New Age

Deepak Chopra slaat terug! … en mist

17 July 2014 by Pepijn van Erp 205 Comments

Deepak Chopra leeft in moeilijke tijden, iedereen met een beetje gezond verstand prikt zijn vage geklets snel door. De meesten halen hun schouders erover op, maar er zijn er ook bij die hem openlijk te kakken zetten: “We’re confronted with a strange mixture of bedfellows: an aging stage magician, an Oxford professor on the rampage against “the God delusion,” an astrophysicist, and a biology professor at the University of Chicago who sees himself as a gadfly against pseudoscience. Behind them marches a ragged band of atheists, scientists, blogosphere pests, mischievous troublemakers, and sincere doubters.” Geen wonder dat Chopra nu keihard terugslaat met een uitdaging.

Hij voelde blijkbaar de behoefte om het nog wat simpeler uit te leggen dan in zijn twee eerdere video’s (1,2). Dat is fijn, want die waren wel erg warrig. Misschien scheelt het ook al dat hij zich ditmaal extra netjes heeft aangekleed. Wie daagt hij nu precies uit? “Dear Randi, dear Dawkins, dear Daniel Dennett and everybody else in that tribe” spreekt hij de uitgedaagden aan. Die ‘tribe’ bestaat als we afgaan op de eerdere video’s uit ‘Randi and all his colleagues, his so called militant atheists friends and professional debunkers’. Blijkbaar veegt Chopra nogal wat mensen en in het bijzonder zijn critici, op één hoop van vervelende materialistische atheïstische denkers, die elk spiritueel gedachtegoed per definitie afwijzen. Beetje raar, want James Randi staat nu niet echt bekend om atheïstisch activisme en Daniel Dennett werd wel één van de ‘four horsemen of the non-apocalypse‘ genoemd, samen met Richard Dawkins, maar heeft een heel wat genuanceerdere pen dan die laatste (Chopra blijkt sowieso weinig van Dennett te begrijpen). Het is vooral Dawkins aan wie Chopra de grootste hekel lijkt te hebben, maar je moet natuurlijk wat meer mensen schofferen, anders is je aandachttrekkerij bij voorbaat kansloos.

Op zich is de vraag die hij voorlegt natuurlijk interessant, maar is er iemand die beweert daar het antwoord op te hebben? En leent het zich voor zo’n uitdaging? De vergelijking met de One Million Dollar Paranormal Challenge van de James Randi Educational Foundation gaat niet op. Die daagt mensen uit om een concrete paranormale claim onder gecontroleerde omstandigheden te demonstreren (ook mis ik een reglement dat duidelijk maakt wanneer een ingediend stuk nu voldoet aan zijn uitdaging en natuurlijk een garantie dat het geld ook uitbetaald wordt, maar vooruit, je kunt niet op elke slak zout leggen).

Dat soort reacties kwam natuurlijk meteen uit vele kanten op Chopra’s videootjes, maar blijkens een stuk van hem op The Huffington Post(*) ziet hij de verschillen niet zo.

Since Randi’s reward has never been handed out, the overall effect seems unquestionable: Nothing beyond the grasp of the scientific, rational mind is real. The toxic side effect, however, has been to tar spirituality and hoaxes with the same brush. The educated public buys into this conclusion, and as a result, being on the side of the truth means that you dismiss faith, healing, alternative medicine, unexplained phenomena, and ancient wisdom while priding yourself that none of it needs examining, since science is the one true way. As a society for the suppression of curiosity, the skeptic movement has no qualms about attacking anyone they please with contempt and ridicule.

Heeft ie een punt? Volgens mij niet en gebruikt hij de JREF Challenge als een stroman. Die skeptische uitdaging gaat om concrete beweringen die waarneembare effecten hebben. Chopra gooit geloof en spiritualiteit zonder dat soort claims op één hoop met alternatieve gezondheidszorg, paranormale claims enzovoort, niet de JREF. Het is Chopra zelf die hier de teerkwast hanteert. En wat heeft zijn uitdaging in vredesnaam te maken met zijn onvrede over de houding van skeptici?

Let’s leave aside the whole question of God, faith, miracles, and the so-called supernatural. These things have been incendiary for a long time and arouse stubborn resistance on both sides. The real issue is exactly what my offer focuses on: What is consciousness, how does it create reality, and how far does this reality extend?
Compared to this issue, what the skeptics do, for good or ill, is not very significant. Who opposes the exposure of hoaxes? It’s sad that thousands of dedicated researchers and farseeing thinkers earn almost no public attention while noisy skeptics grab the limelight.

Tsja, dat komt er dus op neer dat als iemand zegt dat hij geen sluitende verklaring heeft voor het verschijnsel bewustzijn of een antwoord geeft, dat Chopra niet goed genoeg vindt, dat zo iemand niet mag roepen Chopra allerlei aantoonbare nonsens verkoopt. Oh, wacht, dat mag misschien nog wel, maar het mag dan niet teveel aandacht krijgen (‘noisy skeptics’ en ‘the limelight’). De aanhangers van Chopra zouden er misschien per ongeluk kennis van kunnen nemen en in verwarring gebracht kunnen worden. Nou ja, misschien wordt het wat duidelijker in het vervolg dat Chopra aankondigt, over waarom zijn uitdaging in feite gaat om het ter discussie stellen van het materialisme (*).

(*) Update
Ik had ‘t stuk in eerste instantie uit The San Francisco Chronicle, maar het is veel eerder op The Huffington Post verschenen. Daar blijkt inmiddels ook het vervolg te staan.

