Kloptdatwel?

Pepijn van Erp

Skepsis en Niburu op Windesheim over watergas

by 148 Comments

Het alumninetwerk van PTH Windesheim organiseerde op zaterdag 26 mei een bijeenkomst voor alumni, docenten, studenten en andere belangstellenden. De organisatoren hadden gezocht naar een aansprekend onderwerp en waren uitgekomen bij Niburu Free Energy, een werkgroep van Niburu die zich bezig houdt met projecten op het gebied van vrije energie. Op de bijeenkomst wilden zij graag een motor demonstreren die volledig op water rijdt. Om deze bijzondere claim ook aan een kritische beschouwing te onderwerpen, werd Skepsis benaderd. En zo kwam het dat ik op zaterdag naar Zwolle trok om daar een lezing te geven over watergas en ook om ter plekke iets verstandigs te zeggen op de demonstratie van Niburu.

De bijeenkomst was sowieso al bijzonder omdat Skepsis en Niburu voor het eerst in één ruimte de confrontatie zouden aangaan. Maar eigenlijk zou de demonstratie van een vrij fors aggregaat dat volledig op water zou draaien de echt belangrijke primeur moeten zijn. Helaas waren de mannen van Niburu Free Energy, Frank Collaris en Jeroen Arents, niet zo goed voorbereid. De demonstratie met het 40 kVA aggregaat kon niet plaatsvinden, omdat ze die in de dagen ervoor niet werkend hadden gekregen in hun werkplaats in Maastricht.

Skepsis en Niburu op Windesheim over watergas 1
Het slachtoffer van de dag – het ontplofte elektrolyseapparaat van Niburu Free Energy

Daarom kwamen ze met een kleine generator waarmee ze ook op de AutoRai hadden gestaan. Eerst wilden ze echter de  vlameigenschappen van hun ‘watergas’ demonstreren, maar de daarvoor benodigde lastoorts lag nog ergens in Oostzaan. Maar niet getreurd, Frank Collaris besloot te improviseren en de gasstroom, die uit het elektrolyseapparaat komt dan maar direct aan te steken bij het slangetje wat daar aan zat. Wel werd uit veiligheidsoverwegingen een eigen ontworpen tussenstuk geplaatst dat de terugslag van de vlam zou moeten voorkomen.

Net toen ik bedacht dat de werking van dat stukje pijp mij ontging, ontplofte de hele boel! Hilariteit alom natuurlijk, maar ik was blij dat ik niet op de eerste rij had plaats genomen. De demonstratie liep dus een beetje in het honderd, maar ik kon toch wel bedenken wat ze ongeveer hadden willen laten zien (voor de eigenschappen van het knalgas als brandstof om mee te lassen, kun je het eerdere blog over Caspar Pompe terugkijken).

Update 3/6/2012: er is bewegend beeld van de ontploffing!

http://www.youtube.com/watch?v=_tXQ5VpnOK4

Mijn eigen lezing ging vrij goed, vond ik zelf. Ik kon daarvoor gelukkig putten uit mijn artikelen op kloptdatwel, maar er is toch redelijk wat extra tijd in gaan zitten. Na een introductie over wat in het ‘reguliere circuit’ gedaan wordt met waterstofgas (of knalgas), probeerde ik middels drie vragen te kijken waarom dat elektrolyseren van water tot ‘watergas’ nu zo aantrekkelijk is voor hobbyisten en wat de gevestigde wetenschap en industrie dus zouden missen:

  • Kun je op een andere manier aan de benodigde energie voor elektrolyse komen? Dit sloot goed aan bij alle verhalen over vrije energie van Niburu. Ik moest dus het een en ander uitleggen over kwantummechanica en nulpuntenergie;
  • Is ‘watergas’ iets anders dan knalgas? Dit kon ik behandelen aan de hand van de rare theorieën van Santilli;
  • Kun je met knalgas gewone brandstof verrijken? En hier kon ik het verhaal over Oil Drum Limited en Automotive Ecology goed gebruiken.

Mijn voorbereide presentatie bleek wonderwel alle aspecten van het verhaal van Niburu af te dekken. Enigszins tot mijn verbazing schakelde Frank Collaris moeiteloos van de ene theorie naar de andere theorie om aannemelijk te maken dat hun motor echt zou gaan werken. Ook hadden ze net in de auto waarmee ze waren gekomen zo’n waterstofgenerator ingebouwd om je benzine te verrijken.

Achteraf een beetje moeizame discussie met de zaal, er waren erg veel Niburu-aanhangers aanwezig (ik schat zo’n 30 van de ongeveer 90 aanwezigen). Ook Caspar Pompe van watergas.nu was aanwezig en die was duidelijk nog een beetje gepikeerd over het blog dat ik aan hem gewijd had, maar verder verliep het in goede sfeer. Het bleek lastig om Collaris, de belangrijkste man van Niburu Free Energy, te dwingen om aan te geven wat ze nu precies claimen met die auto op water. Er werd nogal van de hak op de tak gesprongen zonder al te zeer in te gaan op mijn bedenkingen. Gelukkig konden we alle complottheorieën over Tesla, Stanley Meyer, de macht van oliemaatschappijen en dergelijke, redelijk vermijden. Wel kwam nog even die magnetenmotor van Yildiz ter sprake, dankzij het artikel van Martin Bier op het Skepsis-blog was ik redelijk op de hoogte van dat apparaat.

