing dat het hele gebeuren in feite georkestreerd is om de serieuzere complottheorieën mee belachelijk te maken. Dat Van Houts terloops genoemd werd in een Volkskrant-artikel over een bijeenkomst van flat earthers in Amsterdam, duidt daar natuurlijk ook op.
Daarna nog het een en ander over de moon landing hoax, het idee dat Stanley Kubrick die in een filmstudio heeft gedraaid en er in later werk allerlei hints over heeft achtergelaten. Van Houts zei dat hij het altijd belachelijk had gevonden, maar na het kijken van de documentaire American Moon had hij inmiddels toch wat bedenkingen. (Die documentaire is gemaakt door de Italiaan Massimo Mazzucco die ook een ellenlange complotdocumentaire over 9/11 heeft gemaakt, The New Pearl Harbor.)
Afsluiter voor dit blok was Operatie Gladio, gepresenteerd als een echt complot dat jarenlang verborgen kon blijven, zelfs voor ministers en geheime diensten, en duidelijk bedoeld om te illustreren dat je zoiets bij 9/11 dus niet zomaar kunt uitsluiten. En zo was het publiek dus klaargestoomd voor de hoofdmoot, de aanslagen van 9/11.
De nieuwste ontwikkelingen, eigenlijk allemaal terug te voeren op activiteiten van Architects & Engineers for 9/11 Truth, werden gebracht alsof de samenleving in de Verenigde Staten op de rand staat van een omslag in het denken over de werkelijke toedracht van de aanslagen. Het gaat dan om het verzoek om een Grand Jury onderzoek te starten en het onderzoek van professor Hulsey naar de instorting van WTC7. In ‘Nieuwe strohalmen voor 9/11-complotdenkers‘ heb ik daar ook al het een en ander over geschreven.
Het onderzoek van Hulsey is begin september eindelijk als concept gepubliceerd en de periode van twee maanden die ingeruimd zijn om publiek commentaar te verzamelen loopt nog tot 1 november. De onderliggende data zou ook vrijgegeven worden, maar dat liep meteen al vertraging op, zou dan eind september komen, maar intussen hebben ze de ‘technische problemen’ nog steeds niet opgelost. Hoe moeilijk kan het toch zijn om die paar honderd Gigabyte even via Dropbox, of iets dergelijks, openbaar te delen? Die data kan misschien helpen om te verklaren waarom Hulsey zoveel bizarre dingen lijkt te doen met zijn modellen en analyses.
Van Houts noemde ook nog dat een brandweerdepartement in New York zou hebben opgeroepen tot nieuw onderzoek (in ieder geval te zien als ondersteuning van het Grand Jury verzoek), maar heeft blijkbaar niet door (of verzweeg) dat het hier gaat om een resolutie van het gekozen toezichthoudend orgaan van dat departement. De leiding van het departement heeft zich er niet achter geschaard, maar er ook niet expliciet afstand van genomen.
Daarna passeerden nog wat oude elementen uit het uitgebreide 9/11-truthers arsenaal aan complotflodders, zoals de onzin over de biljoenen dollars die Rumsfeld kwijt zou zijn van de defensiebegroting, de 7 landen in 5 jaar van Wesley Clark, Danny Jowenko, en het idee dat de 9/11 Commission veel minder budget zou hebben gekregen dan het onderzoek naar de relatie tussen Clinton en Lewinsky zou hebben gekost (wat ook onzin is) en dat de voorzitters ervan hun hele werk eigenlijk rijp voor de prullenbak vonden.
Er kwam een lijstje langs met de op papier zeven belangrijkste bevelvoerders op 9/11 die verdacht lang uit beeld zouden zijn geweest ten tijde van de aanslagen, het moment dat juist hun inzet het meest gevraagd was. Daarbij hoort natuurlijk vice-president Dick Cheney, waarover het verhaal gaat dat hij een order had ingetrokken om de nog rondvliegende gekaapte vliegtuigen uit de lucht te schieten.
Dat heb ik bij de bespreking van het boek van Coen Vermeeren behandeld. Ik merkte daar op dat er later foto’s openbaar zijn gemaakt die het verhaal van Cheney bevestigen, maar schreef ook dat hardcore complotdenkers menen dat die foto’s achteraf in scène zijn gezet of gephotoshopt. Van Houts lijkt zich bij hen te scharen op dit punt: volgens hem klopt bijvoorbeeld de lichaamshouding van Cheney en zijn gesprekspartner op de foto hiernaast totaal niet bij de ernst van de situatie. En een fotograaf in het publiek bij een eerdere opvoering had ook gezegd dat hij dat televisiescherm niet zo helder had kunnen fotograferen met dat tegenlicht. Die zou ik dus maar niet inhuren voor een rapportage, want die opmerking slaat volgens mij nergens op.
Helemaal zeker dat het deze foto was die Van Houts liet zien, ben ik niet. Hij vertelde er namelijk enigszins tot mijn verbazing bij dat Cheney hier met ‘Scooter’ Libby stond te praten, de man die volgens hem een gevangenisstraf kreeg omdat hij het publiek zou hebben voorgelogen omtrent de aanleiding voor de invasie van Irak (een wel heel vrije interpretatie van Plamegate). Er is een soortgelijke foto waar Libby inderdaad op staat, maar daar zou ik hem meteen wel op herkend hebben tijdens de voorstelling. Het geeft maar aan dat als er iemand heeft zitten photoshoppen, dat het dan een flinke klus moet zijn geweest.
De voorstelling werd afgesloten met twee ‘opmerkelijke’ sterfgevallen in het 9/11 verhaal. Ik laat het als huiswerk aan de lezer zelf over om uit te zoeken wat er niet klopt in de versies van Van Houts. Dat is niet zo lastig, maar ook weer niet zo snel gedaan op je telefoontje als je ook nog de voorstelling wil blijven volgen. Het is dus niet zo raar dat Van Houts tijdens zijn voorstellingen meestal wel makkelijk weg kan komen met de halve en hele onwaarheden die hij over het publiek uitstrooit.