When I made a video offering a million dollars to anyone who could explain how the brain produces the appearance of the three-dimensional world, I didn’t have a publicity stunt in mind. I wanted to draw attention to consciousness research, which has been burgeoning. The public isn’t aware of how big a turn-around this represents. For a long time consciousness was taboo in the scientific community. The reason isn’t hard to fathom. To explore consciousness means delving into subjectivity, the personal inner world. Science deals in objectivity, data, and hard facts instead.

Chopra maakt het er niet beter op en doet nu net alsof er niet continu aandacht is voor het bewustzijn, zowel vanuit filosofische hoek, als vanuit de kant van de neurowetenschap. Nog steeds volstrekt onduidelijk waarom hij nu zijn skeptische belagers van zijn eigen onzin hiermee denkt te kunnen weerspreken.

The hard problem lies at the basis of my million dollar challenge to skeptics. That it is met with contemptuous ridicule by professional skeptics means very little — they do what they do, scurrilous and dishonest as it winds up being. The Amazing Randi’s million dollar paranormal challenge, suspended after ten years in 2010, is trumpeted as proof that the paranormal is a fraud. In fact, the conditions of the prize set up multiple hurdles and catches to insure that the money couldn’t be won. I insist that the whole project is a red herring, a distraction from the issues posed by consciousness.

Wederom is het verwijt van Chopra aan de JREF challenge (‘red herring’) eerder van toepassing op zijn eigen verhaal.

Andere besprekingen van Chopra’s uitdaging door: Steven Novella, ‘Orac’, Jerry Coyne

New Age Bullshit Generator

20 June 2014 by Maarten Koller 86 Comments

In het alternatieve wereldje wordt nogal wat onzin uitgekraamd. Totale bullshit kan namelijk gemakkelijk geloofwaardig overkomen wanneer de zinnen grammaticaal in orde zijn. En met een computer kan je simpel grammaticaal correcte zinnen produceren. Gooi er wat willekeurige termen in en je hebt een onzingenerator. Op Kloptdatwel hebben we al enkele besproken: de Deepak Chopra-uitspraken generator en de Nederlandstalige inspiratie generator van Wouter Denayer. We hebben weer een nieuwe gevonden: De New Age Bullshit Generator.

Seb Pearce werd geïnspireerd tot het maken van de bullshit generator na het kijken van een debat tussen Sam Harris & Michael Shermer versus Deepak Chopra & Jean Houston. En dat begrijp ik volkomen: de link naar het debat begint met Jean Houston die een wel heel vaag verhaal verteld en afsluit met iets wat zinnig lijkt, als je niet oplet zou je zomaar kunnen denken dat ze het applaus na afloop verdient. Daarop krijgt Deepak Chopra het woord en kraamt een lang nietszeggend verhaal uit waarbij Michael Shermer terecht opmerkt: dat is nu wat ik bedoel met ‘woo’.

Een voorbeeld van de generator:

Today, science tells us that the essence of nature is inseparability.

You and I are storytellers of the multiverse. Potentiality is a constant.

Stagnation is the antithesis of truth.

The stratosphere is calling to you via sub-atomic particles. Can you hear it? It can be difficult to know where to begin. Child, look within and strengthen yourself.

Compleet met nietszeggend plaatje!

It is a sign of things to come. Soon there will be a refining of inseparability the likes of which the quantum soup has never seen. This mission never ends.

Although you may not realize it, you are dynamic. Have you found your mission? How should you navigate this heroic infinite?

We must bless ourselves and ground others.

If you have never experienced this vector of the creative act, it can be difficult to exist. We are at a crossroads of karma and delusion. We are in the midst of an ever-present unfolding of joy that will open up the dreamscape itself.

Who are we? Where on the great circuit will we be recreated? Reality has always been electrified with pilgrims whose essences are immersed in transcendence. Throughout history, humans have been interacting with the totality via ultrasonic energy.

Voor de mensen die zich mogelijk beledigd voelen, heeft Pearce ook nog een mooie, gegenereerde boodschap:

Lastly, to the people it offended: don’t worry. This is just a digital manifestation of the infinite being mocking itself through quantum pulses of energy. And who is the “I” who is offended, anyway?

Probeer de generator zelf.

Met dank aan Rosalinde van Wijck voor de tip.

‘Goeroe Herman Wijffels’ zegt spijt te hebben van slecht gedrag

20 September 2013 by Agnes Tieben 40 Comments

De omstreden goeroe Andrew Cohen, spiritueel leraar en oprichter van de wereldwijde religieuze beweging EnlightenNext liet onlangs weten zich voor onbepaalde tijd terug te trekken en bood hierbij tevens zijn verontschuldigingen aan. Hij zegt spijt te hebben omdat hij het leven van zijn naasten onnodig moeilijk heeft gemaakt.

Cohen die zichzelf verlicht noemt ziet zich als een van de leidende figuren die de taak hebben de mensheid te verheffen naar een nieuwe evolutionaire fase. Het is een al oud concept stammend uit de new-age beweging dat er van uit gaat dat er na de volgens hen inmiddels afgeronde fase van de organische evolutie, het nu tijd is voor de evolutie van de geest. De ‘best aangepasten’ begrijpen deze realiteit al, terwijl de ‘slechtst aangepasten’, degenen die vastzitten in oude structuren, nog veel hebben te leren.