Skepsis en Niburu op Windesheim over watergas 2
Tijdens de discussie had ik tactisch de inhoud van de laatste Skepter op het scherm gezet 😉

Zoals gezegd was de sfeer prima, na de bijeenkomst heb ik met de organisatie en de mannen van Niburu nog gezamenlijk een biertje gedronken op een terras in het centrum van Zwolle. Als hun motor het doet, nodigen ze me uit om te komen kijken. Ze verwachten het over een week of twee in Soest voor elkaar te hebben. Ik ben benieuwd!

(foto’s Hans Boef)

Op wind alléén, vóór de wind, sneller dan de wind!

by 17 Comments

Voor mensen die wel eens gezeild hebben, zal de vraag bekend voorkomen: “Kun je sneller gaan dan de wind?” Met een beetje zeilkennis weet je dat dat kan, als je tenminste onder een hoek met de wind zeilt. Maar direct voor de wind? Dan ga je toch maximaal zo snel als de wind zelf? Op dat moment oefent de wind geen druk meer uit op je zeilen en kun je niet sneller. Met een zeilboot lijkt het dus wel duidelijk, het kan niet.
Hoe zit het met andere voertuigen? Rick Cavallaro bedacht een voertuig op wielen waarmee het misschien wel zou kunnen. Toen hij zijn idee op Internet plaatste, onstonden er enorme discussies op allerlei fora. Veel sceptici, waaronder gerenomeerde wetenschappers, achtten het volstrekt onmogelijk. Het heeft ook iets weg van een perpetuum mobile. Nu kun je lang schetsjes maken met vectoren en rekenvoorbeelden geven, maar niet iedereen laat zich er makkelijk door overtuigen. Het gaat ook zó tegen je intuïtie in. Cavallaro besloot samen met John Borton om dan maar zo’n wagen te bouwen. En waarempel, het werkt!

In deze video kun je aan de richting van de rode vaantjes zien dat het voertuig inderdaad sneller gaat dan de wind. Maar zelfs na het zien van dit soort filmpjes zijn er nog steeds mensen die denken dat het nep is. Sommigen denken bijvoorbeeld dat het karretje maar even sneller dan de wind kan gaan, net zo lang als de energie die in de draaiende propeller zit, het toelaat. Die zou dan werken als een vliegwiel en tijdens de aanloop naar het punt waarop precies even snel gereden wordt als de wind, energie opslaan om het daarna vrij te geven. Maar je kunt zien aan het filmpje dat dat echt niet klopt.

Mythbusters
Voordat Cavallaro het voertuig uit bovenstaand filmpje bouwde, probeerde hij in 2008 het programma Mythbusters zo ver te krijgen om de ‘mythe’ van ‘Directly Downwind Faster Than The Wind‘ (kortweg DDWFTTW) te onderzoeken. Daarvoor maakten ze de volgende video. In het filmpje wordt ook gesproken over de kritiek die ze in eerste instantie over zich heen kregen. Maar de modelletjes lijken overtuigend te werken. Er was iemand ze ook al voor geweest met een werkend model, John Goodman. Maar zijn poging was weggezet als een hoax, onterecht. Ook in het filmpje een foto van een model (van Andrew Bauer) dat al in 1969 gebouwd is en waarschijnlijk als eerste heeft laten zien dat DDWFFTW in de praktijk mogelijk is (en dat op basis van een artikel van een student aan MIT uit de jaren ’40).

Het is niet zo eenvoudig om uit te leggen waarom het kan en waarom er hier geen natuurwetten overtreden worden. Het overtuigendste verhaal vind ik nog de redenering die Cavallaro zelf bedacht en die tot zijn eerste voorstel op Internet leidde. Om zijn idee te volgen, moet je eerst weten dat het mogelijk is om sneller dan de wind te gaan en dat het bovendien mogelijk is dat je snelheid in de richting van de wind ook hoger is dan de windsnelheid.

Op wind alléén, vóór de wind, sneller dan de wind! 3
Hoe een zeilboot voor de wind (maar niet direct voor de wind) sneller kan gaan dan de echte wind

Dit is iets wat niet zo bekend is. Voor ijszeilers zal het een wat bekender fenomeen zijn, die gaan dan ook makkelijk vijf keer de echte windsnelheid. Zeilboten kunnen het echter ook, iets wat ook voor mij nieuw was. Om te varen naar een punt dat precies ‘windafwaarts’ ligt, moet je echter ‘gijpen’ en middels een zigzag-beweging kun je dan je doel bereiken. In een rechte lijn gaat het niet, zoals ik in de inleiding al aangaf. Het plaatje hiernaast komt van een site waar ook een aardige uitleg staat.

