The Mad Revisionist – een website ontstaan uit bewondering van de methoden die Holocaust-ontkenners gebruiken om de historische waarheid te ontdekken. Het enige falen van de holocaust-ontkenners volgens the Mad Revisionist: het niet toepassen van hun logica op andere gebieden. The Mad Revisionist gaat door waar Holocaust-ontkenners zijn opgehouden en ontkent vrolijk de maan.
Als de maan nep is, hadden ze hem dan niet in leuke kleurtjes kunnen maken in plaats van saai grijs?
You can see it. But think about it – without the help of so-called “experts”, how do you really know what you’re looking at? It could be a hologram, projected from various government installations throughout the world. It could be a large, crudely painted balloon, held in place by helium and propelled by tiny sails and rudders (which is why it moves across the sky so slowly).
They ingeniously concocted the idea of “cycles of the moon”, and as their resources increased, were able to create the illusion that this object in the sky actually went through such changes. To make their hoax more plausible to early, superstitious societies, they arranged for these cycles to coincide with the months of the year.
But don’t all qualified scientists and astronomers agree that there is a moon? Indeed, but shouldn’t one be suspicious of such unanimity, when universities are supposed to be forums for open debate of controversial issues. (…) You will never see the revisionist perspective on the moon being taught in institutions of higher learning, even as a controversial opposing view. (…) Could you imagine a student who argued the revisionist viewpoint on the question of the moon being awarded a degree? He would be hounded out of the university in an instant! How can one explain such behavior from institutions that are supposed to serve as forums for the free exchange of ideas, except to conclude that the establishment has something to hide?
But don’t the astronauts who claim to have walked on the moon count as eyewitnesses? And just how much money did each of these men receive, on record, for their services? And this doesn’t count the unaccounted millions that have probably bought their continued silence since.
And what about the “moon rocks” that these astronauts brought back with them? I’m sure their backyard gardens are just that much poorer. It will take more than a few phony space artifacts to prove the existence of a 74,000,000,000,000,000,000 ton object orbiting the earth.
Hasn’t the moon been mentioned in texts and literature throughout history? There is no mention of the moon in the English language prior to the year 1066. This is a proven fact, so rarely spoken of in these controlled academic institutions.
Het moge duidelijk zijn dat The Mad Revisionist een humoristische site is. Maar de manier van argumenteren zal voor velen herkenbaar zijn. Het is de manier van veel complottheoretici.
Wanneer iemand met een bewijs voor je neus staat, zeg je dat het gefabriceerd is.
Wanneer een expert een uitspraak doet zeg je dat diegene geld heeft ontvangen om die uitspraak te doen.
Wanneer ‘iedereen’ een bepaalde (andere) mening heeft zeg je dat “zij er allemaal bij horen”.
Een pareltje uit de begintijd van Kloptdatwel (21 oktober 2010) gaat over een briljante lezing waarin Matt Harding in 5 minuten uitlegt dat een denkbeeldige lijn een hele serie belangrijke monumenten op aarde verbindt – de imaginary line of ancient cosmic weirdness. De Nazca lijnen in Peru zijn verbonden met de grote piramide in Gizeh en op die lijn liggen ook andere mysterieuze plekken zoals Paaseiland en oeroude monumenten waarvan sommige nooit goed verklaard zijn. Zelfs de kaart van Piri Reis die de kustlijn van Zuid Amerika toonde voordat Columbus er ooit was geweest komt in een ander daglicht te staan. De lijn loopt namelijk over een eiland op deze kaart dat nooit is teruggevonden. Is dit soms Atlantis? Of is het historisch complotdenken?
In de Chinese provincie Jiangxi zou een mevrouw Ao haar kleinzoon in een put hebben gegooid omdat een waarzegger had gezegd dat het sterrenbeeld van de baby de familie ongeluk zou brengen.
Ao zou zelfs een andere kleinzoon ertoe hebben aangezet om haar zwangere dochter in de buik te stompen om zodoende een miskraam te veroorzaken. Ao zou de politie hebben verteld dat toen het kind werd geboren in januari, ze besloot om hem te vermoorden. Toen de moeder even naar het toilet ging op 6 april jongstleden nam Ao het kind mee en gooide hem in een put. Zelf verdween Ao vervolgens voor twee dagen voordat ze gearresteerd werd.
En zo werd de voorspelling van de waarzegger een ‘self-fulfilling prophecy‘: door de voorspelling beging Ao een misdaad en riep op die manier inderdaad ongeluk over haar familie af.
[Hier stond een cartoon van Fokke & Sukke die ik toepasselijk vond bij dit artikel. Ik dacht dat de makers ervan gratis verspreiding van hun cartoons om met de producten eromheen dan geld te verdienen als verdienmodel hadden, blijkbaar is dat niet zo. De cartoon is in elk geval nog te vinden op dit blog]
Waarom geloven mensen toch in astrologie, horoscopen en sterrenbeelden? Op de website van stichting Skepsis is daar al veel over geschreven. In dit kader is het wellicht interessant om de uitgewerkte verzie van de lezing die voormalig astroloog Rudolf Smit gaf tijdens het Skepsiscongres van 1990 te lezen: ‘Geloof in astrologie‘.