Het gaat om Beverly Eckert, weduwe van een van de slachtoffers die omkwamen in de Twin Towers en jarenlang actief om de ware toedracht van de aanslagen onderzocht te krijgen en daarvoor zelfs de schadevergoeding van de Amerikaanse overheid weigerde, omdat daaraan een non disclosure agreement zou hangen die zou beletten dat ze nog vragen zou kunnen stellen of met de pers kon spreken over de zaak. Net een week nadat ze eindelijk gehoor leek te krijgen (ze sprak kort met Obama), kwam ze om bij de crash van een privévliegtuigje. Ze was op weg vanwege een uitnodiging van het Witte Huis.
De andere dode is John O’Neill, jarenlang werkzaam bij de FBI met als belangrijkste aandachtspunt Osama bin Laden. In juli 2001 zou hij beloond zijn door zijn superieuren met een eervolle goedbetaalde baan, met een fantastisch uitzicht. Hij werd hoofd beveiliging van de Twin Towers. Zijn eerste werkdag? 11 september 2001. Omgekomen in de noordelijke toren, hij wist natuurlijk teveel.
Volgens Van Houts heeft hij met deze twee voorstellingen nu zo’n 40 procent verteld van wat er allemaal over 9/11 is te zeggen. Aan vakmanschap ontbreekt het hem niet, vrij moeiteloos wist hij het publiek tweeënhalf uur geboeid te houden met zijn vertelling. Bij het eerste deel heb ik me wel iets beter vermaakt, misschien dat het er aan ligt dat het toen nog enigszins in het midden bleef hoe serieus Van Houts het zelf allemaal neemt.
Mijn indruk was ook dat het publiek dit keer wat anders was samengesteld. Bij Komplot 1 was er volgens mij meer algemeen publiek dat misschien hoofdzakelijk afkwam op de voorstelling omdat ze Van Houts kennen als een van De Verleiders. Het was toen ook in een grotere zaal. Nu bestond het ongeveer 100 koppige publiek naar mijn schatting voor ongeveer driekwart uit witte mannen tussen 18 en 40 jaar en leek de ontvankelijkheid voor complottheorieën stukken groter. Kritische vragen of opmerkingen uit het publiek waren er nauwlijks.
Update 14 februari 2020
De theatershow staat inmiddels online. Het is een opname van half december in het De La Mar theater. Verschillen met de versie die ik zag en hier besprak zijn er nauwelijks. Aan het begin brengt Van Houts een extra boek onder de aandacht (in het boek van Icke lijkt hij nog verder te zijn opgeschoten). Hoewel Van Houts mijn bespreking wel heeft gelezen, heeft hij er zelfs de meest suffe fouten niet uitgehaald, zoals die met de foto van Cheney en zogenaamd Scooter Libby (zie vanaf 1:48:00). In de laatste paar minuten maakt Van Houts er een showtje van dat niemand van zijn tegenstanders op zijn uitnodiging in is gegaan om weerwoord te bieden. Tsja.
Nieuwe strohalmen voor 9/11-complotdenkers
In Nederland lijkt de aandacht voor complottheorieën rondom 9/11 in de lift te zitten en komen een aantal BN’ers uit de kast als 9/11 truther. Hadden we eerst George van Houts, nu ook collega-grappenmaker Jeroen van Koningsbrugge in een veelbesproken interview met de Volkskrant. Hij had zich overigens al een jaar eerder op soortgelijke wijze uitgelaten, maar dat werd toen wat minder breed opgepikt.
Als je echter kijkt naar hoe de truthers-beweging er globaal voor staat, moet je tot de conclusie komen dat de rek er misschien wel uit is. De aanwas van een organisatie als Architects & Engineers for 9/11 Truth (AE911Truth) lijkt te stokken op iets meer dan 3000 ondertekenaars en heeft dus nog altijd maar de steun van een minieme fractie van iedereen die zich architect of ingenieur mag noemen.
Nieuwe ideeën zijn er eigenlijk niet. De oude theorietjes die uitvoerig onderuit zijn gehaald door onderzoeken vanuit de overheid, een blad als Popular Mechanics of door de skeptici die de moeite hebben genomen ze tot in detail te bestuderen, worden telkens herkauwd zonder op die kritiek in te gaan.
Toch zijn er een paar ontwikkelingen die mij in ieder geval regelmatig onder de neus worden geduwd. Om er commentaar op te leveren, of meer triomfantelijk als voorboden van een omslag in het denken over de toedracht van de aanslagen op 11 september 2001. Ik bespreek ze hier kort, al was het maar om iedereen die nu nog bij mij over deze zaken komt zeuren naar dit stuk te kunnen verwijzen.
‘Grand Jury’-verzoek en rechtszaak tegen de FBI
Een “Breakthrough”, zo presenteerde AE911Truth op 12 december de mededeling van US Attorney Geoffrey S. Berman, dat het verzoek om een Grand Jury te laten kijken naar bewijsmateriaal dat een nieuw licht zou werpen op de aanslagen, is ontvangen en volgens de daarvoor geldende procedures behandeld zal worden. De truthers zijn dolblij met een ontvangstbevestiging …
Zo’n Grand Jury kan in theorie wel nieuw onderzoek laten instellen, maar het lijkt mij in dit geval niet heel waarschijnlijk dat het zover komt. Het enige wat Berman in dit geval in ieder geval wel moest doen, was het verzoek doorsturen vergezeld van een aanbeveling (wel of niet onderzoeken). Op de website van het Lawyers’ Committee for 9/11 Inquiry, de organisatie die het verzoek indiende, staat in de FAQ eigenlijk ook wel dat het nogal prematuur is om te denken dat er ook een echte zaak komt. Maar elke scheet rondom dit verzoek wordt opgeblazen tot een succes. Dat is niet zo vreemd, want de donateurs van deze actie moeten natuurlijk wel het idee blijven houden dat er ook echt wat met hun geld gebeurt (geprobeerd werd om 50.000 dollar op te halen).