Het gedachte-experiment van Cavallaro
Maar hoe kom je nu van zo’n vaartuig met een snelheid waarvan de component evenwijdig aan de wind hoger is dan de windsnelheid naar zo’n karretje met propeller? Dat gaat in een aantal stappen.
Ga eerst uit van een ijszeiler die een koers heeft zoals in het plaatje en die zeilt op een oneindige ijsvlakte. Nu rollen we die vlakte op tot een koker, zodanig dat de wind precies waait door de tunnel die ontstaat. Onze ijszeiler gaat nu een spiraalvormig pad door die koker volgen (we schakelen de zwaartekracht even uit voor het gemak). Zijn snelheid in de lengterichting van de koker is nog steeds groter dan die van de wind die er door heen blaast.

Nu zetten we er nog een ijszeiler bij in de koker, net tegenover de eerste. Als de ene zich onderin de koker bevindt, zit de ander precies op de kop erboven tegen het ‘plafond’. Op het platte vlak zouden ze een parallelle koers zeilen. Nu veronderstellen we de doorsnede van de koker zo klein dat we de twee masten, die in elkaars verlengde liggen, aan elkaar vast kunnen maken. Dan krijgen we al iets dat op een propeller begint te lijken!
De volgende stap is dat we in het midden, waar de masten aan elkaar vast zitten, een gat maken. En precies door het midden van de koker en door dat gat steken we een vaste, heel lange schroefdraad. De gecombineerde masten verbinden we met die schroefdraad door een moer in dat gat te plaatsen om de schroefdraad. De windingen van schroefdraad en de moer, de spoed, moet natuurlijk zo zijn dat de moer met dezelfde snelheid over de draad beweegt als de bootjes door de koker.

Onze ‘propeller’ heeft zo een nieuw houvast gekregen; de bootjes die met hun ijzers over de wand van de koker de juiste koers hielden, zijn niet meer nodig. Die laten we dus weg en we houden alleen de masten met zeilen over. Nu is het ook tijd om weer wat vaste grond erbij te denken. We leggen een pad aan onder de koker en daarop plaatsen we een karretje met drie wielen. Vanuit het karretje bouwen we een constructie naar boven en we sluiten die aan op de moer in het midden van de masten. Het karretje wordt nu met dezelfde snelheid voortgedreven als onze propeller.
De laatste stap is een beetje tricky:  we vervangen de schroefdraad die door de hele koker loopt door een overbrenging met tandwielen en  kettingen die de as van de wielen van ons karretje aansluit op de moer in masten. Dit moet (en kan!) zo gebeuren dat de snelheid hetzelfde blijft. Dat is een kwestie van het kiezen van de juiste tandwielen. Nu zijn we er al als we de koker wegdenken en de zwaartekracht herintroduceren!

Meer uitleg
Om het te doorgronden is het belangrijk om in te zien dat niet het draaien van de propeller de wielen voortstuwt, maar dat de snelheid waarmee de wielen draaien de rotatie van de propellor bepaalt. Als je het weer terugredeneert naar een zeil op een plat vlak, zorgt de directe koppeling tussen propeller en wielen ervoor dat het zeil in dezelfde hoek blijft staan ten opzichte van de wind. In dat opzicht zou je de wielen als een soort kiel kunnen zien.

Een andere manier om ernaar te kijken, is als een hefboomwerking. Het volgende filmpje vond ik  daarvoor instructief. De verhouding tussen diameters van het grote wiel en de klosjes die de wielen op de grond vormen, is de verhouding van de lange arm en de korte arm van de hefboom.

Succes voor de doorzetters!

Op wind alléén, vóór de wind, sneller dan de wind! 4
Het meest recente model en recordhouder, de ‘Blackbird’ (foto Steve Morris)

Het project van Cavallaro en Borton wist na het eerste succes sponsoring te krijgen van Google en Joby Energy. En dat stelde hun in staat om een nog flitsendere versie te bouwen. Met deze ‘Blackbird‘ vestigden ze op 2 juli 2010 een officieel record. Ze haalden een snelheid van 44.5 km/h  bij een windsnelheid van 16.1 km/h. Een factor 2.8 sneller dan de echte windsnelheid!

Het verhaal van de ontwerpers zelf staat in een leuk artikel van Wired. En je kunt natuurlijk de website van het project zelf bekijken: www.fasterthanthewind.org. Wie geïnteresseerd in de ellenlange discussie op fora, moet hier maar eens starten.

Intussen zijn de heren al weer bezig met de volgende uitdaging: tegen de wind in sneller dan de wind gaan! Moet in principe ook kunnen, het vergt alleen een aanpassing van de propeller en keuze van de juiste overbrenging. Als je het DDWFTTW-verhaal  begrijpt, moet het UWFTTW (“Upwind faster than the wind”) je niet verbazen, maar het zal nog raarder overkomen als je het onvoorbereid ziet. Helaas geen updates over de voortgang van dit project sinds augustus 2011.