De evolutionaire beweging ziet zichzelf dus graag als een voorhoede, een richtinggevende elite die uitblinkt in persoonlijke en collectieve bewustzijnsontwikkeling. Op de website van EnlightenNext staat het mooi geformuleerd en het is dan ook niet verwonderlijk dat velen zich hiertoe aangetrokken voelen :

‘Als we een nieuwe cultuur willen creëren, dan moeten we vrij zijn van het oude. Maar hoe doen we dat? Hoe laten we los wat ons tegenhoudt en hoe omarmen we een verlichte, evolutionaire relatie tot het leven? Met zijn innovatieve leer evolutionaire verlichting, geeft Andrew Cohen antwoord op de specifieke spirituele behoeften van onze tijd. Het stelt individuen op een unieke wijze in staat te transformeren, om samen met anderen te ontwikkelen en een uitdrukking te worden van een nieuwe en werkelijk verlichte cultuur.’

andrew-cohen-fav-img — Andrew Cohen (foto: Wikimedia Commons)

Ook Herman Wijffels, tegenwoordig deeltijd hoogleraar duurzame ontwikkeling en maatschappelijke verandering aan de universiteit van Utrecht voelt zich thuis bij dit gedachtegoed. Over zijn spirituele inspiratiebronnen schreef Rob Nanninga in 2006 het artikel ‘Evolutionair leiderschap, de goeroes van Herman Wijffels’ waarin veel informatie over de werkwijze van Cohen te vinden is.

Voor zijn eigen persoonlijke ontwikkeling ging Cohen in de jaren 80 in de leer bij de Indiase goeroe Poonja. Al na enkele gesprekken verklaarde deze hem voor verlicht en zond hem uit naar het westen om daar de leer van het overwinnen van het ego te prediken. Voortvarend pakte Cohen dit op en richtte in de VS de organisatie EnlightenNext op die al snel vestigingen kreeg in diverse landen. De charismatische Cohen reisde de wereld rond om lezingen te geven, richtte het tijdschrift What is Enlightenment? op en stichtte een spirituele leefgemeenschap voor volgelingen die zich serieus op de zaak wilden toeleggen. Zijn eigen moeder was één van de toegewijden, maar hield het al snel weer voor gezien. Haar zoon was sinds zijn verlichting veranderd in een onuitstaanbare dwingeland concludeerde ze. Over haar ervaringen in de spirituele leefgemeenschap schreef ze een boek met de spottende titel The Mother of God.

Ex Cohen aanhanger Andre van der Braak schreef het boek Enlightenment Blues.

Ze was bepaald niet de enige met kritiek, in de loop van de tijd groeide de lijst met verhalen van ex- aanhangers, een daarvan is de Nederlandse Hoogleraar boeddhistische filosofie in dialoog met andere levensbeschouwelijke tradities André van der Braak. Hij leefde 11 jaar in de commune van Cohen en beschreef zijn ervaringen in het boek Enlightenment Blues. En dan is er nog de kritische organisatie van ex-aanhangers What Enlightenment??! De nieuwe ontwikkelingen bracht woordvoerder Hal Blacker ertoe om een overzicht te publiceren getiteld the ‘A’ list of Andrew Cohen- A catalogue of trauma and abuse , waarin alle aanklachten van geestelijke en lichamelijke mishandeling eens op een rijtje werden gezet. Blacker spreekt ironisch de hoop uit dat het Cohen stof moge bieden voor zijn komende contemplaties. Ook de Nederlandse tak van EnlightenNext heeft weinig vertrouwen in verbetering, zij distantiëren zich van Cohen en hebben besloten zich op te heffen. Ex-bestuurslid Arjan Kindermans laat weten dat hij er niet meer achter kan staan om verder te gaan. ‘Datgene waar we mee bezig waren moet geleefd worden in vrijheid. Toen dat niet meer klopte heb ik conclusies getrokken’. Op andere locaties in de wereld wordt een pauze genomen.

Gelukkig zijn er volgelingen die hun conclusies trekken als dergelijke misstanden zich voordoen, maar dat zal lang niet gelden voor iedereen, velen negeren dergelijk wangedrag of zijn geneigd de daden van hun goeroe op de een of andere manier goed te praten. Hoe dat kan gaan lezen we bijvoorbeeld in de column van Tijn Touber, die er in het nieuwste nummer van Happinez over schreef. Hij vergelijkt daarin zijn eigen gedrag t.o.v. intieme vrienden met dat van Cohen. Hoewel hij iedere keer weer getroffen werd door Cohens arrogante en botte gedrag en zelfs een keer de zaal uitliep concludeert hij tenslotte dat het hebben van een schaduwkant onlosmakelijk is verbonden met het verspreiden van licht. En de schaduw komt nu een keer vaak terecht bij degenen die het dichtst bij de zon staan… Ook weet hij uit eigen ervaring hoe lastig het is om integer om te gaan met mensen die jou willen zien als hun leraar. In navolging van Cohen wil hij zijn naaste dierbaren dan ook vanuit de grond van zijn hart bedanken dat ze de rol willen spelen van beschikbaar te zijn voor de schaduwzijde. Ook noemt Touber het moedig dat Cohen deze stap nu zet. Het geeft aan dat hij de tijdgeest goed aanvoelt en beseft dat het archetype van de goeroe (…) die ons wel even zal redden van het kwaad aan vervanging toe is. Een principiële afwijzing van de geestelijke en lichamelijke mishandelingen van Cohen zou op zijn plaats zijn, maar daar horen we Touber niet over. Het lijkt erop dat hij de lessen van de goeroe liever verplaatst ziet naar de privésfeer, waar iedereen zijn eigen en elkaars goeroe is. En tja, ‘de schaduwkant’, die hoort er nu een keer ook bij.
Deze neiging tot het bagatelliseren van geweld en wangedrag wordt breed gedragen onder de doorgaans zo vredelievend overkomende aanhangers van de conscious evolution. Aan de invloedrijke spiritueel filosoof en geestverwant Ken Wilber werd eens gevraagd wat hij vond van de misdragingen van Cohen. Zijn reactie was (Wikipedia): ‘Ik heb vaak horen zeggen dat Andrew lastig is, en ik denk ‘God zij dank!’ Eigenlijk is elke kritiek op Andrew die ik ooit heb gehoord een variatie op ‘Hij is erg grof, vindt u niet?’ En ik glimlach de breedste glimlach die je ooit hebt gezien. Zonder de onbehouwen kerels en hatelijke meiden der godverwerkelijking zou de geest in deze vreemde wereld een zeldzame bezoeker zijn.’