Aangezien het onderzoek naar 9/11 het grootste was uit de geschiedenis van de FBI zal het lastig zijn om te beargumenteren dat de zaak te weinig aandacht heeft gekregen van de autoriteiten, wat misschien een nieuw onderzoek zou rechtvaardigen. Het bewijsmateriaal dat ingediend is ter ondersteuning van het verzoek komt overeen met wat het 9/11 Consensus Panel naar voren schuift als beste bewijs.
In 2018 werd dit ook uitgegeven in een boek onder de titel 9/11 Unmasked, maar de 51 punten zijn ook op de website te lezen. Het zou hier om het beste bewijs gaan dat aantoont dat de officiële versie van de gebeurtenissen rondom 9/11 niet klopt; vastgesteld door een club onafhankelijke deskundigen volgens de Delphi-methodiek. Maar daarbij moeten we natuurlijk wel bedenken dat alleen ‘deskundigen’ werden aangezocht om mee te werken die zich vooraf al op het standpunt hadden gesteld dat de officiële versie niet klopt. Mick West van Metabunk vond het boek nogal teleurstellend.
Datzelfde Lawyers’ Committee for 9/11 Inquiry heeft samen met AE911Truth en nabestaanden van enkele slachtoffers van 9/11 ook een rechtszaak aangespannen tegen de FBI. In deze zaak eisen ze dat de FBI de explosieventheorie bestudeert en het andere bewijs dat zogenaamd genegeerd zouden zijn. Ook een review van het FBI-onderzoek gepubliceerd in 2015 zou tekort hebben geschoten. De belangrijkste conclusies van dat door het Congress ingestelde onderzoek naar hoe de FBI de aanslagen had onderzocht luiden als volgt:
Ook voor deze zaak wordt natuurlijk de hand opgehouden om de boel te bekostigen (30.000 dollar).
Het onderzoek van prof. Hulsey (University of Alaska Fairbanks)
Het instorten van WTC7, het gebouw waar geen vliegtuig binnenvloog maar toch later in de middag op die fatale 11 september neerging, blijft voor veel truthers de smoking gun. Het onderzoek van NIST zou niet deugen, want een leek kan inzien dat zo’n groot gebouw het natuurlijk niet zomaar kan begeven door een paar lokale kantoorbrandjes. Iedereen die met datzelfde onfeilbare inzicht mij probeert te overtuigen, verwijs ik tegenwoordig maar naar het officiële rapport met het verzoek de fouten daarin aan te wijzen, met vermelding van paginanummer en exacte paragraaf. Merkwaardig genoeg krijg ik dan nooit concrete antwoorden, maar schakelen ze snel over op andere 9/11-complotriedeltjes .
Iets serieuzer is de kritiek van AE911Truth op het rapport van NIST en zij haalden ook ruim drie ton op voor een nieuw, onafhankelijk onderzoek. Prof. dr. J Leroy Hulsey van de universiteit van Alaska in Fairbanks ging dat klusje klaren met twee van zijn promovendi. Husley heeft verstand van bruggen, maar dat zijn natuurlijk een soort omgevallen wolkenkrabbers, dus laten we niet zeuren over de vraag of hij nu de meest voor de hand liggende kandidaat was voor zo’n onderzoek.
Hoe het precies staat met dit ‘WTC 7 Evaluation‘-project is niet erg duidelijk. Het zou eigenlijk maar twee jaar in beslag nemen en ‘compleet open en transparant’ zijn. Daar blijkt in praktijk niets van, vooral met de beloofde transparantie ging het gelijk al mis. In feite moeten we het doen met twee tussentijdse presentaties die Husley gaf. Het beeld dat daaruit naar voren komt roept nogal wat vragen op. De conclusie die Hulsey gaat trekken, lijkt al vanaf het begin vast te staan, namelijk dat branden alleen de instorting niet zouden kunnen verklaren. Het heeft er alle schijn van dat om die conclusie te onderbouwen Hulsey het onderzoek van NIST niet correct presenteert. Zie Metabunk voor een bespreking van de presentaties.
Het onderzoek zou eind 2017 of begin 2018 af moeten zijn, maar in maart 2018 kwam Hulsey met de mededeling dat het allemaal wat langer ging duren, zeker tot eind 2018. Daarna kwam er weer afstel en nu is er nog altijd geen zicht op een concept eindrapport dat voor peer review aangeboden kan worden. Zijn promovendi zijn inmiddels naar andere universiteiten vertrokken en of zij nog actief betrokken zijn bij het project is ook niet duidelijk.
Nucleaire fantasieën
Van Houts lijkt intussen steeds vergezochtere theorieën te omarmen. In zijn theatershow had hij het bijvoorbeeld wel over de theorie dat de vliegtuigen die insloegen op het World Trade Center en het Pentagon gedurende de vlucht op ingenieuze wijze zouden zijn vervangen (althans zo dat de radarbeelden de verwisseling niet zouden opmerken) door drones, maar bij zijn optreden bij Pauw leek hij dat zelf al wat meer serieus te nemen en niet slechts als een zoveelste theorie uit de truthers-beweging te zien.
Sinds zijn theatertour Kom Plot voorbij is, heeft hij het ook herhaaldelijk over de theorie van Heinz Pommer die beweert dat de Twin Towers (en wellicht ook WTC7) zijn neergehaald met een nucleair apparaat, dat je kunt zien als een traag werkende atoombom of een op hol geslagen kernreactor. Daarmee zou een gerichte straal geladen deeltjes zijn gecreëerd die de kernkolommen van de wolkenkrabbers zou hebben verzwakt in de tijd tussen inslag van de vliegtuigen (of drones natuurlijk) en het daadwerkelijke instorten. In dit verhaal zouden er ook nog snijladingen van het fameuze nano-thermiet nodig zijn, maar dat wekt nauwelijks extra verbazing op.