Header: sketch Rick Cavallaro + foto Steve Morris

Écht, HEMA?

by 292 Comments

Het is bijna weer zover, de grote vakantie staat voor de deur. Voor veel gezinnen betekent dat een lange rit met de auto naar de vakantiebestemming. Die rit is voor de kinderen achterin niet altijd een lolletje. Zeker niet als ze wagenziek worden. Gelukkig denkt de HEMA met ons mee en biedt als oplossing een paar polsbandjes tegen reisziekte aan. Niet van die Power Balancebandjes met hologrammen natuurlijk, geen hond die daar nog in trapt, maar bandjes die werken met acupressuur. En er is ook nog eens wetenschappelijk bewijs voor! Echt waar?

Écht, HEMA? 5

Het gaat niet om acupunctuur, zoals het onderschrift van de HEMA doet geloven (“acupuncturistische werking op de pols“), maar om acupressuur. Er zitten dus gelukkig geen verborgen naaldjes in de polsband. Dirk Koppenaal schreef eerder in Skepter een stuk over reisziekte en dit soort polsbandjes: Reisziekte aan banden. Hij legt uit hoe de bandjes zouden moeten werken volgens de aanhangers van acupunctuur en acupressuur:

Er zijn aanwijzingen dat acupunctuur via drukpunt P6 een remedie tegen misselijkheid en braken is. Voorstanders zien hierin een bewijs voor het hele concept van acupunctuur, maar zo simpel ligt het niet. Het P6-drukpunt ligt namelijk op de hartmeridiaan (Shou Shao Yin), terwijl de maag beïnvloed zou worden door de maagmeridiaan, (Zu Yang Ming). Het zou dus logischer zijn een drukpunt van de maagmeridiaan te gebruiken, door bijvoorbeeld met een enkelbandje het ST41 drukpunt (Jie Xi) te stimuleren of door met knellende schoenen op het drukpunt ST45 (Li Dui) te duwen. Gelukkig hebben acupuncturisten een goede uitleg: door in P6 te prikken harmoniseert qi via de hartmeridiaan en langs divergerende kanalen en luo-vaten de maag. Zo geredeneerd, maakt het natuurlijk niet uit waar je prikt of drukt.

Beetje vaag concept dat drukken op de pols en zelfs de acupuncturisten moeten zich dus enigszins in bochten wringen om het binnen hun eigen denkwereld goed te praten. Het roept natuurlijk de vraag op of er serieus onderzoek naar gedaan is. Of kunnen we het meteen als onvervalste kwakzalverij van de hand doen?

 Écht, HEMA? 6

Volgens de HEMA is er dus bewijs dat het werkt en dat klopt ook in zekere zin. Alleen laat de HEMA zich dan (mis)leiden door de leverancier, die maar de halve waarheid vertelt. Welk bedrijf de bandjes van HEMA levert, weet ik niet, maar de belangrijkste speler op dit terrein lijkt Sea-Band te zijn, waarvan bijvoorbeeld Etos bandjes aanbiedt (de ANWB verkoopt weer een ander bandje). Sea-Band geeft een drietal onderzoeken op zijn website als referentie. Die onderzoekjes zijn nogal gedateerd, niet dubbelblind uitgevoerd en met erg weinig proefpersonen. Ook gaan ze helemaal niet over misselijkheid veroorzaakt door ‘motion sickness’, maar om post-operatieve misselijkheid. Het enige onderzoek dat ik volledig kon inzien, was bovendien mede gefinancierd door Sea-Band zelf. Tsja, dat lijkt niet zoveel voor te stellen, dus.

Maar er is wel wat meer onderzoek gedaan. In het artikel schrijft Koppenaal dat een Cochrane review naar de effecten van stimulatie van dit P6-punt (niet alleen op reisziekte gericht) nog wel een positief effect laat zien. In zo’n review worden zoveel mogelijk onderzoeken beoordeeld en bij elkaar genomen, als het kan. De reviews van Cochrane hebben behoorlijk wat gezag. In de review die bij het schrijven van het artikel in Skepter het meest bijgewerkt was (en nog steeds is), komen echter niet zoveel onderzoeken naar zulke polsbanden voor. En een echt goed onderzoek (Miller en Muth) waaruit géén effect bleek, was (nog) niet meegenomen. Koppenaal concludeert over het belang van de review voor beoordeling van de polsband:

Volgens het Cochrane review zijn de uitkomsten consistent, maar analyse van vijftien artikelen, afkomstig uit een steekproef in de medische database PubMed door op ‘acupressure wrist bands’ te zoeken, bevestigt die conclusie niet; zes studies waren negatief, zes onderzoeken waren positief, en drie groepen rapporteerden positieve, maar ook ‘vreemde’ negatieve resultaten.

Vooralsnog moeten we het dus maar op het placebo effect houden. Want dat bestaat ook echt, HEMA!