Hij gaat onder meer in op de vraag ‘waarom mensen het gevoel krijgen dat astrologie werkt’. Hij geeft een beschrijving van de vermeende horoscoop van Jezus Christus en haalt ook een voorspelling aan over onze eigen koningin Beatrix:
‘Velen stellen zich de vraag of prinses Beatrix in de toekomst de troon zal bestijgen. Hoewel de constellatie in het teken Aquarius zeer zeker op de mogelijkheid van een troonsbestijging wijst, zijn wij ervan overtuigd dat dit niet het geval zal zijn.’ Iets verderop wordt dit herhaald. ‘… waardoor tevens de neiging versterkt wordt haar eigen weg te gaan zal ze later van een troonsbestijging afzien.’ Iets verderop ‘… dan komt dit daarmede zoveel overeen dat Mercurius als heerser van het derde huis in het teken Gemini in het Zenith staat waardoor een broer een zeer belangrijke invloed op haar leven zal krijgen en de troon zal bestijgen.’ Ten slotte: ‘prinses Beatrix ontwikkelt zich later als schrijfster en te verwachten is dat de prinses in haar literaire bekwaamheden een groot levensdoel zal vinden.’
Hij zegt daarover:
Van die voorspellingen is niet veel uitgekomen. Dit is met bijna alle astrologische voorspellingen die in het openbaar worden gedaan het geval.
Hoe weten we eigenlijk of we in de echte wereld leven en niet in een computersimulatie? Die vraag werd in 2001 opgeworpen door Nick Bostrom. Hij schreef er in 2003 een artikel over in Philosophical Quarterly,‘are you living in a computer simulation?’.
Zijn redenering gaat ongeveer als volgt. De rekenkracht van computers neemt exponentieel toe. Als we er van uitgaan dat deze ontwikkeling doorgaat, dan kunnen toekomstige computers ongekende prestaties verrichten. Het simuleren van de samenleving van een hele planeet zoals de aarde wordt dan mogelijk, tot in het meest minuscule detail. In feite wordt het mogelijk om veel verschillende samenlevingen te formuleren. Er zullen meer gesimuleerde samenlevingen zijn dan echte. De kans dat je in een gesimuleerde wereld leeft, is dus oneindig veel groter dan dat je in de echte wereld leeft. De gesimuleerde wereld wordt dus bestuurd (of is ten minste gecreëerd) door een opperwezen, de computerbouwer. We hebben het dan over een heel andere vorm van intelligent design!
Het artikel van Bostrom leidde in 2007 tot een levendige discussie in de New York Times. Ook het programma Horizon van de BBC besteedde er aandacht aan. Zie de clip hieronder.
Wat denk je er zelf van? Ik heb de discussie destijds met belangstelling gevolgd. Je kunt de redenering ook omdraaien, hetgeen leidt tot een verontrustende gedachte. Ik weet niet zeker meer of dit in de discussie en in het artikel van Bostrom aan de orde kwam of niet. Deze redenering gaat als volgt. Als we niet in een gesimuleerde wereld leven, maar in een echte, dan is blijkbaar de ontwikkeling van de rekenkracht van computers ergens in de toekomst tot een abrupte en onverwachte stilstand gekomen. Als dat klopt, zou dat niet veel goeds voorspellen voor de toekomst van de mensheid.
Is er een manier om er achter te komen of we in een simulatie leven of niet?
De onderstaande XKCD comicgeeft mooi wetenschappelijk onderzoek weer. Als je onzin* toetst op een significantieniveau van 0.05 (kans van 5% dat de uitkomst toeval is)* dan heb je gemiddeld eens in de 20 onderzoeken een valse positieve. De mouseover tekst is dan ook:
So, uh, we did the green study again and got no link. It was probably a–‘ ‘RESEARCH CONFLICTED ON GREEN JELLY BEAN/ACNE LINK; MORE STUDY RECOMMENDED!’
Het is een van de redenen waarom skeptici vaak geen genoegen nemen met ‘wetenschappelijke’ onderzoeken uit alternatieve bronnen. In discussies worden vaak enkele onderzoeken met een positieve uitkomst afgestoft en van stal gehaald om als onderbouwing te dienen voor hun claims. Maar die onderzoeken bieden vaak geen antwoord op de resultaten van vervolgonderzoek, dat geen positieve uitkomst vond, en zijn daarom zeer waarschijnlijk een vals-positieve.
Laten we homeopaten als voorbeeld te nemen, want zij ‘medicaliseren’ alles wat los en vast zit en hebben een bijna oneindig repertoire aan middeltjes. Stel je hebt homeopathisch middel 1, een C200 verdunning van het ingrediënt zonlicht, je test het op effect tegen maagklachten en er komt niets uit. Dan verder met middel nummer 2, een C200 verdunning van bijvoorbeeld hyenaslijm, weer niets. Maar wacht, na nog meer testen geeft nummer 17, een C200 verdunning van licht van Venus, wél een positief resultaat. Je stuurt een persbericht de wereld in en wetenschappers over de hele wereld breken zich er het hoofd over: hoe kan in hemelsnaam een extreme verdunning (ver voorbij de waarschijnlijkheid dat er nog 1 molecuul van het originele ingredient in je verdunning zit… als je ingredient uit moleculen bestaan tenminste) van een ingrediënt wat je niet kan verzamelen werkzaam zijn voor wat dan ook?
Maar wetenschappers hoeven de werking niet te snappen om de werkzaamheid te ontdekken, de ‘hoe’ komt dan later wel. Dus wetenschappers over de hele wereld testen het nogmaals en vinden geen enkel effect. De juiste conclusie is dan: het blijkt toch niet te werken en je eerste resultaat was waarschijnlijk een vals-positieve, je persbericht de wereld insturen was dus voorbarig, je onderzoek moet zonder logische verklaring van de negatieve resultaten niet gebruikt worden als reden voor meer onderzoek en het toch blijven gebruiken als onderbouwing is intellectueel oneerlijk.
* Op aanwijzingen van Jan Willem Nienhuys aangepast, zie comment