Dit soort uitlatingen van prominenten in de beweging laten zien dat aan geweld en misdragingen een niet onbelangrijke functie wordt toegekend. Deze ‘inspanningen’ van de leraar om mensen te schofferen (of erger) zie je steeds weer geduid worden als zouden ze een bijzondere methode zijn, ingezet om het ego van de leerling een lesje te leren of ‘van oude patronen los te weken’ of zoiets.

Dit is één van de vage boeken waarvoor Wijffels een voorwoord schreef.

Voor zover ik weet heeft ook Wijffels zich nog nooit uitgesproken over de duidelijk niet in de haak zijnde methodes van Cohen en de aanmoedigingen hiertoe van Wilber. En dat terwijl in zijn woorden (Wijffels ziet een overgang naar een duurzame economie als een volgende stap in de beschaving) wel steeds de ideeën van deze leraren doorklinken en hij zelfs een tijd als mentor verbonden was aan de masteropleiding Conscious Evolution die in samenwerking met het tijdschrift van Cohen werd aangeboden. Ook schrijft hij de een na de andere aanbeveling in vreemde boeken die de realiteit ontegenzeggelijk uit het oog verloren hebben, zoals voor Coen Vermeerens Ufo’s bestaan gewoon, waarin extreme complottheorieën als feiten gepresenteerd worden (bespreking in Skepter 25-2).
In Vrij Nederland van 14 september konden we lezen over hoogleraar Eric André de la Porte, die in 1992 werd ontslagen omdat hij niet meer voldeed aan de wetenschappelijke norm. Hij was meer geïnteresseerd in spiritualiteit dan in zijn juridisch wetenschappelijke werk. Hij kwam er zelfs achter dat zijn huis als paleis in gebruik was door de voor normale mensen onzichtbare kobolden, maar dat was later.

Voor een hoogleraar duurzaamheid en maatschappelijke verandering is het blijkbaar geen probleem, of misschien wel juist een pre om spiritueel te zijn. Voor Wijffels vormt het duidelijk een belangrijke motivatie om duurzaamheid en maatschappelijke verandering na te streven. Dat hij inspiratie put uit het ideeëngoed van wel zeer omstreden goeroes en profeten wordt vreemd genoeg nog steeds door geen enkele journalist aan de orde gesteld. Ik ben het tenminste nog niet tegengekomen.

Update: 18 september is bekend geworden dat Wijffels is genomineerd voor de Meester Kackadorisprijs 2013 , de prijs bestemd voor ‘instellingen, personen of ondernemingen die in belangrijke mate hebben bijgedragen aan de verspreiding in daad, woord of geschrift van de kwakzalverij in Nederland’.

Happinez 1, 2 en 3 – 2013

27 June 2013 by Agnes Tieben 47 Comments

Mijn laatste Happinez-recensie ging over nummer 8 van 2012. Hoogste tijd dus voor een nieuwe aflevering. Omdat het inmiddels juni is zijn er al weer vier nummers verschenen dit jaar, waarvan ik er drie gelezen heb. Hieronder een selectie uit de nummers 1, 2 en 3.

In Happinez 1 gaat het over verbeelding, het blad stond vol met stukken die allemaal goed bij het thema pasten, maar vooral het artikel over mediumschap vond ik wel interessant. Zo leerde ik dat er al prestigieuze opleidingen voor mediumschap bestaan en werd ik op de hoogte gebracht van enkele nieuwe ontwikkelingen in deze sector.

Marisa Bottenheft richtte drie jaar geleden het mediumcollege op geïnspireerd door het Harry Potter-achtige Arthur Findley College in Engeland, waar ze nog minimaal twee keer per jaar naar toe gaat om bijscholing te krijgen van de wereldtop. Er is zoveel belangstelling voor de opleiding dat er binnenkort gaat worden uitgebreid, lees ik op de website. Alle aangeboden cursussen en hun docenten zijn erkend door de stichting Enigma (die overigens door Marisa Bottenheft zelf is opgericht).
De stichting werd in het leven geroepen om de beroepsgroep te vrijwaren van oplichters en om de krachten van paragnosten en mediums te bundelen. Wie lid wil worden, zal zich moeten onderwerpen aan een strenge test: mediums die aan cold reading doen bijvoorbeeld, komen er niet doorheen.

‘Zo’n pseudomedium doet vage uitspraken, noemt bijvoorbeeld geen namen maar alleen beginletters, en wacht steeds op aanwijzingen die je bewust of onbewust geeft, voordat hij verder gaat. Dat is geen mediumschap, dat is oplichterij’, aldus Marisa Bottenheft.

Ook zit het de stichting dwars dat aanwijzingen van paragnosten en mediums op het gebied van vermiste personen of voorspellingen van nationaal belang niet of onvoldoende serieus genomen worden door de maatschappij. Daar moet verandering in komen. Enigma gaat diensten aanbieden voor particuliere opdrachtgevers evenals voor nog op te lossen zaken voor politie en justitie. Een intern onderzoeksteam verzamelt en toetst de aanwijzingen van de aangesloten mediums en paragnosten om zo een oplossende dan wel helpende hand te bieden bij het opsporen van vermiste kinderen en andere zaken. Dat klinkt, als je niet beter weet, misschien best redelijk en hoopvol, maar is het natuurlijk niet. Het lijkt wel alsof ze volkomen onbekend zijn met het feit dat jarenlang parapsychologisch onderzoek niets buitengewoons heeft opgeleverd of met het gegeven dat de politie helemaal niets heeft aan tips van paragnosten. Bij de ontvoering van Gerrit Jan Heijn bijvoorbeeld bleek geen van de 1.200 tips bruikbaar. Bovendien is het onethisch om op deze manier de families van de vermisten valse hoop te geven. Op Kloptdatwel besteedde Pepijn van Erp er niet zo lang geleden nog aandacht aan in een aantal artikelen (1 en 2).