De Vereniging tegen de Kwakzalverij pakte het verhaal op Twitter van dezelfde bron op als ik en stuurde een brief op poten naar de directie van de HEMA. In deze brief wordt de vergelijking getrokken met de verkoop van Bioregulator (uw weet wel, die armband van Nico Haak) en de Power Balance polsbandjes die door Wesley Sneijder werden aangeprezen. Maar helemaal fair vind ik die vergelijking niet: voor een firma als de HEMA zijn die ‘gezondheidsproducten’ natuurlijk maar een hele kleine bijzaak en mag je verwachten dat ze het vrij lastige onderwerp helemaal uitpluizen voordat ze zo’n product in de winkel leggen? Zeker als je bedenkt dat een ANWB het ook al jaren doet. Van de Bioregulator en de Power Balancebandjes mag je hopen dat er bij een inkoopmanager ook wat wenkbrauwen gaan fronsen, maar voor zoiets dat zo wijd verbreid is als acupressuur? Iets anders is wat het bedrijf nu gaat doen met de informatie die ze hebben gekregen.

Dank aan Kirsten Vegt voor de tip.

Update 1-7-2013 Op zijn blog geeft Edzart Ernst de laatste stand van zaken mbt acupressuur en misselijkheid weer:

So, is acupressure effective in reducing nausea and vomiting or not? The evidence is contradictory to a degree that is baffling. If we look closer at the existing trials, we are likely to find that the more rigorous studies and those published by researchers who do not have an axe to grind tend to produce negative findings. I am therefore not convinced that acupressure has any effects beyond placebo.

Ecowasbal afgekeurd

by 9 Comments

Tros Radar besteedde op maandag 23 april aandacht aan de Ecowasbal, de wasbal van Ecozone en de Green Effex wasbal. Wat er uit de test kwam, zal de trouwe lezer van Kloptdatwel.nl niet verbazen: de Ecowasbal en die rare Fx-bal deden hoegenaamd niets. De Ecozone wasbal doet wel wat ie claimt, maar of het iets met duurzaam wassen te maken heeft, blijft in mijn ogen een vraag. Ik onderzocht de herkomst van de Ecowasbal – dat bracht zaken aan het licht die Tros Radar nog niet had gemeld.

De fabrikanten claimen dat de ballen getest zijn door instituten als TNO en TüV.. Ik stelde hierover vragen aan de TüV. Die antwoordde dat het keuringscertificaat ten onrechte werd gevoerd. Mijn vragen aan TüV hadden effect: de commerciële uitingen voor de wasbal zagen er na een paar weken ineens anders uit. Een verhaal over een speurtocht door het labyrint van keuringsclaims voor de wasbal.   

Maar laten we eerst nog eens kijken naar het bewuste item van Tros Radar:

De conclusies van Tros Radar (en de TU Delft) sluiten naadloos aan bij wat ik in mijn artikel Even opfrissen: de wasballen nader bekeken schreef. Over de herkomst van de Ecowasbal en de keurmerken heeft Radar weinig te melden. Ik kan daar nu echter wel wat meer over vertellen. Nadat mijn artikel geplaatst was, wees ik daar af en toe mensen op via Twitter, als ik zag dat ze informatie vroegen over de mogelijke werkzaamheid of wanneer er juichverhalen over verteld werden. Een beetje sceptisch tegengeluid leek me dan wel nuttig. Ook stelde ik het energiebedrijf Nuon, die flink reclame maakt voor de wasbal, een aantal vragen via hun Facebook pagina. Maar die werden inhoudelijk ‘professioneel genegeerd’, net zo lang totdat het bericht van de voorpagina was afgeschoven.

Ecowasbal afgekeurd 7
Ecowasbal heeft een dergelijk logo van TüV Sud op de verpakking staan

Contact met Ecowasbal

Blijkbaar was de producent van de Ecowasbal hier toch niet zo blij mee en na eerder nooit inhoudelijk op mijn vragen via e-mail ingegaan te zijn, werd ik half december plotseling gebeld: of ze er niet met mij over konden praten? Daar zag ik niet zoveel in, zeker niet zolang ze mijn vragen niet eens beantwoord hadden (zie naschrift bij mijn vorige artikel).

Een week later kreeg ik via mail die antwoorden alsnog, met als belangrijkste het certificaatnummer van TüV Sud. De Zuid Koreaanse ingenieur die de wasbal zou hebben bedacht, werd door Ecowasbal niet herkend als Dr. Jeon Hyoung Tag van Biocera, zoals ik geopperd had. Wie het dan wel is, vertelden ze jammer genoeg niet. Het certificaatnummer kon ik echter niet traceren in de database van TüV Süd en ik vroeg Greenhabits, de leverancier van de Ecowasbal, toen maar om gewoon een scan van de papieren versie te mailen. Daarop heb ik niets meer van ze vernomen.

De herkomst van de Ecowasbal

Begin januari besloot ik uiteindelijk zelf maar TüV te mailen. Eerst moest ik tot de conclusie komen dat ik tot dusver bij de verkeerde TüV (Rheinland namelijk) had aangeklopt, wist ik veel dat het om gescheiden organisaties gaat! Maar eenmaal bij het juiste adres kreeg ik vrijwel direct het volgende antwoord:

‘According to our database your enquired certificate B 08 03 65904 001 held by MBAURA CO., LTD. for Washing Balls is shown as not valid’.