Hoe komt Pommer erbij? Het idee van een nucleaire explosie diep onder de grond heeft hij van de Rus Dimitri Khalezov, die beweert dat bij de bouw van de wolkenkrabbers zo’n 50 meter onder de grond een atoombom met een kracht van 150 kiloton zou zijn begraven als een middel om de gebouwen makkelijk te kunnen slopen. De ontploffing van zo’n bom zou natuurlijk een immense krater veroorzaken en een heel ander beeld achterlaten dan de puinhoop die Ground Zero was. Het is een theorie die zelfs Coen Vermeeren toch te ver gaat in zijn boek “9/11 is gewoon een complot”.
Pommer doet het dus wat anders, hij gaat uit van een heel gesofisticeerde ‘bom’ die vooral straling produceert en geen enorme schokgolf. Wanneer dat apparaat dan geplaatst zou zijn, kon ik niet vinden op zijn website. Als dat net zo als in het verhaal van Khalezov al bij de bouw zou zijn gebeurd, moet Pommer ook maar eens uitleggen hoe het zit met die radioactieve elementen in zijn versie die een relatief korte halfwaardetijd hebben (na 33 jaar zou er bijvoorbeeld niet zoveel meer over zijn van het benodigde tritium, 15 procent ofzo).
Belangrijkste argument voor Pommer zijn de geologische formaties die aangetroffen werden toen Ground Zero werd afgegraven voor de nieuwbouw op de locatie, de ‘Silverstein Valley’. Deze grillige rotsformaties zijn volgens geologen gevormd tijdens laatste ijstijd, maar volgens Pommer getuigen ze van gesmolten en weer gestold gesteente tijdens de werking van het nucleaire apparaat. Naast de stevige onderbouwde visie van de geologen heeft Pommer nog een probleem: deze geologisch tamelijk bijzondere poelen, die er inderdaad enigszins ‘gesmolten’ uit zien, zitten onder de grond waar WTC4 zich bevond en niet op de plek waar de Twin Towers hebben gestaan.
Ex-emeritus hoogleraar Kees van der Pijl
(later op 9 april toegevoegd)
Nog een akkefietje met een prominente truther: Kees van der Pijl, emeritus hoogleraar internationale betrekkingen aan de universiteit van Sussex, deed op 3 april afstand van zijn emeritus-status.
Why I resigned as emeritus from Sussex in protest of being censored over #Israel role in 9/11https://t.co/9oMT0eydG6
— Kees van der Pijl (@KeesvdPijl1) April 3, 2019
Aanleiding was het resultaat van een onderzoek van de universiteit na aanleiding van de ophef over een eerdere tweet van Van der Pijl, waarin hij onomwonden stelde dat Israel achter de aanslagen zou zitten: ‘Not Saudis, Israelis brought down the Twin Towers with help from Zionists in US Govt’ (3 nov 2018). De universiteit vond dat hij die tweet zou moeten terugnemen, maar daar voelt Van der Pijl niets voor. Integendeel, in zijn 39 pagina’s tellende artikel dat hij deelde via Twitter zet hij nog eens even duidelijk uiteen waarom hij vindt dat we de daders van 9/11 moeten zoeken in Israël en bepaalde kringen in de Verenigde Staten. Hierbij leunt Van der Pijl stevig op de schrijfsels van bekende truther (en Holocaustontkenner) Christopher Bollyn.
Hilarisch is dat hij ook de theorie van ene Rebekah Roth serieus neemt, die bewijs van betrokkenheid van Israelis ziet bij het kunstproject B-Thing van het Oostenrijkse kunstenaarscollectief Gelitin. Die vier kunstenaars haalden in 2000 naar eigen zeggen een stunt uit door een tijdelijk balkonnetje naar buiten te steken op de 91ste verdieping van WTC1. Die verdieping was ter beschikking gesteld van meerdere kunstenaars. Echt hard bewijs is er niet, we moeten het doen met een paar foto’s die misschien ook wel gemanipuleerd kunnen zijn.
De belangrijkste reden waarom Roth hier iets verdachts in ziet, is een foto van de kunstenaars in actie waarop heel veel kartonnen dozen te zien. Die dozen hadden de kunstenaars gebruikt om een ‘clubhuis’ te bouwen, maar waren vooral bedoeld om hun stoute plannetje af te schermen van de andere kunstenaars. Op de dozen staat echter ‘BB-18 fuses’, heel verdacht.
‘Fuse’ kan natuurlijk duiden op een ontsteker voor explosieven, maar net zo goed op een elektrische zekering. Deze BB-18 zekeringshouders van Littelfuse kun je ook gewoon in Nederland bestellen …
Links naar eerdere artikelen over de complottheorieën rondom 9/11:
- Leugens en misleidingen van Stichting 11 September, een complotvehikel van George van Houts
- Een boek vol leugens: “9/11 is gewoon een complot” – een bespreking van het boek van Coen Vermeeren
Patronen van bedrog – broddelwerk van Willem Middelkoop en Tim Dollee
Het is de basisgedachte van menige complottheorie: een elite van belangrijke mensen op sleutelposities in de financiële wereld, de wapen- en oliehandel en in de politiek orkestreert in het geniep de belangrijkste gebeurtenissen in de wereld. Terwijl de gewone man denkt dat het gaat om acties die het gevolg zijn van beleid van onze redelijk gecontroleerde overheden, of dat er toeval in het spel is. Willem Middelkoop en Tim Dollee zien al die heimelijke operaties van een wereldelite achter de schermen wel en schreven er Patronen van bedrog over, ruim een week geleden uitgekomen bij Amsterdam University Press. Het is een vrij standaard complotdenkersboek, vol verdraaingen, domme fouten, slecht gekozen bronnen en soms op het onbehoorlijke af overgeschreven.