In nummer 2 is het thema eenvoud. In de rubriek gezondheid stond een artikel over de eenvoudige genezingsmethode, Jin Shin Jyutsu, waarmee je volgens de bedenker (een Japanse zijderupskweker die circa 100 jaar geleden leefde) heilzame energie door je heen kunt laten stromen. Toen hij ernstig ziek was en zich had teruggetrokken in een hutje in de bergen, omdat artsen niets meer voor hem konden doen, kreeg hij visioenen van engelen en boeddha’s die hem ongewone lichaamshoudingen lieten zien. Hij ging ze nadoen en werd beter. Omdat hij er van overtuigd was dat dit door de houdingen kwam, keerde hij terug naar de bewoonde wereld met een missie: de filosofie van wat hij noemde Jin Shin Jyutsu verder ontwikkelen en verspreiden. En dat is vrij goed gelukt, gezien het aantal treffers dat het oplevert als je het googelt. Behalve achtergrondinformatie voorziet het artikel in enkele met foto’s geïllustreerde adviezen. Bijvoorbeeld deze, waarbij in het inleidende stukje gesproken wordt van ‘het natuurlijk antibioticum’ en ‘het immuunsysteem versterken’ :’Heb je een infectie? Druk de duim van je vrije hand eerst op de wijsvingernagel van diezelfde hand, dan op de nagel van de middelvinger en vervolgens op die van de pink. Dit bevordert de genezing.’ Een onschuldige oefening natuurlijk, maar toch zijn er altijd enkelen die aangespoord door dit soort verhalen besluiten om niet naar de dokter te gaan of om hun antibiotica te laten staan.

In Happinez nummer 3 met als thema ‘aandacht’ valt me vooral de religieuze inslag van een aantal artikelen op. Eerst is er een elf pagina’s tellende fotoserie over ‘Het nieuwe bidden’ met af en toe een klein stukje tekst erbij. (Een vrouw in steeds weer andere kleurige kledij zie je onder meer mediteren, bidden voor het eten en de kralen van een rozenkrans tellen.)

In een volgend artikel geeft een Nederlandse zenmonnik adviezen op het gebied van time-management. De monnik is Paul Loomans, die vroeger acteur was en nu workshops geeft in tijdsurfen; hij schreef er onlangs een boek over Ik heb de tijd, handleiding in tijdsurfen. Hieronder een voorbeeld van zijn werkwijze: een cursist had last van een hoop zand in de tuin die maar bleef liggen. De hoop zand kostte veel energie omdat ze er steeds aan dacht. Loomans noemt dit een plaaggeest, ‘plaaggeesten kosten veel tijd en energie omdat gedachten eraan verzet oproepen’. Wat te doen? Ik zou zeggen, bedenk een oplossing, maar dat is helemaal fout, volgens Loomans moet je zoiets heel anders aanpakken. Met open vizier moet gekeken worden naar de plaaggeest, de handeling waar je tegenop ziet komt dan tot leven in je onderbewuste en die zoekt uit zichzelf een oplossing. De cursist dient zich af te vragen waarom ze spanning voelt. Het zand kon niet weg, want de band van de kruiwagen was lek. De hindernis bleek dus deels te zitten in niet-kunnen. En waar moest dat zand naar toe? Het niet-weten speelde ook een rol. Door via haar volle aandacht een neutrale relatie aan te gaan met de plagende gedachte kwam er rust. Een week later diende zich vanzelf en zonder forceren een oplossing aan: een tuinierende kennis gaf de handige tip het zand in de tuin zelf te gebruiken. Voor mij is het duidelijk: time-management van Paul Loomans is pure tijdverspilling.

Tot slot een artikel over Advaita Vedanta, een religieuze filosofie die zich naar het lijkt in een steeds groter wordende populariteit mag verheugen en zelfs wordt ingezet voor personeelstrainingen. Andere benamingen waaronder de filosofie bekend is zijn non-dualiteit of non-dualisme. Ik schreef er al eerder over in het kader van een Happinez bespreking. Advaita vedanta is een mystieke tak van het hindoeïsme, zoals soefisme dat bij de islam is en de gnostici dat zijn t.o.v. het christendom.

Paul Smit geeft trainingen met als uitgangspunt de filosofie van non-dualiteit

Van oudsher claimen mystici de methode in handen te hebben om de mens te verlossen van ellende of zijn zij zoekende naar een manier die leidt naar eenheidservaring of verlichting. Het blijkt altijd te gaan om ‘het ego’ wat in de weg zou zitten. En terwijl de een beweert, dat je daar enorme hindernissen voor moet overwinnen, is het volgens de ander gewoon een kwestie van een ‘knopje’ omzetten. De laatste categorie lijkt tegenwoordig vooral populair. Er is een heel netwerk van mensen die al verlicht zijn en die nu leven van het geven van workshops, lezingen en het schrijven van boeken. Eckhart Tolle is wel de meest bekende van dit gezelschap (we schreven eerder over hem), maar ook in ons eigen land zijn er veel vertegenwoordigers. Een van hen is de cabaretier Paul Smit die trainingen verzorgt voor bedrijven en in zijn shows deze denkwijze uitdraagt. In het artikel wordt hij geïnterviewd door een journalist van Happinez. Volgens Smit kun je het leven maar beter beschouwen als een film, want dat maakt alles stukken lichter en fijner.