Dit antwoord bevestigde in ieder geval mijn vermoeden dat de Ecowasbal die van MB Aura is. En dus ook dezelfde bal als de Ecobolo Irisana. Dat was ook één van mijn vragen aan Ecowasbal geweest en die was ontkennend beantwoord. Het ongeldige certificaat van MB Aura blijkt op vier verschillende ballen te slaan. Hieronder staan de ballen die je het meest aantreft op diverse internetsites:

Ecowasbal afgekeurd 8
Drie verschillende ‘gecertificeerde’ wasballen van MB Aura

Met deze informatie was het vervolgens niet moeilijk om andere leveranciers over de wereld op te sporen en uiteindelijk vond ik ook de tussenhandelaar: Rapha World Co Ltd. Op een pagina op hun site staan keurig al hun ‘partners’ genoemd. Die wasballen blijken in nogal wat landen leverbaar. In het kleine Nederland zijn er alleen al via de Nuon duizenden stuks verkocht, om hoeveel zou het wereldwijd wel niet gaan?

Ecowasbal afgekeurd 9
Het ongeldige certificaat met mogelijk vervalst zegel

In de VS en Canada is o.a. Good Morning Enterprises Inc. (GME) de leverancier, maar het werd mij niet duidelijk of het hier om een zusterbedrijf van MB Aura gaat, of slechts om een doorverkoper. Op de site van MB Aura staan ze als gelijken. In ieder geval wist ik daar met een beetje bluf een setje gescande certificaten  los te krijgen. Die stuurde ik weer naar TüV.
Toen raakten ze daar in Duitsland toch wat meer geïnteresseerd en vroegen ook of ik wat betere afbeeldingen van de verpakking van Ecowasbal kon mailen. Het antwoord kwam weer snel:

‘According to our database your enquired certificate B 08 03 65904 001 held by MBAURA CO., LTD. is shown as not valid.
According to our database your enquired certificate Z2 08 03 65904 002 held by MBAURA CO., LTD. is shown as not valid.
As accreditated body we are bound to confidentiality to our clients towards third parties. Therefore, please understand that we cannot provide you the requested information.

The attached declarations of conformity were not issued by the TÜV SÜD Product Service GmbH and the pictured TÜV SÜD holograms are added without the relevant authorization’.

Acties van TüV Süd

Helaas wilde TüV mij dus niet vertellen wat er aan de hand zou kunnen zijn en hoe ze het verder gingen afhandelen. De regels van TüV zelf lieten daar volgens mij weinig onduidelijkheid over bestaan: het voeren van het logo is niet toegestaan en het logo moet verwijderd worden van al het beschikbare materiaal, of de producten moeten vernietigd worden  (lees maar na op pag. 7, punt 2.2). Ik besloot zelf maar even tot een ‘radiostilte’ en af te wachten of TüV inderdaad wat zou doen.

De ‘boosdoeners’ zitten duidelijk in Zuid-Korea en de leveranciers (als Ecowasbal/GreenHabits) moesten in eerste instantie waarschijnlijk ook maar vertrouwen op informatie die ze kregen van MB Aura en/of Rapha. Wellicht dat TüV daarom alleen maar aandringt op het verwijderen van het logo op de meest zichtbare plekken. Op een aantal websites zag ik namelijk dat er de afgelopen weken veranderingen zijn opgetreden. Vergelijk de huidige website van ‘TheMagicEraWashingball‘ (van GME) maar eens met het screenshot hieronder. Ook hieronder een afbeelding die eerder op de site stond waar ze de Ecobolo Irisana verkopen. Nu worden er nog maar drie zijden van de verpakking getoond. De vierde, die is verwijderd, had ik eerder gemaild naar TüV Süd.

Ecowasbal afgekeurd 10
Screenshot van ‘TheMagicEraWashingBall” van 4 januari 2012 (klik voor vergroting)
Ecowasbal afgekeurd 11
Deze afbeelding staat niet meer op de site (screenshot 4/1/2012)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En Ecowasbal?

Misschien is het toeval, maar in het antwoord van Ecowasbal op het programma van Tros Radar wordt TüV Süd ook niet meer genoemd. En onlangs maakte iemand in Wikipedia een pagina aan over de Ecowasbal (inmiddels verwijderd, omdat het gewoon reclame was). In de paar dagen dat die pagina erop stond, werd er wel een opmerkelijke wijziging aangebracht door degene die het oorspronkelijke lemma had aangemaakt: een verwijzing naar TüV Süd werd verwijderd. Op de eigen site van Ecowasbal wordt nog wel over TüV gerept maar dat kan een verwijzing naar de test zijn die wel/niet door TNO werd uitgevoerd (het bewuste onderdeel van TNO is in 2010 overgenomen door TüV Rheinland, zie mijn eerdere stuk voor de onduidelijkheid hierover).