Als Middelkoop niet al een redelijk bekend publicist was (hij schreef over diverse financiële onderwerpen en was ook commentator bij RTL Z), was dit waarschijnlijk gewoon het zoveelste complotdenkersboekje geweest waar niet al te veel aandacht voor zou bestaan behalve dan in het sprookjesbos. Maar het kreeg inmiddels al best wat aandacht in de mainstream media. Ruim voor verschijnen van het boek al in De Telegraaf en
Middelkoop mocht ook zijn verhaaltje komen doen op de radio, bij Nooit meer Slapen (VPRO) en op een wat christelijker tijdstip bij Nieuwsweekend (MAX). Hier werd hij niet bepaald stevig aan de tand gevoeld.
Heel wat interessanter was al de bespreking in NRC door socioloog Eric Hendriks (De deep state heeft ons in haar zak. Tsja.), waar Middelkoop op Twitter nogal kinderachtig op reageerde. Ergens snap ik zijn kritiek wel (dat het een persoonlijke aanval is, lijkt me erg overdreven), want Hendriks gaat nergens concreet in op de argumenten die Middelkoop en Dollee in hun boek opvoeren. Zij zouden kunnen zeggen dat ze alles keurig netjes met bronnen onderbouwd hebben. Wie er echter ook maar even wat beter naar kijkt, ziet dat die onderbouwing meestal flinterdun is, of dat hun stellingname op andere punten nagenoeg triviaal is.
The Deep State
Dat de zichtbare en formele macht van allerlei kanten, vaak buiten het zicht, beïnvloed wordt door belangengroepen is geen erg schokkend gegeven. Ook niet dat geheime diensten in het geniep dingen doen, die als het goed is in het belang zijn van de samenleving waartoe ze behoren. Die enigszins onzichtbare processen zou je The Deep State kunnen noemen, maar of je daarmee iets verduidelijkt? Complotdenkers bedoelen met The Deep State in Westerse democratiën ook meer dat er van alles gebeurt, vanuit of met hulp van de overheid, dat eigenlijk niet goed gecontroleerd wordt door de democratische organen die we daarvoor hebben ingericht.
Middelkoop en Dollee zien The Deep State als een structuur die al ruim een eeuw lang bezig is om een Angelsaksische werelddominantie te bereiken en gevestigde posities te bewaken. Het begon met de dromen van Cecil Rhodes over zo’n imperium dat geleid moest worden door het in zijn ogen superieure Britse ras. Na zijn dood ging een elitair clubje gefinancierd vanuit de nalatenschap van Rhodes aan de slag. Dit hebben Middelkoop en Dollee opgestoken bij de historicus Carroll Quigley, die er na lang onderzoek een omvangrijk werk over schreef: Tragedy and Hope.
We kunnen ons ernstig afvragen of de auteurs die 1300 pagina’s van Quigley zelf wel hebben gelezen, want ze prijzen het vooral aan door te verwijzen naar hoe Willard Cleon Skousen het boek in zijn eigen The Naked Capitalist (1970) de hemel in prees. In dat boek citeert Cleon Skousen overmatig uit het werk van Quigley, maar trekt er desondanks conclusies uit die Quigley absoluut niet aanstonden. Sowieso was Quigley helemaal niet gelukkig met de manier waarop allerlei complotdenkers met zijn boek omgingen. Dat wordt bijvoorbeeld wel duidelijk als je een ‘ronde tafel’ bespreking van Skousen’s boek leest waarin ook Skousen en Quigley zelf aan het woord komen. Quigley schrijft daarin dat hij vermoed dat Skousen zijn werk zo verdraaid heeft, omdat hij niet gelukkig was met de stevige kritiek van Quigley op de Radical Right. Quigley stelt zelfs dat de politieke positie van Skousen verdacht veel overeenkomsten heeft met het 25-punten programma van de nazi’s. Niet erg fraai van Middelkoop en Dollee om dit niet te vermelden, maar misschien wisten ze het niet, we hoeven immers niet overal opzet achter te vermoeden.
Natuurlijk was Quigley niet de enige die sprak over Deep State-achtige elites. Middelkoop en Dollee geven eerder wat citaten van politici die er aan refereerden zoals een burgemeester van New York, John F. Hylan:
“De echte bedreiging van onze republiek is de onzichtbare regering, die haar slijmerige poten als een gigantische octopus over onze steden, staten en natie spreidt. Aan het hoofd van deze octopus staan Rockefeller (Standard Oil) en een kleine groep machtige bankiers. Deze kliek maakt vrijwel de dienst uit [in de] Verenigde Staten, waarbij haar eigen zelfzuchtige doeleinden centraal staan.”
Kijk, dat soort teksten spreekt de complotgelovigen aan, en het is niet zo verwonderlijk dat je deze tekst veelvuldig aantreft op hun websites. Meestal gaat het citaat nog wat verder, ik geef het voor het gemak onvertaald:
They practically control both parties, write political platforms, make catspaws of party leaders, use the leading men of private organizations, and resort to every device to place in nomination for high public office only such candidates as will be amenable to the dictates of corrupt big business.
These international bankers and Rockefeller–Standard Oil interests control the majority of the newspapers and magazines in this country. They use the columns of these papers to club into submission or drive out of office public officials who refuse to do the bidding of the powerful corrupt cliques which compose the invisible government. It operates under cover of a self-created screen [and] seizes our executive officers, legislative bodies, schools, courts, newspapers and every agency created for the public protection.