‘We hebben zelf geen invloed op de rol die we spelen, het script staat al vast, want alles in het universum wordt bestuurd door slechts één allesomvattend bewustzijn. Als er een keuze wordt gemaakt, fluistert het ego je in: ik kies, terwijl de keuze niet door jou wordt gemaakt maar in jou ontstaat. Want kies jij ervoor om honger en dorst te hebben? Kies jij ervoor wanneer je slaap hebt? Mensen hebben steeds het idee dat ze zelf keuzes moeten maken, maar dat is een illusie. Ze komen daardoor juist in de problemen want zo ontstaat bijvoorbeeld angst om het verkeerde te kiezen. De kunst is overgave, accepteren dat je geen enkele invloed hebt op je rol en dat het daarom ook helemaal niets uitmaakt wat je doet’, aldus Smit.

‘Dus een inbreker die een bank besteelt kan daar niets aan doen…’, oppert de interviewster. Inderdaad is ook dat volgens Smit de wil van het super-bewustzijn, maar natuurlijk volgt wel op elke actie een reactie, want dat is dan weer de wet van karma. Dat zijn filosofie weerstand oproept, is Smit wel gewend. Zoals veel onzinverkopers reageert hij hierop door zich met Galilei te vergelijken. Zijn boodschap zet ons wereldbeeld op z’n kop, maar op een dag zal iedereen inzien dat hij gelijk had. Natuurlijk maakt hij ook de standaardfout van het vertellen hoe schokkend het wel niet was voor 17e-eeuwers om te vernemen dat de aarde niet plat was maar rond. (Het conflict dat Galilei had met de kerk draaide om heliocentrisch versus geocentrisch, dat de aarde rond was wist men in de oudheid al.) Smit denkt ook dat zijn visie door modern neurowetenschappelijk onderzoek wordt ondersteund. Een misinterpretatie die ook wel een beetje in de hand wordt gewerkt door sommige neurologen zelf, bijvoorbeeld neuroloog Victor Lamme die zijn boek de titel gaf: De vrije wil bestaat niet. Het lijkt mij een kwestie van begripsverwarring. Om hieruit te raken stelde filosofe Griet Vandermassen van Skepp voor om in plaats van over ‘de vrije wil’ te spreken over ‘keuzemogelijkheid‘.
Het klopt dat wij meestal niet bewust kiezen wat we denken. Onze hersenen zijn voortdurend bezig met het verwerken en afwegen van informatie en dat gaat grotendeels onbewust. De manier waarop ze dat doen en de beslissingen die daaruit voortkomen, worden door een onherleidbare hoeveelheid factoren bepaald, waaronder onze genen, onze levensgeschiedenis en onze doelstellingen.Om greep te krijgen op dit complexe proces wordt onderscheid gemaakt in twee soorten denken: systeem 1, snel, intuïtief en automatisch denken en systeem 2, langzaam, bewust en rationeel denken. Systeem 2 komt in actie zodra er meer nodig is dan de ‘automatische piloot’ bijvoorbeeld als er moet worden uitgerekend hoeveel 35 x 24 is of als je informatie wilt ordenen en wegen. Systeem 2 kan ook worden ingezet om rationalisaties achteraf te maken, de zogenaamde confirmation bias is hier een voorbeeld van. Confirmation bias hoeft niet per se negatief te zijn, zo kunnen inwoners van Nederland zichzelf bijvoorbeeld wijsmaken dat zij in het fijnste land ter wereld wonen wat ze een goed gevoel oplevert. Maar om jezelf wijs te maken dat je geen keuzes meer hoeft te maken omdat toch alles al van te voren is bepaald lijkt mij niet zo’n gunstige vorm van confirmation bias. Ik zou in elk geval als ik een bedrijf had gebruik maken van de keuzemogelijkheid om mijn werknemers geen trainingen te laten volgen bij Paul Smit.

Happinez 8 2012: een nieuw begin

4 February 2013 by Agnes Tieben 55 Comments

Happinez 8, het december-januarinummer heeft als thema ‘nieuw begin’. Toepasselijk natuurlijk, zo rond de jaarwisseling en je kunt er alle kanten mee op. Het kan gaan over nieuwe voornemens, over de kalenderwisseling van de Maya’s of over een nieuwe tijd die eindelijk is aangebroken. Van dat laatste klinkt in veel artikelen wel iets door.
Neem bijvoorbeeld het eerste ‘Het nieuwe nu’: ‘We staan aan de vooravond van een nieuwe tijd. Overal om ons heen zijn initiatieven om de wereld mooier, eerlijker en duurzamer te maken. (…)’, tja , die retoriek van ‘een nieuwe tijd’ is al eeuwen oud en mensen blijven het maar mooi vinden…
Maar voor het Mayathema in de vorm van de vraag ‘Wordt alles anders in 2012?’ moest ik wel even ‘terugbladeren’ naar het vorige nummer, Happinez raadpleegt namelijk een heuse ziener, Ton van der Kroon, en dat kon ik u als Kloptdatwel-lezer natuurlijk niet onthouden. Verder in deze aflevering een stukje over ‘nieuwe economie’ en over detox. Ook hier heeft het blad zoals gebruikelijk een paar deskundigen uitgezocht om deze onderwerpen op passende wijze in de Happinez-mindstyle te belichten.