Al eerder merkte ik op dat Ecowasbal waarschijnlijk te goeder trouw in zee is gegaan met de leveranciers in Zuid-Korea. Dat de wetenschappelijke onderbouwing van de vermeende werking van de bal echter ontbreekt, kon echter nu al minstens twee jaar bekend zijn. Ook vind ik het opvallend dat het bedrijf maar een heel klein stukje van de wetenschappelijke onzin geeft, die door MB Aura wordt verteld (klik op de link: het is echt heel smakelijke onzin!). Ecowasbal neemt alleen heel beknopt het verhaal over de ‘hydroxyl-ionen’ over. De huidige eigenaar van Ecowasbal gaf in ons gesprek wel toe dat al die andere formules en verhalen over ‘verkleinde waterclusters’ ook werden genoemd door hun leverancier als verklaring voor de werking van de wasbal. Werden ze weggelaten voor de Nederlandse consument, omdat die ook voor Ecowasbal iets te dubieus klonken?

 

Zaken doen met Francesco Fucilla

by 4 Comments

De website Sign of the Times beschuldigt Francesco Fucilla en zijn zakenpartners van frauduleus handelen met aandelen (‘pump-and-dump’-praktijken) en lijkt daar een goede onderbouwing voor te geven. Eerder deze week schreef ik daarover het artikel Pseudowetenschap of Dekmantel? Aan het einde daarvan merkte ik op dat ik in Nederland nog geen belangrijke relaties gevonden had met de Telesio-Galilei Academy of Science (TGA), het ‘wetenschappelijke’ project van Fucilla. In het zakelijke netwerk van Fucilla trof ik echter wel een aantal Nederlandse namen aan. Reden genoeg om contact op te nemen met die Nederlandse connecties van Fucilla.

Global Energy Technology PLc en de H-Booster

Zaken doen met Francesco Fucilla 12
Directors van GET (klik voor vergroting, screenshot 18/4/2012)

In de directie van Global Energy Technology, een bedrijf dat grotendeels in handen is van Fucilla, zitten twee Nederlanders: Adrianus Roland Holst (die ook op de lijst van TGA als Honorary Member genoemd wordt) en Rudolf Vink. Het kostte me niet al te veel moeite om deze zakenrelaties van Fucilla op te sporen via LinkedIn en de Kamer van Koophandel.
Met Jani (Adrianus) Roland Holst heb ik op 16 april telefonisch contact gehad. Hij gaf aan niet al te veel te weten van de TGA, maar het verbaasde hem niet echt dat hij op de lijst van leden staat. En hij wist ook dat Fucilla recent een onderscheiding in Toulouse ontvangen had. Hij is echter, naar eigen zeggen, niet goed op de hoogte van de wetenschappelijke activiteiten van Fucilla en in het gesprek kreeg ik de indruk dat hij die ook niet al te serieus neemt of zich er op zijn minst niet zo voor interesseert.

De zakelijke relatie met Fucilla’s Global Energy Technology (GET) werd wel bevestigd, maar Roland Holst kon mij vertellen dat er verder geen activiteiten te verwachten zijn. De Nederlandse V.O.F. Global Energy Technology Benelux, die op zijn naam staat, zal binnenkort opgeheven worden. De joint venture met Fucilla was erop gericht om te kijken of het toepassen van waterstofgeneratoren in auto’s een commercieel interessant product zou kunnen opleveren. GET zegt te investeren in een systeem van een Amerikaanse partner onder de naam ‘Hydrogen Boost‘. In een eerder artikel (‘Waterstof, niet altijd een belofte voor de toekomst‘) heb ik al eens uiteengezet dat deze technologie onzinnig is en nooit tot brandstofbesparing kan leiden.

Ik was enigszins verrast toen Roland Holst opmerkte dat ze het systeem onderzocht hadden op de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het blijkt om dezelfde proeven te gaan waarmee Caspar Pompe van watergas.nu bezig is geweest! Roland Holst kon bevestigen dat er, tot zijn teleurstelling, geen rendementswinst gehaald werd en dat dat de feitelijke reden is van het stopzetten van de activiteiten.

De beschuldigingen van Sott.net

Natuurlijk heb ik hem ook geconfronteerd met de beschuldigingen van Sott.net richting Fucilla omtrent het frauduleus handelen met aandelen. Roland Holst gaf aan tot op heden geen reden te hebben om te twijfelen aan de integriteit van Fucilla en wijt de beschuldigingen over en weer voor een groot gedeelte aan cultuurverschillen en het soms opvliegende karakter van de man (die van Italiaanse afkomst is). En natuurlijk moeten we niet blind afgaan op wat er her en der op Internet over elkaar geroepen wordt.
Ook is een director in Angelsaksische bedrijven wat anders dan wat we op het Europese vasteland misschien geneigd zijn te denken. In veel gevallen zou je het ook kunnen zien als iemand die vanwege specifieke kennis is binnengehaald, meer als adviseur dan als iemand die zich met operationele zaken bezighoudt. Daarom is het misschien ook niet zo verwonderlijk dat Roland Holst niet op de hoogte bleek te zijn van de verklaring op de site van Global Energy Technology en zich nog liever onthoudt van een oordeel over de ophef.