Hier spreekt een populistische politicus, die opkwam voor de working class, maar aan de andere kant ook gesteund werd door William Randolph Hearst, de mediamagnaat, die het niet zo nauw nam met journalistieke ethische principes. Tsja, leuk citaat dus, maar wat zegt het nu? Niet veel meer dan het idee dat dit soort complotgedachten van alle tijden is.
Ook leuk is dit volgende citaat, een zinnetje uit een speech die senator William Jenner in 1954 in de Senaat hield, waaruit volgens Middelkoop en Dollee blijkt dat Jenner de visie van Hylan deelt:
“Deze groep legt noch verantwoording af aan de president, noch aan het Congres, noch aan de rechtbanken.”
Als je de herkomst van dat citaat gaat terugzoeken, kom je erachter dat Jenner het had over de communisten (hij was dikke maatjes met senator McCarthy), blijkbaar hoorden die in de jaren ’50 ook bij de Deep State …
En daarna een bekende van Walter Rathenau, oorspronkelijk in de Neue Freie Presse (1909), later overgenomen in zijn boek Zu Kritik der Zeit (1912) – Middelkoop en Dollee maken een potje van de bronvermelding.
“Circa 300 mannen, die elkaar kennen en zelf hun opvolgers benoemen, bestemmen het lot van deze wereld. Hun macht bestaat bij de gratie van absolute geheimhouding.”
Dit is de bron van de complottheorie die bekend staat als Committee of 300 of The Olympians. In Patronen van Bedrog vergeten Middelkoop en Dollee op te merken dat deze uitspraak vaak door antisemieten is aangevoerd als bewijs voor het bestaan van een Joodse samenzwering. Rathenau was immers zelf Joods en zou hier dus heel openhartig zijn geweest. Sowieso hebben ze weinig aandacht voor de antisemitische kantjes die vaak aan dit soort theorietjes hangen, dat doen ze waarschijnlijk bewust en misschien met de beste bedoelingen, maar net als Hendriks in zijn bespreking in de NRC vind ik dit zinnetje in hun nawoord dan toch wel weer erg ongelukkig:
We hebben in dit boek ook bewust afstand gehouden van complottheorieën waarbij de oorsprong van de macht bij Jezuïeten, zionisten of zelfs buitenaardse reptielen wordt gelegd, alhoewel de vele links naar Israël overduidelijk zijn.
False flags en 9/11
Het voeren van oorlogen is volgens Middelkoop en Dollee een belangrijk middel om de doelen van The Deep State te bewerkstelligen. En om die uit te lokken is een false flag een beproefd middel. Ze geven heel wat historische voorbeelden, maar wat die nu precies met Deep State structuren te maken, wordt niet duidelijk, meestal gaat het gewoon om acties van overheden, de formele macht, met goedkeuring van de president bijvoorbeeld. Dat die formele macht niet altijd even goed gecontroleerd wordt door democratisch gekozen organen, maakt het mijns inziens nog geen Deep State.
Als voorbeeld van een false flag komen de auteurs met Operation Northwoods, ook erg favoriet bij 9/11 truthers. Het gaat om een aantal suggesties voor het creëren van een aanleiding voor de Verenigde Staten om Cuba aan te vallen. Een door de CIA gesteunde inval van tegenstanders van Castro was in 1961 compleet mislukt (Varkensbaai-invasie) en het leger zat te broeden op een meer openlijke aanval. Meer dan een aantal niet ver uitgewerkte ideeën behelsde het plan niet, toen president Kennedy er een streep doorhaalde.
Hoe moeten we dat nu zien in relatie tot de Deep State? Zat die achter de ontwikkeling van deze false flags en werd hun plan gedwarsboomd door Kennedy (wat dan toch wat afdoet aan de vermeende macht van de Deep State)? Of zat juist Kennedy in de Deep State en was handig gemanoeuvreerd naar de positie om dit plannetje te torpederen, omdat een inval in Cuba juist niet uitkwam. Je kunt bedenken dat het communistisch laten van Cuba handig was in de voor de Deep State lucratieve wapenwedloop tussen de USSR en VS. O nee, het feit dat Kennedy vermoord is, is natuurlijk bewijs dat de Deep State hier helemaal niet blij mee was! Maar waarom hebben ze hem dan niet gewoon gechanteerd met zijn talrijke affaires waar ze natuurlijk van op de hoogte waren? Of … Ja, uiteindelijk kun je alles wel blijven draaien totdat het precies gegaan lijkt te zijn volgens de plannen van een geheime elite met haast oneindige macht.
De subhoofdstukjes over 9/11 zijn tamelijk lachwekkend voor iemand die daar al meer over heeft gelezen. Middelkoop en Dollee zitten compleet op de lijn van Architects and Engineers for 9/11 Truth en hebben niet de moeite gedaan om de kritiek daarop te bekijken. Het is vergelijkbaar met wat Coen Vermeeren in zijn boek veel uitgebreider opschreef en veel van de punten van de Stichting 11 September van George van Houts komen ook weer terug. Middelkoop en Dollee schrijven doodleuk op dat ‘onomstotelijk wetenschappelijk bewijs’ voor de explosieven-theorie werd geleverd door een aantal hoogleraren. Dat zijn dan Steven E. Jones en Niels Harrit (die niet eens hoogleraar is) met hun verhaaltje over nanothermiet. Dat is al lang geleden helemaal onderuit gehaald, maar op Metabunk is er recent nog weer aandacht aan geschonken om te onderzoeken hoe die dubieuze onderzoekjes nu eigenlijk tot stand kwamen.