Op de drempel van een nieuwe tijd

In de agenda wordt een lezing aangekondigd over het einde en het nieuwe begin van de Mayakalender. De lezing heeft als titel ‘Op de drempel van een nieuwe tijd’ en wordt gegeven door Ton van der Kroon, die zichzelf ziener noemt. In nummer 7 stond een interview met hem waarin hij als volgt wordt geïntroduceerd: ‘Ton is niet makkelijk te plaatsen. Hij geeft workshops waarin mannen hun ware kracht kunnen vinden, gaat naar zogeheten krachtplekken in de wereld om daar energetisch werk te doen, zet zich in voor vrede in het Midden-Oosten, geeft lezingen over het einde en het nieuwe begin van de Mayakalender, hoort stemmen en ziet visioenen.’
Toen hij voor het eerst zo’n stem hoorde op zijn 18de was hij nog erg sceptisch maar inmiddels zegt hij te weten dat hij op de stem, die hij zijn gids noemt, kan vertrouwen. Als de interviewster hem de vraag stelt: ‘Waar draait het nu om in onze tijd?’ tunet hij in, hij sluit zijn ogen en zijn stem verandert wat van toon als hij antwoordt:

Alleen vanuit rust en stilte is het mogelijk om dit in feite creatieve proces waarin we zitten te bezien. Door afstand te nemen van ons eigen verhaal worden we een toeschouwer en daardoor verandert onze perceptie. Niets is wat het lijkt en alles is zoals het is. Dit toeschouwersprincipe is voor de komende tijd van cruciaal belang. Het betekent dat je doet door niet te doen. Je grijpt niet in, maar je kijkt en voelt alleen maar. Dat stelt je in staat om het grotere plaatje, het onderliggende verhaal, te zien en dan ga je de zin erin ontdekken. Ook in de negatieve dingen. Wanneer je in een crisis belandt kun je je afvragen: waarom overkomt mij dit? Maar dan zit je in een benauwd bewustzijn, in het oordeel van goed en slecht. De kunst is een stap naar achteren te doen en vanuit het beschouwende bewustzijn te gaan waarnemen. Dan krijg je een groeiend besef van het grotere geheel en zie je dat alle hoogten en diepten onderdeel zijn van het leven. Je kijkt ernaar als naar een film.

Tjonge, jonge, wat een wijsheid. De mond van de interviewster viel open van verbazing over wat ze zag en hoorde. Waar kwam die gids zo snel vandaan? Toen Ton zijn normale stem weer terug had, glimlachte hij:’Daar heb ik tegenwoordig een aan- en uitknop voor’.

Het theaterstukje heeft op het Happinez-publiek blijkbaar indruk gemaakt, want de lezing die aan het eind van het artikel werd aangekondigd was helemaal uitverkocht. Er waren zelfs zoveel aanmeldingen dat besloten is het evenement op 27 januari nog eens te herhalen.

Nieuwe economie

Een lang artikel is gewijd aan het thema ‘nieuwe economie’. Die is nodig, want het geldsysteem dat we nu hebben, werkt niet goed meer, aldus Helen Toxopeus, een van de economen die in het artikel aan het woord komen. Geld is voor veel mensen een doel geworden in plaats van een middel. Als iedereen nu eens leert inzien dat geld een middel is in plaats van een doel, lossen alle problemen zich vanzelf op, lijkt ongeveer de boodschap.
Er volgt een opsomming van allerlei plannen en initiatieven die een bijdrage zouden kunnen leveren aan die nieuwe economie. Vaak komen de woorden duurzaamheid en spiritualiteit voorbij en veelvuldig wordt gesproken over een bewustzijnsverandering, die al volop aan de gang zou zijn. Waar deze precies vandaan komt, wordt niet duidelijk, maar ik vermoed dat de Maya’s erachter zitten of anders het sterrenbeeld Aquarius. De oude economische dogma’s moeten worden vervangen, de oplossing wordt gezocht in het teruggrijpen op nog oudere gebruiken. Zo is econoom Ad Broere een voorstander van het herintroduceren van ruilhandel en lokaal geld. Verder laat hij zich inspireren door het Oude Testament. Het lijkt hem een goed idee om een moderne variant van het jubeljaar te introduceren, in Leviticus 25 staat er een stukje over geschreven. Eens in de 49 jaar zouden alle schulden worden kwijtgescholden, waardoor iedereen met een schone lei verder kon. Volgens Broere gebeurde dit op basis van het inzicht dat een samenleving op den duur ten onder gaat aan schulden.
Tja, het lijkt mij dat dit toch meer problemen zal opleveren dan oplossen…

Hoofdredacteur Marije de Jong doet er in haar voorwoord nog een schepje bovenop, zij vindt het een prachtig plan en schrijft dat de traditie tot in de middeleeuwen bij joden en christenen in gebruik was.
Echter volgens Wikipedia en ook mijn oude Winkler Prins-encyclopedie was de praktische betekenis ervan gering. Het was vooral een onderdeel van het joodse gedachtegoed, waar het een teken van de komst van de Messias was.

Dit doet me wel wat denken aan ‘De uitgevonden traditie‘, een vorm van geschiedvervalsing die bekend geworden is door de historicus Hobsbawm. De tactiek werd massaal ingezet aan het einde van de 19de eeuw teneinde een nationale identiteit te creëren.

Misschien dat Ad Broere en aanhangers van zijn ideeën net als de 19de-eeuwse nationalisten vinden dat je best de feiten een beetje mag verdraaien als je daarmee een hoger doel dient. Het gaat tenslotte om niet minder dan het afbreken van het oude economische dogma en het begeleiden van de mensheid naar het paradigma van de nieuwe economie!