Tot zover over de betrokkenheid van Roland Holst met Fucilla en GET. Het verbaast mij wel dat de website van GET nog steeds opent met allemaal mooie vooruitzichten die met de H-Boosters te behalen zouden zijn. Dit zijn de lovende woorden van Prof. Franco Selleri, Scientist and Director:

We at Global Energy Technology are focusing our efforts on supplying a new revolutionary Hydrogen Booster that could save you some 20% and more of the fuel presently consumed by your fleets of transport vehicles.
We propose to supply our system to you, with a FINANCIAL assisted plan, that is unique.

Global proposes to install in one of your vehicles, ” FREE OF CHARGE “, one of our GLOBAL H-BOOSTERS , with an understanding, that, SHOULD THE said artifact SAVE you money ( as stated ), you would allow Global to fit such a device to the rest of your vehicles!!

BUT THERE IS MORE!!     Global would fit all of the said vehicles and spread the repayments of our investments over a period of time that would not only allow you to recover the total cost for fitting your vehicles, but you would be in clear profit as a result of the fuel cost savings!!

THERE REALLY IS NO GAMBLE FROM YOUR SIDE WHATSOEVER!!  YOU WIN ALL THE WAY!!

Global is so confident that we will be making you money that we are prepared to fund the project and recover our money months later at no INTEREST!!!

Terzijde: Franco Selleri heeft een eigen pagina in de Wikipedia, maar als je de overlegpagina bekijkt valt op dat iemand met de schrijfstijl van Fucilla bezig is geweest.

Je zou kunnen denken dat de website van GET nog niet is bijgewerkt na de tegenvallende resultaten (de website heeft als datering 2009 en de proeven aan de HAN waren in 2010), maar als je onder de nieuwsberichten kijkt op de site, zie je dat er nog steeds een beeld wordt geschetst van een veelbelovende technologie. In de notulen van de Annual General Meeting van 28 februari 2012  staat duidelijk dat de Hydrogen Booster bewezen is in tests en dat de enige problemen liggen bij certificatie. De inmiddels bekende namen (uit het bestuur van de TGA) staan weer bij de aanwezigen. Roland Holst en Vink worden niet genoemd (en ook niet als afwezig gemeld) en het lijkt er dus op dat hun joint venture met GET hier verder niets mee te maken heeft.

Verdere activiteiten van Fucilla

Uit de stukken is op te maken dat GET nu een joint venture is aangegaan met Kleangas, een andere bekende uit het watergas/HHO-wereldje. De bedoeling is om op industriële schaal Hydrogen Boosters te gaan produceren. Maar eerst willen ze nog even twee miljoen dollar ophalen door de verkoop van aandelen. Dat blijkt uit de medeling van 5 november 2011 op de site van Steriwave Plc, een ander bedrijf van Fucilla dat in de joint venture meedoet.

Foxnews besteedde in het verleden wat onkritische aandacht aan de uitvinder Denny Klein van Kleangas:

 

Nog een link met Nederland komen we tegen in de stukken van 22 februari 2012 van Steriwave. Daarin wordt gesproken van het aangaan van een joint venture met een Nederlandse partner om een geothermische centrale van 10MW ergens in Nederland te bouwen!

Steriwave Levitron Hungary was set up to develop geothermal technology in Hungary, and shelved as a result to the criminal damages suffered in Hungary by Steriwave Plc and the company has formed a JV with Dutch partners to put a 10MW geothermal plant in Holland.

Met wie die joint venture is aangegaan, weet ik nog niet. Ik informeerde bij het Platform Geothermie of het überhaupt een zinnig idee zou kunnen zijn. En op zich zou dat best kunnen, 10MWth is redelijk normaal, maar er is niet op te maken of hier de thermische capaciteit bedoeld wordt.  Er zijn al heel wat projecten op het gebied van geothermie in Nederland gestart. Op de lijst van deelnemers van het platform kwam ik trouwens het bedrijf  Roland Holst Insurance & Finance tegen. Een bedrijf van Christiaan Roland Holst, broer van Jani.

Een andere joint venture van Steriwave is die met GDT TEK in de Verenigde Staten. De samenwerking is gericht op een technologie om restwarmte van industriële processen om te zetten in elektriciteit of mechanische arbeid. In forums over het aandeel GDT-TEK wordt er al geklaagd over het gebrek aan vooruitgang en ‘leugens‘ van directeur Bo Linton. In mei 2011 mocht die nog uitleggen op Money TV wat het bedrijf van plan was. Let op de vermelding van de ‘wetenschappelijke’ ondersteuning vanuit de Telesio-Galilei Academy of Science, de Univeristeit van Lium en het Noetic Advanced Studies Institute. Dat zouden allemaal uitstekende wetenschappers zijn: ‘the forerunners of science and they are geniuses in what they do‘. Ja, ze lopen zeker voorop in het verkopen van geniale onzin.

Geld stoppen in de zaken van Fucilla lijkt me niet zo verstandig. De meeste activiteiten waarin hij zegt te willen investeren zijn aantoonbare onzin en aan veel andere lijkt een luchtje te zitten. Mocht Fucilla echter zijn autobiografie gaan schrijven, zou ik daar graag in deelnemen. Lijkt me een gegarandeerde bestseller.