Afghanistan
En als je dan eindelijk iets leest wat je nog niet eerder was tegengekomen, met een bron die op het eerste gezicht wel moet weten waarover hij het heeft, dan blijkt het plaatje dat Middelkoop en Dollee schetsen toch ook weer heel erg gekleurd. Ze schrijven dat de achterliggende reden voor de Amerikaanse inval in Afghanistan gezocht moet worden in de potentiële aanleg van een gaspijplijn vanaf de Kaspische zee via Oezbekistan en Afghanistan naar Pakistan en/of India. Dat tekenen ze op uit de mond van de Britse diplomaat Craig Murray, die van 2002 tot 2004 ambassadeur in Oezbekistan was en toen in conflict kwam met zijn werkgever over hoe ze om zouden moeten gaan met de mensenrechtenschendingen van het Karimov-regiem. Murray zag in die tijd ook documenten die gingen over onderhandelingen over zo’n pijplijn tussen de Taliban en de Amerikaanse bedrijven Enron en Unocal (waar George Bush sr. in het bestuur zat). De consultant van Unocal zou Karzai zijn, die na het verdrijven van de Taliban president van Afghanistan werd.
Dat klinkt natuurlijk uiterst verdacht, en het lijkt alsof opeens allerlei lijntjes aan elkaar geknoopt kunnen worden. Maar je vindt zo, bijvoorbeeld op Wikipedia, dat die pijplijnonderhandelingen speelden vanaf 1996 toen de Taliban net aan de macht kwamen in Afghanistan. Gesprekken werden door hen in augustus 1998 radicaal afgebroken toen de Verenigde Staten met een aanval met kruisraketten op bases van Al Qaeda, o.a. in Afghanistan, probeerden terug te slaan als vergelding voor de aanslagen op de ambassades in Kenya en Tanzania. Als we achter Al Qaeda, de VS, en de oliebedrijven allemaal The Deep State willen zien, dan was hier zeker sprake van een serieus afstemmingsfoutje!? En die consultant was hoogstwaarschijnlijk niet Karzai, maar ene Zalmay Khalizad.
Nu ben ik geen expert op de recente geschiedenis van Afghanistan en omliggende regio, maar als je als leek zo makkelijk informatie kunt vinden, die het verhaal van Middelkoop en Dollee volkomen tegenspreekt, en als je vaststelt dat zij met geen woord reppen over die kritiek, dan bewijst dat op zijn minst dat ze bijzonder oppervlakkig te werk zijn gegaan, zich misschien hebben laten inpakken door andere complotdenkers, of dat ze bewust verzwijgen dat er stevige kritiek is op de versie die zij vertellen.
Propaganda
In hoofdstuk 8 gaat het over de media en hoe die zich laten gebruiken. In het eerste subhoofdstukje citeren de auteurs vol instemming een artikel uit Trouw van Gassan Dhanan waarin hij Edward Bernays opvoert als grondlegger van de moderne staatspropaganda. Middelkoop en Dollee citeren een heel stuk over Bernays betrokkenheid bij acties van grote Amerikaanse bedrijven en de CIA maar zeggen niets over de kern van het artikel in Trouw, namelijk de vraag of we in het Westen nu zo bang moeten zijn voor de Russische fake news-campagnes:
Ondanks deze blunders hebben de westerse media nog een grote voorsprong op de Russische als het gaat om betrouwbaarheid. Omdat relatief weinig mensen in het Westen Russische nieuwsbronnen vertrouwen, is Russische regeringspropaganda amper effectief, zolang de laatste wordt verspreid via eigen media. Sterker, hoe meer nepnieuws de Russische propagandamachine verspreidt, des te meer het land zichzelf ondermijnt.
Rusland resteert nog een alternatief: het ondermijnen van het vertrouwen onder westerlingen in hun eigen media. Als het publiek de media wantrouwt, dan hebben westerse propagandisten geen medium om hun boodschap effectief te verspreiden.
[…]
De Russen lijken dan ook Bernays’ voorschrift nauwkeurig op te volgen: de propagandist ‘moet ofwel de gevestigde orde in diskrediet brengen of hij moet een nieuwe orde scheppen’. Het laatste is moeilijk, maar tegen het eerste zal geen bewustwordingscampagne helpen.
Dit is wel ironisch, want Middelkoop en Dollee blijken door het hele boek heen niet alleen lang bestaande complottheorieën van Westerse origine te omarmen, maar ook de meer recente Russische desinformatie met soeplepels tegelijk opgeslurpt te hebben.
Beter goed gejat …
Heel vaak worden in Patronen van Bedrog artikelen van de website GlobalResearch.ca opgevoerd als bron en je hoeft niet lang op die site rond te kijken om tot de conclusie te komen dat zo’n beetje elke complottheorie daar welkom is. Nu is het te makkelijk om alle artikelen van die site daarom maar als onzin af te doen, maar wie de moeite neemt om de artikelen op te zoeken waaraan de auteurs refereren zal zien dat het toch allemaal wel erg dubieus is. En dan zal je ook zien dat Middelkoop en Dollee wel heel vaak complete stukken tekst bijna letterlijk, wel vertaald, hebben overgenomen. De toch al lange citaten worden daarbij omarmd door stukken ogenschijnlijk eigen tekst die je echter ook bijna precies zo in de bron terugvindt. Je zou haast van plagiaat kunnen spreken.
Helemaal bont maken ze het op dit vlak bij vraag 74 in hoofdstuk 8, waar het grootste deel van de tekst, zes pagina’s, bestaat uit letterlijke vertalingen van het beroemde artikel ‘The CIA and the Media‘ van Carl Bernstein, zonder dat die als citaat zijn opgemaakt. Misschien 15 procent van dat stuk zou je als eigen tekst kunnen zien, een even groot deel als correct citaat, maar het overgrote deel bestaat uit letterlijk overgenomen tekst van Bernstein [zie hiervoor mijn tekstvergelijking (jpg,6Mb); groene stukken correct geciteerd, blauw incorrect]. Tsja, als je plagiaat toch al niet zo’n groot probleem vindt, dan kun je misschien ook maar beter van een van de meest gerenommeerde journalisten jatten, dan zit het met de inhoudelijke kwaliteit van je verhaal in ieder wel goed … [zie update]
Ook erg merkwaardig is de wijze waarop aan bronvermelding is gedaan, boeken staan er in met een url naar Amazon.com, in nogal wat links zitten tikfouten (*), en soms slaan de links in voetnoten totaal niet op wat er in de tekst staat. Ook geven de heren vaak niet de originele bronnen, maar liever verwijzingen naar krantenartikeltjes of opiniestukken die over die bronnen gaan, zodat er al een bepaald filter tussen zit.