Een nieuw begin voor je lichaam

Het laatste artikel dat ik behandel uit deze Happinez, trof ik aan in de rubriek ‘gezondheid’ en gaat over detox. Hoewel ons lichaam al over een ingenieus schoonmaaksysteem beschikt, kan het daarbij wel wat hulp gebruiken, omdat er veel valt schoon te maken, zegt detoxcoach Jacqueline van Lieshout, die de bestseller ‘In 28 dagen van gifbelt naar tempel’ schreef, die werd uitgegeven bij Ankh-Hermes. Volgens Jacqueline worden schadelijke stoffen uit onder andere voeding, cosmetica en onze leefomgeving niet goed afgevoerd, dit kan het immuunsysteem verzwakken, waardoor ziekten makkelijker kunnen ontstaan.

Het boek van verjongingscoach Jesse van der Velde

Meer onder de noemer detox komen we verderop in het artikel tegen bij de zichzelf verjongingscoach noemende Jesse van der Velde. Onlangs schreef hij het boek: Voor altijd jong, wat ook al een bestseller werd. Hij adviseert om een detoxkuur onder begeleiding te doen, vooral omdat er ook een emotionele reiniging optreedt: ‘Als we fysiek gaan reinigen, kunnen oude emoties terugkomen. Je reinigt jezelf van ingrijpende gebeurtenissen uit het verleden en van minder prettige herinneringen, emoties of associaties.’ Een idee, dat verwant is aan het in alternatieve kringen voorkomende gedachtegoed dat stelt dat alle ziektes veroorzaakt kunnen worden door onverwerkte emoties (denk hierbij bijvoorbeeld aan Brandon Bays). Met behulp van een therapeut die in dit soort emotionele reiniging gelooft, kun je dus maar zo dergelijke onzin op de mouw gespeld krijgen. Het lijkt mij voor de hand liggend dat als je een paar dagen niet of nauwelijks eet, zoals in veel detox kuren het protocol is, je ook emotioneel wat sneller uit balans raakt. Om hier dan aan te koppelen dat er een emotionele reiniging plaatsvindt, vind ik best raar.

Toch worden velen blijkbaar wel enthousiast van bovenstaande detoxideeën, gezien het gegeven dat het onderwerp nog steeds bestsellers oplevert. Maar wat wordt eigenlijk verstaan onder detox en klopt er iets van de beweringen van de aanbieders van detoxdiëten en producten?

Op de website senseaboutscience is het verslag te lezen van een clubje jonge Engelse wetenschappers dat op zoek ging naar antwoorden op deze vragen. De definitie alleen leverde al problemen op, want iedere aanbieder bleek er weer iets anders onder te verstaan. Verontrustend was dat veel van de beweringen over hoe het lichaam werkt niet klopten en soms waren de adviezen zelfs gevaarlijk.

Ze besloten een ‘anti detox’-folder te maken waarin ze uitleggen waarom ‘detox’ zinloos is: detox heeft namelijk geen enkele betekenis, behalve dan als het gaat om drugsverslaving of acute vergiftiging. Gelukkig is het lichaam prima in staat om om te gaan met de meeste chemische stoffen die we dagelijks tegenkomen, dankzij de lever en de nieren. De beste en enige manier waarmee je ‘dit ingenieuze schoonmaaksysteem’ om met de woorden van Jacqueline van Lieshout te spreken, kan ondersteunen, is door het opvolgen van de gewone gezondheidsadviezen (zoals die in Nederland onder meer worden uitgedragen door het Voedingscentrum).

Zowel het definitieprobleem als het gebrek aan kennis over de werking van het menselijk lichaam komen we in deze Happinez tegen, want wat Van Lieshout onder detox verstaat, is toch weer iets anders dan wat Van der Velde ermee bedoelt. Vooral Van de Velde is erg inconsequent in de hantering van het begrip. Eerst waarschuwt hij dat je niet zomaar opeens moet gaan detoxen, omdat er dan schadelijke stoffen vrijkomen in je bloed, die vervolgens organen en weefsels kunnen beschadigen. Dat klinkt gevaarlijk, maar van de Velde’s oplossing is even simpel als kolderiek: ‘Je kunt dit voorkomen door langzaam af te kicken van alcohol, frisdrank en sterk bewerkte voedingsmiddelen.’
In een tekstkader vinden we dan nog zijn opvattingen over de oude emoties die opeens naar boven zouden komen, reden waarom je zo’n kuur onder begeleiding zou moeten doen. Even verderop staat dan iets wat best verstandig klinkt: ‘constant gezond eten is aanzienlijk beter dan af en toe een detoxkuur doen.’ Maar een paar alinea’s verder lezen we : ‘detoxen is echt voor iedereen geschikt’ en als reden daarvoor geeft hij: ‘twee van de belangrijkste oorzaken van ziekte zijn toxiciteit en een tekort aan voedingsstoffen.’ Misschien dat Van de Velde hier met detox een dieet dat vrij is van vergif en rijk is aan voedingsstoffen bedoelt? Het valt trouwens nog niet mee om dergelijk eten te bemachtigen, lees ik even later ‘want ons voedsel is tegenwoordig van mindere kwaliteit en er zitten te veel stoffen in die ons lichaam meer kracht kosten dan energie opleveren.’
Er volgt een onsamenhangend verhaal waarin nog meer bangmakerij en merkwaardige ideeën naar voren komen. Zo denkt Van de Velde dat, zoals het er nu naar uit ziet, onze generatie niet zo oud wordt als de vorige. En dat heeft volgens hem zeker met verkeerde voeding te maken (de reden van de verhoogde pensioenleeftijd is hem blijkbaar ontgaan). Al met al zien we zowel bij Jacqueline van Lieshout als bij Jesse van de Velde veel misvattingen over voeding en de manier waarop het lichaam daarmee omgaat. Lezers worden ongerust gemaakt door het voortdurend suggereren dat het moderne leven ons vervuilt met onzichtbare gifstoffen waarmee we niet kunnen omgaan, tenzij we natuurlijk de aanbevolen adviezen opvolgen die beschreven staan in hun boeken!