Prutswerk
Er staat natuurlijk nog veel meer in het boek, met name over financiële operaties op wereldschaal, de dubieuze(?) rol van de Bank for International Settlements, goud en de dollar, maar daar weet ik niet zoveel van af. (**) Middelkoop heeft daar in eerder werk uitgebreid over geschreven, misschien heeft hij er wel echt verstand van, maar het komt op mij ook allemaal wat overdreven en eenzijdig over. En ik houd daarbij dan toch ook maar in gedachten dat ze in Patronen van Bedrog dit soort pareltjes hebben opgenomen:
En oud-CIA-agent Bill Oxley onthulde in 2017 op zijn sterfbed dat zijn organisatie de hand had gehad in de moord op de reggae-arties Bob Marley in 1981.
Middelkoop en Dollee verwijzen hiervoor in een voetnoot naar een artikeltje op de website van een Zimbabwaanse krant, waar verder geen bronnen worden genoemd. Een beetje kritische onderzoeker heeft natuurlijk binnen luttele seconden gevonden dat het om een hoax van een beruchte fake news website gaat (Snopes). Als ze dit soort overduidelijke hoaxes al niet doorzien, hoe serieus moeten we hun onderzoeksvaardigheden dan überhaupt nemen?
Wat doet dit boek trouwens bij de Amsterdam University Press (AUP), je zou het eerder verwachten bij een uitgever die wel meer complotfantasieën uitgeeft. Op de website van AUP omschrijven ze zichzelf als “een uitgeverij gespecialiseerd in toonaangevende non-fictie voor algemeen geïnteresseerde lezers en voor wetenschappers” en kom je mooie woorden tegen als “kritische betrokkenheid”, “Doel is wetenschappelijke inzichten adequaat en snel te verspreiden”, “inhoudelijke kwaliteit”, “verspreiden van kennis over zaken die in de belangstelling staan onder een breed publiek”. De lezer zal wel doorhebben dat ik van mening ben dat Patronen van Bedrog niet bepaald in dit plaatje past.
Patronen van bedrog is niet bepaald origineel, het bestaat uit hervertelde complotflodders en kritiekloos overgenomen desinformatie. En dat allemaal erg slordig opgeschreven. Eigenlijk alleen leuk als je er een puzzel van maakt: hoe snel kun je van een stellige bewering uit het boek die ernstig naar complottheorieën riekt, de weerlegging vinden. Op Twitter verheugde Middelkoop zich erover dat allerlei fact-checkers onbezoldigd meehelpen om foutjes in zijn boek te vinden en dat de volgende drukken nog ‘strakker’ zou worden; hij mag de redactie van Kloptdatwel wel mailen voor de lange lijst met fouten die ik verder nog aantrof …
(*) Vervelender dan een enkele tikfout is dat bij het gekozen lettertype het cijfer nul met het blote oog volstrekt niet te onderscheiden is van de kleine letter o. Vooral bij de talloze YouTube-links levert dit uitprobeerwerk op voor de lezer die de juiste link probeert te volgen.
(**) Een paar dagen na het verschijnen van deze bespreking verscheen in De Volkskrant een interessant artikel over de BIS van de hand van Koen Haegens.
Update 25 juni 2018 – plagiaat?
Kort na het publiceren van deze bespreking meldde ik ook bij uitgever AUP mijn vermoedens van overschrijfwerk van Middelkoop en Dollee uit het artikel van Bernstein. Ze zouden het serieus onderzoeken. Vorige week donderdag waren ze er uit: volgens de uitgeverij is er geen sprake van plagiaat.
AUP stelt dat het in de context van het hele stuk overduidelijk is dat de teksten verwijzen naar het artikel van Bernstein uit Rolling Stone: “Weliswaar worden de zinnen (in vertaling) geparafraseerd weergegeven worden, maar de link naar de bron wordt duidelijk gelegd.” Van parafrasering is volgens mij echter geen sprake, de vertalingen zijn letterlijk, bijna woord voor woord.
Des te vreemder is de ‘oplossing’ die AUP kiest voor de volgende drukken: “Daarom worden voor de zekerheid in de volgende bijdruk die passages in citaatvorm opgenomen, met nog weer eens een extra bronvermelding daarbij.” Volgens mij kun je niet eerst stellen dat er sprake is van parafrasering en vervolgens diezelfde teksten als letterlijk citaat gaan weergeven. Maar bovendien zou dan overeind blijven dat er overmatig geciteerd wordt, want dit is echt buiten proportie.
Ik heb ze daarop nog geantwoord dat ik er eigenlijk wel van uitga dat ze Bernstein zelf even op de hoogte stellen van het feit dat er in de eerste drie drukken van Patronen van Bedrog op onfatsoenlijke wijze gebruik is gemaakt van zijn artikel. En dat het me verstandig lijkt om hun ‘oplossing’ aan hem voor te leggen ter instemming.
Update 9 november 2018
Middelkoop liet zijn advocaat een boze brief sturen, waarin hij eist dat deze recensie en de discussie hieronder verwijderd wordt, zie Advocaat van Willem Middelkoop stuurt blafbrief vanwege ‘vernietigend oordeel’ over Patronen van Bedrog
Update 19 november 2019
De rechtszaak die Middelkoop over deze recensie (en een aantal tweets) begon tegen mij is afgelopen, de rechter wijst alle vorderingen af, zie Willem Middelkoop verliest rechtszaak over recensie Patronen van Bedrog.